Lumapit ulit si Jackson kay Tiffany. “Anong sinabi mo? Nagkabalikan na ba tayo?"Naging maingat si Tiffany at umatras sa kanya. "Gumagawa lang ako ng assumption!"Tumingin si Jackson sa kanya na parang walang pakialam. “Hindi ka pwedeng gumawa ng assumption. Hindi naman ito seremonial, dahil mong maging seryoso. Nagkabalikan kami. Pagkatapos nito, makikipaghiwalay ako sayo. Mas magandang gawin natin ito."Naging matiyaga siya si Tiffany at seryosong sinabi, "Fine, tayo na ulit, okay? Gawin mo na ang dapat mong gawin.”Sa sumunod na segundo, hinalikan siya ni Jackson direkta sa kanyang labi. Napahinto si Tiffany. Sa isang iglap, mabilis siyang binalot ng pamilyar na pabango nito. Bumilis ang tibok ng puso niya at medyo naiiyak rin siya. Makalipas ang ilang segundo, bumalik sa katinuan ang isip niya at sinubukang itulak siya palayo, ngunit niyakap siya ni Jackson ng mas mahigpit. Ang kanyang halik ay marahas at punong-puno ng pagmamahal, madali nitong sinira ang kanyang depensa.Sa
Medyo nadismaya si Tanya. "Ganoon ba? Pero... ganito lang siya kasi sinabi niya na abala siya. Pero kahit pa ganoon, lagi siyang nagre-reply sa mga text ko sa loob ng sampung minuto kahit pa late akong mag-message sa kanya. Kung hindi niya ako pinapahalagahan, dapat hindi siya magre-reply sa mga messages ko. Lagi naman siyang ganyan. Mabagal lang siguro siyang maging malapit sa mga tao. Huwag mo naman sanang hayaan na manghina ang loob ko. Gusto ko lang siyang makita at ilibre siya ng pagkain dahil medyo curious ako sa kanya."Naramdaman ni Tiffany na hindi niya dapat hayaan na panghinaan ng loob si Tanya dahil sinabi niya iyon. Pinag-isipan niya ito sandali at sinabing, “Tanungin mo siya ng direkta. Tingnan kung handa siyang makipagkita sayo. Huwag ka nang magpatumpik-tumpik pa."Pagkatapos nito ay naglakas-loob si Tanya at nagpadala siya ng text kay Hush. Parang hindi masigasig si Hush sa kanyang reply sa dalaga. Nagre-reply lamang siya kada sampung minuto. Parang sumasagot lang si
Nang isipin niya ang tungkol kay Jackson, itinanggi niya ito nang hindi malay. "Hindi, hindi! Pupunta ako at kumain kasama mo. Ngunit hayaan mo akong maging tapat sa iyo, ang bayarin sa iyo. Isa lang akong ordinaryong empleyado na nagtatrabaho sa kanyang asno; Medyo mahirap ako. Ang buwanang upa ay masyadong mahal ... " Ngumiti si Alejandro. "Pumasok ka sa kotse." Hindi alam ni Tanya si Alejandro, na pinapakita siyang nababalisa at nakalaan. Hiniling sa kanya ni Tiffany na kumuha ng back seat, kung saan nakaupo si Alejandro, kaya't siya ay naging hindi mapakali. Sa kabilang banda, nakaupo si Tiffany sa upuan ng pasahero sa tabi ng driver. Ang driver ay si Jett. Ilang beses na siyang nakilala niya ngayon, kaya't binati niya siya nang hindi sinasadya. "Kumusta! Nagkita ulit kami." Ngumiti si Jett nang matalino sa kanya bago ibalik ang kanyang pansin sa kalsada. Pinaandar niya ang sasakyan.Si Alejandro ay hindi isang taong madaldal, at ang parehong bagay ay masasabi din tungkol
Napahiya si Tanya. "Gustung-gusto ng aking lolo sa paghahardin. Nalaman ko ang ilan sa mga tip habang gumagawa ng paghahardin sa kanya noong nakaraan." Walang pakialam si Alejandro kung sino ang nag-aalaga ng bulaklak. Nag-isip siya sandali at sinabi, "Kapag namumulaklak ang bulaklak, sasabihin ko sa iyo ang isang lihim." Nagbiro si Tiffany. "Ibig sabihin ba nito na hindi ko malalaman kung ano ang lihim na iyon kung namatay ang bulaklak?" Walang tugon si Alejandro. Kinuha niya ang baso ng tubig, na ibinigay sa kanya ni Jett, at kumuha ng isang maliit na paghigop. Sa kanilang pagkain, si Tiffany ay tumingin nang hindi malay at nagtapon ng ilang mga sulyap sa pintuan ng cafe paminsan-minsan. Tiyak na natatakot siya na maaaring lumitaw doon si Jackson. Hindi alam, nag-aalala pa rin siya na baka hindi niya maintindihan si Jackson kahit na nasira siya. Nag-aalala siya na baka hindi niya maintindihan ang ugnayan sa pagitan niya at ni Alejandro, na iniisip na maaaring may isang bagay
Sina Alejandro at Jett ay hindi nagtagal nang nagpasya sina Tiffany at Tanya na umalis din. Bukod, binayaran ni Alejandro ang mga bayarin kaya't nasiyahan sila sa pagkain nang labis. Naging buo sila nang tumayo sila upang umalis. Nagkatinginan sila sa isa't isa at ngumiti ng sabay. Hinawakan ni Tanya ang kanyang baywang at bumulong, "Ang pagkain dito ay talagang masarap. Hindi mahalaga kung gaano karaming mga sangkap Gng. Ipinadala kami ni West, hindi pa rin namin maaaring lutuin ang masarap na pagkain ... napuno na ako ngayon. Nakakahiya talaga. Sa pamamagitan ng paraan, hindi ka ba nagsisisi sa pagsira sa Jackson? Magaling siya sa pagluluto." Walang pasensya na sinabi ni Tiffany, "Gusto ko ng isang tao, hindi isang chef. Paano ko mapang-akit siya, nakikita ko siyang hinahalikan ang ibang babae? Kung iyon ang kaso, higit na handa akong ibigay ang masarap na pagkain! Magkaroon ng kaunting pagpapahalaga sa sarili! Halika! Umuwi na tayo at magpahinga!" Bigla, sumimangot si Tanya. "
Lumala ang ekspresyon ng mukha niya. "Ikaw ... Paano mo ... Hindi iyon ang aking telepono!"Ngayon lamang napagtanto ni Jackson na hindi talaga ito ang kanyang telepono, kahit na pareho ito ng kulay ..Lumabas si Tanya sa banyo at bumalik sa upuan. Naguguluhan siya habang tinitingnan niya sila. "Jackson ... bakit ka nandito?" Nakatitig si Tiffany kay Jackson. Pagkatapos ay ibinalik niya si Tanya sa kanyang telepono. "Narito ang iyong telepono. Nagpadala sa iyo ng isang mensahe ang White Moonlight ngayon ... Ito ... ay walang kinalaman sa akin!" Itinaas ni Jackson ang kanyang kilay. Nagpasya siyang tumakas mula sa pinangyarihan. "Pumunta ako rito upang kumuha ng isang bagay. Aalis na ako ngayon. Dalhin ang iyong oras!" Tiningnan ni Tanya ang mensahe na ipinadala sa kanya ni Hush at ang tugon. Medyo lumala ang ekspresyon ng kanyang mukha. Sobrang kinakabahan si Tiffany kaya ngayon ay nababad na siya sa malamig na pawis. Karaniwan nang may pagkagalit si Tanya. Bihira siyang magali
Malinaw na itinago ni Tiffany ang mga kaisipang iyon sa kanyang sarili. "Hindi ako mausisa. Sa halip, hinihiling ko ang aking sariling kapakanan. Hindi ba medyo nakakabigo na magkaroon ng isang hindi ligalig na isyu? Matapos kong isipin ito nang mahabang panahon, hindi ko pa rin maintindihan kung bakit mo ako nilapitan sa unang lugar. Ito ay medyo kakaiba. Nalaman ko rin na ang mga mayayaman ay gumugol lamang ng oras sa mga taong mayaman at maimpluwensyahan tulad nila. Ito ay dahil may hawak silang parehong katayuan, at makikinabang sila sa ganoong uri ng relasyon. Hindi tayo kabilang sa iisang mundo. Mayaman ako minsan, kaya naiintindihan ko ang lohika sa likod nito. Tulad ng alam natin, ang lahat ay nangyayari para sa isang kadahilanan ... " Si Alejandro ay tahimik sa isang iglap habang sa kabilang dulo ng telepono. "Kapag namumulaklak ang bulaklak, sasabihin ko sa iyo ang tungkol dito." Panloob niyang binigkas, 'Ito ang bulaklak muli! Sino ang nakakaalam kung mamulaklak ito o hi
Nakita ni Tiffany ang ibang tao sa bahay pagkatapos niyang maligo; ito ang huling taong nais niyang makita!Si Jackson ay may suot na apron at nakatuon sa kanyang pagluluto. Hindi man lang siya lumingon upang tumingin sa kanya. "Tumawag si Mark at sinabi sa akin na si Arianne ay may masamang gana. Hiniling niya sa akin na magluto ng isang bagay at ipadala ito sa ospital. Wala kaming pagpipilian. Buntis siya. Bukod, wala akong sangkap sa bahay, at huli na para sa akin na pumunta at bilhin ito. Alam ko na ang aking ina ay nagpadala sa iyo ng maraming sangkap. Bukod dito, ang iyong apartment ay mas malapit sa ospital kumpara sa aking lugar. Kaya't kinuha ko ang inisyatiba at napunta ako nang direkta upang magluto para kay Arianne. Sa madaling sabi, ginagawa ko ito para sa iyong matalik na kaibigan. May problema ka ba dito?" Si Tiffany ay nakatali sa dila matapos pakinggan ang sinabi niya. Ang kanyang dahilan ay lubos na may bisa, at wala siyang paraan upang makaganti sa kanya. Hindi ni
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy