Itinaas ni Mark ang ulo niya at tinitigan siya ngunit makikita ang pagkailang sa mga mata nito. "Kaya niyang maghintay ng kaunti pa."Napunta ang mga mata ni Arianne sa kanya, at kumirot ang puso niya. “P-Pwede ba? Naghihintay pa rin para sa atin ang dinner... Bakit ba nalilibugan ka sa lahat ng pagkakataon? God, pwede bang gawin na lang natin ito mamaya?"Ayaw itong tanggapin ni Mark kaya kinagat niya ang gilid ng manggas ni Arianne gamit ang kanyang mga ngipin at hinila ito palayo, dahilan para ma-expose ang chiseled collarbone ni Arianne, hanggang sa napunta ang kanyang mga labi ni Mark sa leeg niya.Naramdaman ni Arianne ang malambot at mainit na sensation na gumugulo sa kanyang isipan, at ang mga braso nito ay awtomatikong pumulupot sa kanyang leeg—Nang lumabas ang dalawa sa study room ni Mark, hindi pa rin nawawala ang scarlet na pamumula sa kanyang mukha, ngunit makikita kay Mark na parang wala siyang nangyari. Mabilis niyang binuhat si Smore pagbaba ng hagdan bago umupo sa
Napaawang ang labi ni Arianne. "May mga tao na nasasabik sa mga ganitong bagay. Napanalo nila ang lahat kapag nagtagumpay sila, at mawawala ang lahat kung talo sila, kung minsan ay mamamatay pa sila. Regardless, anuman ang gusto ni Smore, huwag sumuko sa kanyang kahilingan at huwag mong hayaan na umalis siya ng bahay. Iligal na pumunta dito si Seaton, at ngayon ay wala na siyang identity, kaya wala siyang masyadong iniiwan na footprints. Nangangahulugan iyon na ang investigation sa kanya ay magiging isang hamon, kaya kailangan natin maging observant.’Hindi pa man siya natapos nang tumunog ang phone niya. Tumatawag sa kanya si Tiffany, at dahil nasa kalagitnaan sila ng dinner, sinagot niya ang tawag at nilagay ito sa loud-speaker.At umalingawngaw sa dining room ang walang pag-asa at paos na tili mula kay Tiffany. “Aaaaariiiii! Sinaksak si J-Jackson! Tumawag kami sa 911, at nasa ambulansya kami ngayon, papunta sa ospital. Hindi ko—hindi—natatakot akong sabihin sa kanyang mga magulang
Lumipas ang mahabang panahon hanggang sa nabuksan ang mga pinto ng operation studio, at nagpapakita sa kanila ang isang surgeon na nakasuot ng malaking puting coat. "Sino ang kanyang pamilya dito?"Pinunasan ni Tiffany ang kanyang mga luha bago siya lumapit sa kanya, napabulalas, “Ako! Kumusta siya?"Hinubad ng surgeon ang kanyang maskara at nakahinga ng maluwag. “Walang malalang damage sa kanyang vital organs, pero ang kanyang kanang kidney ay nagtamo ng non-critical damage. Napakaraming dugo ang nawala sa kanya mula sa atake, pero magiging maayos ang kondisyon niya sa blood transfusion. Hindi ba ito isang krimen? Sa tingin ko ay dapat niyo itong ipaalam sa mga pulis."Tumingin si Tiffany kay Mark na may pagmamakaawa sa kanyang mga mata. Umiling siya bago sumagot, “Kami nang bahala dito, Doctor. Salamat."Ang paghahain ng police report ay isang bagay na hindi nila gagawin. Kilala sa bansa ni Seaton na siya ay patay na at kung ni-report niya ito sa pulis ay malalaman ng media na bu
Iniharap ni Melanie ang isang maliit na bowl ng soup kay Tiffany, “Tahan na! Okay lang, alam naman natin ang nangyari. Hindi ba natakot ka sa nangyari? Hayaan mong mapakalma ka ng mainit na sabaw."Ilang sandali pa, unti-unting nagkamalay si Jackson. Iminulat niya ang kanyang mga mata, at nang makita ito ni Tiffany ay niyakap niya ito habang sinasabi. “Hi-Hindi ako makapaniwala—akala ko mamamatay ka na! Tinakot mo ako!"Nanlaki ang mga mata ni Jackson nang may bakas ng pamumula ng dugo sa kanyang pisngi. Napansin ni Arianne ang kakaibang tingin nito, kaya mabilis niyang nilayo si Tiffany mula kay Jackson. “Bitawan mo siya, Tiffany! Nanghihina pa siya dahil sa kanyang operasyon at masakit sa kanya ang ginagawa mo!"Huminga ng mahabang hininga si Jackson matapos siyang makawala sa pagkakahawak ni Tiffany. “Jusko, malamang mamamatay na lang ako ng aksidente balang araw, bae... Tingnan mo nga kung napunit ang tahi ko!"Mabilis na hinila ni Melanie ang kanyang kumot at sinuri siya. "Ok
"Huwag mong sabihin sa nanay ko ang tungkol dito," mabilis na sinabi ni Jackson. “Sabihin mo kay Tiffany na manahimik siya. Hindi ako masyadong nasaktan. Mapapalabas na ako sa loob ng ilang araw. Umuwi na kayong lahat. Gabi na."Pagkalabas ng ospital ay nagsindi ng sigarilyo si Alejandro. "Sa palagay ko ay walang intensyon si Seaton na patayin si Jackson. Mas malapit ka kay Seaton, kaya dapat mong malaman na si Seaton ay isang medical student ilang taon na ang nakakaraan. Dapat alam niya kung saan saksakin ang isang tao para tuluyan nang mawala ang kanyang buhay. Kahit nakalimutan na niya ang kanyang medical knowledge, hindi lang siya titigil sa isang saksak kung talagang gusto niyang pumatay ng tao. Hindi magiging mahirap para sa kanya na patayin din si Tiffany. Obvious naman na hindi niya iyon intensyon. Malamang isang babala lang ito sa atin, at isang paraan para mawala ang sama ng loob niya.""Kung ‘yan nga ang gusto niyang gawin, kailangan nating maglagay ng bodyguards sa ospita
Hindi sigurado si Arianne kung dapat ba siyang tumawa o umiyak. “Tumigil na kayo sa pagtatalo. Hatinggabi na, at pagod na ang lahat. Hayaan mo na si Mark na ituon ang atensyon niya sa pagmamaneho. May apat na buhay sa sasakyan na ito."Hinaplos ni Tiffany ang kanyang tiyan. “Tama, apat na buhay ang nandito. Mas mabuting ituon ang iyong atensyon sa pagmamaneho; sinong nakakaalam kung ang shock mula sa nangyari kanina ay nakaapekto sa sanggol? Magpapa-check up ako bukas kapag binisita ko si Jackson sa ospital.""Nagpadala na kami ng mga tao sa ospital para alagaan siya," sabi ni Arianne habang nakakunot ang kanyang noo. "Hindi ka dapat umalis ng bahay ng mag-isa. Paano kung may mangyaring masama at wala kang kasama? Kahit pa nag-aalala ka kay Jackson, mas mabuting manatili ka sa bahay sa mga susunod na araw. Kung kailangan mo talaga ng check-up, sasamahan kita at si Biran ang maghahatid sa atin doon. Mas ligtas kapag may kasama tayong lalaki."Pagdating nila sa bahay ay agad na nakatu
“Parehas lang ‘yon.,” kalmadong sagot ni Mark. “Wala siyang pagkakakilanlan. Hindi madaling hanapin siya kung gusto niyang itago ang sarili. Natatakot ako na maghintay na lang tayo hanggang sa muli niyang ipakita ang kanyang mukha.”“Kahit si Jackson, na magaling sa self-defense, naputol. Kung ikaw o ako ay tumakbo sa Seaton, baka mawalan tayo ng buhay…” Nilapitan ni Alejandro si Jackson para sa nakakagulat na dahilan.Galit na nagngangalit si Jackson. “Ano ang ipinahihiwatig mo? May mga bagay na hindi kayang lampasan, okay? Siya f*cking snucked isang atake sa akin. Tigilan mo na ang pagmumuni-muni. Hintayin mo na lang akong makalabas sa ospital na ito. Ibagsak muna kita. Tiyak na malaki ang bibig mo, kontrabida kang peste.”Natawa si Alejandro sa halip na magalit. “Maaaring naiinis ka, pero wala ka namang magagawa di ba? Kung gusto mo akong bugbugin, tatayo ako dito, tahimik lang. I swear na hindi ako lalaban, basta makabangon ka sa kama at magtaas ng kamao.”“Enough,” walang maga
Lumabas si Mark sa wasak na kwarto. Ang kanyang mamahaling leather na sapatos ay nabahiran na ng nalalabi mula sa pagsabog. Hindi siya mas kalmado kaysa kay Arianne. Naglakad siya patungo sa hagdan at umupo sa balkonahe. "May sigarilyo ka ba?"Bumunot ng sigarilyo si Alejandro at iniabot sa kanya. “Ito ang unang beses na nakita kitang ganito. Ayos ang bata. Wala siya sa bahay. Hahanapin ko siya ngayon din."Huminga si Mark ng ilang hithit ng sigarilyo bago siya unti-unting kumalma. Tinawag niya ang kasambahay para tanungin ang sitwasyon. Batay sa sagot ng kasambahay, isang lalaking nakasuot ng utility uniform ang dumating sa bahay bandang ala-1 ng hapon, na nagsasabing tinitingnan ang aircon. Nakasuot siya ng face mask at baseball cap. Hindi niya masyadong makita ang mukha nito. Wala noon si Henry, kaya isang kasambahay lang ang sumunod sa nag-aayos sa itaas. Inakala ng lahat na pinatawag ni Henry ang repair man, kaya walang nagtanong dito.Tumayo ang kasambahay at pinagmamasdan ang
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy