Huminto si Lynn sa kanyang paglalakad at sumimangot. "Gusto ko siya!"Hindi nakuha ni Arianne ang kanyang cellphone, ngunit ang sagot ay kinagulat niya. "Magsabi ka sa akin ng higit pa…"Nagpumilit ng sandali si Lynn sa loob bago siya nagpasyang ikwento ang buong storya. "Sa palagay ko ay hindi ito mahalaga dahil hindi na ako mananatili dito. Ulila ako. Nakatakas ako mula sa isang bahay ampunan na may mga pasa sa buong katawan ko at pagkatapos ay binigay ko ang natitirang mga araw ko sa pagmamakaawa sa mga kalye. Ang pinakamadilim na oras ng aking buhay ay naging matagal hanggang sa araw na nakilala ko si Mr. West noong ako ay fourteen years old ako.“Malinaw sa isip ang alaala. Maulap na araw ito, pero hindi dumating ang ulan. Humihip ang malamig na hangin sa aking maduming katawan at ginulo pa nito ang aking magulong buhok. Nang tumayo siya sa harap ko, naramdaman ko ang isang malakas na pakiramdam ng kahinaan at pag-asa na malapit sa isang tao sa kauna-unahang pagkakataon. Sinabi
Nang mag-toast siya sa hapag kainan, gusto niya lang kausapin si Jackson dahil hindi niya matiis ang pagiging malapit nila ni Tiffany. Hindi niya inaasahan na magdudulot ito ng ganoong insidente... Nang dumating si Jackson sa shop sa maghapon, wala siya doon para tulungan si Tanya sa mga deliveries. Mabigat ang pakiramdam niya nang marinig niya na sinabi sa kanila ni Naya na si Jackson ay talagang nagsuot ng apron para matulungan si Tiffany sa kusina. Kahit na seven years na noong huling insidente nila ni Jackson, hindi pa rin niya mabitawan ang nakaraan ...Sa oras na bumalik ang kanyang katinuan, inilabas niya ang kanyang cellphond at nagpadala ng mensahe kay Jackson. 'Natuklasan kami ni Arianne at kinausap niya ako ngayon lang.'Namutla si Jackson nang matanggap niya ang text habang namimili siya kasama si Tiffany. 'Hindi ka nagsasalita ng kalokohan, hindi ba?'Napatingin si Lynn sa reply ni Jackson sa screen habang ang mga sulok ng kanyang bibig ay kumibot. ‘Sinabi ko sa kanya a
Naging curious si Tiffany. Hinintay niya si Jackson na sabihin ang inaasam ni Tiffany na balita. "Okay, okay, nangangako ako na hindi ako magagalit. Sabihin mo sa akin."Alam ni Jackson na kailangan niyang magmalinis para malaman ito ni Tiffany. Hindi mahalaga kung paano niya ito tignan, mukhang may pag-asa si Jackson na pagkakataong mabuhay pa pagkatapos nito. Ang pagtatago ng katotohanan ay hindi naiiba sa pagsisinungaling. Iba ang kahulugan nito nang malaman ni Tiffany ang katotohanan. Determinado sinabi ni Jackson, "Ipinakilala ko si Lynn kay Mark. Matagal ko nang nakilala si Lynn. Sa katotohanan, kilala ko na siya noong nineteen years old ako.”"Mm hmm, at pagkatapos?" Si Tiffany ay hindi nakapansin ng anumang kakaiba dito.Hindi naglakas-loob na tumingin si Jackson sa kanyang mga mata. Nakasabit ang kanyang ulo habang mahina ang pananalita, "Si Lynn ay nakatira sa mga kalye noon. Kinuha ko siya at pinadala siya sa isang bodyguard school... Noong siya ay eighteen years old, ako
Ang gulat sa mukha ni Jackson ay hindi mukhang peke. Nakita din ito ni Tiffany. Ito ang kanyang kauna-unahang pagkakataon na aktwal na nakikita siya ay natalo. Karaniwan siyang cool at hindi nakikinig. Kahit na nagagalit si Tiffany, hindi niya maiwasang makaramdam ng pagkalambot ng kanyang puso. Ang kanyang tono ng pananalita ay lumambot din, "Inaamin kong naiinis ako pero... maniniwala ako sayo sa pagkakataon na ito, hangga't ikaw ay magiging mabuti sa susunod. Pakiramdam ko sobrang insecure ako. Hindi mo ako sinasamahan dahil naramdaman mo lang, di ba? Pwede ka bang tumigil sa pagkakaroon ng mga fling kahit saang lugar tayo pumynta? Kaya mo bang manatiling malinis kung wala ako sa capital?"Taimtim siyang tiningnan ni Jackson. "Ano ang dapat kong sabihin para maniwala ka sa akin? Hindi pa ako naging isang mapusok na tao. Hindi ako gagawa ng mga desisyon sa init ng sandali. Ang choice ko ay makasama ka ng pangmatagalan. Naiintindihan mo?"Hindi sa init ng sandali, ngunit ang makasam
Inayos ni Henry ang kanyang sarili, nagsalita lamang siya nang makahinga siya ng maayos, "Base sa sagot ng ating tinanggap na hitman, si Ethan ay malubhang nasugatan at nahulog sa malakas na agos ng isang ilog twenty four hours ago nang siya ay makatakas. Ang aming mga tauhan natin ay nakita ito sa kanilang sariling mga mata. Nakapaligid ito sa primitive tropical jungle. Malamang na hindi siya makakaligtas at halos imposibleng mahanap ang kanyang bangkay. Sir, hindi ka na dapat mag alala ngayon."May ngisi sa mukha ni Mark. "Totoo, sa isang lugar na tulad nito at sa kanyang pinsala, imposible na maging ligtas pa siya. Aalis ako pagkalipas ng kalahating buwan. Habang inaayos ko ang kumpanya sa loob ng kalahating buwan, nasa ilalim mo ang pangangalaga ng bahay."Alam ni Henry hinihintay na ng kanyang master ang araw na makakabalik siya kay Arianne kaya naintindihan niya ito. "Opo."Sa loob ng kanyang kwarto, dahan-dahang natunaw ang katigasan sa mukha ni Mark habang nakatingin sa pict
Hindi natuwa si Jackson sa pagbabago ng pag-uugali ni Summer. "Ma, hindi ko papayagan na magsalita ka tungkol sa kanya ng ganyan. Noon, nagsinungaling kami sayo tungkol sa pagsasama namin. Kinuha ko siya para maging acting girlfriend ko para maging mapayapa ang lahat. Hindi talaga ako ang kasama niya noon. Si Ethan ang boyfriend niya ng tatlong taon noong sila ay nasa college. Naghiwalay sila pagkatapos nito at bumalik si Ethan para sa kanya. Nandoon din ang proposal na nakita mo sa mall. Hindi siya sigurado kung mahal pa ba niya si Ethan. Nang maghiwalay sila, hindi pa bankrupt si Ethan. Tsaka, mas mayaman ako sa kanya. Kung siya ay totoong gold digger, bakit siya pumayag na makipagbalikan kay Ethan? Nakahanap siya ng pagkakataong mapunta sa akin."Si Summer ay hindi na nakapagpigil pa. "Wala akong pakialam. Sino ang nakakaalam kung nagsisinungaling ka sa akin ngayon? Bukod pa dito, mainit na balita ito nang nag-propose sa kanya si Ethan sa mall noon. Makikita ang mga video sa saanma
Bumuntong hininga si Naya at bumalik sa cash register. Matapos mag-isip sandali, nag-aalala pa rin siya kaya tumawag siya sa kusina. "Ari, lumabas ka at tingnan mo."Hinubad ni Arianne ang kanyang apron at naglakad palabas. "Ano yun?"Tinuro ni Naya sina Tiffany at Summer. "Parang nanay yata yun ni Jackson. Mukhang hindi sila magkasundo. Sinabi sa amin ni Tiffany na huwag makialam."Napatahimik si Arianne at sinabi, "Huwag tayong makialam. Kakayanin niya mismo ito. Mas matatalo lang si Tiffie kung mangingialam tayo sa pagitan nila. Kung hindi niya ito makakayanan, tatawagin niya ako."Parehong tumanggi na sumuko sila Tiffany at Summer. Makalipas ang ilang sandali, kumuha ulit si Summer ng isa pang tseke. Sa pagkakataong ito, ang hala ay hindi nakalagay. "Pwede mong isulat ang halaga nito ng sarili mo, okay na ba ito? Hindi ko susubukan na makipag-usap sayo ng maayos. Matigas ang ulo mo! "Halos hindi mapigilan ni Tiffany ang kanyang sarili. "Mababayaran mo ba ako kung ilalagay ko
Hindi naglakas-loob si Tanya na magsalita pa. Siya ang pinakamaraming kinain kumpara sa lahat ng nasa shop. Ang bawat isa ay kumain lamang ng isang serving pero siya ay kumain ng dalawa sa bawat pagkain…Masunurin na umupo si Jackson. Habang inililipat ni Tiffany ang kanyang kamay para kumuha sa kanya ng pagkain, hindi niya namalayang lumayo si Jackson na para bang sinusubukan niyang harangan ang isang mabigat na suntok at biglang nakamamangha ang lahat.Nagulat din si Tiffany. "Anong ginagawa mo? Parang pinaparating mo na binubugbog kita palagi. Parang hindi ko alam na magaling kang lumaban. Sinusubukan mo bang madungisan ang reputasyon ko?"Nakangisi na nagsalita si Jackson, "Hindi kita sasaktan kahit na mahusay akong lumaban. Kahit na sinaktan mo ako, hindi ako maglalakas-loob na gumanti... Palagi mo pa rin akong binubugbog. Kagabi, binatukan mo pa ako…"Sandaling umubo si Arianne bago siya tuluyang bumalik sa kanyang normal na sarili. “Tama na, pareho kayong dalawa. Hindi ito l
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy