Hindi tinanggap ni Tiffany ang sinabi niya, "Hindi ako nag-aalala. Pangangasar lang ito, okay? Isang pangangasar lang! Oo nga pala, ano ang nangyari sa desserts na ginawa mo? Narinig ko na halos mawalan ng buhay si Mark matapos itong kainin. At kailangan pa niyang pumunta sa ospital para sa isang IV drip?"Si Arianne ay nalungkot nang banggitin ang bagay na ito, "Hindi ko nagawang ayusin ang ginagawa ko. Kung kaya kong gawing maganda ang disenyo ng dessert, iyon ay magiging isang achievement para sa akin, pero hindi ito masarap. Kahit si Rice Ball ay ayaw kainin ito. Ngayon, tuwing nakikita ako ng sinumang nasa bahay na nasa kusina ako, nanginginig sila sa takot. Kaya nag-aalala ako."Tumawa si Tiffany ngunit hindi sumobra sa pang-aasar sa kanya. Huminto siya sa tamang oras, “Ari, gusto mo bang sumama na maghanap ng bahay kasama ko? Gusto na ng nanay ko na lumipat, at natatakot ako na baka mamili pa siya. Halika at tulungan akong kumbinsihin siya para makapili na lang tayo pagkatapos
Dumating sila sa isang milk tea shop malapit sa shopping mall. Natutunaw si Arianne mula sa init at nagawa nitong mapalamig ang katawan nita matapos umupo, nang tumunog ang cellphone ni Tiffany.Una nilang naisip na ito ay isang tawag mula kay Lillian. Hindi plano ni Tiffany na sagutin ito noong una. Gayunpaman, tumingin siya sa screen na may call notification at nalaman na si Ethan iyon.Karaniwan nang nasa opisina si Ethan sa ngayon at hindi siya makikipag-ugnay sa kanya. Pinindot niya ang button na pagsagot sa tawag, “Hello? Ano 'yon?"“Pumasok ka sa shopping mall. Meron akong sorpresa para sayo," mahiwaga ang tunog ni Ethan sa kabilang dulo.Katabi lang ng shopping mall. Naghintay ang pares para sa kanilang milk tea bago dahan-dahang lumakad. Isang dagat ng mga rosas na lobo ang nakita mula sa sandaling pumasok sila sa shopping mall. Nagpakawala si Arianne ng isang girlish giggle, "Anong nangyayari sa mall ngayon? Tingnan ang lahat ng mga lobo na ito; ang ganda nila!"Ang circ
Matapos ihatid si Arianne sa Tremont Estate, sa wakas ay sinabi ni Tiffany ang kanyang iniisip, "Ethan, dapat mong malaman na pumayag lang ako sa proposal mo para iligtas ka mula sa kahihiyan ng publiko. Ayokong mag-asawa ng ganito kabilis. Nabanggit ko ito noong una pa lang."Si Ethan ay tila hindi masyadong nagulat sa kanyang sinabu, ngunit hindi niya inaasahan na magsalita siya kaagad, "Ano naman?"Inalis niya ang singsing sa kanyang daliri, "Puwede ba nating pag-usapan ito pagkatapos kong magpasya na magpakasal? Hindi talaga ito ang gusto ko ngayon."Kumulot ang mga labi ni Ethan sa isang mapangutya na ngiti, para bang inaasar niya ang kanyang sarili, "Dati mo akong pinilit na magpakasal, at ngayon kabaligtaran na ang nangyayari? Anong nagbago? Mahal na mahal kita nang higit pa kaysa sa dati, pero unti-unti nawala ang nararamdaman mo para sa akin. Inaamin ko na ang lahat ng ito ay dahil sa akin, at sinusubukan ko ang aking makakaya para ayusin ito. Pero natatakot ako na maaaring
Hindi talaga gusto ni Arianne ang mga lugar na may malakas na tugtog, pero sumang-ayon siya, para mapalayo lamang ang pakiramdam ni Tiffany. Gayunpaman, takot na takot siyang sabihin ito kay Mark. Hindi na niya kailangang isipin pa ito para malaman na hindi siya papayagan ni Mark.Naghanda siyang lumabas bago bumalik si Mark mula sa trabaho at nagpadala ng message sa kanya: Pupunta ako para mag hapunan kasama si Tiffie at pagkatapos ay namimili kami. Baka late na ako makauwi sa bahay.Si Mark ay nasa ilalim ng impresyon na siya ay mababaliw mula sa pagkabagot noong nakakulong siya sa bahay, kaya mas lalo niyang gusto na lumabas at magsaya ngayon. Samakatuwid, hindi niya masyadong iniisip ito: Mm.Napabuntong hininga si Arianne nang matanggap ang kanyang message. Hiniling niya kay Henry na dalhian siya sa isang restaurant sa tabi ng Zero Degree Bar at hinintay siyang umalis bago makipagkita kay Tiffany sa bar. Ang makapal na amoy ng sigarilyo ay naamoy niya mula sa sandaling siya ay
Parang naiinis ang lalaki. "Ilan ang nainom mo?"Pamilyar ang boses niya. Napatulala si Tiffany nang tumingin siya. Si Jackson iyon.Ang exposé ng kanyang mga aktibidad sa mga nightclub ay umangat sa isipan ni Tiffany. Pinilit niyang masayahin na sumagot, “Bakit? Naghahanap ba ulit si Mr. West ng kasiyahan? Wala akong masyadong ininom. Hinihintay ako ni Ari sa upuan namin. Babalik na ako. Mag-enjoy ka."Hindi siya pinakawalan ni Jackson. Sa halip, hinila siya nito sa isang liblib na hagdanan, "Hindi pa sapat na pumunta ka dito, pero isinama mo pa si Ari? Ano sa palagay mo ang mangyayari kung malaman ito ni Mark? Kayong dalawa lang ba magkasama?"Tinulak siya ni Tiffany palayo, "Tama yan, kaming dalawa lang ang magkasama. Sigurado ako na si Ari ay hindi pa nakapunta sa isang lugar na tulad nito dahil lagi niyang kasama si Mark. Hindi pa niya naranasan ang isa sa pinakamasayang aliwan sa buong buhay niya. Hindi ba sayang iyon? Nga pala, nandito ka ba para sabihan ako? Hindi kita paki
Sinundan ni Arianne ang direksyon ng kanyang paningin at tumibok ng mabilis ang kanyang puso. Si Mark ay kapansin-pansin kahit napapaligiran siya ng maraming mga tao. Imposible na hindi niya makita si Mark kahit na subukan niya. Hindi sige sigurado kung sanhi ito ng alkohol, ngunit hindi siya natatakot tulad ng dati. Para lumakas pa ang loob niya, nagbuhos siya ng isa pang baso at ibinaba ito. "Tiffie, kailangan ko nang umalis. Tawagan mo ako kung may kailangan ka...”Si Mark at ang kanyang grupo ng mga bodyguard ay dumating sa kanilang booth ng mabilis. Matapang na itinapon ni Arianne ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Mark bago pa magalit si Mark. "Nag-dinner ako kasama si Tiffie at maaga pa kaya pumunta kami dito. Anong ginagawa mo dito?"Ang mukha ni Mark ay mukhang madilim. Ang lasing na itsura ni Arianne ang nagpakulo ng dugo ni Mark. Pinilit niyang pigilan ang sarili niya. "Pinuntahan kita. Umuwi na tayo."Lihim na nag-paalam si Arianne kay Tiffany at iniwan ang bar kasama
Tumunog ang cellphone ni Tiffany at makikita na tinatawagan siya ni Jackson. Tinanggihan niya ang tawag, wala siyang balak na sagutin ito. Magulo ang kanyang isipan. Ayaw niyang magdala ng anumang karagdagang kaguluhan sa kanyang sarili.Makalipas ang dalawang minuto, narinig niya ang mga yabag na papalapit sa kanya. Kusa siyang tumalikod siya nang may pagbabantay at nakasalubong ang matinding titig ni Jackson. Nakaramdam siya ng bahagyang pagkakasala sa sandaling ito at ipinasok ang kanyang cellphone sa kanyang bag na may tuwid na mukha habang sinasabi niya, "Ah… Wala nang battery yung phone ko..."Tinaas ni Jackson ang noo niya. "Kung wala ka nang battery, hindi dapat naka-konekta ang tawag ko. Paano ito madi-disconnect sa gitna ng tawag? Ano ba ako? Tatlong taong gulang? "Hindi sumagot si Tiffany. Ibinaba niya ang kanyang ulo at tinitigan ang mga paa niya. Kung makakahanap lang niya ang isang butas sa lupa, masya niyang ililibing ang kanyang sarili sa loob!Si Jackson ay hindi
Umupo siya sa hapag kainan at ang kanyang isipan ay puno ng pag-aalinlangan. Tinawagan niya si Tiffany. Si Tiffany ay nanatili sa bar nang siya ay umalis kahapon. Kahit na nandoon si Jackson, nag-aalala pa rin para sa kanya si Arianne.Matagal nang tumunog ang dial tone bago tuluyang sumagot si Tiffany na parang inaantok pa siya, “Ano 'yon, Ari? Bakit ang aga mo magising?"Hininaan ni Arianne ang kanyang boses, “Maaga? Pasado ten o'clock na ng umaga. Kakabangon ko lang. Hinatid ka ba ni Jackson pag-alis ko? Gaano karami ang nainom mo?"Nagulat si Tiffany at nanatiling tahimik ng napakatagal. Biglang bumalik sa kanya ang lahat ng nangyari sa bar. Siya... siya ay nakipaghalikan kay Jackson! Alam niya niya ito dahil konti lang ang nainom niya! Naalala niya ang lahat!Nag-alala si Arianne nang mapakinggan ang matagal na katahimikan ni Tiffany. "Ano 'yon, Tiffie? May nangyari ba?"Bumuntong hininga si Tiffany. "Wala, mag-uusap tayo kapag nagkita na tayo sa susunod. Inimbitahan ko si Et
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy