Mukhang nasa mabuting kalagayan si Arianne habang inaayos niya ang mga rosas sa kanyang mga kamay. "Hindi na ito maaga. Medyo late ka lang. Gawin mo na ang dapat mong gawin. Malamang nasa ospital na si Tanya."Hindi napansin ni Tiffany na ang mga rosas ay isang bouquet dati dahil hiwahiwalay na sila. Naisip niya na bumili si Arianne ng mga bulaklak para lagyan ng dekorasyon ang tindahan. "Alam ko... Maalalahanin ka, hindi ba? Maganda ang mga bulaklak. Pero mabubulok lang ang mga ito sa loob ng tatlong araw na maximum habang nasa nakalagay sila sa bawat isang table. Masyadong magastos ito. Wala ka bang pakialam dito?"Ngumiti si Arianne at wala siyang sinabi. Hindi siya gumastos para sa mga bulaklak na ito. Karamihan sa mga rosas na naiwan ay inilagay sa vase sa counter pagkatapos ipamahagi ang mga ito sa mga lamesa.Bigla niyang naalala ang "See you bukas" ni Mark kagabi. Magpapakita ba siya ngayon? Magpapakita ba talaga siya?May mabilis na pumasok sa pintuan ay bumalik si Arianne
Galit na galit ang matandang babae atinakusahan niya silang lahat na may pare-parehong kasalanan. "Nagsasama-sama talaga ang mga taong pareho ang mga kulay, lahat kayong mga masasamang tao!"Napamura si Tiffany habang nakatingin sa kanya, “Sinong pinapagalitan mo? Gusto mo bang saktan kita, tanda! Kung hindi lang dahil kay Naya, sasampalin talaga kita ng malakas!"Umiiyak si Naya dahil sa sobrang galit. Namumula ang kanyang mga mata nang inilabas niya ang kanyang cellphone para tawagan ang kanyang asawa. "Nasaan ka? Gumagawa ng eksena ang nanay mo sa pinagtatrabahuhan ko. Kaya mo bang ayusin ito? Huwag mong sabihin sa akin na busy ka at hindi ka makakaalis. Kung hindi ka pupunta ngayon, tapusin na natin ang kasal na ito dito mismo. Hindi ko na kaya ito!"Nakita ng matandang babae na nagrereklamo si Naya sa kanyang anak, kaya lumapit ang matandang babae para kunin ang kanyang cellphone. “Anong karapatan mo para magsumbong sa kanya sa harap ko pa? Hindi ka ba tinuruan ng mabuti ng na
Tinanggal ni Tiffany ang sign na ‘Closed’ na nakasabit sa pintuan. "Huwag mong sabihin yan. Magkaibigan tayo at ang mga kaibigan ay makakaintindi sa ganitong sitwasyon. Mabuting tao pa rin ang asawa mo, pero iba talaga ang ugali ng matandang iyon. Kung gusto niyang pagkakitaan ang kanyang anak, sana hindi siya pumayag na magpakasal kayo. Masakit sa loob ko na makita kang binu-bully ng ganyan! Dapat mag-usap kayo ng asawa mo tungkol sa paglipat kasama ang anak niyo. Mukha namang malusog ang dalawang matanda, kaya't hindi ka dapat mag-alala maliban na lang kung hindi na sila makagalaw."Bumuntong hininga si Naya na parang natanggal ang pasanin niya sa kanyang likuran. "Kung hindi nangyari ang insidenteng ito, baka hindi ko naisip na gawin ito sa takot na baka mapahiya kami ng asawa ko. Mabuti na lang at gumawa ng gulo ngayon ang matanda. Kahit papaano ay may dahilan nako para lumipat. Maayos naman ang buhay ko bilang isang asawa. Nakakapagod lang physically at mentally ang toxic kong mg
Nang makasakay na siya sa kotse, napagtanto niya na pinili ni Arianne na umupo sa passenger seat sa oras na ito. Hindi siya nagmadaling umalis at ginawa niyang max ang air-con, pagkatapos ay sinubukan niyang simulan ang isang conversation. Siguro hindi rin mismo napansin ni Mark ang maingat niyang mga kilos sa tuwing kasama niya si Arianne. "Makakatulog ka ba ng maaga?"Pinakita ni Arianne ang isang maliit na ngiti. "Mapapagod ako at makakatulog agad pagkatapos kong maglinis ng bahay at maligo. Sa katunayan, inaantok na nga ako ngayon. Medyo nanghihina talaga ako araw-araw. Ginagamit ang utak para kumita ng pera, pero ako rin mismo ang gumagawa ng mga desserts."Tumigil ng sandali si Mark. "Sa totoo lang, pwede mong gamitin ang utak mo ngayon..."Sinubukan ni Arianne na magbiro sa kanya. "Gamitin ang utak ko para maging Mrs. Tremont at umasa sayo na suportahan ako? Nagbibiro ka yata. Alam mo na ayoko nang umasa sa suporta ng iba. Mark. Malamang magpapakasal sina Jackson at Tiffie. D
Tahimik lang si Mark kaya ito ang nag-udyok kay Arianne na tanungin siya habang namumula ang kanyang mga mata. "Bakit hindi ka nagsasalita? Nagsisinungaling ka ba? Nagsisinungaling ka! Paano namatay si Rice Ball? Patay naman na siya kaya sabihin mo na lang sa akin ang totoo."Binuga ni Mark ang sigarilyo saka tumingin sa taas. "Hindi ako nagsisinungaling sayo. Tumawag sa akin si Henry noong lumabas ka sa sasakyan. Pwede mo siyang tawagan kung hindi ka naniniwala sa akin. Wala akong dahilan para lokohin ka. Inaamin kong may kasalanan ako dahil hindi ako naging maingat noong inaalagaan ko siya."Nakatayo si Arianne na nakasandal sa dingding habang tumutulo ang mga luha sa kanyang pisngi, mukha siyang isang maliit na babae na nawalan ng isang bagay na minamahal niya. Ang pag-iyak lamang ang makapagpapagaan ng kanyang emosyon. "Hindi mo siya ginusto noong una pa lang; kinamumuhian mo siya! Kasalanan mo ito dahil hindi mo ako pinayagan na kunin ito! Bakit mo ako kailangang ipagkait ang la
Hindi alam ni Dick na may ganoong opinyon pala si Ellie kay Arianne. Hindi niya kayang sabihin ang mga bagay na ito dahil ito ay mga pribadong bagay sa buhay ng boss nila.Lalong nanliit ang tingin ni Ellie kay Dick dahil sa sobrang pagkamahiyain nito na hindi man lang masabi ang opinyon niya at umalis na lang si Ellie na may dala na isang basong tubig.Sa opisina, tinawagan ni Mark si Butler Henry at sinabi sa kanya kung paano aayusin ang libing ni Rice Ball. Ayaw niya na lumikha ng mas maraming problema sa pagitan nila ni Arianne ang maliit na bagay na ito, kaya't susubukan niya ang kanyang makakaya para asikasuhin ang lahat na magagawa niya.Sa apartment, narinig ni Arianne na may kumatok sa kanyang pintuan nang magising siya sa kanyang alarm. Malabo ang kanyang ala-ala sa nangyari kagabi at hindi niya rin maalala kung paano siya bumalik sa kama. Nang dumaan siya sa sala, napansin niya ang isang maayos na nakatupi na manipis na kumot sa sofa. Kahit na hindi ito mukhang nagamit, m
"Dapat matagal nang nangyari iyon. Malamang magiging maayos na ang buhay mo dahil opisyal nang nagsimula ang buhay niyo bilang pamilya. Huwag mo nang pansinin ang mga biyenan mo at subukang iwasan na kausapin sila. Alam ko noong una pa lang tingin na hindi siya isang mabuting tao." Ngumiti si Naya at walang sinabi. Ang isang intelektwal at mabait na taong tulad niya ay hindi kailanman magsasalita ng masama tungkol sa kanyang biyenan sa likod nila, kahit na masama ang ugali ng biyenan niya. Matapos isara ang dessert shop para sa gabing ito, sumakay sila Arianne at Tiffany ng taxi sa ospital. Hindi sila nagkita ni Jackson sa araw na ito, ngunit nagkita sila sa ospital. Nandoon din si Mark. Agad na naging busy ang ward. Umupo si Eric na naka de-kwatro sa kama at masayang kinakain ang isang mansanas na binalatan para sa kanya ni Jackson. "Ang bait niyo naman, pero hindi ito ang unang pagkakataon na nangyari ang problema ko na ito. Hindi ito seryoso, kaya hindi niyo kailangang magtaga
'Hindi ba kabilang dito ang relasyon niyo ni Aery Kinsey?' - ito ang gustong sabihin ni Arianne ngunit hindi niya ito tinuloy. Palagi na itong gumugulo sa isip niya. Ayaw talaga niyang maalala na ang asawa niya ay nagkaroon ng relasyon sa sarili niyang kapatid.Alam ni Mark na nag-overthink ulit siya at bigla siyang sumuko. "Anong iniisip mo? Huwag mo itong itago, kausapin mo ako."Napangiti si Arianne, "Iniisip ko lang na masyado kang masama. Nagkaroon kayo ng relasyon ni Aery, pero ikaw mismo ang nagpadala sa kanya sa kulungan. Ang buhay niya ay nasisira na ngayon."Habang nagsasalita siya, ino-obserbahan niya ang ekspresyon ni Mark dahil gusto niyang makita kung ano ang magiging reaksyon niya."Oo, nagkaroon kami ng relasyon ni Aery," kalmadong sinabi ni Mark, "Pero hindi ko kaya na saktan ka ng iba."Hindi natuwa si Arianne sa kanyang sagot. Hindi ba sinaktan rin siya ni Mark habang kasama niya si Aery? Ngayon ay nagmamalinis siya at inaamin na may nangyari sa pagitan nila ni
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy