"Hindi. Sinasabihan lang kita na ubusin mo yang pagkain mo. Bumawi ka kase nga sabi mo kaninang umaga ka pa walang kain hindi ba?" Mukhang concern yata siya sakin ah? Oh, baka ewan lang tsk."Pano ko to uubusin eh, itong ulam palang ayoko na kainin. Saka ikaw nga try mo kumain ng walang ulam tingnan kulang kung gaganahan ka kumain at ubusin ang kanin." Taray kong saad sakanya saka tinignan siya at inirapan pagkatapos.Umiling-iling ito habang nakatingin sakin at sa pagkain na hawak ko. "Halata naman eh, kitang-kita ko puro kanin lang sinusubo mo." "Ayaw mo ng shrimp?? Hate mo ba yan?" Takang tanong nito."Oo, super hate ko yan." Pagsabi ko sakanya ng totoo. I mean, hindi ko naman talaga hate ang shrimp, gustong-gusto ko nga ubusin o tumikim kapag nakakakita ako nang ganyan pero kase hindi pwede eh! Masasarapan nga ako pero sa huli ako naman mag suffer gosh."Why? Paborito ko yan, ang sarap kaya niyan." Sabi nito."Tsk, tinatanong ba kita." Pamimilosopo ko. "Tikman mo muna--""May a
"Ba't ka pa lumabas?! Ang tigas talaga niyang ulo ko ano?" Seryoso siyang nakatingin sakin ngayon at nakapamewang pa. Mukha siyang bakla sa pustura nito pero yong boses niya lalakeng-lalake.Ginaya ko siya. Nilagay ko ang kamay ko sa bewang at seryso rin tumingin sakanya. "Oo, alam ko. Saka siraulo ka ba? Walang ulo na malambot James gosh!" "Ang daldal mo, pumasok ka nalang nga ulit sa kwarto mo. Baka mapano pa yang paa--" tinaas ko ang hintuturo ko para patahimikin siya."Kaya ko namang tiisin yong sakit eh, don nga tumakbo pa kami ni Gea." May pagmamayabang kong sabi.Syempre joke lang naman no. Nakaya at namanhid na talaga ako don dahil sa takot na hindi na kami makalabas at makatakas sakanila kung mas mangingibaw itong kahinaan namin.I really don't trust anyone na 100% talaga. At ngayon mas tumatak pa sa utak ko na wag nga talaga basta-basta mag tiwala sa isang tao kahit na anong kabutihan pa ang pinakita sayo."Wag mo ikompara yong sitwasyon don at dito Ms. Vee. Kase don nangan
"O-Oh? Tinitingin-tingin mo?" Ba't ganito naman makatibok itong puso ko parang sira!"Wala. Ampangit mo kase lalo sa malapitan." Muntikan na malaglag ang panga ko dahil sa sinabi niya.A-Ano daw?? Mas pangit ako sa malapitan?!Hindi ko namalayang nakapasok na pala kami sa kwarto at binaba niya ako saka pinaupo sa upuan. "Dyan ka lang kukunin ko muna yong pagkain mo sa kusina." Sabi nito at umalis na ng kwarto.Di ko parin nakalimutan yong sinasabi niya sakin kanina. Dahan-dahang tumayo ako at kinuha ang salamin ko don na nasa loob. Taka kong tinitigan ko ang sarili sa salamin at nilapit ko pa talaga ang salamin ng malapitan sa mukha ko. "Pangit ba ako sa malapitan?" Tanong ko sa sarili. Sinubukan ko pang ngumuso, sumimangot at ngumiti-ngiti sa salamin pero ilang segundo lang ay nainis ako. "Pangit? Gagu ganitong klase ng mukha ba ang pangit para sakanya ah?!" Inis kong hinagis ang salamin sa kung saan.Lagot ka sakin pag pasok mo dito bakla ka! Susuntukin ko talaga ng malakas yang b
"A-Akin na nga yan!" Sabay inis na binawi sakanya yong kutsara ko.Nagtataka niya naman akong tinignan at ang kamay ko na may hawak nong kutsara. "Sabi mo kumain diba?" Parang naguguluhan niyang tanong sakin.Kunot noo ko siyang tinignan. "Oo, sinabi ko nga yon pero hindi ko naman sinabing agawan mo ako ng kutsara no!" Pabulyaw kong saad sakanya."Kung gusto mong kumain kumuha ka ng sarili mong kutsara!" Binawi ko yong plato sakanya at nagpatuloy na ako sa pagkain."Ang damot ah. Kani-kanina lang gusto mo hati tayo tapos ngayon balak mo ubusin yan mag-isa." "Kanina yon, nag bago na ang isip ko."Saad ko pa sakanya._Nakatitig lang sya sakin habang ako kumakain hanggang sa natapos ko na nga ang pagkain ko. Nilapag ko yong plato sa tray at kinuha yong tubig na nasa gilid, ininom ko yon lahat bago nilagay sa tray."Akin na yan." Binigay ko naman sakanya yong tray at lumabas na siya ng kwarto."Hay salamat umalis na siya. Makakapag pahinga na ako ng maayos." Saad ko sa sarili at niyakap
"A-Akin na nga yan!" Sabay inis na binawi sakanya yong kutsara ko.Nagtataka niya naman akong tinignan at ang kamay ko na may hawak nong kutsara. "Sabi mo kumain diba?" Parang naguguluhan niyang tanong sakin.Kunot noo ko siyang tinignan. "Oo, sinabi ko nga yon pero hindi ko naman sinabing agawan mo ako ng kutsara no!" Pabulyaw kong saad sakanya."Kung gusto mong kumain kumuha ka ng sarili mong kutsara!" Binawi ko yong plato sakanya at nagpatuloy na ako sa pagkain."Ang damot ah. Kani-kanina lang gusto mo hati tayo tapos ngayon balak mo ubusin yan mag-isa." "Kanina yon, nag bago na ang isip ko."Saad ko pa sakanya._Nakatitig lang sya sakin habang ako kumakain hanggang sa natapos ko na nga ang pagkain ko. Nilapag ko yong plato sa tray at kinuha yong tubig na nasa gilid, ininom ko yon lahat bago nilagay sa tray."Akin na yan." Binigay ko naman sakanya yong tray at lumabas na siya ng kwarto."Hay salamat umalis na siya. Makakapag pahinga na ako ng maayos." Saad ko sa sarili at niyakap
Nagising ako dahil may kung anong mainit don na nakahawak sa paa ko. Tinignan ko yon at nagulat ng makita si James, dahil sa gulat ay nasipa ko siya dahilan para matumba ito at nahiga sa sahig. Malakas nga siguro pagkasipa ko.Bumangon ito saka tumayo. "Tangi-- ba't mo naman ako sinipa!" Inis niyang sabi at tumingin pa sakin ng masama. "A-Ano ba kaseng ginagawa mo dyan..."Naguguluhan ako kung ano ang sasabihin ko. Di ko naman kase alam kung bakit siya nandyan-- oh? Mukhang inaayos niya yata yong bandage ah? Tama ba??"Inaayos ko lang naman yong bandage sa sugat mo, ang likot mo kase matulog kaya natanggal." Napatikom naman ako ng bibig dahil medyo nakonsensiya ako pero ilang segundo lang bumalik na naman yong pagka attitude ko."Ginulat mo kase ako. Pasensiya na saka di ko naman sinasadya no!" Nag crossed arm ako sabay tumingin sa ibang direction."Mag s-sorry ka na nga lang with attitude pa tsk!" Halatang medyo naiinis ito sakin pero wala naman akong pake as usual."Kung ibang tao
[Tawa-tawa ka dyan samantalang kami dito mababaliw sa kakaalala saiyo!] Napatigil ako sa pagtawa dahil sa pag bulyaw nito sakin. Naiintindihan ko naman kung kung ba't ganyan siya ngayon, alam kung concern lang talaga sakin si Bellie."Pasensiya na Bellie, mahabang kwento kase kaya i-ku-kwento ko nalang pag nag kita tayo okay? Saka ayos na naman ako ngayon pero di pa ako pwede umalis ng bahay eh, bantay sarado ako ngayon alam mo na." Wika ko. Dinig ko naman ang buntong hininga nito. [Sige basta't ba ayos ka na ngayon sapat na sakin yon. Mag iingat ka dyan palagi, ikaw lang ang nag iisang super bitch friend ko kaya alagaan mo ang sarili mo!] Natawa naman ako sa sinabi niya."Okay na sana eh, sinabihan mo pa talaga ako na bitch friend huh." Iling kong saad.[Hayst, na miss kita Vee. Pag nagkita talaga tayo sasakalin kita hmmp!] Baklang to! Masakit pa nga katawan ko tapos sasakalin pa ako baliw talaga gosh."I miss you---" hindi ko natapos ang sasabihin ng may biglang humablot ng cellpho
Vee Anika Wisconsin's Pov.."Anong ginagawa mo??" Taka kung tanong sakanya. Nakaupo siya ngayon sa sofa at may laptop sa harapan nito."Video call." "Ha? Kanino??" Nandito lang ako sa kama ngayon nakahiga na nakatakilid habang nakatingin sakanya ngayon."Don sa mga bata sa orphanage.""Ahhh, mga bata pala.' Tumango-tango ako.[Kuya Jamesss!!] Dinig ko ang boses ng mga bata, medyo malakas kase ang volume siguro.Nag usap-usap lang sila nong mga bata at nagtatawanan hanggang sa ilang minuto pa ang lumipas ay tinawag ako ni James. "Ms. Vee gusto ka daw nila makita." Saad nito pero umiling ako bilang sagot na ayoko."Vee sige na excited silang makita ka saka miss ka na nila." Mahinang sabi niya."Okay, fine." Bumangon ako at dahan-dahang umalis sa kama saka nag lakad papunta sa gawi niya. Tumabi ako sakanyang umupo at nakita ko naman ang mga bata nakaupo sa sahig.Kumaway ako sakanila at ngumiti ganon din naman ang ginawa nila. Ilang minuto pa ang lumipas ay nakiusap sila kay James na ma