Sumakit ang puso ni Robin nang marinig niya ang sinabi ng kanyang ina. Magandang pagkakataon ito para sa kanya na umalis sa kanilang bahay. Kung gagawin niya ito, malamang na hindi na siya makakauwi muli. “Mama! Hindi ako aalis hangga't hindi mo isasantabi ang pride mo. Kailangan kong pumasok sa trabaho. Magpahinga ka muna ngayon, mag-uusap tayo pag-uwi ko."Lumingon si Mrs. Cox sa gilid at tumingin sa pinto nang marinig niyang sumara ito. Nangingilid ang luha sa kanyang mga mata sa sandaling nakaalis si Robin....In-update ni Robin si Sylvain sa nangyari sa bahay. Ngayon, kailangan nilang magdahan-dahan at maging matatag kung hindi ay masisira lang ang lahat ng meron sila.Nakaramdam ng labis na pag-aalala si Sylvain nang marinig niya ito. Alam ng lahat na mahusay si Sylvain sa lahat ng aspeto, pero bakit napakahirap makuha ang approval ni Mrs. Cox? Siya lang ang may kasalanan ng napakalaking iskandalo na iyon kay Jessica. Si Mrs. Cox ay naging tapat sa buong buhay niya at pinaha
Nag-'okay' sign si Sylvain. "Naiintindihan ko. Mas magaling ka dito kaysa sa akin. Nasanay na akong mag-isa sa loob ng maraming taon, kaya ang pagkakaroon ng pamilya ngayon ay isang malaking pagbabago para sa akin. Sa totoo lang, medyo masakit sa ulo kapag inaasikaso ang mga matatanda."Nagkaroon ng katahimikan ang tenga ni Arianne nang umalis si Sylvain. Hindi na niya kailangan pang magtiis pa sa pagbu-buntong hininga ng lalaking ito. Nang ihiga niya ang kanyang ulo sa kanyang mesa para umidlip pagsapit ng 1 PM, bigla niyang naramdaman na may umupo sa tabi niya. Nagtanong siya nang hindi iniangat ang kanyang ulo, sa pag-aakalang maagang nakabalik si Sylvain, “Ano na? Binugbog ka ba sa labas ng bahay?""Nagsasalita ka ba habang tulog?" Umalingawngaw ang boses ni Mark sa gilid.Agad namang inayos ni Arianne ang upo niya. "Anong ginagawa mo dito? Akala ko ikaw si Sylvain. Umalis siya para makipagkita sa kanyang in-laws. Akala ko ba may kasal kang dadaluhan? Anong ginagawa mo dito?"M
Kaswal na hinihithit ni Alejandro ang kanyang sigarilyo mula sa kabilang dulo ng linya. “Seaton S. Bart? Namamalikmata ka ba dahil sa katandaan? Hindi ba na-verify na natin ito? Patay na siya. Sinasabi mo ba na kahit papaano ay nakatakas siya?"Nainis sa kanya si Mark. “Kailangan kong mag-double-check. Maganda kung hindi siya nakatakas, pero kung totoo ito, kailangan nating mahanap siya sa lalong madaling panahon. Kung hindi ito mahalaga sayo, kalimutan mo na lang na tinawagan kita. Kung may pumatay sayo, huwag mo akong sisihin na hindi kita binalaan." Binaba ni Mark ang tawag pagkatapos nito....Ibinaba ni Alejandro ang kanyang cellphone, nagpakawala ng usok, at tinawagan si Jett. “Inutusan kita na bantayan si Seaton sa kulungan. Nakakuha ka ba ng kahit anong kumpirmasyon? Buhay pa ba si Seaton?"“Patay na siya,” confident na sinabi ni Jett, “Ang isang taong tulad niya ay hindi makakaligtas ng higit sa ilang araw na nakakulong kasama ang mga matitigas na kriminal na iyon. Bakit g
Nakatayo si Smore sa dulo ng hagdan at makikita ang kalungkutan sa kanyang mukha. Gusto sana niyang ipakita kay Mark ang isang larawang iginuhit niya, ngunit hindi siya pinansin ng kanyang ama.Nasaktan si Arianne nang makita niya ang malungkot na mukha ni Smore. Kinasusuklaman niya ito kapag ang sama ng loob sa pagitan ng mga magulang ay inilabas sa mga inosenteng tao, lalo na kapag si Smore ay isa sa kanila.Nilapitan niya ang nasaktang bata at niyakap ito. "Hindi maganda ang mood ni Daddy," bulong niya. "Hindi niya sinasadya na hindi ka pansinin. Ganito na lang, paano kung ipakita mo sa akin ang ginawa mo?"Isang ngiti ang makikita sa mukha ni Smore—na para bang ito ay isang kayamanan—habang pinapakita niya ang kanyang drawing sa kanyang ina. Pinagmasdan itong mabuti ni Arianne bago ngumiti na puno ng papuri. “Ang galing mo naman, sweetie! Ang galing mo talaga mag drawing! Sige, gusto mo bang makipaglaro kay Lola ng saglit? Kailangang yakapin ni Mama ang Papa mo ngayon dahil masa
Itinaas ni Mark ang ulo niya at tinitigan siya ngunit makikita ang pagkailang sa mga mata nito. "Kaya niyang maghintay ng kaunti pa."Napunta ang mga mata ni Arianne sa kanya, at kumirot ang puso niya. “P-Pwede ba? Naghihintay pa rin para sa atin ang dinner... Bakit ba nalilibugan ka sa lahat ng pagkakataon? God, pwede bang gawin na lang natin ito mamaya?"Ayaw itong tanggapin ni Mark kaya kinagat niya ang gilid ng manggas ni Arianne gamit ang kanyang mga ngipin at hinila ito palayo, dahilan para ma-expose ang chiseled collarbone ni Arianne, hanggang sa napunta ang kanyang mga labi ni Mark sa leeg niya.Naramdaman ni Arianne ang malambot at mainit na sensation na gumugulo sa kanyang isipan, at ang mga braso nito ay awtomatikong pumulupot sa kanyang leeg—Nang lumabas ang dalawa sa study room ni Mark, hindi pa rin nawawala ang scarlet na pamumula sa kanyang mukha, ngunit makikita kay Mark na parang wala siyang nangyari. Mabilis niyang binuhat si Smore pagbaba ng hagdan bago umupo sa
Napaawang ang labi ni Arianne. "May mga tao na nasasabik sa mga ganitong bagay. Napanalo nila ang lahat kapag nagtagumpay sila, at mawawala ang lahat kung talo sila, kung minsan ay mamamatay pa sila. Regardless, anuman ang gusto ni Smore, huwag sumuko sa kanyang kahilingan at huwag mong hayaan na umalis siya ng bahay. Iligal na pumunta dito si Seaton, at ngayon ay wala na siyang identity, kaya wala siyang masyadong iniiwan na footprints. Nangangahulugan iyon na ang investigation sa kanya ay magiging isang hamon, kaya kailangan natin maging observant.’Hindi pa man siya natapos nang tumunog ang phone niya. Tumatawag sa kanya si Tiffany, at dahil nasa kalagitnaan sila ng dinner, sinagot niya ang tawag at nilagay ito sa loud-speaker.At umalingawngaw sa dining room ang walang pag-asa at paos na tili mula kay Tiffany. “Aaaaariiiii! Sinaksak si J-Jackson! Tumawag kami sa 911, at nasa ambulansya kami ngayon, papunta sa ospital. Hindi ko—hindi—natatakot akong sabihin sa kanyang mga magulang
Lumipas ang mahabang panahon hanggang sa nabuksan ang mga pinto ng operation studio, at nagpapakita sa kanila ang isang surgeon na nakasuot ng malaking puting coat. "Sino ang kanyang pamilya dito?"Pinunasan ni Tiffany ang kanyang mga luha bago siya lumapit sa kanya, napabulalas, “Ako! Kumusta siya?"Hinubad ng surgeon ang kanyang maskara at nakahinga ng maluwag. “Walang malalang damage sa kanyang vital organs, pero ang kanyang kanang kidney ay nagtamo ng non-critical damage. Napakaraming dugo ang nawala sa kanya mula sa atake, pero magiging maayos ang kondisyon niya sa blood transfusion. Hindi ba ito isang krimen? Sa tingin ko ay dapat niyo itong ipaalam sa mga pulis."Tumingin si Tiffany kay Mark na may pagmamakaawa sa kanyang mga mata. Umiling siya bago sumagot, “Kami nang bahala dito, Doctor. Salamat."Ang paghahain ng police report ay isang bagay na hindi nila gagawin. Kilala sa bansa ni Seaton na siya ay patay na at kung ni-report niya ito sa pulis ay malalaman ng media na bu
Iniharap ni Melanie ang isang maliit na bowl ng soup kay Tiffany, “Tahan na! Okay lang, alam naman natin ang nangyari. Hindi ba natakot ka sa nangyari? Hayaan mong mapakalma ka ng mainit na sabaw."Ilang sandali pa, unti-unting nagkamalay si Jackson. Iminulat niya ang kanyang mga mata, at nang makita ito ni Tiffany ay niyakap niya ito habang sinasabi. “Hi-Hindi ako makapaniwala—akala ko mamamatay ka na! Tinakot mo ako!"Nanlaki ang mga mata ni Jackson nang may bakas ng pamumula ng dugo sa kanyang pisngi. Napansin ni Arianne ang kakaibang tingin nito, kaya mabilis niyang nilayo si Tiffany mula kay Jackson. “Bitawan mo siya, Tiffany! Nanghihina pa siya dahil sa kanyang operasyon at masakit sa kanya ang ginagawa mo!"Huminga ng mahabang hininga si Jackson matapos siyang makawala sa pagkakahawak ni Tiffany. “Jusko, malamang mamamatay na lang ako ng aksidente balang araw, bae... Tingnan mo nga kung napunit ang tahi ko!"Mabilis na hinila ni Melanie ang kanyang kumot at sinuri siya. "Ok
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy