Inalalayan ni Helen ang kanyang sarili sa mga dingding ng hallway at naupo. Nakakatakot ang pamumutla ng kanyang mukha. "Paano ito nangyari? Hindi pa magaling ang kanyang ankle. Bakit napakarami ng paghihirap na dinanas niy a? Wala siyang kinalaman sa kaguluhang ito... Bakit nagdusa siya ng sobra dahil sa pangyayaring ito?”Hindi na ito pinakinggan pa ni Arianne. Tumalikod siya at pumunta sa pinakamalapit na upuan para umupo. Ipinahihiwatig ba ni Helen na hindi dapat nagdusa si Aery, at dapat siya ang nagdusa dahil sa pangyayaring ito? Naiintindihan niya ang nararamdaman ni Helen, ngunit hindi niya maintindihan ang pagiging selfish niya. Sino siya kay Helen pagkatapos ng napakaraming taon na lumipas?Pagkaraan ng ilang sandali, bumukas ang pinto sa operating theater. Kasunod nito ay sumimangot si Helen. “Doktor, kumusta ang anak ko? Okay lang ba siya?”"Paano siya magiging okay pagkatapos mahulog mula sa napakataas na lugar?" matigas na sumagot ang doktor. "Ang ulo niya ay dumanas n
Bandang tanghali, maingat na nagtanong si Arianne kay Helen, “Gusto mo bang kumain? O ng inumin? Kukuha ako nito para say."Tiningnan siya ni Helen ng malamig at malayong titig at sinabing, “May puso ako, hindi tulad mo. Hindi ako pwedeng kumain o uminom habang nangyayari ito."Ang huling ugat ni Arianne ay malapit nang maputol. “Pwede bang itigil mo ang pagiging masungit mo? Kasalanan ni Seaton kung bakit naging ganito si Aery, hindi namin ito kasalanan ni Mark. Kung may sasabihin ka sa amin, sabihin mo na lang!"Lalong nagalit si Helen. “Sabihin ko na lang? Okay, sasabihin ko na lang. Bakit hinayaan nila Mark at Alejandro na masaktan si Aery sa paghahanap nila kay Seaton? Napakaraming tao ang nakapalibot sa kanila, ngunit nakahanap pa rin ng pagkakataon si Seaton na saktan si Aery. Hindi nila ginawa ng maayos ang trabaho nila. Walang kinalaman dito si Aery; ikaw ang gustong makuha ni Seaton. Si Aery ang nagdusa para sayo, at kahit na hindi ka nagsisisi sa mga nangyari, hindi ka da
Anong nagawa niyang mali? Ano bang nagawang mali ni Mark?Gusto niyang umalis, ngunit lumambot ang kanyang puso. Hindi niya kayang iwan si Helen na mag-isa, kaya sinamahan niya ito sa ospital buong araw at gabi na siya umalis. Iniwan pa niya si Helen ng pagkain at inumin, kahit na tumanggi si Helen na tingnan man lang siya. Muntikan na niyang itapon ang inumin at pagkain sa harapan ng kanyang nanay.Pagod na siya pero ginawa niya ang kanyang makakaya.Kinaladkad niya ang kanyang pagod na katawan pabalik sa Tremont Estate. Gising pa si Mark at kausap nito si Alejandro sa telepono habang abala sila na pag-usapan ang tungkol kay Seaton. Mula kagabi ay hinahabol na ni Alejandro si Seaton. Hindi pa rin nila nahuli ang lalaking, ngunit hindi sila naglakas-loob na ibaba ang kanilang mga depensa. Malapit na nilang makuha ang lalaking iyon. Kung susuko sila, masasayang lang ang kanilang mga pagsisikap.Hindi lang sina Mark at Arianne ang nakakaramdam ng pagod. Hindi pa rin natutulog si Alej
Sinadya ni Arianne na kumain na puno ng pagkatakam. Sapat na ang halimuyak mula sa pagkain para maakit ang isang babaeng kumakalam ang tiyan. Hindi nagtagal, sumuko na si Helen at nagsimulang kumain.Nakahinga ng maluwag si Arianne nang makitang kumain ito, at sa parehong pagkakataon ay wala rin siyang magawa.Sa ikatlong araw, nagpadala ng update si Alejandro na nahuli na nila si Seaton S. Bart.Hindi personal na pumunta doon si Arianne. Hindi na rin sumipot si Mark dahil may emergency siya sa opisina. Ang ginawa na lamang niya ay hilingin kay Henry na harapin ito. Mas masahol pa sa kondisyon ni Aery ang nangyari kay Seaton. Walang makakapansin kapag nawala ang isang lalaking walang kahalagahan.Mahabang labanan ang hinaharap ni Aery. Sa simula, nanatili si Helen at napuyat para alagaan si Aery, ngunit habang tumatagal, hindi na niya kayang makatagal. Higit sa lahat, hindi maginhawa para sa kanya na maligo at ayaw niyang magpakita na magulo ang kanyang itsura. Gayunpaman, hindi si
Napangiti si Tiffany. "Shh, lumabas lang ako ng walang pahintulot! Busy siya sa opisina niya ngayon, kaya hindi niya alam na nasa labas ako. Seryoso, ako ay isang normal at functional adult! Bakit hindi ako pwedeng mag-shopping kahit minsan, huh?" sabi niya bago idinagdag, “Alam mo ba kung gaano kakulit si baby P habang tumatanda siya? Nagkakaroon ng migraine ang mama ni Jackson dahil sa kulit niya. Naisip namin na mas mabait siya noong baby pa lamang siya, lalo na’t tumatakbo na siya kung saan-saan ngayon! Diyos ko, ang pagsisikap na hulihin siya ng mag-isa ay kinakain ang isang taon ng buhay mo!”"'Sup?" biglang bati ni Sylvain habang papalapit sa mga babae.Nag pout si Tiffany. “Hoy, girl talk ito, bawal ang lalaki, mister! Anyway, kumain ka ng ilang roasted almonds. Bago ito kaya masarap.”Kumuha si Sylvain ng isang almond mula sa pile at sinuri ito, ang kanyang mga mata ay may pagdududa. "Talaga? Ang maliit na bagay na ito? Hindi ko alam, sis, hindi ko pa ito natitikman noon.
Pumasok si Arianne sa bahay pagkaalis ni Helen at ibinigay kay Mary ang pinatamis na roasted almond na binili niya. Pumasok lang si Mark pagkatapos niyang iparada ang kanyang sasakyan, “Pumunta ba siya dito kanina para magpaalam?”Nagkunwaring walang pakialam si Arianne. "Oo, pero inasahan ko na sa simula pa lang na aalis din siya. Sa tingin ko ay ito na ang pinakamagandang ending para sa aming dalawa. Sa ganitong paraan, wala na kaming obligasyon na pangalagaan ang isa't isa; magiging parang strangers na lang kami. Ganito naman na ang buhay ko sa loob ng maraming taon. Wala akong sama ng loob."Ngumiti si Mark at ginulo ang buhok niya. Hindi niya ito ginawa para i-comfort ang asawa, kundi para asarin ito. "Maliligo muna ako."……Sa bahay ng pamilyang Cox, magkasamang nanonood ng TV sina Sylvain at Mr. Cox.Hindi mahalaga kung ano ang nasa telebisyon; Wala dito ang atensyon ni Sylvain. Sa halip, ang kanyang isip ay abala sa kung ano ang masasabi ni Mr. Cox, kaya agad siyang nakapa
Nagalit si Ursula nang marinig ito. "Pwede mong sabihin ito sa sarili mong paraan, pero tama ka… nanay mo ako. Kung wala ako, wala ka. At sa ngayon, sa tingin ko mayroon kang napakagandang lugar dito; Wala akong nakikitang dahilan kung bakit kailangan mong gumastos ng pera para lang maghanap ng ibang matutuluyan para sa akin. At saka, kababalak ko lang, okay? Lahat ng bagay dito ay bago at kakaiba sa akin, at saka… hindi ako nagtrabaho sa nakalipas na maraming taon. Kaya paano mo naisip na magtatrabaho ako ngayon? Wala akong experience kaya imposible ito... Speaking of which, hindi ka ba kasal sa Robin Cox na iyon? Nasaan siya? Hindi ba dapat pumunta siya sa akin ngayon at kamustahin ang kanyang biyenan? Grabe, anong klaseng manugang ang hindi lalabas dito at batiin ang kanyang biyenan?”Kumunot ang noo ni Sylvain. “Hindi siya nakatira kasama ko sa ngayon, pero pwede ba? Pwede bang ‘wag mong pakialaman ang relasyon namin? Sa totoo lang, sa tingin ko ay wala siyang obligasyon na makita
Ang pasensya ni Sylvain ay malapit nang maubos. Naisip niyang lumabas ng restaurant kasama si Robin, ngunit isinantabi niya ito sa abot ng kanyang makakaya.Gayunpaman, naisip ni Ursula na isang tagumpay ang kawalan ng reaksyon ni Sylvain. Nagningning ang kanyang mukha habang sinasabi, "Nabalitaan ko na hindi kayo magkasama ni Sylvain sa iisang bahay. Bakit nga ba? Hindi ka ba kasal sa kanya? O ikaw ba ay masyadong malapit sa pamilya mo na hindi mo sila kayang iwan?"Nahirapan si Robin na sagutin siya, ngunit alam niyang hindi niya kailanman maibubunyag ang katotohanan. Hindi niya pwedeng sabihin sa kanya na ang isa sa mga miyembro ng kanyang pamilya ay hindi sang-ayon kay Sylvain, hindi ba? Lalong magagalit si Ursula sa kanya kung sabihin niya ito. "Uh, hindi yun..."Napansin ni Sylvain ang kanyang paghihirap at iniligtas siya sa pamamagitan ng pagsagot sa kanyang ina. "Mas malapit kasi ang bahay niya sa opisina niya, okay? Mahalaga ba kung saan siya nakatira? Sasabihin ko ulit say
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy