“Siguro oras na para magpa-admit ka na, Tita Shelly. Pagod na pagod na kaming lahat."Napatahimik si Shelly nang marinig ang sinabi ni Mark. Makalipas ang ilang segundo ay bigla siyang nagsalita, “Ano... Anong sinasabi mo? Ikaw... Sinasabi mo talaga na i-institutionalize ako? Iyon ba ang sinasabi mo?! Sa tingin mo ay baliw ako? Hindi, hindi mo naiintindihan! Hindi mo alam kung anong ginagawa ni Arianne sa likod mo, hindi ba? Anong klaseng juju ang nilagay niya sayo, kawawa kong Mark. Bakit hindi ka gumising at makita ang katotohanan? Ginawa ko na ang lahat sa aking makakaya at nanatili sa tabi mo—paano ko sila hahayaan na saktan ka habang wala ako sa paligid mo? Hindi pwede! Pipigilan ko silang lahat, lahat ng mga banta na ito! Hinding-hindi nila sasaktan ang kahit isang buhok sa iyong ulo, hindi na ito mauulit, hindi na mauulit, hindi na…”Lumuluha ang mga mata ni Shelly habang nakatutok ng mabagsik kay Arianne, patuloy siyang bumubulong na parang isang baliw.Nahuli ni Arianne ang
"Hindi nga? Ang tita na naman ni Mark?" pang-aasar ni Tiffany. “Tingnan mo ang tortured na itsura mo! Malamang bulag siya para hindi makita ito!"Nanghina ang katawan ni Arianne na parang lobo. “Naku, hindi siya bulag. Ang problema, hindi niya alam kung ano ang gagawin niya sa kanyang tita! Walang normal na tao ang seryosong iniisip ang pangangatwiran sa isang psycho, tama ba? — Tama ang lahat ng mga sinabi mo. Baliw talaga siya at isa siyang utter nutcase. Hindi mahalaga kung gaano kakila-kilabot ang kanyang pinagdaanan, o gaano kalala ang kanyang mga salita; kailangan mo pa rin patawarin ang baliw pagkatapos niyang mag-sorry! An9 naman kung pagod na ako sa kanya? Basta't sabihin ito ni Mark, araw-araw ko pa rin siyang makikiya!"What. The. Hell. Tiffie! Dapat nakita mo na ang never-before-seen puppyish docile look sa mukha ni Mark kapag kasama niya ang kanyang tita. Iyon ang eksaktong sandali na alam kong magtitiis ako sa kanya magpakailanman! Jusko, ang kanyang blood-related tita
Tumingala si Arianne sa kisame at naisip niya na ang ilaw ay nahulog mula sa kinaroroonan nito; hindi niya maiwasang matakot kahit na isa lamang itong imahinasayon. Mapalad si Shelly na hindi siya pinatay ng nahulog na ilaw.Sinuri ng mga babae ang buong lugar, namamasyal sa loob ng show hall bago tumungo dumiretso sa surveillance room.Malapit na sanang matulog ang security guard na naroroon, ngunit nagulat siya nang makita si Arianne. Hindi na tinanong ni Arianne ang security guard kung ginagawa ba nito ang trabaho niya at dumiretso siya sa motibo niya. “Yung footage para sa nangyaring lighting insident; mayroon ka ba nito?"“O-Oo!” nagmamadaling sinabi ng security. "Um, ito ay isang aksidente, at nag-aalala kami na si Mr. Tremont ay hahanapin ang cctv footage pagdating ng panahon, kaya hindi kami naglakas-loob na tanggalin ang footage nito, pati na rin isang araw bago at pagkatapos mangyari ang aksidente. Gusto mo bang makita ito, Madam?"Tumango si Arianne. Sinuri ng security g
Tama ang obserbasyon ni Melanie. Matagal nang nakatitig sa chandelier si Shelly bago pa nangyari ang insidente. Pagkatapos nila itong ma-realize, muli nilang pinanood ang mga surveillance recording at natuklasan na mula nang pumasok si Shelly sa ballroom, patuloy siyang sumusulyap sa chandelier. Noong una, si Mark ay hindi naglalakad sa ilalim ng chandelier na iyon, ngunit ginawa lang niya ito pagkatapos siyang kausapin ni Shelly, na itinuro ang direksyon ng chandelier habang siya ay naroroon.Nanginginig ang buong katawan ni Arianne habang iniisip niya ito. Gayunpaman, hindi niya masyadong masabi ang nasa isip dahil nakatayo sa tabi niya ang security guard. Sa halip, nag-save siya ng copy ng mga recording ng surveillance at umalis, ngunit siniguro niya muna na tinanggal ng security guard ang lahat ng surveillance recording sa kanilang mga server. Seryosong bagay ito; mas mabuti kung mas kaunting tao ang makakaalam tungkol sa katotohanan.Pagkaalis nila ay biglang nag-suggest sa kany
Pagkatapos nito, itinuon nila ang recording sa lalaki at napag-alaman na pumasok ito sa showroom isang araw bago nangyari ang insidente. Walang tao sa showroom maliban sa lalaki, kaya walang nakakaalam kung ano ang ginawa niya habang nandoon siya. Posibleng sinamantala ng lalaki ang pagkakataon habang nire-renovate ang facility at pumasok sa showroom. Habang nandoon siya, patay ang kuryente sa loob at patay ang mga surveillance camera.Dahil sa mga limitasyon ng mga surveillance camera, hindi maaninag ng tatlo ang mukha ng lalaki, kaya't hanggang doon lang ang inabot ng kanilang imbestigasyon. Malamang si Shelly ang nagplano ng buong pangyayari, at siya lang ang nakakaalam ng motibo sa likod ng kanyang mga aksyon.Para mas makapag-imbestiga ang tatlo, nagpasya si Arianne na hanapin muna ang lalaki. Kailangan niyang siguraduhin na mayroon siyang sapat na ebidensya bago niya harapin si Shelly. Ayaw ni Arianne na saktan si Mark sa maling pagbibintang kay Shelly kung meron siyang maliit
Bakas sa mukha ni Mary ang pagtataka. “Nahulog ba siya? Hindi ko kasi alam. Ang alam ko lang ay biglang umuwi si sir ng hapon tapos umalis sila. Wala akong narinig na bumagsak siya. Hindi ba niya alam kung paano humingi ng tulong kapag nahulog siya? Napakaraming tao sa bahay, at wala ni isa sa kanila ang bingi. Kahit pa matanda na ako, mayroon pa rin akong perpektong pandinig, at sigurado akong hindi siya humingi ng tulong. Hindi ko malalaman kung hindi mo sinabi sa akin ang tungkol dito."Napagtanto ni Arianne na nagsasabi ng totoo si Mary, kaya nanahimik siya. Ano na naman ang technique na ginagamit ni Shelly dito? Hindi siya tumawag ng tulong, pero sa harap ni Mark ay nagpanggap siya na parang hindi siya pinansin ng lahat. Base sa pagkakaintindi ni Arianne sa karakter ni Mary, halos imposible na hindi niya papansinin si Shelly kung mahulog siya maliban na lang kung talagang hindi niya alam ang pangyayari.Hindi na ito pinag-usapan pa ni Arianne kay Mark. Kung talagang may kinalama
Nanatiling tahimik si Mark, hindi nababasa ang kanyang emosyon dahil binabalot siya ng dilim. Walang buwan noong gabing iyon, kaya nababalot ng kadiliman ang kapaligiran at wala masyadong makikita.Makalipas ang dalawang segundo, binitawan ni Mark ang wrist ni Arianne. Gayunpaman, agad niyang binuhat ang balingkinitang katawan ni Arianne at sinimulan niyang halikan ang katawan nito habang sumisigaw.Biglang nagsimulang humampas ang kulog, ngunit hindi ito sapat para matakpan ang mga ingay sa loob ng kanilang kwarto. Hindi nagtagal ay napalitan ng ulan ang mga kulog at humupa na din ang kaguluhan sa bahay. Ang natitira na lang ay ang hinihingal na boses ng dalawa at ang ulan.Hinintay ni Arianne na makatulog si Mark bago siya pumunta sa banyo. Tumingin siya sa salamin, at nakita ang pagod nitong mukha, habang walang magawa siyang bumuntong-hininga.Bigla niyang narinig ang mahinang tunog ng kanyang cellphone at mabilis na tumakbo palabas ng banyo. Nagri-ring ang phone ni Arianne, at
Nagtago si Arianne sa ilalim ng kanyang kumot dahil hindi niya napigilang lamigin. Napakainit ng kumot dahil sa mataas na temperatura ng katawan ni Mark. Agad siyang nakaramdam ng kaligayahan nang itago niya ang kanyang sarili.Ang mga galaw ni Arianne ang gumising kay Mark mula sa kanyang pagkakatulog. Iminulat niya ang kanyang mga mata at tumingin sa kanya bago mabilis hinila ang sarili sa kanyang mga bisig. "Bakit ang aga mo nagising?"Hindi man lang nakatulog si Arianne. Paano siya makakatulog pagkatapos ng nalaman niya kagabi?Tahimik niyang ikinulong ang sarili sa pagkakayakap nito, hindi niya alam kung ano ang kanyang sasabihin.Bigla siyang hinalikan ni Mark sa kanyang pisngi. "Hindi naman ako masyadong rough kagabi, 'di ba? Galit ka ba dahil doon? Sobrang galit na hindi ka makatulog kagabi? Hindi talaga kita pinaghihinalaan ng anuman kagabi; Bad mood lang ako. Kasalanan ko ito, kaya huwag kang magalit, ha?"Tahimik na tumingin sa kanya si Arianne. “Hindi iyon dahil doon..
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy