Kinumpirma ng kanyang katahimikan ang katotohanan kay Lillian, na nagsimula ng isang garrulous spiel. "Sinasabi mo na dati siyang playboy ay hindi maganda; siya ay isang matapat na tao lamang sa isang iglap. Ang iyong ama at ako ay palaging kinasusuklaman ang ganitong uri ng bagay. Palagi kang tinuruan ng iyong ama na maging matapat mula sa isang batang edad at huwag kailanman lokohin hanggang sa ikaw ay kasal. Kahit na mayroon kang isang tao, hindi ka dapat maging indecisive. Maraming taon na akong kasama ng iyong ama at hindi ko na napansin ang iba. Naisip ko lang na magpakasal muli pagkatapos ng kanyang kamatayan. Paano ito magagawa ni Jackson? Ngunit ... Kinansela mo ba talaga ang pakikipag-ugnayan? Ito ay may katuturan ... Ang mga ganitong uri ng mga bagay ay hindi maiiwasan. Hindi ka pa kasal at mayroon na siyang ginagawa. Marami pang mga araw sa hinaharap, kaya paano mo maaaring tumayo ito? Hindi ko mapanood na tumalon ka sa isang nagniningas na hukay. Bibigyan kita ngayon ng AT
Pinunasan ni Summer ang isang luha mula sa sulok ng kanyang mata at humikbi. "Maaari mo bang sabihin sa amin kung bakit? Kahit na ayaw mong magkasama, maaari mo pa ring magpatuloy sa pagtatrabaho sa kumpanya. Buti na lang ... Parang anak mo ako. " Sa puntong ito, may tumama sa kanyang isip ."Galit ka ba sa akin? Alam ko ang isyu sa pagitan nina Lynn at Jackson. Hinayaan ko si Lynn sa bahay upang pukawin si Jackson na ibalik ka sa bahay upang bisitahin ako at ang malungkot na matanda. Kumilos lang ako; Pinalayas ko na si Lynn... "Umiling iling si Tiffany. "Hindi iyon ... Wala itong kinalaman sa iyo."Ang mga mata ng Summer ay napuno ng luha. "Kung gayon bakit? Parang hindi kita tatawag, at ako ay lubos na natigilan nang makita ko ang iyong mensahe. Nagpunta ako upang makita si Jackson, ngunit siya ay na-holed sa villa na iyon sa White Water Bay, tulad mo, na parang nawala ang kanyang kaluluwa. Kinausap ko siya ng halos kalahati ng araw, ngunit tumanggi pa rin siyang sagutin ako! Hind
Sa Smith Manor.Si Alejandro ay tila nasa isang magandang kalagayan. Siya ay delicately sipped sa iba't ibang mga pulang alak sa harap niya habang maingat na pinaglingkuran siya ni Lynn."Hindi ko inaasahan na mabilis na malutas ang bagay na ito. Ngayon, mayroon akong isang buong bagong antas ng paggalang sa iyo, Lynnie."Ngumiti si Lynn. "Maswerte lang ako. Hindi ko inisip na napakabilis din."Ang nakagulat sa kanya kahit na kung gaano sensitibo si Tiffany patungo sa" pagtataksil na ito ". Talagang kilala ni Alejandro si Tiffany tulad ng likuran ng kanyang kamay.Ang mga bendahe sa mukha ni Alejandro ay tinanggal. Nagsuot siya ng baseball cap na sumasakop sa kalahati ng kanyang mukha. Ang mga mahina na pagmamarka ng operasyon ay makikita sa kanyang mukha, dahil hindi siya ganap na gumaling. "Mukhang nagsisimula ang pag-atake mula kay Tiffany ay ang tamang desisyon. Mas madali kaysa sa pagsira sa kaakuhan ni Jackson. Ang bawat tao'y may nakamamatay na kahinaan. Gaano ka kagiliw-gili
Hinawakan siya ni Tiffany. "'Parehas tulad ng dati'? Hindi ko akalain na nagkakilala kami dati. Huwag kumilos tulad ng kilala mo ako ng mabuti. Hindi man ang aking sariling ina ang nakakaalam sa akin ng mabuti ... ”Hindi sumagot si Alejandro at tahimik lang siyang tinitigan.Ni-lock nila ang mga mata. Ang puso ni Tiffany ay lumaktaw sa isang talunin. Bakit mukhang pamilyar sa kanya ang mga mata na iyon? Hindi niya lubos mailalarawan ang pakiramdam na ito. Para bang ... matagal na silang nakilala sa isa't isa. Instinctively niyang itinaas ang kanyang kamay upang tanggalin ang kanyang maskara, ngunit tumalikod siya ng tuwid na mukha. "Ang aking mukha ay hindi ganap na gumaling, kaya natatakot ako na baka takutin kita. Hahayaan kitang tumingin sa akin hangga't gusto mo kapag bumalik ako sa bansa."Ibinaba ni Tiffany ang kanyang ulo, napagtanto na nakalimutan niya ang kanyang kaugalian. "Pasensya na ... Ang huling oras na ginagamot mo ako sa isang pagkain, pinanood mo lang akong kumain
Lumipas ang oras at dumating ang gabi bago ang Easter - isang panahon kung saan ang ilang mga pamilya ay nagtitipon para sa isang kaibig-ibig, masigasig na pagkain. Sa pagpilit ni Arianne, si Henry ang butler at Mary ay nakaupo sa paligid ng mesa para sa hapunan kasama niya at ni Mark.Mahalaga ito kay Arianne. Sila ang kanyang pamilya, mga taong nagpalaki sa kanya mula pa noong bata pa.Tulad ng dati, nakatanggap din siya ng isang halaga ng pera mula kay Helen bilang isang regalo at ilang mga kagustuhan sa ilalim ng likuran ng malayong mga himno ng simbahan at paminsan-minsang mga paputok. Sa pamamagitan ng isang pang, napagtanto niya na ang Pasko ng Pagkabuhay sa taong ito ay naiiba sa mga nakaraang iterasyon. Hindi niya matukoy ang eksaktong pagkakaiba, ngunit naisip niya kung ito ay dahil sa pakiramdam ng pagdiriwang na mas homoselier kaysa sa dati.Matapos sumagot sa teksto ni Helen, tumingala siya at itinuring si Mark. "Nagtataka ako kung paano ginagawa ni Granny," malakas siy
Ilang sandali pagkatapos ng Easter, nagpasya si Mark na maglakbay sa ibang bansa. Ito ay medyo nakakagulat na pag-alis mula sa kanyang karaniwang ugali; bawat negosyo sa ibang bansa ay palaging ibigay sa kanyang mga inferiors kung makakatulong ito. Sa oras na ito, gayunpaman, siya ay naiwan na walang pagpipilian, kaya inaasahan niyang mahiwalay sa kanyang asawa nang halos kalahating buwan.Ang araw ng kanyang paglipad ay nagsimula sa kanya na nagbabasa ng isang mahaba, inilabas na listahan ng mga tagubilin kina Mary at Henry, na sumasaklaw sa magkakaibang mga domain kasama ang pang-araw-araw na iskedyul ng buhay ni Arianne at mga plano sa pagdiyeta sa kanyang oras ng pagtulog at pag-eehersisyo. Ang isa ay magsisimulang magtaka kung ang isang apocalyptic na kaganapan ay magaganap sa kanya pagkatapos niyang umalis, lalo na pagkatapos ng isang tumingin sa palpable trepidation sa buong mukha niya. Kung hindi siya paalalahanan ni Henry na ang eroplano ay aalis sa lalong madaling pana
Ang nag-iisang gustong maghiwalay ay siya. Nag-iisa lang siya.Ang nangungunang notification bar, na nagpapakita ng isang papasok na tawag, biglang bumagsak at hinarang ang kanyang mukha mula sa pagtingin ni Jackson. Isang maliit na umihi, sinagot niya ang tawag na snippily, "Oo?"Isang may sakit na matamis, coy na boses ang tumama sa kanyang tainga. "Kumusta, Mr. West. Mabuti na lang at nagpasya kang makipagkita sa iyong kaibigan ngayong gabi? Umiikot ang iyong kamakailang 'pag-emancipation' ay umiikot, kaya - tee hee - congrats!"Ang awtomatikong tugon ni Jackson ay isang firm no; gayunpaman, bago umalis ang salita sa kanyang dila, pinigilan niya ang kanyang sarili. Ito ang kanyang nakaraan na nakahuli sa kanya. Kailan ang huling oras na pinayagan niya ang kanyang sarili na magpakasawa? Halos nakalimutan niya kung paano pinalaya ang dati niyang pamumuhay."Oo naman," aniya.Hindi tinangka ng babae na itago ang kanyang kaguluhan. "Oh. Aking. Diyos! Ito ay mahusay! Huwag mo kaming
Inisip din ni Eric na magiging basura na hindi uminom. "Talaga ba? Pakibuhos ako ng isang baso at titigil ako kapag malapit na akong mamatay!" Ang sulok ng mga labi ni Jackson ay kulot. Sa kabila ng napapalibutan ng mga kababaihan na ginagawa ang kanilang makakaya, ang kanyang mga mata ay sumasalamin sa isang matino na kaisipan. "Hoy, walang namamatay, pakiusap. Huwag mo akong itago ang iyong bangkay sa paligid."Uminom si Eric sa isang tapusin at inilagay ito nang may hitsura ng isa na hindi pa nasiyahan. "Hindi ako matagal nang alkohol; Alam ni Lord kung gaano kaganda ang nararamdaman! Huwag magalit, Jackson, hindi ako mamamatay. Kumain ako ng isang bagay sa aking paglalakbay dito, kaya't kailangan itong makatulong na mapawi ang ilan sa serbesa na ito. Ano ang mas kawili-wili sa iyo! Biglang sinaktan ng mood na lumabas at maglaro, tayo? At dito naisip kong kontento ka na maging isang mabuting bata na hindi nag-swing ngayon."Walang sinabi si Jackson, ngunit ang ngiti sa kanyang mg
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy