Nagising si Arianne dahil sa uhaw. Bumaba siya para kumuha ng tubig at naabutan niyang naglalakad si Mark sa main door."Ano ang nagpapanatili sa iyo hanggang sa gabing ito, hmm?" tanong niya mula sa kinatatayuan niya sa may hagdan na may hawak na tasa. “Tingnan mo ang oras, Mark. Kahit na ang mga club-goers ay nasa bahay na ngayon, sigurado ako."Binalot ng matinding pagod ang kanyang mien. "Ang nangyari, ang sugat sa kanyang binti ay hindi pa ganap na gumaling nang magpasya siyang tumakas at sinipa ang isang mundo ng mga kaguluhan," paliwanag niya. "Kailangang isagawa ang isang menor de edad na operasyon ngayon sa ospital upang maiwasan ang mga sequelae. Ngunit, siyempre, wala dito o doon. Gising ka ba dahil hindi ka pa natutulog, o kakagising mo lang?"Sa pamamagitan ng "siya" at "kanya, malinaw na sinadya ni Mark si Shelly. Nagtataka si Arianne kung bakit hindi na lang niya ito maaaring tawagin bilang "Tita Shelly" tulad ng dati, kahit na ito ay isang pagtatanong na nagpasya siy
Sapat ang katahimikan sa opisina para marinig ni Arianne si Ursula mula sa kabilang dulo. “Alam kong nagtatrabaho ka, baliw! Nakita mo ba ang mga dessert at kape na binili ko sayo? Bon appetit! Bumili din ako ng dagdag na set para kay Mrs. Tremont. Sana mag-enjoy siya sa mga ito.”Ang mga ito ay mula sa nanay ni Sylvain at napansin niya na wala siyang binili para sa kawawang Robin.Napakarami ng regalong ito. Pakiramdam ni Arianne ay sa wakas ay naunawaan na niya ang discomfort na nararamdaman ni Robin sa tuwing kasama niya ang ina ni Sylvain.Itinabi ni Sylvain ang mga dessert at kape sabay mabilis na binaba ang tawag. “Goddamn it. Hindi niya talaga ako binibigyan ng kapayapaan,” bulong ni Sylvain. “Hindi ko talaga alam kung bakit siya nag-trespass dito ng napakaaga. Wala bang challenge ang buhay niya ngayon para gawin ito?"Napaisip ng sandali si Arianne. “Hindi ako sanay na kumain ng matamis at kape sa umaga, pero baka magustuhan ni Robin ang mga ito. Ibibigay ko sa kanya ang a
Naging prangka si Tiffany. “Puh-lease. Parang hindi naman siya cheap noon. I mean, seryoso? Galit talaga siya sa prics ng uber?"Kumibot ang gilid ng labi ni Arianne. Totoo pala na nagiging mapurol ang isip ng isang babaeng buntis nang hindi bababa sa hanggang dalawang taon pagkatapos ng panganganak, pero sa kaso ni Tiffany? Malamang ay magiging ganito siya ng hindi bababa sa anim na taon. Bakit hindi napansin ni Tiffany ang halatang pagpapakitang-gilas ni Melanie sa kanyang relasyon? Paano nga ba maiisip ni Arianne sa si Melanie ay talagang nagrereklamo tungkol kay Alejandro dahil sa pagiging “cheap” nito?Gayunpaman, naaliw si Melanie sa sinabi niya. "Baka nga noon pa man ay cheap na siya! Tee hee,” biro niya. “Anyway, dapat siguro magsimula na tayong mag-order. Tandaan na kailangan nating ibagay ang aming mga pagkain natin ayon sa mga kagustuhan ni Lady Tiffany, girls. Sa isang grupo ng mga babae, ang buntis ay reyna.”Hindi napigilan ni Arianne ang sarili na magkwento tungkol sa
Sa halip na pakinggan siya, si Mark ay nanigas na parang estatwa.Hindi siya pinansin ni Arianne at ibinalik ang kanyang atensyon sa gamit niya bago siya naligo. Muli siyang bumangon pagkatapos niyang makitang nakaupo si Mark sa gilid ng kanilang kama, nakayuko ang ulo nito at abala sa pag-iisip.Malabong emosyon ang nakatakip sa kanyang mukha. Mahirap malaman kung ano ang nasa isip niya.Humiga si Arianne kanilang kama at sinabi. "Patayin mo na ang ilaw, please. Matutulog na ako."Inabot ni Mark ang bedside lamp at pinatay iyon. Sa gitna ng kadiliman, malungkot niyang sinabi, “I’m sorry. Hindi ko intensyon na itago ang mga bagay sayo, pero… hindi ko alam kung paano ko sasabihin. Maraming mga bagay ang nangyari kamakailan at… pagod na pagod na ako.”Ipinikit ni Arianne ang kanyang mga mata, ngunit tuluyan nang nawala ang antok niya. "Alam kong pagod ka na, at gusto kong makiramay sa paghihirap mo. Pero hindi mo ako binibigyan ng pagkakataon na gawin iyon, Mark. Ang tanging magagaw
Wala nang ibang gusto si Mark kundi ang isang partner na sasamahan siyang inumin ang kanyang mga paghihirap. Kahit lasing siya, hindi siya nagsalita at hindi siya nagsabi ng mga bagay tungkol sa kanyang tunay na pagkatao.Kung hindi man lang niya kayang sabihin kay Jackson, ang kanyang matalik na kaibigan, paano pa niya ito sasabihin kay Arianne?Kinailangan ni Jackson na buhatin ang isang lasing na lasing na Mark palabas ng bar habang ang hangin ay tumatama sa kanyang buong katawan. "Mark Tremont? Ang sinumang makakakita sayo ngayon ay mag-aakala na malapit ka nang makipag-divorce, pare!" reklamo niya. "Sinong iinom ng ganito kung walang kumakain sa loob nila? O hinikayat mo lang akong lumabas ng bahay para lang maging miserable ako gaya mo? Ibig kong sabihin, ito ang pinakamagandang explanation na mayroon ako ngayon, dahil wala kang ibang sinasabi maliban sa pagpilit sa akin na malasing tulad mo."Hindi pa nga niya natapos ang kanyang sinasabi nang makita niya si Arianne na nakata
Isang ngiti ang sumilay sa labi ni Mark. Lumapit siya at ginulo ang buhok ng kanyang asawa. “Huwag kang mag-alala, naligo na ako. Pasensya na sa abala at sa pagtiis sa baho ko buong gabi,” aniya. “Pupunta ako ngayon sa Tower, at matulog ka na ulit, okay? Pwede kang matulog hanggang sa handa ka nang magtrabaho. Idi-discount ko ito sa pagiging tardy."Nang makita ni Arianne ang kanyang malumanay na ngiti, napawi ang inaantok na ulap sa kanyang ulo. Gaano na ba katagal simula noong huli siyang ngumiti ng ganito? Isang makapal na ulap ng kadiliman ang bumabalot sa kanyang mien sa loob ng ilang mga araw, parang isang himala ang makausap si Mark habang hindi pa sumisikat ang araw.Pinagmasdan ni Arianne si Mark na papasok sa kanilang changing room bago umupo sa kanyang kama. Umiling siya dahil naisip niya na siya ay nananaginip.Lumabas si Mark ng kwarto, nagpalit, at nakita si Arianne na nakaupo sa kama. "Ginising ba kita?" malumanay niyang sinabi. “Pwede ka nang matulog ulit. Aalis na r
Ramdam ni Mark ang pagpintig ng kanyang ulo nang maglakad siya sa kanyang desk at binuksan ang kanyang lunchbox. "Hindi rin ako masaya sa ginawa niya, okay? Binigyan niya ako ng isang bagay na ayaw ko talaga. Pero ito—yung dinala mo sa akin? Mm, ito talaga ang gusto ko. Nag-almusal ka na, di ba?" sinabi niya. “Anyway, bumalik ka na sa trabaho. Kailangan kong umalis pagkatapos nitong almusal."Napabuntong-hininga si Arianne. "Kung hindi mo lang siya tita, maiisip ko na meron ako ng love rival sayo," sabi niya. “Alam niya ang gusto mo nang walang kahirap-hirap. Inaasikaso niya pa kahit ang maliliit na pangangailangan mo."Ngumisi si Mark. "Hindi ba parang nakakatawa ang ginagawa niya?"Pinakawalan ni Arianne ang mabigat na buntong hininga bago tumalikod at nagsimulang maglakad sa pintuan.Naghintay si Mark sa kanya. Nang masigurado niyang malayo na si Arianne sa kanyang opisina, agad niyang tinawag si Davy. "Sinabi mo sa kanya, tama ba? Damn it, baliw ka ba?" reklamo niya. “Hindi ako
Pagkatapos kumain, pinanood nina Arianne at Mark na umalis sila Alejandro at Melanie. Kasunod nito ay ikinapit niya ang kanyang kamay kay Mark at sinabi, “Mukhang forgiving si Mark, hindi ba? Kung siya ang uri ng tao na may sama ng loob, hindi siya susuko hangga’t hindi niya tayo kinakasuhan."Gayunpaman, hindi pa rin napigilan ni Mark ang kanyang sarili na magsabi ng hindi maganda tungkol kay Alejandro. “Hmph. Wala akong kasalanan sa kamalasan niya. Hindi tulad ng kaso ni Jackson kay Seaton, masyadong nakakahiya ang kaso na ihahain niya. Tita ko ang sumaksak sa kanya, na hindi man lang marunong martial arts,” sabi niya.Masakit ang mga sinabi niya, ngunit kailangang aminin ni Arianne na hindi ito mali. Kinutya ng kinutya ni Alejandro si Jackson sa kabila ng kanyang kalagayan noon, pero isang babae lang pala ang magpapatumba sa kanya. Mayroon bang mas matibay na patunay maliban sa karma?Habang nasa sasakyan ang dalawa, mapagbiro na nagtanong sa kanya si Arianne, “Mas gusto mo ang b
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy