Napailing na lang si Arriane, ayaw magsalita.Bahagyang nagulat si Sylvain. “Patay na ba siya?”Inilibot ni Arianne ang mga mata sa kanya. “Anong pinagsasabi mo? Hindi ko lang alam kung kamusta siya! Pagdating ko dun, nasa emergency treatment room pa siya kaya hindi ko alam ang detalye. Bumalik ako dahil sinabihan ako ni Mark na huwag doon."Tinapik ni Sylvain ang kanyang dibdib. “Binigyan mo ako ng takot doon. Naisip ko na talagang masama ang mga bagay. Hindi pa natin alam kung kamusta na siya, kaya hindi mo na kailangan pang hilahin ang ganyang ekspresyon, di ba? Dapat maayos na siya.”Napahawak si Arianne sa buhok niya sa frustration. “Hindi ako nagkakaganito dahil kay Mrs. Leigh. Hindi ko kasi maintindihan kung bakit ako pinabalik ni Mark. Hindi ba tita ko rin ang tiyahin niya? I feel so uncomfortable with the dark expression he gave me when he asked me to come back. Hindi naman kasi ako ang naging dahilan para maaksidente ang tita niya. Alam kong masama ang pakiramdam niya, pe
Nang matapos si Arianne sa pagpapakain kay Shelly, biglang sinabi ng huli, “Mark, buong gabi mo akong inaalagaan ng walang sawa. Dapat umuwi ka na at magpahinga. Magiging maayos din ako dito, ngunit kakailanganin ko ang tulong mo sa pag-aayos ng mag-aalaga sa akin sa mga susunod na araw, dahil hindi ako makagalaw mag-isa.”Hinila ni Mark ang kanyang kumot at isinilid siya. “Ayos lang po, Tita Shelly. Hindi ako mapakali kung may nag-aalaga sayo. Hahayaan ko muna si Arianne na samahan ka habang uuwi ako para magpalit. Babalik ako mamaya."Biglang sinabi ni Arianne, “Kung nag-aalala ka na may ibang nag-aalaga sa kanya, bakit hindi mo ako hayaang gawin iyon? Sigurado naman akong magiging kalmado ka kung ako 'yon, 'di ba? Hindi ka maaaring malayo sa Tremont Enterprise ng masyadong matagal, kaya dapat mong ipaubaya sa akin ang mga gawain sa ospital."Mabilis na ini-scan ni Mark ang mukha ni Arianne at kaswal na sinabi, "Ayos lang, gagawin ko."Nanginig si Arianne—nagtatanggol ba siya sa
Sandaling natahimik si Shelly, halata ang pagkalito nang sumagot. “Paanong big deal iyon? Handa pa akong ialay ang aking buhay kung kailangan ko…”Napansin ni Arianne na medyo kakaiba ang kanyang mga salita. Naisip niya na ang nararamdaman ni Shelly para kay Mark ay higit pa sa isang tiyahin na hindi nakikipag-ugnayan sa kanyang pamangkin sa loob ng maraming taon. Normal lang sa isang senior na magpakita ng pagmamahal at pag-aalaga sa mga juniors, pero kakaiba talaga para sa kanya na magpakita ng ganoong karaming nararamdaman para kay Mark. Para bang tinuring niya si Mark bilang sarili niyang dugo at laman.May mga hinala si Arianne ngunit hindi na niya pinag-isipan pa ang mga iyon, dahil wala siyang posisyon na maging ligaw sa kanyang imahinasyon. Kinabukasan, bumalik si Mark sa ospital para bisitahin. Gayunpaman, naawa si Shelly sa kanya at hiniling na umalis siya sa ward pagkaraan ng ilang sandali. Nanatili si Arianne sa ospital para samahan si Shelly buong gabi. Maaaring nakara
Nakahinga ng maluwag si Shelly. “Mabuti naman kung ganoon.”Pasado alas-2 na ng madaling araw, ngunit hindi na nakabalik si Shelly sa pagtulog. Kaya naman, napatayo si Arianne at nag-usap silang dalawa saglit bago nakatulog si Arianne sa sobrang pagod. Kinabukasan, pagkagising ni Arianne, gising pa rin si Shelly. Mukha namang namutla si Shelly dahil hindi siya nakakatulog ng mahimbing noong nakaraang gabi. Parang nahihirapan talaga siyang makatulog ng maayos.Si Shelly ay binigyan ng pampatulog noong araw na iyon bilang karagdagan sa kanyang karaniwang gamot. Batay sa sitwasyong kinalalagyan niya, hindi makatutulong sa kanyang paggaling kung hindi siya makapagpahinga ng sapat. Pagkatapos uminom ng pampatulog, nakatulog siya nang mahimbing nang hindi nagsasalita sa kanyang pagtulog muli.Nang maalala ni Arianne ang narinig niya noong nakaraang gabi, napuno ng kuryusidad ang kanyang isipan. Na-curious siya kung ano ba talaga ang nangyari sa pagitan ng mama ni Mark at ni Shelly para ma
Maya-maya, nakabawi na si Shelly. Binuhat siya ni Mark pababa sa kanyang likod, at naghapunan sila na parang walang nangyari.Sinadya ni Mary na iwasan si Shelly at hindi kumain kasama sila sa mesa. Lihim din siyang nagsumbong kay Arianne at sinabing siguradong baliw na si Shelly. Pakiramdam ni Arianne ay walang magawa at walang ideya kung paano niya malulutas ang sitwasyon. Sa hapunan, sinagot ni Shelly ang isang tawag sa telepono ngunit hindi umalis sa mesa dahil sa kanyang binti. Nang kunin niya ang telepono ay agad na nagbago ang ekspresyon ng mukha niya at kitang-kita nina Arianne at Mark ang pagbabago. Nagkatinginan ang mag-asawa at huminga ng malalim—nadaanan lang nila ang isang pagtatalo; masisira ang sinumang nasa tamang pag-iisip kung may muling pagtatalo. Hindi alam kung sino ang tumawag kay Shelly o kung ano ang napag-usapan. Ang alam lang ay ibinaba na ni Shelly ang telepono nang walang imik.Hindi nagtagal, tumawag ulit ang taong iyon, ngunit agad na pinatay ni Shel
Sa sandaling iyon, seryosong iniisip ni Arianne kung ano ang mangyayari sa hinaharap. Dati, noong malusog pa si Shelly, malaki ang posibilidad na lumipat siya at manirahan sa ibang lugar. Gayunpaman, ngayong nawalan na siya ng kadaliang kumilos at malamang na magiging lumpo na siya magpakailanman, nang walang anumang pag-asang gumaling, malaki ang posibilidad na siya ay manirahan sa Tremon Estate magpakailanman.Wala sa posisyon si Arianne para tumutol. Nasa ganoong sitwasyon si Shelly dahil nailigtas niya si Mark. Kakasali pa lang niya sa Tremont Enterprises hindi pa katagal ngunit nasa ganoong sitwasyon na siya. Imposibleng ipagpatuloy niya ang pagtatrabaho doon kapag hindi niya magawang kumilos gamit ang isang paa. Si Mark ay may utang sa kanya, kaya natural na dapat niya itong alagaan.Pagsapit ng hatinggabi, itinakda ni Arianne ang kanyang alarma para magising mamaya sa gabi para tingnan at tingnan kung kailangan ni Shelly ng anumang tulong.Habang tulala siyang naglalakad papu
Napakalambot na ungol ni Shelly at hindi maintindihan ni Arianne ang kanyang sinasabi. Nang gusto niyang magtanong ng mas detalyado ay nahimatay na si Shelly sa sahig at lasing na lasing.Kinailangan ni Arianne na maglagay ng maraming pagsisikap upang subukang patulugin siya. Pagbalik niya sa kanyang kwarto, nahirapan siyang panatilihing nakadilat ang kanyang mga mata at nakatulog nang napakabilis.Kinabukasan, pagkagising ni Arianne, wala na si Mark. Tiningnan niya ang oras at napagtanto niyang pasado alas-10 na pala ng umaga. Naisip ni Arianne na mabuti pang humiga muna siya ng mas matagal at mag-procrastinate dahil late pa rin siya sa trabaho. Si Arianne ay hindi nakakapasok sa trabaho sa oras mula noong insidente ni Shelly.Pagbaba niya, nakita niyang may hawak na pambata na storybook si Shelly at binabasa niya si Smore. Mukhang mas mabait si Shelly sa tuwing kasama niya si Mark o si Smore. Tila nagustuhan din ni Smore ang kanyang kumpanya, dahil maaari itong umupo nang tahimik
Ano ang posibleng hindi niya mapangahas na sabihin? Kaswal na sabi ni Arianne, “You can tell me if you want to. Nakikinig ako. Walang anumang bagay na hindi ka maglakas-loob na sabihin. Sigurado akong walang kakila-kilabot di ba? Talagang umaasa ako na magiging mas mabuti ang pakiramdam mo nang may kapayapaan ng isip kapag naalis mo na ang lahat sa iyong dibdib. Sa totoo lang, mayroon kang kakaibang personalidad—talagang mabait ka at matamis kapag maganda ang kalooban mo, ngunit kailangang maging maingat ang sinuman sa paligid mo kapag masama ang pakiramdam mo.”Umiling si Shelly. “Sige, tama na ito. Dinala ako ni Mark sa ospital para sa aking checkup at para magpa-X-ray scan ngayong umaga. Dapat ay kinukuha niya ang ulat ngayong hapon. Sana talaga gumaling na ang binti ko, o kung hindi, si Mark lang ang maaasahan ko para dalhin ako sa buong buhay ko. Ayokong maging pabigat sa kanya.Umuwi si Mark na may hawak na ulat ni Shelly pagkatapos ng 1 PM. Dumiretso siya sa kanyang kwarto na
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy