Tumingin si Lillian kay Tiffany. "Hindi mo rin kinakain ang mga niluluto mo at gusto mong kainin ko ang mga niluluto mo? Ang pangit ng lasa... Kakain ka sa isang restaurant pero gusto mo akong iwanan sa bahay? Iniisip kita sa tuwing may masarap akong kinakain noon dahil gusto ko na matikman mo rin ito. Walang kwentang brat ka. Arianne, hindi ba tama ako?"May awkward na ngiti sa mukha si Arianne. "Okay lang, Auntie Lane. Umorder ka ng gusto mo."Ngumiti ng kontento si Lillian. "Mas matino si Arianne. Nag-asawa ng mabuting asawa, hindi nag-aalala tungkol sa pagkain at damit. Ang buhay niya ay napakaganda na. Tiffie, matuto ka mula kay Arianne. Tingnan ang uri ng boyfriend na hahanapin mo para sayong sarili. Nagagalit ako sa tuwing naiisip ko si Ethan. ‘Wag na nating isipin kung magkano ang nawala sa atin dahil sa kanya, pero paano ang iyong kabataan? Sa huli, wala tayong nakuha sa kanya."Makikita ang inis sa mukha ni Tiffany. "Ma, hindi ka naman nagsasalita noon ng hindi ginagamit a
Karamihan ng mga damit ni Mark ay suit. Maliban sa iba niyang mga kasuotan, ang kanyang mga suit lamang ay hindi mabilang. Matapos iwanan ang aparador at itext si Eric, narinig ni Arianne ang papalapit na mga yapak ni Mark. Mayroong mabigat na pakiramdam sa kanyang malambot at mabagal na paglalakad. Ilang beses na itong narinig ni Arianne sa loob ng maraming taon, kaya pamilyar na ito sa kanya.Nang pumasok si Mark sa kwarto, nakita niya si Arianne na nakatingin sa kanya mula sa kama. Tinago niya ang pagod sa kanyang mukha at tinanong, “Gising ka pa rin? Maliligo ako at pupunta sa study room para ayusin ang mga bagay. Magpahinga ka ng maaga."Tumango si Arianne at humiga ngunit hindi makatulog. Ang kanyang mga mata ay nakadikit sa pintuan ng banyo. Pagkalipas ng ilang oras, tumigil ang tunog ng dumadaloy na tubig bago lumabas si Mark na nakasuot ng bathrobe. "Bakit hindi ka pa natutulog?"Umiwas ng tingin si Arianne. “Bakit ka busy ngayon? Mas busy ka pa kaysa sa dati. Biyernes na,
Sa West Mansion, kumakain si Jackson kasama ang kanyang ina na si Summer, nang mag-ring ang kanyang cellphone. Hindi siya nagmamadali para i-check ito ngunit hindi mapigilan ni Summer na paalalahanan siya, “Anak, hindi mo ba ito iche-check? Paano kung may kinalaman ito sa kumpanya?"Doon lamang tiningnan ni Jackson ang kanyang cellphone at sinalubong ng email na may nilalaman na resignation letter ni Tiffany. Bigla siyang nawalan ng gana habang nakaharap siya sa isang buong lamesa na puro pagkain. Hindi rin siya sumagot sa email at hinagis niya lamang ang kanyang cellphone sa isang tabi.Napansin ni Summer ang pagbabago sa ekspresyon ng kanyang anak. “Mahirap ba ang problema? Bata ka pa, maraming mga negosyo na hindi mo alam. Pwede mo akong tanungin. Hindi nakakahiyang humingi ng payo sa mga problema mo."Si Jackson ay nanatiling tahimik ng sandali bago niya sinabi, "Mayroon akong isang empleyado na gustong mag-resign, pero ayaw kong pakawalan ang empleyado ko na iyon. Anong gagawin
Dumaan ang Sabado at Linggo sa isang iglap lang ng mata.Si Tiffany ay hindi nagpakita sa opisina noong Lunes. Naisip niya na si Jackson ay pumunta sa isang party noong weekend at hindi nakita nito ang kanyang email. Siguro ay magrereply ito sa kanya kapag pumunta siya sa trabaho ng Lunes. Kung hindi kinakailangan, ayaw niyang pumunta sa opisina at makipag-usap kay Jackson nang harapan. Tuwing sinasalubong niya ang tingin ng lalaking ito, pakiramdam niya ay tumatakbo siya palayo. Ito ay nakakagambala talaga.Sa Bright Incorporated, napansin ni Jackson ang sitwasyon nang dumaan siya opisina at nakita niyang bakante ang mesa ni Tiffany. Pagkaupo niya sa kanyang opisina, binuksan niya ang kanyang computer para muling basahin ang kanyang email. Matapos itong pag-isipan ng sandali, tinawagan niya si Tiffany."Ang policy ng kumpanya ay nagsasabi na ang resignation sa trabaho ay nangangailangan na magpakita ang empleyado personal." Binaba niya kaagad ang tawag matapos niyang magsalita, hin
Pinag-isipan ni Tiffany ang alok ni Jackson. Kung alam ni Lillian na si Jackson ang gumawa ng ganitong alok, hindi niya kailanman papayagan si Tiffany na mag-resign sa kanyang trabaho. Ito ay tunay na isang nakakaakit na incentive. Gayunpaman, sa sandaling naalala niya na ito ay magiging mahirap dahil magkikita pa rin silang dalawa sa opisina kung mananatili siya at ang mga tsismis na may relasyon sila ni Jackson ay kumalat online kaya naramdaman niyang magtago na lang sa isang butas, naramdaman niya na hindi ito isang bagay na maaaring malutas. pera"Salamat, pero tinatanggihan ko ang alok mo." Nagpasya si Tiffany sa kabila ng sakit ng puso niya. Naririnig niya ang puso niya na umiiyak para sa kanya. Kung tutuusin, siya ay nangangailangan nga naman ng pera.Nanahimik si Jackson. Alam niyang umaarte siya nang wala sa character. Kinuha niya ang isang baguhan na gustong mag-resign kahit na doble ang pagtaas ng sahod niya. Ito ay hindi inaasahan. Nagulat din siya na tinanggihan ni Tiff
Isang bahagyang kapansin-pansin na ngiti ang makikita sa mga labi ni Jackson. "Oo naman, sabihin na lang natin na hindi nangyari ang resignation niya kanina. Itutuloy ko ang mga sinabi ko na doblehin ang kanyang sweldo. Pero, itago niyo ito sa inyong sarili dahil biglaan itong nangyari."Inilagay ni Tiffany ang cash na kakakuha niya lang mula sa general accounting department sa mesa ni Jackson. "Ito ang sahod na kinuha ko kanina."Umiling si Jackson. "Hawakan mo na ito. Mababayaran pa rin ang sweldo mo sa buwan na ito. Ito na ang magiging annual bonus mo. Ibabawas namin ang mga ito sa oras na iyon. Magpahinga ka at bumalik sa trabaho bukas. Ayusin mo muna ang isip mo sa ngayon."…Pagsapit ng tanghali. Tinawagan ni Arianne si Tiffany. "Bakit wala ka pa dito? Hindi mo natapos ang resignation process?"Bumuntong hininga si Tiffany. “Magulo ang aking buong buhay ko dahil sa nanay ko. Hindi ako makakapag trabaho sa kumpanya ni Eric. Pasensya na, Ari..."Alam ni Arianne kung ano ang n
Alam ng Diyos kung bakit hindi pa rin siya sanay na gawin ito kahit na matagal na ang panahon. Hindi niya ito gustong gawin lalo dahil hindi niya ito nakasanayan. Gayunpaman, ang kanyang pagtanggi ay karaniwang walang epekto kay Mark.Ibinaba ni Mark ang kanyang ulo at marahang kinagat ang mga labi. Nang maalala ni Arianne ang kanyang hubad na katawan, nanigas siya at hindi na naglakas-loob na kumilos. Natatakot siyang hawakan niya nang hindi sinasadya ang maselan na bahagi ng katawan ni Mark. Maaari lamang niyang iwasan ang mga halik ng lalaking ito. "Huwag…""Hindi mo gusto ito?" Pabulong na nagsalita si Mark sa tenga niya."Mm ... Kakaiba ang nararamdaman ko kapag ginagawa natin ‘to," matapat na sagot ni Arianne.“Kakaiba? Paano? " Matiyagang tanong niya."Um... lagi kong nararamdaman na hindi natin dapat ginagawa ito. Sa akin, hindi ka isang lalaki..."Bago natapos ni Arianne ang kanyang mga sinasabi, lumitaw ang isang nakamamatay na ekspresyon sa mukha ni Mark. Mabilis niy
Nakakaabala talaga!Pinagsisihan ito ni Arianne matapos maipadala ang text. Malapit na ba siya kay Mark para mapag-usapan nila ang topic na ‘yon? Mukha silang nagkakasundo nitong mga nakaraan na panahon, ngunit hindi pa nila maaabot ang yugto na iyon!Binaba niya ng kanyang cellphone at umalis siya para kumain ng tanghalian, ngunit biglang nag-ring ang kanyang telepono. Akala niya ay si Mark iyon ngunit natuklasan na si Will iyon nang sagutin niya ang kanyang telepono. Hindi siya nag-atubiling tanggapin ang tawag. Hindi siya hahanapin ni Will ng walang rason lang.Ang malabo na boses ni Will ay nagmula sa kabilang dulo ng linya. "Ari... hindi maganda ang pakiramdam ko. Nasa room 205 ako sa Summer Hotel. Malapit ito sa opisina mo. Pwede mo ba akong puntahan?”Bago pa siya makasagot kay Will, bigla nang binaba ang tawag. Nataranta si Arianne, ngunit hindi niya ito masyadong inisip. Dahil tanghalian na, may oras siyang lumabas ng sandali.Habang papunta na siya, hindi niya maiwasang
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy