Tumigil si Amy sa pamimintas sa kanya, siguro dahil masyado nang late. “Masanay ka na lang sa working environment for today. Magtatrabaho ka para sa akin. Handa na ang iyong desk sa opisina. Nasa likod ito, sa left side."Lumingon si Tiffany sa gilid para tingnan ang tinutukoy niya. Nagulat siya at naisip kung bakit bibigyan ng sariling opisina ang isang supervisor? At nasa tapat din ito ng kwarto mula sa opisina ni Amy. Nasa tapat ng office desk niya si Amy at ganoon din ang interior. May mataas bang posisyon ang mga supervisor sa subsidiary company?"Hindi ka nandito para maging isang supervisor, ikaw ang assistant director," paliwanag ni Amy nang makita niya ang pagkalito kay Tiffany. “Alam ko na kulang ka sa experience, kaya tutulungan kita bilang isang mentor. Nilinaw iyon ni Mrs. West.”Assistant director? Hindi ba dapat siya ay isang supervisor? Nagpanic si Tiffany sa sandaling iyon. Kung nalaman ni Jackson na naging assistant director siya sa kanyang subsidiary company, mala
Tumingala si Tiffany sa kisame at mahinahong sumagot, “Pasensya na at na-disappoint kita. Kasalanan ko kung bakit nangyari ito... Hindi ito kasalanan ni Jackson." Kung mas maaga lang sana niyang pinuntahan si Jackson, hindi na sana nagkaroon ng pagkakataon si Tanya na gawin ito. Ilang beses na niyang sinumpa ang kanyang sarili dahil dito. Sa kasamaang palad, nangyari na ito, kaya ano pa ba ang magagawa niya?Hindi si Summer ang tipo ng tao na gagawa ng mga malalang bagay. Sinabi niya ito dahil alam niyang alam na ito ni Tiffany. Hindi siya magpapanggap na wala siyang alam dahil ayaw niyang maramdaman na wala siyang kinalaman dito. "Tapusin na natin ang usapan. Magpahinga ka ng maayos at galingan mo sa trabaho. Tawagan mo ako kung may problema ka. Tinuturing na kita bilang isang anak. Kung sasampalin ko man ikaw o si Jackson, sasampalin ko si Jackson. Goodnight."Nag-message si Tiffany kay Arianne pagkatapos ng tawag para sabihin sa kanya na nakarating na siya ng ligtas. Pagod na pago
Ngumiti ang abogado. "Kakaiba ang paraan mo para makakuha ng pera, medyo feisty. Mukhang hindi mo pipirmahan ang kontratang ito. Ipapaalam ko na sayo ngayon ang follow-up expenses para sa pangangalaga ng bata. Una, kailangan mong patunayan na si Mr. West talaga ang ama ng iyong sanggol. Pagkatapos, kailangan mong mag-apply ng appeal para sa childcare expenses. Kung hindi pumayag si Mr. West, hahaba pa ang proseso ng procedure. Babae ka, mag-isa, at wala kang pera. Kaya mo bang ituloy ang pagbubuntis na ito? Pag-isipan mo ito ng mabuti. Aalis na ako."Hinagis ni Tanya ang tasa na nasa coffee table sa lupa habang pinagmamasdan niyang umalis ang abogado. Desidido siyang ipanganak ang sanggol na ito, kahit na wala siyang matanggap na kahit ano sa huli. Kahit pa mag-isa siya, wala siyang dapat ipag-alala. Hangga't nabubuhay ang batang ito... Hangga't sabihin niya na anak ito ni Jackson West, ito ang magiging pasakit kay Tiffany Lane. Kung hindi niya makukuha si Jackson West, hindi rin siya
Dumating si Summer sa condo. Hindi niya pinakita ang pagiging kalmado niya nang dumating siya doon. Kumatok siya sa pinto hanggang buksan ito ni Tanya at pagkatapos ay bumunot kaagad ng $30,000 na cash. “$30,000. Bilangin mo ang pera. Ito ay sapat na para ipalaglag ang bata at lahat ng nutrition na kakailanganin mo pagkatapos nito."Tinitigan ni Tanya ang nakatambak na pera sa mesa at naramdaman niyang nabawasan ang kanyang dignidad. "Mahilig talaga gumamit ng pera ang mga mayayaman bilang isang insulto sa iba. Mahirap ako, pero nasa akin pa rin ang aking dignidad.”"Oh talaga?" Napangiti si Summer. “Nasaan ang dignidad mo? Bakit hindi ko ito makita? Ang isang babae na may tunay na dignidad ay hindi kailanman bibisita sa bahay ng isang lalaki sa gabi. Hindi niya kailanman sasamantalahin ang iba at hindi niya i-blackmail ang iba para sa child care expenses pagkatapos mabuntis ng isang bastard. Kung ako sayo, ang bagay na ito ay isang aksidente lamang at ipapalaglag ko ang sanggol nang
"Hindi ko ito pipirmahan!" Hindi nagbago ang desisyon ni Tanya. “Sige, pilitin mo ako kung kaya mo. Hinahamon kita!"Itinuro ni Summer ang kanyang daliri sa kanya at galit nagalit na sinabi, “Nakakahiya na naging mabait sayo sina Tiffie at Jackson. Naawa sila sayo dahil wala kang kasama. Paano ito naiiba sa pagpapasok ng ahas sa bahay? Ang mga taong tulad mo ay nararapat na magkaroon ng miserableng buhay! Dinala mo ito sa sarili mo! Ang pamilya ni Tiffie ngayon ay hindi rin itinuturing na angkop para sa pamilyang West. Gusto ko si Tiffany dahil iba siya sayo. Mayroong pagkakaiba sa pagitan ng material poverty at mental poverty. Naiintindihan mo ba ako?"Ito na ba ang kanyang kapalaran? Tumagos sa puso ni Tanya ang mga sinabi ni Summer. Tumayo siya at hinampas ang kamay ni Summer. "Hindi mo kailangang magdesisyon kung ano ang magiging takbo ng buhay ko!""Ang kapal ng mukha mo para ilagay ang kamay mo sa akin!" Nagulat si Summer sa sinabi ni Tanya.“Labas! Labas!" hinihingal na sumi
Hindi siya ang may kasalanan dito, pero siya ang sinisisi. Para saan ang ginagawa nila? Walang maidudulot na kabutihan pagsisisi sa mga pagkakamali na hindi niya ginawa! Bakit kailangang banggitin ni Summer ang mga masasakit na alaala na ito?!Nang makabalik sa katinuan ang isip ni Tanya, pinakawalan niya ang kanyang pagkakahawak sa leeg ni Summer at umiiyak, “Oh my god… Jusko! Pasensya na talaga! Pasensya na at hindi ko ito sinasadya. Sorry! Huwag mo akong awayin dahil dito... Huwag mo nang banggitin sa akin ang mga salitang iyon…”Hinawakan ni Summer ang kanyang sariling leeg bago niya itinulak ang babae palayo sa kanya. “Ehem… Sinusubukan mo akong patayin! Ehem, ehem... Ikaw... Baliw kang babae ka!" sigaw ni Summer habang umuubo siya.Tumulo ang luha ni Tanya habang paulit-ulit siyang umiiling. “H-Hindi! Hindi ko ito ginawa! Hindi ko... hindi ko ito sinasadya. Ayaw kong patayin ka... I’m sorry, Pa-..”Ang sobrang flip-flop sa kilos ni Tanya ay nagpahiya kay Summer. Isa ba iyon p
Ang kalampag sa pinto ay nag-udyok kay Tanya na gumulong mula sa kanyang kama at mabilis na tumungo dito. Masyado siyang pagod para isipin kung sino ang kanyang bisita.Binuksan niya ang pinto at nakita niyang galit na galit si Jackson, hindi niya alam kung paano magre-react.Hinanap siya ng lalaking gustong umiwas sa kanya.“Kung gusto mong manakit ng tao, gawin mo ito sa akin! Huwag mong saktan ang nanay ko!" Nagalit si Jackson habang mahigpit na nakasara ang kanyang mga kamao. Wala sa kanyang ugali ang manakit ng mga babae, kaya kahit na sa sobrang galit ay pinigilan niya ang kanyang sarili na kumilos ng padalus-dalos.Naintindihan agad ni Tanya kung ano ang nangyayari. Napayuko siya sa hiya nang maalala niya ang nangyari kanina."Hindi ko ito sinasadya," bulong niya. “Alam kong hindi mahalaga ang masasakit na sinabi ng nanay mo. Hindi dapat ako nawalan ng kontrol sa mga emosyon ko... I'm sorry. Kung kailangan niya ng tulong sa medical bills, magbabayad ako. Ang hinihiling ko l
Isinara ni Tanya ang pinto at sinimulang ikwento ang kanyang nakaraan nang walang pag-aalinlangan. "Bata pa lang ako, mga apat na taong gulang, noong sinabi ng mga tao na may pinatay na isang lalaki ang tatay ko."“Mula noon, wala na si papa sa buhay ko. Iniwan ako ni mama. Wala na akong ibang kasama kundi ang lolo ko. Tuwang-tuwa ang mga tao sa paligid ko na ako ay anak ng mamamatay-tao sa tuwing nakikita nila ako. Sinabi nila sa kanilang mga anak na huwag sumama sa akin para maglaro at sa hindi mabilang na beses... binugbog nila ako. Tinatrato nila ako na parang... parang basura. Natakot si Lolo na baka mapahamak ako ng lahat ng taong iyob, kaya isinakripisyo niya ang lahat ng naipon niyang pera at nilayo niya ako sa birthplace ko at umupa kami isang bahay sa city."Ako ay eight years old noon, pero hindi pa rin nawawala ang trauma na makita ako bilang isang anak ng mamamatay-tao. Hindi ako makalaya. Sinubukan kong maging mabuti. Sinusunod ko ang payo ng aking lolo. Nginitian ko a
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy