Itinikom ni Arianne ang kanyang bibig bago siya nag-relax. “Masama ang loob?! Magiging masama rin ba ang loob mo kung ito ang tatay mo?" malamig niyang sinabi. “Gusto ko lang sabihin sayo na bago siya mamatay, ang mga Wynns ay may mataas na social status. Anong patunay ang kailangan mo para sabihin na gusto kong makuha ang yaman ng mga Tremont?!"Nang marinig ang pagkalito sa boses ni Arianne, nanginig ang bibig ni Shelly hanggang sa nabuo ang isang ngiti. “Aww, galit ka? At inakala ko pa naman na sa sobrang tagal na pagkapit kay Mark ay naimpluwensyahan ka niya ng ugali niya. Yung tipo ng karakter na hindi sensitive sa lahat ng bagay? Pero sinong nag-akala na madali kang magagalit?" sabi niya. “Hindi ko alam kung napansin mo, pero ngayon, dalawa lang ang tao sa kwartong ito—ikaw at ako. Ang isa sa mga mamamatay-tao na pumatay sa iyong ama ay nakaupo sa harap mo. Kaya anong gagawin mo? Alam mong kaya mong gawin ang kahit anong gusto mo... Walang makakapigil sayo."Sa sobrang galit ni
Nagpumilit si Shelly na paulit-ulit na galitin si Arianne. Noon, pipigilan sana ni Arianne ang lahat ng kanyang sama ng loob at patatawarin siya kahit anong drama ng babae. Tita siya ng lalaking minahal ni Arianne.Ngunit nagbago iyon pagkatapos ng pangyayaring ito. Kahit pa hindi naghiganti si Arianne, hindi ito nangangahulugan na pwede niyang ipagpatuloy ang pakikipag-usap sa isang mamamatay-tao na may parehong kabaitan tulad ng dati.Bumalik siya sa opisina nang itinatago ang lahat ng kaninang emotional rollercoaster at ipinakita ang neutrality sa kanyang itsura. Ang kakaiba lang sa kanya ay binibigyang pansin niya ang mga galaw ni Mark.Sinabi niya kay Shelly na hindi na niya hahayaan si Mark na pumunta sa kanyang tirahan, at sigurado siyang tutuparin niya ang kanyang pangako.Natapos ang araw at sumapit ang gabi. Bago matapos ang trabaho, pumasok si Arianne sa opisina ni Mark. "Malapit na ang uwian, Mark. Sabay na tayong umuwi," sabi niya.Nag-alinlangan si Mark. “E, may pupu
Pinagmasdan ni Mark ang kanyang pigura sa labas ng pinto, nakasimangot. Hindi iyon ang karaniwang ugali ni Arianne; kilala niya ito nang husto para malaman iyon. Iyon ay isang aberrant na pag-uugali.Napakasimple sana ng mga bagay kung si Shelly lang ang tiyahin niya—kung pwede lang. Ngunit siya ay higit pa doon, sa kasamaang palad.Hindi si Arianne ang tipong mag-tantrums kung ano man ang gusto niya, kaya hindi ito pinangarap ni Mark. Pagkatapos ng maikling kalkulasyon, napagpasyahan ni Mark na mas mahalaga si Arianne kaysa sa kabilang partido, kaya tinawagan niya si Shelly. "Ibang bagay ang dumating sa bahay, kaya hindi ako makakapunta sa iyong lugar ngayon," paliwanag niya. “Pero magpapadala ako ng mag-aayos ng heater mo mamaya. Ang kailangan mo lang gawin ay buksan ang pinto para sa kanila."Namumula si Shelly, ngunit kinailangan niyang pasinungalingan ito nang may maling pag-unawa at pagsasaalang-alang. "Oh, iyon ay lubos na naiintindihan. Gagawin ng repairman! Nga pala, Sabado
Naabutan ni Arianne si Henry na dumaan at pinigilan siya. “Henry, may free time ka ba? May gusto akong itanong sayo."Humakbang si Henry. “Oo. Ano ang gusto mong pag-usapan?"Iminuwestra ni Arianne ang isang upuan. Nag-alinlangan si Henry, saka kinuha ang katabi niya.Maingat niyang sinulyapan ang hagdanan, nag-aalala na anumang minuto ay lilitaw si Mark. “Henry, niyaya ako ng tita niya sa lugar niya para makipag-chat kanina. Sinabi niya sa akin na hindi lamang niya alam ang tungkol sa pag-crash ng eroplano, ngunit siya rin ang tumulong na maisulong ang plano," sabi ni Arianne. “Nakita mo na kung ano ito sa pagitan niya at sa akin; marami siyang mga buto na dapat kunin sa akin. Ngayong alam ko na ang tungkol sa pakikilahok niya, ayoko nang alagaan pa siya ni Mark. Hindi ko rin gustong makita niya si Smore. Sabihin mo sa akin, lantad ba ang aking paghihiganti?"Ang mayordomo ay isang pantay na lalaki na hindi kailanman nagsalita bago nag-isip. Saglit niyang pinag-isipan ang mga sali
Tiyak, hindi ito maaaring kagagawan ni Shelly, tama ba? Hindi bababa sa, ito ay hindi parang ito sa ibabaw. Ngunit kailangan niyang aminin, kasunod ng sunud-sunod na mga pangyayari, naging pasibo at reaksyunaryo si Mark. Ngunit paano siya kikilos kung hindi man? Ang pagkakita kay Shelly na namumuhay mag-isa pagkatapos ng operasyon ay hindi siya mapakali. Hindi niya napigilang magalit sa kanya.“I… naiintindihan ko. Susubukan kong isaisip ito at hindi gagawa ng anumang bagay na maaaring magpahamak sa iyo. Hihilingin ko sa isang tao na gawin ang nagawa ko para kay Tita Shelly bilang kapalit ko, hangga't maaari iyon. Kapag gumaling na ang binti niya, hindi ko na hahayaan na mangibabaw siya sa buhay ko."Kung tutuusin, parang sinisigurado ni Mark si Arianne, pero ang totoo ay pinapalo niya ito sa sarili niya. Sa tuwing makikita niya si Shelly, ang katotohanan sa likod ng kanyang kasaysayan ay mananaig sa kanya bago ito magsama-sama sa isang hindi maabot na tinik na nakabaon sa kanyang la
Alam na alam ni Arianne kung sino ang nasa kabilang side ng tawag na iyon.Hindi niya sinundan si Mark habang naglalakad ito palayo, ngunit matalim na nakasunod ang kanyang mga mata. Gusto niyang makita kung anong klaseng pakulo ang gagawin ni Shelly sa pagkakataong ito.Naging magulo agad ang utak ni Mark nang matanggap niya ang tawag. Galit na galit siyang lumapit kay Jackson, na nakatayo malapit, at may sinabi sa kanya, bago siya tumalikod sa grupo. Umalis siya ng ganun-ganun lang!Bago pa man makapagsalita si Arianne para pigilan siya, nawala na ang lalaki sa elevator.Naguguluhan si Jackson kay Mark. "Bakit sinabi sa akin ng lalaking iyon na may emergency siya? At bakit ko naman sasabihin kay Arianne iyon? Hindi ko maintindihan kung bakit hindi na lang niya sinabi ito mismo sayo? Nandito ka! Kasama mo kami!"Naging mapula ang mukha ni Arianne. Nakikita na niya ito nang malinaw sa kanyang isipan—ang matagumpay at nagniningning na mukha ni Shelly na malakas na nagsasabi ng, "Ta
Confident na ngsalita ang doktor. “Oo, sigurado ako diyan. Hindi naman talaga totoo na ang heavy bleeding ay nagpapahiwatig ng malubhang sugat. Kung worse lang ang pag-uusapan, ang kanyang pagkahulog ay maaaring hindi sinasadyang mag-trigger ng isang mas dating leg injury, at dahil ito ay konektado sa ilan sa kanyang mga ligament sa binti, nagdulot ito ng biglaang pananakit, dahilan para siya ay himatayin siya at nasaktan siya ng sobra. Kapag natapos na ang IV drip, handa na siyang umuwi. Gising na siya ngayon."Tumango si Mark at pumasok sa emergency room. Nakahiga si Shelly sa kama, maputla ang kanyang kutis. Ang karaniwang cherry tint sa kanyang mga labi ay maputla na at walang dugo. Ang liquid mula sa isang IV bag na nakasabit sa itaas ng kanyang ulo ay dahan-dahang tumulo sa linya at papunta sa kanyang katawan; pinalamig ito ng kumikirot at malamig na hangin, kadalasang nagpapamanhid sa braso ng pasyente.Inabot ni Mark at hinawakan ang brasong tinutuluan ng IV drip. Gaya ng nai
Tumigil ang lahat ng muscle sa mukha ni Mark. “Baliw ka ba? Bakit bigla mo na lang binabanggit ang divorce na parang wala lang?"Nakakaloko na tumawa si Arianne habang namumula ang kanyang mga mata. “‘Parang wala lang?’ Ay, hindi. Hindi lang ito isang biglaang desisyon. Pagod na ako! Iniisip ng iba na ako ay isang tanga, per sumasang-ayon ako dito—ako ay isang tanga ! Kayong mga Tremont… ay puno ng pananakot! Kayong mga gago pa mismo ang nagsama sa tatay ko sa inyong politics at pinatay siya! Kayo ang dahilan kung bakit ako ulila! At pagkatapos ng lahat ng mga iyon, ano ang ginawa ko?—Nahulog ang loob ko sayo. Binigay ko ang puso ko sayo. Pinakasalan kita at nagkaanak! Isa talaga akong punchline, gusto kong pagtawanan ang sarili ko! Napakatanga ko para isipin na kaya nating mamuhay nang magkasama, masaya, hanggang sa tumanda tayo. Pero dahil sa lahat ng ginawa mo hanggang ngayon ay isang sampal sa mukha sa akin, na nagsasabi sa akin na niloloko ko ang aking sarili. Isa akong tanga!“
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy