Naramdaman ni Tiffany ang kahihiyan at awkwardness. "Pero pagkatapos ... sinamantala niya pa rin ako..." Hindi maintindihan ni Arianne ang sinusubukan niyang gawin. "Sinamantala ka niya? Kasalukuyan siyang nagdusa mula sa isang malaking loss. Bakit ka niya susubukang samantalahin?" Tinanggal ni Tiffany ang bandana mula sa paligid ng kanyang leeg. Hindi nagtagal naintindihan ni Arianne nang makita niya ang nakakalat na kagat ng pag-ibig. "Bakit... hindi mo planong makasama siya muli? Bakit galit ka pa rin sa kanya? Paano kung lumikha ka ng ilang mga uri ng mga problema? Hindi ako tumitingin sa ganitong uri. Natatakot lang ako na maglaro ka ng apoy." "Huwag kang mag-alala. Aksidente lang ito. Hindi ko planong makisama sa kanya. Minsan lang. Huwag nang babble. Tingnan ko kung paano ginagawa ang iyong anak ngayon at kung masaya siya."Tulad ng sinabi niya, tumagilid siya at isinandal ang kanyang tainga laban sa tiyan ni Arianne. Ang sanggol ay nakakagulat na tahimik ngayon.Medyo nag
Napansin ni Arianne sina Maria at Mark na nakatitig sa kanya, kaya tumingin siya sa kanila. Medyo nalito siya. "Bakit mo ako tinititigan?" Tumawa si Mark. "Wala. Napansin ko lang na ang iyong kutis ay tila mas rosier ngayon, at ang iyong katawan ay naging malusog. Masaya ako tungkol doon. Sige at tamasahin ang iyong pagkain. Kumain ka pa."Ngumiti si Mark at nanatiling tahimik. Ginawa nitong mawala sa kanyang gana si Arianne. Pakiramdam niya ay binabantayan siya doon, pinipilit na dagdagan ang kanyang timbang tulad ng isang baboy sa pigpen. Inangkin pa ni Maria na ang kanyang katawan ay naging mas malusog at plumper ngayon. Sumimangot siya at itinulak ang lunchbox. "Ayaw ko nang kumain. Kinuha ko ang aking timbang kahapon, at 20 pounds ako mas mabigat kaysa sa isang buwan na ang nakakaraan. Kung hindi ko makontrol ang aking sarili ngayon, maaaring magdusa ako sa mataas na presyon ng dugo." Nasimangot si Mark. "Mapapayat ka pagkatapos mong manganak ang sanggol. Walang binanggit an
'Hindi ka pupunta o haharapin mo ang mga kahihinatnan. Paniguradong hindi kita hahanapin muli '- idinagdag niya sa kanyang message, sigurado ay dahil natatakot sa kanyang pagtanggi.Siya ay naging walang pagsasalita muli, pagkatapos ay naalala ang mga kapus-palad na mga pangyayari sa umaga. Humingi na siya ng tawad, wala siyang dahilan upang manligaw dito. Gayunpaman, ang pagpunta sa kanyang bahay ay malinaw na sumali ... isang mas malalim na kahulugan. Dapat ba siyang pumunta? Siya ay nagkasalungat, dahil ayaw niyang mapanatili ang isang madilim na relasyon sa pagitan nila. Gayunpaman, nag-aalala siya na hindi na niya ito muling makikipag-ugnay sa kanya. Hinanap niya ang kanyang puso; ayaw niyang gupitin ang mga relasyon sa kanya o para sa kanya upang maputol ang mga relasyon sa kanya.Matapos ang ilang pag-iisip, inamin niya: 'Pupunta ako kung nangangako kang hindi gagawa ng anuman sa akin.'Hindi sumagot si Jackson. Sa halip, isinakay niya ang kanyang sasakyan patungo sa kanya a
Alam ni Tiffany na ginagawa niya ito dahil meron siyang layunin. Tumayo siya at hinawakan ang handbag niya. "Dalhin mo ako ngayon, kung gayon. Nitong siyam na. Kailangan kong umuwi ng maaga at makatulog.Ibinaba niya ang isa pang baso ng pulang alak sa harap niya. "Kaya pasensya na, halos nakalimutan ko na ito, dahil nakainom na ako. Hindi ako pwedeng magmaneho. Uminom ka rin."Nabigla si Tiffany. "Hindi mo ... plano ito, ginawa mo? Alam mong kailangan mong magmaneho at uminom ka pa rin? Well ... Ano ang gagawin ko ngayon?"Nagkibit balikat si Jackson. "Hindi ako masyadong uminom. Makakapagmaneho ako mamaya sa gabi. Maghintay ka lang saglit. Nagluto ako ng pagkain, kaya hugasan mo ang pinggan at linisin ang kusina. Maliligo ako."Habang pinapanood niya siyang naglalakad sa itaas, hindi maiiwasan ni Tiffany ang pakiramdam na hindi tama ang isang bagay, ngunit hindi niya ito maisip. Hinugasan niya ang pinggan at nilinis ang kusina para sa kanya. Ito ay tatagal ng ilang oras para sa k
Nakatulog sila sa ilang oras. Napagtanto ni Tiffany na ang kanyang mga earphone at cellphone ay maayos na inilayo sa bedside table nang magising siya kinabukasan. Dapat na ilayo sila ni Jackson para sa kanya kapag siya ay natutulog. Bigla niyang naalala kung paano siya laging magigising sa kanyang mga earphone na naninigarilyo sa kanya tuwing natutulog siyang nag-iisa ..Nagising na si Jackson. Walang tanda sa kanya sa kama, ngunit mainit pa rin ang kanyang lugar. Naririnig niya ang malambot na tunog ng mga paggalaw mula sa banyo; naliligo siya.Walang nangyari kagabi. Naramdaman niya ang parehong pakiramdam ng kaluwagan at isang tiyak na bahagi ng kanyang puso na natutunaw, pinalitan ng isang mainit, maginhawang pakiramdam.Nasa banyo pa siya kahit na matapos siyang maghintay ng sampung minuto. Puno ang kanyang pantog. Tumakbo siya papunta sa pintuan at kumatok. "Magmadali, kailangan kong umihi ..."Binuksan niya ang pintuan ng isang bibig ng toothpaste. "Pumasok ka at umihi. Hind
Napagtanto ni Tiffany na nawalan siya ng kontrol sa kanyang damdamin, kaya piniliy niyang huminahon. Hindi niya planong makasama siya, kaya hindi niya dapat alalahanin ang kanyang sarili sa kanyang pansariling gawain. "Wala akong karapatang gawin iyon. Iyon ang iyong personal na isyu. Hindi ako madalas na darating. Maaari kaming maging magkaibigan, at kailangan mong masanay nang maayos nang wala ako. Maaari kitang panatilihin ang kumpanya sa mga yugto ng simula, kung pinakamahirap dalhin. Ito ang pinakamahusay na magagawa ko upang mabayaran ka para sa lahat ng nagawa mo para sa akin sa nakaraan ... Iyon lang. Oras na para umalis."Pinilit niya ang kanyang sarili na maglaman ng kanyang halos-dumulong emosyon nang marinig niya ang huling bahagi ng kanyang pangungusap - panatilihin pa rin niya siyang kumpanya. Itinapon na niya ang lahat ng kanyang kaakuhan. Hangga't handa siyang makita siya, hindi niya ito pababayaan. Siya ay may lubos na pananampalataya sa kanyang ginang na pagpatay ng
Pinakalma ni Tanya ang kanyang sarili. "Tiffany, makikita mo ba si Jackson ngayong gabi?"maingat siyang nagtanong.Umiling iling si Tiffany nang walang pag-aalangan. "Hindi. Tinanong niya lang ako. Tumanggi ako.""Bakit hindi?"Tinanong ni Tanya.Tinapik ni Tiffany ang baywang niya. "Ito ay medicated na pamahid. Naamoy ko tulad ng isang pitumpung taong gulang na ginang. Ang aking sariwa, batang samyo ay lahat ngunit wala na. Hindi ko makita ang aking dating ganito. Hindi iyon gagawin. Mahalaga pa rin sa akin ang aking imahe."Isang pahiwatig ng pagkabigo na sumalampak sa mga mata ni Tanya. "Pasensya na ... Hindi ko naisip iyon. Naisip ko lang na mas maganda ang pakiramdam mo pagkatapos mag-apply ng mga medikal na patch."Hindi napansin ni Tiffany ang damdamin ni Tanya at walang pag-iingat na sumagot. "Sinabi ko na sa iyo na hindi ito nasasaktan, ngunit iginiit mo ..."Hinila ni Tanya ang kanyang kamiseta at hinila ang mga patch bago niya matapos ang kanyang pangungusap. Natigil si
Hindi sumagot si Jackson. Sa halip, tinitigan niya ang mensahe na may isang malupit na pagtingin sa kanyang mukha. Ang salitang "muli" ay tila mas pinalaki kaysa sa natitirang mensahe. Nangangahulugan ito na madalas na nakikita nina Alejandro at Tiffany ang bawat isa.Nang walang natanggap na tugon, nag-isip nang mabuti si Tanya bago magpadala ng isa pang mensahe: 'Sorry sa plagiarizing scandal. Hindi ko alam na ang aking online na kaibigan, si Hush, ay talagang Beckett Hushman, mula sa iyong kumpanya. Tiyak na hindi ko iniisip na gagawin niya ang ganoong bagay. Hinatak ko pa kayo sa proseso. Anuman, nagsimula ang lahat dahil sa akin. May utang ako sa iyo. Kung nais mong malaman ang anumang bagay tungkol sa Tiffany, tanungin mo lang ako. Sasabihin ko sa iyo. Alam kong mahal mo pa rin siya, at nais kong pareho kayong magkasama muli.'Sinulyapan niya si Tiffany matapos na ipadala ang mensahe na iyon pagkatapos ay dumulas ang kanyang telepono sa kanyang drawer desk sa opisina.Nag-cloc
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy