Nang halos tanghali na kaya hindi na nakapagpigil si Mark. Nagpalit siya ng damit at bumaba. Mukhang lalabas na siya ng bahay. "Nasaan ang aking black tie?" Hindi siya tumingin kay Arianne o kay Mary habang sinasabi niya ito. Gayunpaman, bukod sa kanya, dalawa lang silang naroroon. Malinaw na gusto lang niya ang atensyon ni Arianne sa sandaling ito. Ngunit walang pakialam si Arianne sa kanya.Upang mailigtas si Mark sa higit na kahihiyan, mabilis namang sumagot si Mary, "Bakit hindi kita tulungang hanapin ito?"Nagalit si Mark nang marinig niya ito. "Hindi na!" Pagkatapos nito, napahawak siya sa kwelyo niya at diretsong lumabas ng bahay.Biglang napangiti si Arianne. “Bakit ka nakikipag-away sa akin! Palagi kang nagbibihis ng maganda at maayos noon. Paano ka makakalabas ng bahay nang nakabukas lang ang kwelyo mo ngayon? Gusto kong makita kung hanggang kailan mo kayang panatilihin ang iyong opinyon."Walang magawang ngumiti si Mary at sinabing, “Ang mga lalaki ay kadalasang mapagmat
Tawa ng tawa si Eric na hindi na siya makahinga. Hindi rin niya mahawakan ng maayos ang golf club. "Bakit hindi mo alam kung ano ang gusto niya? Mahigit ten years mo na siyang kasama ngayon. Bilang kaibigan mo, parang hindi ka naman masyadong mayabang o makasarili. Pero kailangan mo ring patunayan sa akin na hindi ka ganoong tipo ng tao. Ang pagmamahal sa isang tao ay mas mahigit pa pananatili mo sa kanya para sa sarili mo. Paano nangyari ito? Ni hindi mo alam kung ano ang gusto niya. Mahigit sampung taon mo na siyang kasama. Bilang kaibigan mo, hindi ko iniisip na ikaw ay isang taong masyadong mayabang at makasarili. Pero kailangan mo ring patunayan sa akin. Ang pag-ibig sa isang tao ay hindi nangangahulugan na hawak mo lamang siya nang buong-mahal sa iyong puso. Kailangan mo rin siyang intindihin. Pero may napansin ako. Pinalaki mo siya at pareho kayo ng ugali sa ilang aspeto. Karamihan sa mga tao ay hindi rin siya naiintindihan. Pero paniguradong maiintindihan mo siya dahil katulad
"Wala..." Ibinulsa ni Jackson ang brooch at nagpanggap na parang walang nangyari. “Hindi na ako mananatili para sa lunch. Umorder ka na lang ng pagkain para sa sarili mo. May aasikasuhin pa ako bukas ng umaga kaya uuwi ako ng maaga para makapagpahinga."Medyo nadismaya si Tiffany nang marinig niya ito. Ayon nga naman sa kasabihan, 'Absence makes the heart grow fonder.' Katatapos lang nilang magkabalikan, pero parang hindi sila masyadong close o intimate sa isa't isa. "Aalis ka na agad ngayon? Aalis ka kaagad pagkatapos mo akong ihatid pauwi. Bakit ayaw mo akong makasama ng konti pa?" Huminto siya ng saglit bago niya tuluyang sinabing, “Sige, okay lang. Alam kong sobrang abala ka. Umalis ka na. Ayoko nang abalahin ka pa."...Naging madilim ang mood ni Jackson. Mabuti naman nang pinauwi niya ito. Nagbago na ngayon ang panahon at malapit nang bumagsak ang ulan. Alam niyang hindi siya nagkakamali. Iyon ay brooch ng isang lalaki. Naisip niya sa kanyang sarili, ‘Kanino ito? Kay Alejandro
Pagkatapos makumbinsi nina Mark at Eric, hindi na nagdalawang-isip si Jackson at sinimulan niyang mag-video call kay Tiffany.Kakalabas lang ni Tiffany sa shower at nagyo-yoga siya sa kama. Buti na lang at wala siyang suot na risque pajama. Kung hindi, paniguradong hindi niya hahayaan na tingnan siya ng ibang tao. Mukha siyang normal habang tinanong niya, "Anong problema? Hindi ba sabi mo gusto mong umuwi ng maaga para magpahinga? Bakit ka nasa restaurant? Umuwi ka ng maaga pagkatapos mong kumain at huwag ka nang uminom."Kinuha ni Jackson ang brooch at ipinakita ito sa kanya. “Alam mo ba kung kanino ito?”Tumingin si Tiffany sa screen at pinagmasdan ito ng sandali bago niya sinabing, “Hindi ko alam. Brooch 'yan, hindi ba? Sayo ba 'yan? Hindi ako nagsusuot ng mga ganyang bagay. Paano ko malalaman kung kanino ito?"Nagpatuloy si Jackson, “Nakita ko ito sa apartment mo malapit sa water dispenser. Hindi ito sa akin, pero ito ay brooch ng isang lalaki. Hindi kita tinanong habang nandya
Biglang naging malumanay ang itsura ni Mark. "Pag-usapan natin ito sa study room."Napadaan siya sa sala at nakita niya na nagpapalit si Arianne ng diaper ni Smore. Hindi man lang tiningnan ni Arianne si Mark nang dumaan ito. Medyo nagalit si Mark dahil doon. Dahil dito ay kailangan niyang huminga ng malalim para pigilan ang kanyang emosyon.Pumasok sila sa study room at umupo siya sa upuan. “Anong nalaman mo?”Ni-report ni Henry ang totoong nangyari. "Mahusay ang ginawa ng pamilyang Smith sa pagtatago ng insidente kaya medyo mahirap para malaman ito. Ayon sa ilan sa mga clues na nakita namin kamakailan lang, parang nagkaroon ng minor accident si Alejandro mga kalahating taon hanggang isang taon na ang nakalipas. Na-admit daw siya sa ospital dahil sa nabaril siya. Bukod pa dito, nasunog ang ospital at dahil dito ay nasunog ang kanyang mukha. Siya ay sumailalim sa corrective surgery kamakailan lang kaya medyo malabo na ang kanyang mga burn marks. Iba na ang kanyang itsura ngayon, per
Malamig ang trato ng dalawa sa bawat isa at hindi sila nakikipagtulungan, pinaypayan nito ang lumalagong frustration sa puso ni Mark.“Ang restoration project na ito ay magkakahalaga ng hindi bababa sa $100,000 para lamang sa pinakapangunahing basic repairs at ito ay estimation lamang! Ang isang bahay na nagkakahalaga ng humigit-kumulang $1.5 million ay nangangailangan ng mas maraming pera. Milyon-milyon ang magiging halaga nito!" sabi niya.Naiintindihan ni Arianne ang rason kung bakit binanggit ang pera. Sinusubukan ni Mark na paluhurin si Arianne sa kanya! Pero ayaw sumuko ni Arianne kaya sumagot siya, Ah, okay, meron akong ilang hundred thousand dito at yung ibang pera ay hihiramin ko sayo. Huwag kang mag-alala, babayaran kita. Hindi na ako nagtatrabaho, pero may side income ako sa café. Balang araw, ibabalik ko lahat ng dapat kong bayaran sayo."Humugot ng malalim na hininga si Mark bago siya umiling. “Bakit mo ba ako kinakausap ng ganito? Sino ang may sabi na ibalik mo ang per
Ilang sandali pa, bumalik si Mary na may dalang masamang balita. “Sinubukan ko siyang tawagan, pero hindi siya sumasagot! Binanggit niya na gusto niyang magpakasaya ng ilang araw kaya malamang pinatay niya ang kanyang cellphone para walang makaistorbo sa kanya...? P-P-Pero ano na lang ang gagawin natin?”Nanginginig ang mga labi ni Mark habang unti-unting makikita ang emosyon sa kanyang mukha. “Oh, sige... Napakagaling! Manatili ka doon! Doon ka na lang at huwag ka nang bumalik! Kaya kong alagaan ang anak ko! Dadalhin ko siya sa kumpanya ko! Hindi ako naniniwala na kaya niyang hindi bumalik para makita ang kanyang baby sa loob ng isang buwan! Hindi ako magmamakaawa sa kanya na bumalik!"Naramdaman tuloy ni Mary na kailangan niyang lumayo para iligtas ang kanyang sarili. Malinaw sa kanya kung ano ang nangyayari. Nagsisimula na ang digmaan dahil hindi sumsuko ang magkabilang panig.Eight o’clock na ng umaga. Dumating si Jackson West sa harap ng main entrance ng Smith Enterprise.Ang
Alam ni Jett na maaga itong pinagplanuhan ni Alejandro. Totoo na sumuko na siya sa pagpapalaglag ng sanggol ni Tiffany, pero alam niya kung ano ang sasabihin para lokohin si Jackson. Ang maliit na pag-uusap na iyon ay sapat na para itanim sa ulo ni Jackson na ang sanggol ay hindi sa kanya, samakatuwid ay pinaglalaruan ang mga insecurities at banes ng isang lalaki.Sa kabila nito, nag-alala pa rin si Jett sa eksena kanina. Tao pa rin siya ni Don Smith kahit na sumusunod siya sa mga kautusan ni Alejandro. Ano ang mangyayari sa kanya kapag lumabas na ang totoong trabaho niya? Pwede siyang ipapatay ni DOn o pwede rin siyang ipapatay ni Alejandro. Ang tanging bagay na naghihintay sa kanya ay ang kamatayan. Masyadong maraming masasamang bagay ang binabalot sa dalawang magkabilang panig.Ang pinakamasama sa lahat ay ang mas madalas na kontak sa kanya ni Don nitong mga nakaraang araw. Hindi ito magiging maganda para sa kanya.Patuloy na itinulak ni Jett si Alejandro papasok ng gusali at nap
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy