Gusto ni Arianne na makatakas, pero natatakot siyang galitin niya sa isang lasing. Samakatuwid, pinilit niya ang kanyang sarili at nanatili siyang tahimik, nagdarasal na sana ay makatulog si Mark... Kabaligtaran ng inaasahan niya ang nangyayari. Hindi lamang niya ipinagpatuloy ang kanyang paghahawak kay Arianne, ngunit parang naadik na din siya rito at naiinis siya sa mga damit nito na nakabalot sa babae. Nagbago ang direksyon ng kanyang kamay at dumulas sa kwelyo ni Arianne!Pinigilan niya ang hininga niya, ang pisngi niya ngayon ay namumula na parang nasusunog. Sa wakas, hindi na siya nakatiis pa kaya maingat siyang bumulong, "Mark…" Narinig niya ang boses ng babae. "Mmhmm…?" "Matulog ka na muna... Matulog ka n..." Takot na takot siyang sabihin ang iba pa. Sinigurado niya ring ayusin ang kanyang tono ng pananalita.Lumipat si Mark Tremont para magkita sila ng harapan at tinitigan niya si Arianne pamamagitan ng kanyang lasing at malabong paningin. "Ayaw mo bang umalis? Binibig
Bago pa makasagot si Arianne, inagaw ng secretary ang mga sketch mula sa kanyang kamay at ipinadala ito sa opisina ni Mark. Habang pagpapasya siya kung susugod ba siya sa opisina para makita si Mark Tremont, bumalik na ang secretary. "Sinabi ni Mr. Tremont na ang ibinigay mo sa kanya ay basura. Ito ang eksaktong mga salita niya."Hindi inaasahan ni Arianne ang kinalabasan na ito. Ang boss ng Glide Design, ang kumpanya na kanyang pinagtatrabahuhan, ay si Eric. Karamihan sa mga designers mula sa kanilang department ay malubhang kwalipikado. Batay sa dalawang kondisyong ito, ang mga odds ng kalalabasan ng pustahan ay hindi dapat maging masyadong mataas.Napansin ng secretary ang pag-aalinlangan sa kanyang mga mata, ang secretary ay nagkibit-balikat dahil wala siyang magawa. "Personal na sinuri ni Mr. Tremont ang mga sketch. Wala ka nang masyadong oras ngayon. Mas mabuti kung magmadali ka hangga't makakaya mo. Si Mr. Tremont ay hindi magiging maluwag dahil ang iyong boss ay si Mr. Nath
Si Arianne ay lalong nagtaka kung paano nangyari ang insidente sa eroplano. Kilala niya ang kanyang ama, hindi siya kailanman lilipad ng eroplano ng lasing. Ang kanyang ama ay matalinong kapitan at isang mabuting at responsableng ama. Sa isang saglit, naudlot ang usapan nila ng boses ng secretary mula sa labas ng opisina, "Mr. Tremont, may isang Mr. John Lane ang gustong makita ka. Sinubukan naming paalisin siya, pero tumanggi siya. Nanggulo siya sa harap ng opisina kanina."Si John Lane ay walang iba kundi ang ama ni Tiffany. "Mark, sana papasukin mo siya para makausap ka niya... Nakikiusap ako sayo..." pagmamakaawa ni Arianne. Madiin na sinara ni Mark ang bibig niya at pinakawalan niya si Arianne. "Papasukin mo siya!" nainis na siya. Bago pa kumalma si Arianne, biglang siyang sinabihan ni Mark Tremont ng masasakit na salita. Ngumisi siya at sinabi, "Dahil pumayag ako na makita siya, hindi ibig sabihin nito na tutulungan ko siya! Ang sinasabi kong ito ang sisira sa lahat ng n
Bago pa siya makapaglakad, biglang nagsalita di Mark, "Ibalik mo ang mga pangit na sketch na ito at sabihin mo kay Eric Nathaniel na gumuhit ng bago para sa akin." Kumibot ang mga sulok ng kanyang bibig. Ang bilis ng pagbabago ng expression sa mukha ni Mark Tremont... "Talaga bang… pangit ang mga 'yan?" tanong niya, nagtataka siya sa sinabi nito.Tiningan siya ni Mark Tremont. "Ano, sa palagay mo mayroon akong ekstrang oras para sadyang pahirapan ka sa mga bagay na iyo?" "Tatlong araw na lang magbabagong taon na," nanghihina niyang sinabi, "Hindi namin ito matatapos sa tamang oras, kahit na ang buong departamento ay magtatrabaho ng buong gabi..." "Problema mo 'yan," sagot ni Mark nang walang pakialam.Hindi na tumutol si Arianne. Nangako si Mark Tremont na magiging mabait siya sa pamilyang Lane. Pinaramdam nito kay Arianne na parang ang madilim na ulap sa kalangitan ay nawala at ang araw ay nagniningning muli. Bakit magkakaroon siya ng lakas ng loob na kalabanin pa si Mark? "
Nang makabalik si Arianne sa Tremont Estate, tahimik siyang naligo sa banyo sa baba. Pagkalabas niya, si Maria ay nagluto ng isang mangkok ng pansit para sa kanya. “Ari, halika kumain ka. Siguradong pagod ka na sa kakatrabahor ng gabi.” Medyo naantig si Arianne. "Mary... Magtatrabaho ako ng obertaym sa susunod na mga araw. Gabi na ngayon, huwag mo akong hintaying bumalik sa susunod. Hindi ako magugutom."Ngumiti si Mary sa kanya. "Utos ito ni sir. Hindi niya ito sinabi ng maayos, kaya hindi ko na sasabihin sayo ang mga detalye. Pero ang punto ko ay nagmamalasakit siya sayo. Halika kumain at magpahinga ka nang maaga pagkatapos mong kumain." Alam ni Arianne ang sinabi ni Mark kahig hindi niya hinulaan. Siguro ang mga sinabi niya ay kung paano niya kakailanganin gumastos ng pera para gamutin siya kung siya ay sobrang pagod dahil sa kakatrabaho, o nag-aalala siyang sasabihin ng iba na inaabuso niya si Arianne...Pagkatapos kainin ni Arianne ang kanyang pansit, umakyat siya sa itaas n
Kasalukuyan sa Glide Design.Si Arianne ay abala sa trabaho ng biglang lumapit sa kanya si Eric at inilagay ang kanyang phone sa harap niya. "Alam mo ba tungkol dito?" Tumingin si Arianne sa screen ng phone at agad siyang napahinto. Isang newsflash na may headline na "Ibinunyag ni CEO Mark Tremont na lihim niyang pinakasalan si Arianne Wynn three years ago, siya ang bata na inampon niya noon!" ang makikita sa screen.Hindi siya nasaktan sa balita. Wala ring naglakas-loob na banggitin ang aksidente na ginawa ng kanyang ama noon. Nakatutok lamang balita sa kasal nila ni Mark. Wedding photo nila ang nakalagay sa artikulo. Masasabi na photoshopped ito dahil hindi siya dumaan sa anumang pagkuha ng litrato na kasama si Mark. Inayos ni Mark Tremont ang lahat ng ito nang mag-isa. Malinaw na ang larawan ay sadyang nai-photoshop ng isang tao. Sa oras na ito, parang si Mark na mismo ang nagbunyag ng impormasyon...Biglang nalito si Arianne. Siya ay naging Mrs. Tremont sa loob ng tatlong taon
Ang mga salita ni Helen Cameran ay kinabahala ni Arianne, pero pinili niyang huwag maabala sa kanila at bumalik na lang siya sa kanyang upuan. Kitang kita pa rin niya si Helen na nakatago sa gilid ng kanyang mata. Nainis at hindi siya nakapagtrabaho dahil dito. Matapos ang ilang oras, hindi pa rin siya umuunlad sa kanyang sketch ng wedding dress design. Sa gabi, wala siyang nagawa kundi tumingin sa iba't ibang mga disenyo para makakuha ng inspirasyon. Ang kanyang isipan ay abala pa rin sa pag-anunsyo ni Mark na kasal na sila. Ang bawat isang empleyado sa kumpanya ay nagsimulang tumingin sa kanya nang kakaiba. Maingat na nakatingin sa kanya ang mga mata na puno ng galit at inis. Kahit papaano, wala nang naglakas-loob na kalabanin pa siya.Isang ideya ang biglang sumagi sa kanyang isipan. Anong uri ng wedding dress ang gusto ni Mark? Dapat mapahanga niya si Mark Tremont sa huling draft na gagawin niya, kaya dapat niya gawin ito ayon sa kanyang kagustuhan! Kahit na sinira niya ang ka
Bahagyang tumango si Lily. "Aalis na po ako ngayon kung wala nang problema."Pagbalik niya sa opisina, lahat sa department of design ay pumalibot sa kanya. "Kamusta, Miss Pierre? Naaprubahan ba niya ito?" Dumiretso si Lily sa tanggapan ng CEO at nagsalita lamang nang makita niya si Eric. "Naaprubahan na, Mr. Nathaniel." Tila hindi naman nagulat si Eric. “O sige, tawagin mo ang janitor para linisin ang opisina. Pwede na kayong umuwi ng maaga ngayon." Ang buong design department ay nagsaya kaagad sa paglabas ng balita. Lahat maliban kay Arianne, na nakaupo pa rin sa kanyang mesa. Tahimik niyang inayos ang mga gamit niya at nagtungo sa banyo. Sa harap ng salamin, muling nilapat niya ang kanyang lipstick para takpan ang kanyang maputlang labi. Ayaw niyang magalit si Mark kapag nakita siya nito sa bahay.Biglang may narinig siyang nagsasalita sa loob ng isa sa mga cubicle ng banyo. "Sa palagay ko si Arianne ang pumuwersa kay Mark Tremont na isapubliko ang kanilang kasal. Palagi ni
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy