Gumalaw ang lalamunan ni Mark habang lumulunok. Nahirapan siyang dalhin ang mga salita sa kanyang bibig. “Hindi siya baldado. Malamang halos magaling na siya at hindi problema sa kanya na makagalaw ng malaya. Sa simula pa lang ay nagsisinungaling sa akin."Hindi nagulat si Alejandro sa sinabi niya. Nakatanggap na siya ng balita noon pa man tungkol sa ginawa ni Shelly sa bahay. “Ganun ba… hindi na ako nagtataka na siya ang may kagagawan nito. Alam niya siguro kung sino talaga ako, kaya nagplano siya na subukan akong patayin. Nakatakas na siya sa mental hospital, kaya kung talagang gusto niyang magtago, panigurado na mahihirapan kang hanapin siya. Dagdag pa, wala siyang pera at wala rin nakakakilala sa kanya, kasama na din ang katotohanan na nasa labas lang siya at umaaligid sa paligid. Hindi natin alam kung meron pa siyang sinaktan, maliban sa akin, dahil sa kanyang mental attacks. Ngayon na naiisip ko ito, medyo nakakatakot na ma-target ng isang tao na may sakit sa pag-iisip."Napans
Nagdilim ang mukha ni Alejandro. “Divorce? Sinong sinusubukan mong takutin? Kung maghiwalay man tayo, sa akin mapupunta ang anak natin. Hindi ako naniniwala na kaya mo siyang agawin sa akin. Bakit mo kailangang makipag-divorce sa akin kung hindi mo kayang malayo sa anak mo? Totoo na hindi ako pumunta doon para magpakasaya sa ibang babae, kaya maliban na lang kung mahuli mo ako sa akto, tumigil ka sa pagdududa sa akin. Kakaiba talaga ang mga babae para magduda sa mga maliliit na bagay, nag-iisip ka pa ng iba’t ibang uri ng katarantaduhan araw-araw. Hindi ka pa ba napapagod?"Nag-pout si Melanie at ngumisi, inilagay niya si Millie sa mga kamay ni Alejandro bago siya tumalikod at naglakad palayo. Noong una ay tahimik na nakaupo si Alejandro sa rocking chair at hindi siya masyadong gumalaw dahil masakit pa rin ang kanyang sugat. Gayunpaman, nakaramdam siya ng bigat, kaya ibinaba niya si Millie.Tinitigan ni Millie ang exaggerated na facial expression ng kanyang ama at halata na mukha siy
Mabilis na napuno ng luha ang mga mata ni Shelly. Gayunpaman, bago pa mahulog ang kanyang mga luha ay biglang nagsalita si Mark. "Tumigil ka! Pigilan mo yang luha mo! Ngayon na! Hindi ka makakakuha ng awa sa akin—habang tinitingnan kita ng matagal, mas lalo akong nandidiri sayo. Wag mo nang sayangin ang acting mo sa akin! Ikaw ang nanakit kay Alejandro, hindi ba? Anong susunod mong gagawin, ha? Patayin si Arianne, di ba, baliw ka ba?! Ang lugar lang na nararapat kang mapunta ay isang asylum, kung saan pwede pang mawala ang iyong kabaliwan!"Pinilit ni Shelly na ibalik ang kanyang namumugtong mga luha. "D-D-Disappointed ka na makita ako dito, 'di ba?" sabi niya habang nanginginig ang kanyang boses. “Sinisiguro ko sayo na hindi ito tulad ng iniisip mo! Ni minsan hindi nadungisan ang katawan ko. Wala na akong ibang mapupuntahan, Mark. Wala akong pera. Ito ay pansamantala lamang, pansamantalang solusyon. apakaliit ba talaga ng tingin mo sa akin…?”Sobrang nag-aalab ang isip ni Mark kaya'
Umabot na sa punto si Shelly na natigilan sa pagkukuwento tungkol sa kanyang nakaraan. Ang kanyang boses, makapal at pilit, maririnig ang matinding kalungkutan mula sa kanyang puso.Pinulupot ni Mark ang kanyang mga daliri sa mga kamao at nagngangalit ang kanyang mga ngipin. "Magpatuloy ka."Naghintay si Shelly, hinayaan ang bigat ng kanyang emotional turmoil, bago nagpatuloy.Pagkatapos niyang manganak, tiningnan niya ang kanyang sanggol na lalaki.Sa isang iglap, ang lahat ng denial at karumihan ay tuluyang nawala sa kanya. Malaki ang posibilidad na makaranas ng matinding pagbabago sa puso ng mga kababaihan sa sandaling naging ina sila, at si Shelly ay lumitaw mula sa kanyang karanasan bilang isang ina na hindi makayanang humiwalay sa kanyang anak.Bigla siyang tumanggi na kunin ng kanyang kapatid ang kanyang anak.Upang mapigilan ang mga hindi magandang pangyayari mula sa insidenteng ito, inuwi ng kapatid ni Shelly ang sanggol sa bahay kinabukasan. Ang sanggol ay bininyagan at
Sa nagdaang taon ng pag-aalaga at dedikasyon kay Shelly, walang natanggap na pagmamahal ang kanyang asawa. Ilang sandali lang ay nawalan na sa tamang pag-iisip ang kanyang asawa at napunta na rin sa parehong kaguluhan na naranasan ni Shelly. Sinimulan niyang uminom at walang awa na sinimulan ang physical abuse kay Shelly.Naisip ni Shelly na ang pagtanggap sa kanyang mga pang-aabuso ang tanging paraan para makaganti sa utang na loob nito sa kanya. Sa bawat pagkakataon na sinasaktan siya, hindi siya nagtanim ng sama ng loob at pinatawad lamang ang kanyang asawa.Kapag nawala na ang epekto ng alak, ang lalaki ay mamarkahan ng mga luha ng pagkakasala habang siya ay nakatingala sa mga pasa sa buong katawan ni Shelly. Palagi siyang nanghihingi ng tawad at walang humpay na katanungan sa pakiamdam ng kanyang asawa. Hindi niya mapigilang magtanong kung bakit tumanggi si Shelly na mahalin siya, at kung bakit ayaw niyang magkaroon ng anak sa kanya.Ang parating sagot lamang ni Shelly ay, “Kas
Nahihirapan siyang maintindihan ang katotohanan.Lumipas ang oras hanggang sa tuluyan nang nang madaling-araw. Inihatid ni Mark si Shelly sa isang hotel na pagmamay-ari ng Tremont Enterprise para maging pansamantalang tahanan niya."Dito ka titira ngayon. Bukas, uutusan ko si Brian na dalhin ang mga gamit mo dito,” sabi niya bago siya umalis. “Mag-aayos ako ng matutuluyan para sa iyo sa pag-asang... hindi ka na mangingialam muli sa buhay ko. Sa totoo lang, ayaw na kitang mali muli."Ibinuka ni Shelly ang kanyang bibig, ngunit kahit anong gusto niyang sabihin ay hindi niya ito masabi. Ang naging sagot niya ay ang mga luhang ayaw tumigil sa pag-agos sa kanyang mga pisngi.Bumalik si Mark sa Tremont Estate. Gayunpaman, sa halip na pumasok sa kanyang kwarto, dumiretso siya sa kanyang study room.Tahimik pa rin ang bahay, at gayundin ang mga galaw ni Mark. Hindi niya binuksan ang mga ilaw ngunit bumagsak sa kanyang upuan, ibinuka ang kanyang mahaba na binti at sinandal ang kanyang pago
Lalong naging kakaiba para sa kanya na ganito ang kinikilos ni Mary. Pagkatapos, sinuri ni Arianne ang buong bahay at nalaman niyang wala na ang bawat isa sa mga gamit ni Shelly—ang kanyang maleta at marami pang ibang bagay. May nagmaneho pa ng kotse niya palabas ng garahe.Mayroon lamang dalawang posibleng paliwanag para dito. Baka nahanap na si Shelly at pinapunta siya ni Mark sa ibang lugar para dito siya tumuloy, kaya lahat ng gamit niya ay inilipat. Ang isa pang rason ay patay na si Shelly, at ang nalulungkot na si Mark ay hindi makayanang tingnan ang mga bagay na iniwan niya.Mas gusto ni Arianne na maniwala sa unang rason kaysa sa huli. Medyo baliw si Shelly, pero hindi siya delirious. Sa katunayan, ipinapakita niya ang kanyang sarili na medyo matalino at matino. Ang isang babaeng tulad nito ay hindi ang tipo na hindi sinasadyang magpakamatay dahil lamang mag-isa siyang nakipagsapalaran sa mundo. Pero kung ganoon nga, bakit itatago ni Mark ang impormasyong iyon mula kay Ariann
Lubos na naguguluhan si Robin. Ang kabayanihan ni Shelly sa pagliligtas kay Mark kapalit ng kanyang alam ng lahat ng nasa opisina. Ngunit narito si Robin, nakatitig sa tiyak na hindi pilay na binti ni Shelly at talagang nawawalan siya ng pakiramdam.Mabilis na nakabawi si Shelly. "Come in," she said with a placid flair, na parang walang nangyaring nakakasira ng lupa.Kailangang bigyan ni Arianne ng props ang unit na binili ni Mark para kay Shelly. Isang malawak at maluwang na koridor na humahantong mula sa pasukan patungo sa isang sala na inayos at idinisenyo upang pukawin ang pakiramdam ng kalinisan at apuyan. Ang open-concept na kusina ay tila European-inspired. Ang malalaking French window sa sala ay nagpapahintulot sa isa na matanaw ang mataong mga lansangan ng lungsod sa labas.Binuhusan sila ni Shelly ng dalawang basong tubig. "At dito ko naisip na mas gugustuhin ni Mark na itago ang lahat ng ito sa iyo.""Oh, sinubukan niya," mataray na sagot ni Arianne, kinuha ang tasa. “Fo
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy