Malapit na mag-stroke si Tiffany. Hindi siya laban kay Bernadette. Ang babaeng ito ay masyadong mataas ang ranggo. Hindi pa niya nakilala ang sinumang kumilos sa gayong walang kahihiyan na schtick sa isang napakahusay na pamamaraan. Ipinaliwanag nito kung bakit si Jackson, na sanay na makitungo sa mga kababaihan, ay walang paraan sa pagtanggal sa kanya. Masyado siyang kinikilabutan!Si Bernadette ay lumabas ng banyo at bumalik sa kanyang mesa, tulad ng dati, “Nakipag-chat lang ako sa fianceé mo. Sa palagay ko galit na galit siya sa akin. Papakawalan kita para sa araw na ito. Pumunta at panatilihin ang kanyang kumpanya. May dadaluhan ako. Paalam. "Pinagmasdan siya ni Jackson na masigla habang naglalakad palayo. Pagkatapos, tumayo agad siya at naglakad papunta kay Tiffany, na nanginginig sa galit, “F * ck. Gusto niya rin ng villa! Gagawa ako sa kanya ng isang gravestone! "Si Aye at Tanya ay takot na magsalita. Parehong walang ideya sa sitwasyon.Si Jackson ay nagsuot ng isang kumpl
"So, ikaw ay sangkot sa kanya. At gumawa din ng ab * stard din! ” Napasabunot si Jackson sa ngipin ng ngipin."Ano? May anak siya? Hindi pwede yun! ” Ang mukha ni Atticus ay nagbago ng kasing bilis ng lampara ng kabayo. “Hindi mo ba talaga namamalayan ang mga karima-rimarim na kasalanan na nagawa mo? At mayroon kang lakas ng loob na umuwi. Sana namatay ka noong una, malayo sa bahay na ito! Kung malaman ito ng aking ina, papatayin kita! " Ungol ni Jackson. Pagkatapos, siya ay tumalikod at iniwan ang paninirahan sa Kanluran, dinala ang kanyang galit na galit. Matagal na siyang nagsawa sa isyung ito at hindi na nais pangalagaan. Dahil handa si Atticus na alagaan ito nang mag-isa, masaya siyang iwan siya rito.Bumagsak si Atticus sa kanyang upuan sa isang maliksi na paraan habang nakikinig siya sa pag-drive ng kotse ni Jackson palayo. Napunta siya sa isang panandalian na pagkilat saka inilabas ang kanyang telepono at nag-dial ng isang numero, “Mangyaring makipag-ugnay sa mga detalye sa
Itinabi ang katotohanang hindi siya kahit na umiinom ng alak, kahit na siya ay, hindi sana siya gumuho pagkatapos ng isang baso lamang. Alam ng lahat ang nangyari. Si Bernadette ay walang pagsisikap na itago ito, "Kung hindi ako lumipat dito, paano ko aasahan na makasama kita? Patuloy kang tumatanggi na makipagtulungan, kaya't kailangan kong dumaan sa napakahirap na pagsisikap. Sobrang nakakapagod. Wala akong pakialam kung kasal ka na. Ang iyong kasal ay isang card ng lugar lamang. Hindi ko talaga kailangan ng opisyal na titulo. "Alam ni Atticus na walang maaaring mangyari sa pagitan nila ni Bernadette habang wala siyang malay, kaya't kalmado siya tungkol dito, "Mangyaring magkaroon ng ilang dignidad. Walang nangyari sa pagitan namin. Bata ka pa. Huwag ibagsak ang iyong sariling reputasyon. "Tahimik na ngumiti si Bernadette. Pagkatapos, nakarinig sila ng katok sa pinto. Binuksan niya ang pinto, nakasuot ng kalahating transparent na nightie. Sa labas ng pintuan ay isang pangkat ng m
Hindi pa rin masyadong naintindihan ni Tiffany. Sa wakas ay naintindihan niya na may nangyari pagkatapos makinig sa tsismis ng kanyang mga kasamahan. Sinuri niya ang balita at sumulyap sa mga artikulo. Agad namang namamanhid ang kanyang isipan. Sa oras na naalala niya ang sarili, nawala na si Jackson.Dumating siya sa opisina sa sasakyan ni Jackson ngayon. Sa oras na siya ay sumugod, si Jackson ay naitaboy na. Alam niya na babalik siya sa West residence upang harapin si Atticus. Sa kabila ng kanyang takot, hindi niya siya kayang balewalain sa oras na tulad nito. Si Jackson ay maaaring talunin ang isang tao hanggang sa mamatay siya nang mawalan ng kontrol!Sa oras na siya ay dumating sa West paninirahan sa isang taksi, Jackson at Atticus ay wala kahit saan. Tanging si Summer lamang ang naglalakad sa paligid ng kinakabahan sa sala. “Nasaan si Jackson? Nandito ba siya? " Tanong niya.Tumango si Summer, may luha na mata, “Narito na siya. Sa pag-aaral sa itaas. Nakakulong siya sa kanya
Ang biglang dagundong ni Jackson ay takot kay Tiffany sa paghulog ng tisyu sa kanyang kamay. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na sumigaw siya sa kanya. Nakaramdam siya ng pagkalungkot.Pinigilan ni Atticus ang sarili sa pamamagitan ng pagkakahawak sa isang mesa at pilit na ngumiti, “Mabuti na ako, Tiffany. Hindi siya nagkakamali. Hindi ko karapat-dapat. Hindi ko dapat kinaladkad ang Wests dito. Ito ang problema ko. Ako ay isang matatag na tao; Haharapin ko ito nang maayos. Wala akong nagawang mali… ”Naniniwala si Tiffany na nagsasabi ng totoo si Atticus. Hindi lamang niya maiugnay ang lalaking nasa harapan niya ng salitang 'hindi mabata.' "Naniniwala ako sa iyo ... Pupunta ba tayo sa ospital? Mangyaring huwag magalit kay Jackson. Nawalan siya ng kontrol sa kanyang lakas kapag siya ay baliw ... ”Umiling si Atticus,“ Mabuti na lang ako. Kinontrol niya ang kanyang lakas. Ayos lang ako Hindi ako mamamatay. Manatili sa iyong biyenan. Sabihin mo sa kanya na wala pa akong nagagawa upang
Matapos ang ilang pag-uusap, maingat na tinanong ni Tiffany, "Paano ang tungkol sa… Hinihiling ko kay Mark na alagaan ito? Naiintindihan ko na hindi nararapat para sa akin na makagambala sa iyong mga usapin, ngunit nakikipaglaban ka sa lapis ng isang artista para sa iyong buong buhay, ama. Wala kang laban sa babaeng ito. Sa puntong ito, ang pagbabalik sa kanya ay magiging pinakamahalagang bagay na dapat gawin upang muling makuha ang iyong reputasyon. "Malulutas din ito ni Jackson, ngunit hindi niya kailanman tutulungan si Atticus. Ang mag-ama na ngayon ay mortal na mga kaaway.Nag-aalangan si Atticus. Nagpasya muna si Summer, "Kung gayon ... Mangyaring humingi ng tulong kay Mark, Tiffie. Hindi ko rin mapamahalaan ang sitwasyong ito. Ang Wests ay nasa mata na ngayon ng bagyo. Natatakot ako na hindi namin ma-squash ang iskandalo na ito nang wala ang mga Tremonts. Napahiya din ako ng husto. Ako ay naging patayo at disiplina sa buong buhay ko, ngunit napunta muna ako sa ulunan sa aking
Walang lakas na kumibit balikat si Mark, “Uuwi na ako, kahit binugbog mo ako hanggang sa mamatay. Hindi ko masyadong kilala ang iyong ama, ngunit kung si Tiffany ay humihingi ng tulong sa akin, nangangahulugan iyon na ang sitwasyon ay hindi kasing lilim tulad ng sinasabi ng mga pahayagan. Maaari mong balewalain ito, ngunit hindi ko kayang galitin si Ginang Tremont at ang aking anak. Maaari kang manatili sa aking opisina sandali at huminahon. Tinamaan mo na siya. Pahinga ito, at iwanan mo sa akin. "Tumingin si Mark kay Tiffany pagdating niya sa Tremont Estate saka umupo sa tabi ni Arianne, "Alam ko kung bakit mo ako hiniling na umuwi. Katabi ko si Jackson nang tumawag ka. Baka mabugbog ako kung hindi ako nag-iingat… ”Napahawak sa takot si Tiffany," Aba, wala kaming ideya na nasa tabi mo lang siya ... Talagang kinatakutan niya ako hanggang sa mamatay ngayon. Sinampal ko pa siya pabalik sa West residence. Ngayon ay parang pinagsisisihan ko ito, ngunit ang sitwasyon ay masyadong kump
Nang makita ito, hindi mapigilan ng matandang babae ang pagkakulot ng kanyang mga labi, "Kita mo, ang asawa mo ay lumabas kasama ang ibang babae at kalmado ka pa rin tungkol dito. Huwag kang umiiyak kung may mangyari. "Umiikot ang ulo ni Arianne, “Granny! Nagkataon lang na pupunta sa parehong paraan. Huwag kailanman sabihin ang ganyang bagay. Maaaring mangyari ito sa ibang mga kababaihan, ngunit hindi kay Tiffie. Huwag isipin si Tiffie sa ganoong paraan! "Kumaway si Tabitha sa mga braso habang papalabas sa hardin. Nagpakawala ng mahabang buntong hininga si Arianne. Maraming sasabihin ang mga tao sa kanilang pagtanda. Hindi niya talaga inisip. Kapag naunawaan ng matandang babae si Tiffany, titigil na siya sa pagsabi ng mga ganoong bagay.Sinundan ni Tiffany si Mark papasok sa opisina. Naglakad siya papunta kay Jackson nang makita siya at lumuhod sa tabi niya upang suriin ang namamaga niyang kamay, "Masakit ba?"Inilayo ni Jackson ang mukha at hindi umimik. Ang nais lang niyang gaw
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy