Bumaba si Tiffany sa sasakyan at binigyan siya ng isang bote ng mineral water. “Maayos na ba ang pakiramdam mo? Hindi ka pa rin ba komportable? Gusto mo ba sa harap ka na lang umupo? Baka mas gumanda ang pakiramdam mo doon.”“Hindi magandang ideya iyon, di ba?” tanong ni Tanya. "Sa pagkakalaam ko, ang upuan sa harapan ng kotse ng isang lalaki ay para lang sa kanyang jowa... Okay lang ba sa inyo ni Jackson?"Si Tiffany, na di kailanman naging sensitive, hindi man sumagi sa kanyang isip ang ganong ideya. “Anong pinagsasabi mo? Ano tayo? Kailangan ba nating pag-isipan ang mga bagay na ‘yon? Hindi naman kita hahayaan na hindi komportable, di ba? Tumigil ka na sa pagsasalita at sumakay na sa kotse. Doon ka sa harapan uupo."Kumunot ang noo ni Jackson nang may sumakay sa front seat sa kakaibang dahilan. "Ano ang nangyayari? Bakit ka lumipat ng upuan?"“Si Tan ay nilalamig at masama ang pakiramdam. She's car sick,” paliwanag ni Tiffany. “Hayaan mo siyang maupo sa harap. Hindi mahalaga kun
Walang nasabi si Jackson. Bakit walang nakaisip sa kung ano ang masasabi niya? Invisible ba siya?Pagkatapos ng hapunan, pinauwi ni Jackson sina Tiffany at Tanya. Napagkasunduan ng tatlo na sabay silang aalis bukas.…Kinabukasan, sa Tremont Estate.Nagsuot si Arianne ng itim na damit, handa nang pumunta sa sementeryo.Maliit pa si Aristotle at nagkaroon siya ng trangkaso; dagdag pa dito, umuulan sa labas. Kaya nagpasya silang hindi siya isama. Iniwan nila siya sa bahay sa pangangalaga ni Mary.Si Mark ay nakasuot din ng itim na suit, na nagbigay sa kanya ng napakagandang hangin. Nagdala ng bouquet ng bulaklak ang mag-asawa at lumabas ng bahay. Dalawang oras ang biyahe bago sila nakarating sa sementeryo.Ang maitim na ulap sa kalangitan ay nagbigay ng nakakatakot na liwanag sa ibabaw ng sementeryo. Halos desyerto ito, maliban sa matandang tagapag-alaga na may salamin sa mata, na nagbabasa ng papel ngayon sa isang maliit na kubo.Nakaramdam ng pagkalumbay si Arianne. Matagal na
Isinilong ni Mark ang mag-ina mula sa ulan gamit ang kanyang payong. Basang-basa na rin ang damit niya. Napansin ito ni Helen at sinabing, “Arianne, siguro oras na para umalis. Lumalakas na ang ulan. Basang-basa na si Mark.”Napatingin si Arianne kay Mark. “Sige, tara na.”Nagmaneho si Elen at pumunta doon mag-isa. Huminto si Arianne bago sumakay sa kotse. “Pumunta ka sa bahay at sumama ka samin kumain kung may oras ka. Pwede mo makita ang apo mo."Punong-puno ng luha ang mga mata ni Helen. “S-sige!” nauutal niyang sinabi. Alam niyang sa wakas ay napatawad na siya ni Arianne at kinikilala siya bilang isang ina.Habang pauwi, lumingon si Arianne kay Mark at tinanong, “Nilalamig ka ba? Basang-basa ka na.”Nakangiting umiling si Mark. “Hindi ayos lang ako. Nag-mature ka na.”Ngumiti din siya. “Nung sinabi mo sakin yan dati… may nangyaring hindi maganda…”Hindi na siya sumagot pa. Napuno ang utak niya ng maraming bagay tungkol sa kanya. Hindi niya maalala kung kailan niya sinabi ang
Itinulak siya ni Jackson sa gilid ng kama. “Imamasahe kita. Gusto mo ba iyon? Bakit mo piniling maglakad-lakad nang naka-high heels? Hindi maganda na lagi ka nakasuot ng high heels.” Inangat niya ang paa niya at ipinatong sa kandungan niya saka maingat na minasahe. Tila magaling siya magmasahe.Kalmadong tinitigan siya ni Tiffany. “Bakit hindi ko alam na magaling ka pala magmasahe? Ang tagal na natin, pero may sikreto ka pa rin sa akin! Hindi naman kasi ako mahilig mag-heels. Ang tangkad ng mga lalaki sa paligid ko, para silang nakalanghap ng hormones habang lumalaki. Magmumukha akong masyadong maikli kung hindi ako magsusuot ng heels, parang kalabasa sa tabi ng mga puno ng kawayan. Sa tingin mo ba talaga maiiwasan kong suotin sila? Kayo, Mark, at Eric, alin sa inyo ang maikli?”Ngumiti si Jackson sa kanya. “Haha... Ikaw... seryoso... Dapat mo bang ilarawan ang iyong sarili sa ganoong paraan? Gusto kita sa paraang ikaw ay; sapat na iyon. Bakit ka dapat mag-alala tungkol sa kung paano
Nagkunwaring hindi alam ni Tiffany na nandoon si Jackson at naapektuhan nito ang kanyang composure. “Ah... Ako, eh, wala ako sa Capital. Nasa Ayashe ako ngayon at malamang bukas ng gabi na ako babalik. Sa ibang araw na lang, okay? Oo, magkikita tayo sa ibang araw."Huminga ng malalim si Jackson bago siya lumayo sa kanyang katawan. Lumapit siya patungo sa bintana at nagsindi ng sigarilyo.Pagkatapos ng tawag, nagpanggap si Tiffany na parang walang nangyari nang bigla niyang sinabi. "Ma-... Matutulog na rin ako."Hindi sumagot si Jackson at hindi man lang ito lumingon sa kanya. Habang nananahimik si Jackson, mabilis na lumabas ng kwarto si Tiffany na parang tumatakas siya sa malaking kaguluhan.Ang swerte niya na bigla siyang tinawagan ni Arianne. Hindi niya maisip kung ano na lang ang maaaring mangyari kung hindi ito nangyari.Kasalukuyan sa Tremont Estate, lumubog sa sofa ang pagod na pagod na si Arianne, iniisip niya ang boredom na hindi na umalis sa kanyang buhay mula nang magin
"Hindi ko talaga maintindihan ang mga babae," sagot ni Mark. "Ang ibang babae ay nangangarap na makuha ang buhay mo ngayon, pero ikaw… gusto mong magkaroon ng normal na buhay. Alam mo ba kung gaano karaming mga kababaihan ang gagawin ang lahat para lang mabuhay nang hindi nahihirapan? Sa tingin ko ay naiisip mo lang ito dahil wala ka nang ibang bagay sa buhay mo na pwede mong ikabahala. Sa totoo lang, gusto kong ituon mo ang atensyon mo sa pag-aalaga sa ating anak sa loob ng bahay at minsan ay pwede kang magshopping hanggang magsawa ka at hihintayin mo akong umuwi tuwing gabi. Gusto kong kumilos ka tulad ng ibang babae na may pamilya na, pumupunta sa mga beauty salon at maging patron ng mga luxury shop kaysa ma-obsess ka sa trabaho.”Nawalan na ng pasensya si Arianne. “Pero hindi iyon ang gusto ko. Hindi ko kailanman ginusto iyon! Hindi mo makokontrol kung paano ako mabubuhay at hindi mo rin dapat nililimitahan ang kaya kong gawin dahil lang sa kasal tayo! Ayokong mabuhay ng malungkot
Nanginig ng kaunti ang gilid ng labi ni Mark. Hinabaan niya ang kanyang pasensya hanggang sa wakas ay pinayagan siyang matulog kasama ang babaeng mahal niya at walang pigil silang magsasaya buong gabi, kaya naman walang mas nakakatakot para sa kanya kaysa sa matulog nang mag-isa sa buong buhay niya. Gayunpaman, napakunot ang noo niya sa idea na magtatrabaho si Arianne.Hindi dahil siya ay makaluma o tradisyonal kung mag-isip. Ayaw lang niyang mapagod ang kanyang asawa.Nandoon rin ang katotohanan na may tsansa na may lalaking mahuhulog sa kanya at hindi ito okay para kay Mark.Wala ni katiting na ideya si Arianne kung saan papunta ang isip ni Mark. Masyado siyang excited na marinig ang sagot nito bukas. Malakas ang kutob niya na susuko ang lalakig ito at papayagan siyang magtrabaho.Sa kadiliman, narinig niya ang pamilyar na tunog ng isang plastic na packet na napunit.Biglang nanginig ang katawan ni Arianne nang marinig niya ito. "Ano bang ginagawa mo?"Pumatong si Mark sa ibaba
Sa kabila ng lahat ng ito, hindi tumutol si Arianne sa "preferred method" ni Mark. Para sa kanya, nag-aalala lang siya na baka maistorbo ng midnight tantrums ni Smore ang tulog ng daddy niya. Kayang makatulog ng saglit ni Arianne at hindi siya aantukin pagkatapos nito, pero si Mark ay magkakaroon ng sleep deprivation at hindi ito makakatulong sa kanya.Pagkatapos maghilamos, inayos saglit ni Arianne ang higaan at hindi niya sinasadyang nakita ang isang nakabukas na kahon ng condom. May tatlong pakete sa loob nito, ngunit ang sinasabi ng package na twelve ang nasa loob nito originally…Hindi niya alam na hinahanda pala ito ni Mark noon pa man. Dahil dito, mabilis na nagbilang si Arianne at napagtanto na madalas na nilalabas ni Mark ang kanyang pagnanasa kamakailan lang.Biglang tumunog ang phone niya sa sandaling iyon. Tumingin siya sa ibaba at nakita niya ang pangalan ni Tiffany sa screen."Uy, Tiffie. Nakabalik ka na ba sa Capital?" tanong niya.Ang boses ni Tiffany ay parang mal
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy