Maaaring naglabas si Melanie ng mga punto ng curiosity sa pagpasa nang hindi isinasaalang-alang ang posibilidad ng chicanery, ngunit dinala iyon ni Alejandro. Kung ang aksidente sa pag-iilaw ay ginawa, kung gayon sino ang maaaring nasa likod nito? Ano kaya ang kanilang layunin?Ito ba ay... para patayin si Mark Tremont?Humugot ng malalim na hininga si Melanie. "Alex, makinig ka sa akin. Pwede mo siyang awayin lahat ng gusto mo, pero kapatid mo pa rin siya. Mas mabuting hindi ka na lang tumayo at hindi tumulong."Nagsalubong ang kilay ni Alejandro. “And I've started seeing him as my brother since when, exactly? Kung ang lalaki mismo ay hindi nag-aalala, kung gayon bakit ako dapat? Hindi naman ako nagmamadaling i-brownnose siya. Tsaka tita niya yung nasaktan, so malamang na onto the whole thing na siya diba? Impiyerno, I bet na napagpasyahan nila ito bilang isang aksidente lamang. At paano kung talagang aksidente lang iyon, ha? Ito ay isang bagay na nangyari tulad ng kung ano, kanina
Mark ang undertone sa tanong ni Arianne at napahawak siya sa kanyang tingin. “Kung may gusto kang imungkahi, sabihin mo sa harapan, please,” tapat niyang sabi. “Mula nang maaksidente si Tita Shelly, hindi lang ako trabaho kundi pati na rin ang paggaling niya. Wala na akong lakas para mag-postulate kung ang insidenteng iyon ay isang pakana o aksidente o alam ng Diyos-kung ano pa. Sa paraang nakikita ko ito, ang buong bagay ay may mga palatandaan ng isang tipikal na aksidenteng kakaiba, at hindi ba iyon ang nakagawiang gawin ng mga bagay na ito? Ang kasawian ay isang lottery kung minsan. Hindi tayo maaaring magsimulang maghinala na ang lahat ng bagay sa mundo ay para makuha tayo dahil lang sa nangyari nang isang beses o dalawang beses noon. Ang pagiging overly allergic na ganyan ay hindi maganda."Tahimik na napabuntong-hininga si Arianne. “Si Melanie kasi. Tinawagan niya ako ilang sandali kanina, at sa tingin ko ay gusto niyang bigyan ito ng pansin. Kaya, dinala ko ito sa iyo; hanggang
Si Shelly, na kumikinang sa mahinang paglala sa mga mata ni Mark, ay nagpasya na tumigil. “Sige, sige. Sige lang. Nakauwi na si Brian di ba? Mag-ingat ka sa pagmamaneho, okay?"Tumingin siya sa labas ng bintana at pinagmasdan ang paglalaho ng sasakyan ni Mark sa di kalayuan, unti-unting umuurong ang lambot ng kanyang mien. Sa wakas, ipinatawag niya si Maria sa kanya.Ang kasambahay ay tumanggi sa anumang pakikipag-ugnayan sa kanya, kaya hindi niya sinubukang itago ang kanyang pagkairita. “Ano po, Mrs. Leigh? Nasa kalagitnaan ako ng paglilinis.”Pinalaki ni Shelly si Mary bago inilantad ang kanyang pagkukunwari na may nakapikit na ekspresyon. “Please, naghahanap ka lang ng paraan para makausap ako, di ba? Ang gagawin mo lang sa buong araw ay alagaan sandali si Smore; hindi mo na kailangan pang gumawa ng maraming aktwal na housekeeping. Pero siyempre, wala dito o doon. May itatanong lang sana ako sa'yo, bakit hindi ka umupo?"Nag-react si Mary sa pamamagitan ng pagtuwid ng kanyang li
Pagsapit ng gabi, umuwi si Mark kay Shelly na naghihintay sa may pintuan dala ang kanyang tungkod. Marahan niyang inayos ang buhok ni Mark—na naliligaw ng simoy ng hangin—sa lugar. “Gusto mo maligo ha? Bilisan mo, naghihintay na ang hapunan."Hindi pa rin sanay si Mark sa magiliw na kilos ni Shelly. Bilang tugon, hindi siya umimik at nagmamadaling umakyat.Pinagmasdan ni Arianne ang kanilang interaksyon, hindi nababagabag. Ang tanging iniisip niya ay kung gaano siya kamahal ni Shelly. Sa totoo lang, medyo naiinggit si Arianne sa pagkakaroon ni Mark ng tiyahin na minahal siya ng ganito.Oras na ng hapunan. Ang bawat tao'y kumakain ng medium-rare na mga steak, napansin ni Arianne sa kanyang pagkadismaya, maliban kay Smore, na may malambot at mahusay na steak.Hindi siya fan ng mga steak na may anumang pink sa gitna. Habang tumatagal ang tingin niya sa pinkish na slab niya, mas lalong humihina ang gana niya. Natagpuan ni Arianne ang mga steak na hindi gaanong nagawa upang maging masya
Ibinagsak ni Shelly ang kanyang tinidor at kutsilyo sa mesa. "Walang miyembro ng pamilyang Tremont ang dapat tumanggap ng isang uncivilized na tao sa pamilya," deklara niya. "Kung sino man ang maging asawa ni Smore, siya ay magiging prime, cultured at nasa parehong katayuan ng pamilyang Tremont! Hindi siya gagawa ng anumang bagay na malapit sa inilarawan mo!"Parang sinasabi ni Shelly na si Arianne ay kabaligtaran ng prim at cultured, at hindi siya angkol na maging asawa kay Mark. Dahil dito ang ngumuso si Arianne at mabilis na sumagot. "Dahan-dahan ka lang. Depende iyon sa mangyayari. Ano ang mangyayari kung mahal ni Smore ang isang taong ‘hindi pantay’ sa katayuan ng Tremont family o kung ano pa man? Siguradong hindi namin siya pipigilan ni Mark na pakasalan ang mahal niya, sigurado iyon. Democracy tayo pagdating sa ganyan."Ang anumang sagot mula kay Arianne ay nagiging gatong sa apoy ni Shelly. “Pero hindi ikaw ang in-charge ngayon, di ba? Hangga't nabubuhay pa ako, hindi mahalag
Nasa bingit na ng kabaliwan si Mark. “Please, Tita Shelly, pasensya na talaga, okay? I'm sorry, kaya tumigil ka na sa kakaiyak! Hindi ko dapat sinabi iyon ng ganoong paraan, okay? Kasalanan ko ito. Sobra akong na-stress mula sa trabaho, kaya mas malupit ang mga salita ko. Pero sa totoo lang... Gusto ko lang na tumigil ka sa pag-atake kay Arianne kahit minsan lang, please?”Lahat ng sinabi niya ay para kay Arianne! Habang pinapakinggan siya ng mas matagal ni Shelly, mas lalo siyang nababalisa. Sumigaw siya hanggang sa dining hall sa abot ng kanyang makakaya, “Narinig mo iyon, Arianne Wynn?! Mas masaya ka na ngayon, hindi ba? Kahit na pahirapan mo siya, kahit gaano ka kabastos sa kanya, ikaw pa rin ang iniisip niya! Lahat ng sinasabi niya sa akin ay walang iba kundi pagtatanggol sayo! Tignan mo siya, sabihin mo sa akin na wala kang nararamdaman na kahit katiting ng konsensya!"Dumiretso ang kamay ni Mark sa kanyang noo, hinihimas ang kanyang mga ulo habang sumasakit ito. Kakaibang uri
“Siguro oras na para magpa-admit ka na, Tita Shelly. Pagod na pagod na kaming lahat."Napatahimik si Shelly nang marinig ang sinabi ni Mark. Makalipas ang ilang segundo ay bigla siyang nagsalita, “Ano... Anong sinasabi mo? Ikaw... Sinasabi mo talaga na i-institutionalize ako? Iyon ba ang sinasabi mo?! Sa tingin mo ay baliw ako? Hindi, hindi mo naiintindihan! Hindi mo alam kung anong ginagawa ni Arianne sa likod mo, hindi ba? Anong klaseng juju ang nilagay niya sayo, kawawa kong Mark. Bakit hindi ka gumising at makita ang katotohanan? Ginawa ko na ang lahat sa aking makakaya at nanatili sa tabi mo—paano ko sila hahayaan na saktan ka habang wala ako sa paligid mo? Hindi pwede! Pipigilan ko silang lahat, lahat ng mga banta na ito! Hinding-hindi nila sasaktan ang kahit isang buhok sa iyong ulo, hindi na ito mauulit, hindi na mauulit, hindi na…”Lumuluha ang mga mata ni Shelly habang nakatutok ng mabagsik kay Arianne, patuloy siyang bumubulong na parang isang baliw.Nahuli ni Arianne ang
"Hindi nga? Ang tita na naman ni Mark?" pang-aasar ni Tiffany. “Tingnan mo ang tortured na itsura mo! Malamang bulag siya para hindi makita ito!"Nanghina ang katawan ni Arianne na parang lobo. “Naku, hindi siya bulag. Ang problema, hindi niya alam kung ano ang gagawin niya sa kanyang tita! Walang normal na tao ang seryosong iniisip ang pangangatwiran sa isang psycho, tama ba? — Tama ang lahat ng mga sinabi mo. Baliw talaga siya at isa siyang utter nutcase. Hindi mahalaga kung gaano kakila-kilabot ang kanyang pinagdaanan, o gaano kalala ang kanyang mga salita; kailangan mo pa rin patawarin ang baliw pagkatapos niyang mag-sorry! An9 naman kung pagod na ako sa kanya? Basta't sabihin ito ni Mark, araw-araw ko pa rin siyang makikiya!"What. The. Hell. Tiffie! Dapat nakita mo na ang never-before-seen puppyish docile look sa mukha ni Mark kapag kasama niya ang kanyang tita. Iyon ang eksaktong sandali na alam kong magtitiis ako sa kanya magpakailanman! Jusko, ang kanyang blood-related tita
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy