When Yzabella is on the verge of life and death, the only thing she wants is to survive. The moment he saves her for the second time, she completely surrenders her life to him, expressing an intense appreciation that overwhelms her senses and distorts her judgment. In a gesture of faith that is beyond words, she willingly surrenders everything to him. Right now, the safest place for her is undoubtedly by Eric's side. His presence offers her a sense of security and comfort that she finds nowhere else. With him, she feels a shield from the chaos of the outside world, and at that very moment, she feels protected and comforted in his hug.“Salamat.”, maikling turan ni Yzabella sa binata pagkatapos nitong pahiran ng gamot at bendahan ang kanyang mga palad.“Don’t mention it. This will heal for days; don’t do housework; just rest and take care of yourself.”, wika ng binata at hindi siya makapaniwalang tumingin sa mukha nito.“Pauwi na ang caretaker at chef kaya sila na ang bahala sa mga gaw
“I will attend charity ball tonight, can you come with me?”, wika ng Eric habang palakad lakad sila sa napakalawak na hardin.“Ha?”, nagulat ang dalaga at hindi niya alam ang isasagot dito. Simula ng pumasok siya sa kumbento ay hindi na niya naranasan pang umattend sa mga ball o party.“For charity works naman yun, sigurado akong magugustuhan mo.”, ang binata at napatingin siya dito. Bakit alam nitong gusto niya ang mga charity works?“Why? Aren’t you fond of doing charity work?”, saad nito sa kanyang reaction.“I do, kaso hindi ako mahilig sa mga party.”, makatotohanan niyang pahayag .„It’s okay, wala ka namang ibang gawin doon kundi mag act bilang fiancee ko.”, ang binata at sobrang lumaki ang kanyang mata pagkatapos ay wala sa sariling napasign of the cross.“Jesus Christ, you can’t be serious!”, saad niya at halos hindi maitago ni Eric ang pinipigil na pagtawa dahil sa reaction niya.“You can choose to act as my fiancée or to become my wife?”, ang binata kung kayat mas lalo siyan
Quarter to seven pa lamang ay nakahanda na ang entourage ni Eric para sa charity ball. Ang mga kasama nitong papasok sa ball ay nakasuit at walang itulak kabigin sa mga aura, parang mga celebrity at hindi mapagkamalang bodyguard sila ng binata. They are all gathered in the hall habang inaassist sila ng mga ilang stylist at hinihintay ang pagbaba ng binata. Pagkaraan ng ilang sandali bumaba na nga ang kanilang hinihintay. With his black suit, Eric exudes power and elegance, and would likely command attention with his sharp and confident attitude. His suit fitted to perfection, emphasizing his stature and presence, conveying authority and sophistication. His posture and expression exude a sense of strength and confidence, making him appear superior and intimidating in his attire. Automatic namang humilera ang mga kasamahan nito at nagbigay pugay sa kanya. Tumango lamang si Eric at isinenyas na ituloy lamang ang ginagawa sapagkat hindi pa lumalabas ang isang kasama nila.„Ready?”, mula sa
“She’s Yzekiel’s sister, right?”, turan ni Marcus ng makaharap ang ilang miyembro ng organisasyon. Iniwan niya saglit si Yzabella kay Alkins upang makipag-usap saglit sa mga kasama. Hindi niya ito sinagot bagkus ay tinignan lang niya ito pagkatapos ay tumingin sa ibang kasamahan.“Why do I have a strong feeling na kaya malaya pa rin ang Yzekiel na iyon kapalit ng kanyang kapatid?”, saad nito sa may kalakasang boses at napatingin sa kanya ang lahat ng mga kasama.“The last time we talked, you released a shoot-to-kill order for him. What happened?”, sa halip ay turan niya dito. Tinignan niya si Marcus ng mariin ngunit hindi ito napatinag sa kanya.“Hindi kaya may pagkapalos ang Yzekiel na iyon dahil may nagbibigay ng protection sa kanya?”, si Marcos at naitaas niya ang kilay bago nagpakawala ng ngiting mapakla.“With your eagerness and pride, I can’t believe you think that way.”, may pang-uyam niyang saad sa kinakapatid bago dinismiss ang atensiyon dito. Nagsisindi ito ng apoy upang ma
Paggising ni Eric kinaumagahan ay wala na si Yzabella sa kanyang tabi. Magkaganon man ay hindi naman nawala sa kanyang alaala ang magandang nangayari sa kanila kagabi. His nakedness reminds him how euphoric he felt the moment he laid her in his arms. The crimson stain on the bedsheet tells him how precious she is, reminding him of their intimate bond. From this day on, he promised to protect her and ensure her happiness, no matter what. With a cheerful heart, he rises from bed and greets the morning with a smile.“Good morning!”, masiglang bati ni Yzekiel sa chef madatnan niya ito sa dining room. Tila nagulat pa ang chef ng mag-angat ito ng mukha at bumati sa kanya.“Magandang umaga din sainyo, Capo.”, bati nito na tila nag-alinlangan kung siya ang nasa harap nito. Hindi naman siya nagtaka sapagkat wala sa nature niya ang unang bumabati sa mga tao sa loob man o sa labas ng bahay.“Mukhang masarap ang niluto niyo ah, hmmm tapsilog!”, masayang turan niya at sa unang pagkakataon ay ngayo
“What’s this?”, takang turan ni Yzabella ng iabot ni Eric sa kanya ang isang kahita. Halos kalululan lang nila sa sasakyan patungo sa ospital upang bisitahin ang mga magulang ng dalaga.“An heirloom from my mother, I want you to wear it.”, ang binata na siya na ring nagbukas sa maliit na kahon at tumambad sa kanyang mata ang napakaganda at napakahalagang singsing. Tinanggal ito ni Eric sa lagayan pagkatapos ay hinagilap ang kanyang kamay.“Napakahalagang bagay ito, baka magalit ang mommy mo?”, may pag-aalinlangang saad niya sa binata. Kung pamana ito ng kanyang ina bakit ibibigay nito sa kanya? Ang mga ganitong klaseng bagay ay dapat iniingatan at binibigyan ng halaga. Subalit ngumiti lamang ang binata at isinuot ang singsing sa kanyang daliri.“Perfectly made for your finger, siguradong matutuwa ang mommy ko kapag nakita niyang suot mo ito.”, nakangiting turan ni Eric pagkatapos maisuot ito sa kanyang daliri. Kahit naman siya ay natuwa sa napakagandang nakapaikot sa kanyang daliri,
Agad humiwalay sa isa’t isa sina Eric at Yzekiel pagkarinig sa boses ni Yzabella. Kapwa silang nagtamo ng putok sa labi at magulo ang mga damit ngunit tila walang nangyaring tumayo sa magkahiwalay na sulok ng pinakasala ng VIP room.“Dios por Santo! Anong ginagawa ninyo?”, hindi makapaniwalang turan ng dalaga habang palipat lipat ang tingin sa dalawang may putok sa mga labi. Si Eric ay tahimik na kinapa ang medyo duguang labi habang hindi makatingin ng direcho sa dalaga samantalang tila galit pa rin ang expression ni Alkins habang nakasulyap kay Eric. Hindi naglaon ay nagtanggal ng maskara si Alkins at tumambad ang mukha ni Yzekiel.“Kuya?”, hindi makapaniwalang turan ni Yzabella. Nagulat siya sa biglaang pagpapakita ng kapatid ngunit agad din siyang nasiyahan dahil ligtas ito at kasama nila. Sa labis na pagkatuwa ay patakbo niyang nilapitan ang kanyang kuya Yzekiel at walang dudang niyakap ng mahigpit.„Kuya, ikaw nga! Maraming salamat sa Panginoon at ligtas ka.”, masayang turan niya
Maagang gumayak si Yzabelle upang daluhan ang mahalagang araw para sa kinabibilangan niyang nunnery congregation. Ang anniversary ng Blue Sisters ay sinecelebrate sa pamamagitan ng mga charity works tulad ng pagbibigay ng mga damit at food packs sa mga less fortunate, pagtuturo sa mga bata, pag-aalaga ng mga may sakit, pagtulong sa mga kababaihan at pagbibigay ng hospice service para sa mga taong malapit ng mamatay. Kahit wala siya sa kumbento ay importante sa kanya ang ganitong okasyon kung kayat wala siyang pag-aalilangang dumalo at makibahagi. Tiyempo namang may mahalagang gagawin si Eric sa kanyang upisina kung kayat si Alkins na lamang ang inutusan nitong sumama sa kanya. Sinabi niya sa binata na kaya naman niyang dumalo mag-isa ngunit hindi ito pumayag sapagkat pinag-iinitan pa ng grupo ang kanyang kapatid at baka pagtangkaan ang kanyang buhay. Dahil sa mga naranasan hinggil dito ay hindi naman na siya nagprotesta pa bagkus ay nagpasalamat siya sa binata.Pagbaba niya sa may ha
Mataas na ang araw ng magising si Yzabella. Sa unang pagkakataon ay ngayon lamang siya nagising ng lampas lampas sa alas singko. Matagal silang nag-usap at nagkwentuhan ni Eric kagabi at sa ilang buwang napupuyat dahil sa kaiisip dito ay ngayon lamang siya nakatulog ng nakangiti at matiwasay. She was wrapped by Eric’s arm the whole night kung kayat umaapaw ang labis na kaligayahan sa kanyang puso. Inextend niya ang braso sa katabi upang siya naman ang magbigay ng mainit at mahigpit na yakap dito ngunit naimulat niya ng bahagya ang mata sapagkat wala naman ang binata sa kanyang tabi. Mabilis siyang bumaling sa kabilang side and came to realized na napagitnaan siya ng dalawang unan na malalaki.“Eric?!”, agad siyang napabalikwas ng bangon at hinanap sa loob ng kuwarto ang bulto ng binata. Tinignan niya sa ibat ibang sulok ng kuwarto, sa likod ng mga kurtina at maging sa ilalim ng kama ngunit ni anino nito ay hindi niya nakita. Sapo ang ulo ay napaupo siya sa gilid ng higaan kasabay ng pa
“I’m sorry, sweetheart; I’m really sorry!”, si Eric na pinupog ng halik ang ulo ng dalaga habang hindi mapigilan ang pag-iyak. Akala niya hindi tanggap ni Yzabella ang kanyang pagkatao kaya bigla itong nagdesisyong lumayo sa kanya. Si Yzabella ang una at tanging babaing kanyang minahal kaya sobra siyang nagalit sa gainagalawang mundo, feeling niya siya ang pinakamasamang tao sa mundo at hindi siya nararapat sa pagmamahal nito. Pero mahal na mahal niya ang dalaga at kaya niyang talikuran ang lahat upang maging karapat dapat lamang siya dito.“I love you so much, hindi ko na alam ang mabuhay kung wala ka.”, madamdaming turan niya dito. Sa halos mahigit dalawang buwan nilang hindi pagkikita ay tila walang saysay ang kanyang buhay dahil walang oras na lumipas na hindi niya ito iniisip.“Wait lang, anong pinagsasabi mo?”, ang dalagang biglang kumawala mula sa kanyang pagkakayakap at bahagyang idinistansiya ang sarili. Sa inasal ng dalaga ay nakangiti siyang tumingin sa mukha nito. Still, t
After 5 minutes’ drive ay narating din nila ang maraming kabahayan, hindi niya inexpect na may malaking community na nakatago sa loob ng isang private property. Halatang may magaganap na special occasion dahil maraming nakasabit na banderitas at nagkalat sa paligid ang maraming tao. Nang makitang parating ang kanilang sasakyan ay nagsipagtabi ang mga ito upang bigyan ng madadaanan hanggang sa kung saan nagpark ang binata.“We’re here, I hope you’ll enjoy.”, bago tinanggal ang seatbelt ay tumingin muna sa kanya ang binata.“Surely, I will.”, pahayag naman niya habang nakangiti. Ngayon lamang siya mkaattend ng pista sa bayan at kanina pa siya naeexcite ng makakita ng banderitas at maraming tao.“I’m happy to hear that because this will be your home.”, nakangiting wika ng binata at bahagya siyang natawa dito.“Baba na tayo, kanina pa yata namamaga ang mga mata ng mga tao sa kahihintay saiyo , ilang minuto na lang mahihigblood ang mga yan saiyo.”, turan niya pagkatapos ay binalingan na an
Mula sa pagkaidlip ay nagisng si Yzabella ng maramdamang may humahaplos sa kanyang buhok. Parang ayaw pa niyang ibuka ang mga mata dahil feeling niya ay gusto pa ng kanyang katawan ang magpahinga at matulog. Ngunit hindi tumitigil ang humahaplos sa kanyang buhok kung kayat unti unti niyang ibinuka ang mga mata; napakunot siya ngunit bigla ring pinanlakihan ng mata ng mamulatan si Earl Rick habang nakaupo sa gilid ng kama at nakangiting nakatunghay sa kanya.“Time to get up sweetie, were going to attend the program in the farm.”, saad nito habang hindi matanggal tanggal ang magandang pagkakangiti sa mga mukha. Agad naman siyang napabalikwas ng bangon ngunit ng maramdamang walang siyang kahit na anumang saplot sa katawan ay mabilis niyang hinila ang kumot at ibinalot sa sarili. Ngunit ng maalala ang mga nangyari ay agad siyang bumaba sa higaan at kumaripas ng takbong tinungo ang banyo at naglock ng pinto.Hindi niya alam kung gaano siya katagal na nakasandal sa likod ng dahon ng pinto n
Pagdating nila sa malawak na komedor ay halos maglaway siya sa mga pagkaing nakahain, ang sasarap at iba’t ibang putahe. May tinolang manok, may inihaw na isda, may hipon, meron ding alimango, mga gulay. Parang may pista sa dami ng pagkain at parang gusto niya agad maupo at kumain.“Wow! ang mga paborito kong pagkain, ang sasarap.”, tila hindi rin napigilan ni Eric ang sarili, tinungo niya agad ang gripo at naghugas ng kamay pagkatapos ay tila hindi na nakapaghintay na kumurot ng inihaw na hito at isinawsaw sa nagawang sawsawan. Natuwa naman si Yzabella sa sobrang excitement ng binata sa pagkain kung kayat di niya napigiling mapangiti habang pinagmamasdan ito. Maya maya lamang ay bigla itong bumaling sa kanya at inilapit sa kanyang bunganga ang kinurot na isda.“Sobrang sarap, tikman mo.”, saad nito at hindi siya nakahindi, bagkus ay ibinuka niya ang bibig at kinain ang isinubo nito.“Masarap?”, masayang tanong nito pagkatapos niyang magnguya at tumango tango siya dahil totoo namang
“Feeling better?”, bigla ay nagising ang diwa ni Yzabella mula sa pagkakayakap sa lalaking inaakalang si Eric. Naimulat niya ng malaki ang mga mata at dahan dahang tinanggal ang mga kamay na nakapulupot sa baywang nito at pasimpleng inilayo ang sarili. Nang humarap ito sa kanya ay parang gusto na lamang niyang lumubog sa kinatatayuan dahil sa kahihiyan.“So…sorry, pa…sensiya na kasi...”, halos nawala ang kanyang dila at maging ang kanyang isip ay hindi makapagprocess ng sasabihin. Mas lalo pa siyang nakaramdam ng labis na pagkapahiya dahil nakangiti ito na tila nag-eenjoy sa nakikitang reaction niya.“It’s alright.”, turan nito na tila tuwang tuwa at wala siyang nagawa kundi tawanan na lamang ang sarili habang napapailing na hinawakan ang noo.“Sorry talaga.”, saad niya at tumango tango ito habang hindi maialis ang tuwa sa mukha.“And I said it’s alright, you can hug me day and night if you want.”, panunukso nito at napailang siya habang nakatawa.“Bakit ka nga pala nandito?”, maya ma
Pagkatapos niyang malinisan ni Yzabella si Maya mula sa pagCR nito ay ipinasama niya ito sa kasamahan niyang papunta sa gym. Naiiyak pa rin siya dahil sa nakitang kamukha ni Eric kung kayat minabuti na niyang huwag bumalik doon habang naroon ang lalaki. Bagkus ay tinungo niya ang pinakachapel ng shelter at lumuhod sa harap ng altar upang ipagdasal ang kululuwa ni Eric at humingi guidance at lakas sa Panginoon upang mapagtagumpayan niya ang lahat ng pinagdadaanang pagsubok kanyang buhay.Hindi niya alam kung gaano siya katagal sa ginagawang taimtim na pagdarasal ngunit naramdaman niyang lumuhod sa kanyang tabi at agad siyang kinilabutan ng maamoy ang hindi makalimutang amoy ng pabango ni Eric. Natigil siya sa ginagawang pagdarasal at dahan dahang iminulat ang mata upang tignan kung sino ang nasa lumuhod sa kanyang tabi ngunit laking gulat niya ng makita ang lalaking nasa gymnasium. Napatakip pa siya ng makita ang hawak nitong pink na rosary, kahawig nito ang iniwan niyang rosary kay Er
Simula ng malaman ni Yzabella na wala na si Eric ay halos araw araw siyang nagagawi sa simbahan upang ipagdasal ang kaluluwa nito. Hindi man lamang niya ito nasilayan kahit sa mga huling sandali nito dahil ayon sa balita ay nacremate din ito kinabukasan pagkatapos madead on arrival sa hospital mula sa pagkakabaril. Kung alam lamang niyang mawawala ito ay sana nakipag-ayos na lamang siya sa binata at piniling makasama ito kesa lumayo dito. Mahal na mahal niya si Eric at sa palagay niya habang buhay niyang ipagluluksa ang pagkawala nito.“Yzabella?”, palabas na siya sa loob ng simbahan ng marinig niyang may tumawag sa kanyang pangalan. Paglingon niya ay nagulat siya ng makita si Adrian habang nakasuot ng polo shirt ng pari.“Adrian?”, hindi makapaniwalang turan niya pagkakita dito.“Father Adrian!”, nakangiting wika ni Adrian. Nagulat man ngunit hindi naman naitago ang sobrang kasiyahan para dito.“Talaga po?”, excited niyang pahayag kahit naguguluhan pa rin kung paanong nangyari lalo a
“I want to build my own empire.”, si Eric at sa unang pagkakataon ay sinadya niyang harapin ang ama.“What do you mean?”, ang kanyang ama na tila nagulat sa kanyang ekpresiyon. He is quite serious and as cold as ice that even the bond of father and son cannot break.“I don’t want to be a Mafia anymore!”, saad niya na hindi nagbabago ang expression ng mukha."That’s impossible; you can’t get away with that!”, hindi makapaniwalang bulalas ng kanyang ama.“Yes, I can!”, matigas niyang pahayag kasabay ng pangingislap ng mga mata. Halatang may tinitimping galit at ora mismo ay sasabog. Tinitigan siya ng ama ngunit hindi siya nagpatalo, kung tumigas ang mukha nito ay sampung beses na mas matigas sa kanya. This time, he doesn’t know defeat. He's at his scariest, which even his father couldn't predict.“This is a voice recorder of your loving wife.”, pagkalipas ng ilang minutong labanan ng titigan ay ipinatong ang hawak na bagay sa harapan ng ama. Bahagya itong natigilan pagkatapos ay inilipa