Pinilit ni Tanya ang sarili niya at hinampas ng pamalo ang balikat ni Jett. “Galos lang ba ang kaya mo?” sabi ni Jett. “Sa tingin mo ba madali lang makipaglaban kay Jackson? Sirain mo ang mga buto ko. Hindi kita ililigtas ng wala akong galos sa katawan! Gawin mo na ngayon din!"Alam ni Tanya na mamamatay si Jett kapag hindi nila ito naitago ng maayos. Ang mga baling buto ay walang kwenta kung ikukumpara ito sa kamatayan. Nilakasan ni Tanya ang loob niya at buong lakas niyang sinampal si Jett. Sinadya niyang iwasan ang kanyang ulo. “Pwede na ba ‘yan? Masakit ba?" sabi ni Tanya habang nakahawak siya sa kanyang masakit na abdomen.Hindi sumagot sa kanya si Jett. Hinawakan niya ang maliit na alkansya sa bedside table niya at binasag ito sa kanyang ulo hanggang sa nagkapira-piraso ang porselana. Agad na dumugo ang noo ni Jett. Nanlaki ang mata ni Tanya sa gulat at tinakpan niya ang kanyang bibig nang makita niya ito.“Umalis ka na!”Nanginginig si Tanya sa malakas na sigaw ni Jett. Naka
Hindi siya pinigilan ni Jackson dahil nasa kanya na ngayon ang hustisya. Hindi mahalaga kung saan pupunta si Tanya. Tinanong lang niya ito kung may nagpilit sa kanya na gawin ito dahil pakiramdam niya ay mahirap para sa kanya na gawin ito ng kanyang sarili. Dahil tumanggi siyang ibunyag kung sino ang ama, ayaw na niya itong tanungin pa. Biglang gumaan ang pakiramdam niya matapos itong marinig...Masyadong natatakot si Tanya na umuwi. Nagtagal siya sa labas bago gumawa ng desisyon at ang kanyang gagawin ay kusang loob na puntahan si Alejandro. Alam niyang hindi sila mabubuhay ni Jett kung hindi niya ito haharapin. Kaya naman hindi niya inilantad si Alejandro kay Jackson. Kinailangan niyang iwanan ang sarili sa isang lose thread para mabuhay, kung hindi ay kamatayan lamang ang maghihintay sa kanya.Nanginginig ang mga kamay niya habang tinatawagan niya si Alejandro. Ang malamig at malademonyong boses nito ang sumagot sa kanya. “Heh, nakakagulat naman. Kusang loob mo akong tinawagan."
Nanlaki ang mata ni Tanya dahil nagulat siya sa kanyang nakita. Hindi ba’t paralisado si Alejandro? Peke lang pala ang lahat!Ang matangkad na katawan ni Alejandro ay nagbigay ng kadiliman sa buong kwarto. Naglakad siya papunta kay Jett at nag-squat. “Nakikita mo yun? Isang mahinang babae ang lumapit sa akin para sayo. Anong pakiramdam mo? Hindi kaya meron na kayong nararamdaman sa bawat isa? Tatlong beses mo itong ginawa. Halos tatlong taon rin bago ako nahulog kay Tiffany.”Bumuntong-hininga si Jett at maamoy ang kanyang mga dugo. "Nagkamali ako... Sir..."Tinapik ni Alejandro ang mukha ni Jett na may bahid ng dugo. “Mabuting magsisi ka kapag na-realize mo ang iyong mga pagkakamali. Huwag kang mag-alala. Itinanim ka ng matanda sa akin para maging mata niya. Mahihirapan ako kung papatayin kita. Hindi niya hahayaang wala siyang mga mata sa akin. Isa itong leksyon para sayo na paniguradong hindi mo malilimutan. Magsalita ka, ano ang kailangan mo sa akin? Bakit ako maniniwala na wala
Hindi naniniwala si Arianne na masaya si Tiffany. “Hindi ba may nagsabi na gusto niyang makipag-ayos kay Jackson? Hindi lang naman ito natuloy pagkatapos ng ginawa ni Tanya. Nalaman mo na ang totoo ngayon, kaya bakit hindi mo sinasamantala ang pagkakataon na ito? Hihintayin mo ba na may ibang babae na sasabit na naman sa kanya? Mayroon na akong anak, pero wala ka pa rin na kahit ano. Umaasa ako na bibilisan mo at magkaroon na kayo ng anak ni Jackson para maging in-laws na tayo.”Ngumiti si Tiffany at sumagot, “Tumigil ka nga. Kayong mga Tremont ay napaka-influential. Gusto mo bang mag-social climb ako? Walang guarantee dito. Sabihin mo sa iyong anak na kailangan niyang maghintay! Nagmamadali ako at kailangan ko pang pumasok. Mas rational na ako ngayon. Kailan ko pa sinabi sayo na gusto kong makipagbalikan kay Jackson? Kailangan kong maging mas reserved ngayon dahil babae pa rin ako. Okay, ayoko nang patagalin pa ito. Bibigyan ako ng trabaho ngayon ng director. Kailangan kong mag-overt
Ang tunog ng pagtalsik ng tubig sa shower ang gumambala kay Arianne na matulog muli. Inayos niya ang kanyang upo at kinalikot ang phone niya. Mahimbing na natutulog si Aristotle na nasa tabi niya. Ilang beses siyang gumalaw habang natutulog kaya marami siyang nakuha na space sa kama.Lumabas si Mark mula sa shower at nakita siyang nakaupo sa kama. “Anong problema? Hindi ka makatulog?" tanong niya.Tumingin siya sa'kin at nagpatuloy sa paglalaro ng phone niya. “Mm, babalik ulit ako sa kama mamaya. Maaga kaming natulog ni Aristotle kaya hindi ako masyadong pagod ngayon. Mukhang kailangan ko nang pakainin si Smore. Hindi siya makakatulog buong gabi kung matutulog siya ng masyadong maaga. Oo nga pala, anong nangyari kayla Tanya at Jackson? Paano ginawa ni Tanya ang napakasamang bagay? Nabuntis pa siya. Sino ang tatay ng anak niya?"Umiling si Mark. "Hindi ako sigurado kung sino. Tinanong ni Jackson pero hindi sumagot si Tanya. Hindi mahalaga kung kaninong sanggol ito, basta hindi ito an
Sumuko si Arianne habang palapit sila ng palapit sa bawat isa. Ang kanyang anak ay lalaki na balang araw at hindi na magtatagal bago tuluyan nang humiwalay ang kanilang anak sa kanilang kama. Ayaw niyang mawala ang pagkakataong ito kung saan malapit siya kay Aristotle. Kung tumanggi siya, ibabalik siya ni Mark sa nursery room.Sa susunod na umaga.Ginising nina Mark at Aristotle si Arianne. Sinasabihan siya ni Mark na maghanda na para umalis at ang isa naman ay gutom na nakatitig sa kanya, patuloy na nanghihingi ng gatas.Antok na antok pa siya nang pinakain niya ang kanyang anak. Kinuha siya ni Mary pagkatapos niya itong pakainin ng umaga at sa wakas ay ginanahan siyang maligo.Hindi masyadong lasing si Mark kagabi at hindi rin naman siya masyadong pagod, kaya bakit mas pagod siya kaysa kay Mark? Napabuntong-hininga siya nang makita kung gaano kasigla ang itsura ni Mark.Naglagay siya ng light makeup para hindi makita ang kanyang pagkapagod niya. Kababalik lang ng kanyang normal
Ang sikat ng araw ay sumikat sa mga dingding ng hotel at ito ang nagsilbing liwanag ng lahat. Unti-unting tumataas ang temperatura dahil sa tag-araw ngayon, ngunit nawala ang init na iyon pagdating nila sa madilim na lobby.Bumahing si Aristotle nang pumasok sila sa elevator at nilapit siya ni Arianne sa katawan niya. “Medyo malamig sa hotel na ito.”Nag-react agad si Mark. “Sa atin ang hotel na ito. Sasabihin ko sa kanila na ayusin ang temperature."‘Sa atin ito?’ Nagulat si Arianne. Masyadong prestigious ang itsura ng hotel na ito at masasabi niya na ito ay isang five star hotel... Nagkaroon ng maraming business ventures ang pamilyang Tremont at sa pangkalahatan ay sakop nila ang bawat industriya. Kailangan niyang masanay dito.Tumigil siya sa paglalakad nang makalabas sila ng elevator. “Totoo bang bumalik na si Ethan? Sinubukan mo siyang patayin kaya paniguradong hindi niya tayo tatantanan. Kailan ito matatapos? Iba na ang sitwasyon natin ngayon dahil may anak na tayo. Ayokong m
‘Di naman importante yun.”Nawala ang pagiging tense ni Mark nang marinig niya ang mga salita ni Arianne. Ang kailangan niya lang naman ay ang mapatawad siya ng kanyang asawa. Wala nang ibang mas mahalaga pa. Ang gusto niya lang ay ang opinyon nito at sapat nang marinig ang mga salitang iyon mula sa kanya."Hindi naman sa wala kaming konsensya," pabulong na sinabi ni Zoey. “Sinabi lang kasi ng kidnapper na... namatay ang lola mo pagkatapos siyang dalawin ni Mark at sinabi niya na siya ang may pakana nito. Kahit ako ay nagtataka dahil pneumonia lamang iyon at hindi dapat iyon ang magiging dahilan ng kanyang kamatayan. At saka, nagkataon lang... Bakit namatay si lola noong nandoon siya... pero wala akong sinusubukang sabihin. Kung tutuusin, hindi ako sigurado kung ano ang eksaktong nangyari. Inaamin ko na ang tanga kong asawa ang dahilan kung bakit nagkasakit si lola. Noon pa man ay gusto ko na siyang hiwalayan, pero hindi ko ito magawa... May nanguha sa anak ko kaya wala akong choice.
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy