"Hindi ka naniniwala na mas mapanganib na manatili sa bahay ko kaysa ma-kidnap ka?"Tumalsik si Jackson. "Ayaw kong may mangyari sayo bago malutas ang problema ni Tanya, okay? Dahil ang huling bagay na gusto ko ay isang dobleng whammy. Kung ikaw ay nag-aalala tungkol sa kung ano ang maaari kong gawin, pagkatapos ay pagmultahin; Dadalhin kita sa aking bahay at pagkatapos ay magpalipas ng gabi sa aking tanggapan."Ang kanyang tahasang konsesyon ay naging mahirap para kay Tiffany na tanggihan ang kanyang alok, karamihan mula noong siya ay, sa katotohanan, natakot sa pag-uwi. Kung si Beckett ay walang problema sa paggawa ng mga bagay kay Tanya, kung gayon wala siyang problema sa pag-ambush kay Tiffany sa kanyang condominium. At kung nakakuha siya ng kamay sa kanya... Kahit na lumabas siya ng kanyang mga kamay na buhay, marahil ay nasa mga tahi siya."W-well, kung igiit mo ... Pagkatapos ay paumanhin para sa abala," umasa si Tiffany.Walang sagot si Jackson. Si Tiffany ay hindi pa niya
Isang ngiti ang makikita sa mga mata ni Jackson. Tumayo siya at dinala si Tiffany pabalik sa kwarto.Hinubad niya ang kanyang jacket, iniwan ang kanyang camisole at payat na maong, bago umakyat sa kama. Samantala, si Jackson, lahat ay nagbihis sa isang aktwal na nightie, ay tumingin sa kanya at tinanong nang cryptically, "Well, hindi mo ba aalisin ang mga maong? Hindi ko rin pinag-uusapan kung gaano ka marumi ito mula sa pagsusuot nito sa buong araw. Sa halip, ang tanong ko ay, hindi ba ito nakakatuwa at hindi komportable para sa pagtulog?"Binaril niya siya ng isang sulyap. "Nice subukan, ngunit hindi ko ito tinanggal! Kung sa palagay mo ay marumi ito, huwag ka makatulog sa akin!"Pagkatapos, matapos alalahanin na ito ay, sa katunayan, ang kanyang tahanan, isang napahiya na Tiffany ay idinagdag pagkatapos ng sapat na kahulugan ng pagiging matuwid sa sarili, "Ikaw ang nagpilit na pumunta ako rito!"Pumunta si Jackson sa kanyang aparador sa banayad na pagkabagot at itinapon ang isa
Sumimangot si Tanya. "Ano ang ginawa mo... Ano ang ginawa mo habang ako ay lasing? Palagi kong naisip na ikaw ay isang lokal sa Capital, ngunit hindi ka talaga? Tingnan, nakuha ko ito. Nais mong magtagumpay. Gagawin ko rin, tulad ng marami - nais kong mag-ugat sa lungsod na ito at lumaki. Ngunit alam ko rin na kailangan mong panatilihin muna ang iyong mga paa sa lupa kung nais mong kumuha ng mga ugat! Anuman ang pinaplano mo ngayon - masisira ka lang nito!"Ikaw ay isang tagumpay na kuwento sa akin, Beckett. May-ari ka ng isang kotse, isang bahay, at isang mataas na bayad na trabaho. Matalino ka, may kaalaman - may edukasyon! Mayroon kang lahat ng ito, kaya bakit mo pa ito ginagawa?""Iyon ay isang ilusyon! Ang bahay na iyon ay inuupahan! Ang kotse na ito ay binili sa pamamagitan ng isang pautang! At ang aking trabaho ay maaaring magbayad ng mataas, ngunit sampung taon nito ay hindi pa rin sapat upang masakop ang isang pagbabayad lamang sa lungsod na ito!" Galit na galit si Beckett,
Malambot ang puso ni Tanya, ngunit hindi ito nangangahulugang na hindi niya kayang magalir. "Oh, oh hindi, hindi mo ginawa ang pinakamasama sa akin, ngunit hindi mo ba ako tinatanggihan na kalayaan na iwanan ang kotse na ito, na bumubuo ng labag sa batas? Huh? At batang lalaki, paano ang katotohanan na pinagbantaan mo si Tiffany sa pamamagitan ng paggamit sa akin?!"Agad na binuksan ni Beckett ang pintuan. "Well, lahat tayo ay magpanggap na ito ay tapos na sa jest, okay? Tumawag ka lang kay Tiffany ngayon at sabihin sa kanya na okay ka, lahat maganda, walang buhok na nasaktan. Ibabalik kita kaagad, tama? Magpapanggap lamang na ito ay lahat ng malaki, taba baloney ang aking lasing na isang ** ay dumating, okay?"Halika, Tan. Sinubukan kong gawin itong malaki sa Kapital sa loob ng sampung taon. Sampung taon ng frickin! Naiinis lang ako, okay? Huwag mong hawakan iyon laban sa akin, mangyaring!"binaba niya ang kanyang tinig sa isang pakiusap. "Kung natapos ako sa bilangguan, napapahamak
Medyo nalito si Tanya. "Wala ka ba sa bahay?" Sumagot si Tiffany sa isang malabo, "Hindi, nasa bahay ako ni Jackson..."Nagulat si Tanya. "Kayo ba... ay magkasama na ulit?" Hindi maabala ni Tiffany na ipaliwanag ang sarili. "Oh, lutasin mo muna ang iyong sariling isyu. Umuwi kaagad. Tumawag sa akin kapag nakarating ka sa bahay! Dadalhin kita sa istasyon ng pulisya upang isara ang kaso." Matapos niyang ibaba ang tawag, napansin niya na hindi pa sumapit ang seven o'clock pero medyo inaantok na siya. Bumalik siya sa kama at humiga ulit. Gusto niyang matulog ng isa pang sampung minuto, hinawakan ang telepono sa kanyang kamay, naghihintay para sa tawag ni Tanya nang makarating siya sa bahay. Biglang inilagay ni Jackson ang kanyang kamay sa kanyang baywang. Sa kanyang pagkagulat, hiniling niya sa kanya na huwag magulo, nang hindi nag-abala tungkol sa kanya. Pagkatapos, inilipat ni Jackson ang kanyang kamay sa kanyang dibdib nang nakagawian. Dalawang beses pa niyang pinike ang kanyan
Ibinaba niya ang kanyang ulo at binigyan siya ng isang kapansin-pansin na love bite sa paligid ng kanyang leeg nang masigasig. "Hindi ako papayag kung hindi ka tapat sa akin. Bukod pa dito ... gagawn ko ang kailangan kong gawin sa oras na ito. Magbibilang ako ng sampu. Kung hindi ka nagsisimulang magsalita, sisimulan ko na ang pagbibilang ko ng... Isa, dalawa, tatlo ... " Nang umabot siya ng siyam, hindi na mapigilan ni Tiffany ang sarili. "Magsasalita ako! Ako ... wala talaga akong nararamdaman para sa iyo ngayon!"Ito ay walang iba kundi isang lubos na kasinungalingan. Hindi niya maihayag ang kanyang kasuklam-suklam at nakamamanghang panloob na mga saloobin sa kanya, kasama na ang kanyang mababang pagpapahalaga sa sarili, ang kanyang pagkabagabag...Maliwanag, hindi ito pinaniwalaan ni Jackson. Inunat niya ang kanyang kamay at sinakop ang kanyang huling pagtatanggol. Kasabay nito, ibinaba niya ang kanyang katawan. Sumigaw siya at humila sa isang malamig na paghinga dahil sa sakit
Pagdating sa police station, hindi nila maiwasang mapagalitan ng pulisya. Nagsampa sila ng isang ulat ng pulisya noong nakaraang gabi, at nagsipag ang pulisya sa buong gabi para dito. Ngayon, biglaan, inangkin nila na ito ay isang hindi pagkakaunawaan. Siyempre, maiinis sila dahil doon. Nang isara nila ang kaso at umalis sa istasyon ng pulisya, sa wakas ay nagpasya si Tanya na maging prank kay Tiffany. "Tiffany, pasensya na. Nagsinungaling ako sayo. Sa totoo lang ... Gusto ni Beckett na gamitin ako upang banta ka. Hindi rin siya lasing. Ngunit matapos niyang mapagtanto kung gaano kalala ang mga kahihinatnan, hiniling niya sa akin na palayain siya. Bukod sa, wala siyang ginawa sa akin, kaya't naging malambot ako ... naramdaman ko lang na katulad niya ako. Kami ay bahagi lamang ng maraming masipag at abala sa mga tao dito, na naninirahan sa lungsod na ito. Inaasahan namin ang aming kinabukasan, ngunit labis kaming nagdurusa sa katotohanan. Hindi namin ito madali. Kung hindi ko siya pin
Naramdaman ni Tiffany ang kahihiyan at awkwardness. "Pero pagkatapos ... sinamantala niya pa rin ako..." Hindi maintindihan ni Arianne ang sinusubukan niyang gawin. "Sinamantala ka niya? Kasalukuyan siyang nagdusa mula sa isang malaking loss. Bakit ka niya susubukang samantalahin?" Tinanggal ni Tiffany ang bandana mula sa paligid ng kanyang leeg. Hindi nagtagal naintindihan ni Arianne nang makita niya ang nakakalat na kagat ng pag-ibig. "Bakit... hindi mo planong makasama siya muli? Bakit galit ka pa rin sa kanya? Paano kung lumikha ka ng ilang mga uri ng mga problema? Hindi ako tumitingin sa ganitong uri. Natatakot lang ako na maglaro ka ng apoy." "Huwag kang mag-alala. Aksidente lang ito. Hindi ko planong makisama sa kanya. Minsan lang. Huwag nang babble. Tingnan ko kung paano ginagawa ang iyong anak ngayon at kung masaya siya."Tulad ng sinabi niya, tumagilid siya at isinandal ang kanyang tainga laban sa tiyan ni Arianne. Ang sanggol ay nakakagulat na tahimik ngayon.Medyo nag
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy