Dumating ang potensyal na magiging asawa ni Robin bago kumain, kasama ang kanyang mga magulang. Kita na masigla ang lahat, maliban na lang kay Robin.Lahat ng nasa hapag-kainan ay nagsikap na i-matchmake sila, ngunit nanatiling tahimik si Robin. Ni hindi niya magawang magpanggap na ngumiti.Nagpatuloy ito hanggang 10PM, nang umalis ang kanyang mga kamag-anak at potensyal na asawa, kasama ang sariling pamilya. Agad na bumalik si Robin sa kanyang kwarto at nagpalit ng damit, saka naghanda para lumabas.Inihagis ni Mrs. Cox ang kanyang mga damit sa lupa. "Ano iyon? Yung matampuhin mong mukha? May utang ba sa iyo? Nakalimutan mo na ba ang lahat ng iyong magandang asal? Hindi ka dapat lumabas sa bahay na ito ngayon. Kung aalis ka, makakalimutan mong babalik ka!"Inilabas ni Robin ang kanyang ID at iwinagayway ito sa harap ng kanyang ina. “Sa tingin mo ilang taon na ako? Ako ay higit sa dalawampung taong gulang. Sinuman sa aking edad na nag-asawa ng maaga ay magkakaroon na ng mga indepen
Pagdating ni Robin, nagsasara na ang restaurant. Kalalabas lang din ni Sylvain sa restaurant.Nagkatinginan sila. Sinubukan ni Robin ang kanyang makakaya upang mapangiti. “I'm sorry kung pinaghintay kita ng matagal. Maghapunan na tayo, my treat.”Tumingin si Sylvain sa kanyang pajama at nakaramdam ng mahina at hindi matukoy na pakiramdam. Malaking lakas siguro ang kinailangan nito para lumapit sa kanya. Humakbang siya at hinaplos ang ulo niya. "Huli na. Hindi ka na dapat lumabas. Maaari kaming palaging kumain nang magkasama sa ibang araw. Iuuwi na kita.”Nataranta si Robin nang tapikin niya ang ulo. Ang lahat ng kanyang negatibong enerhiya ay nawala sa wala. "Ayos lang. Kung walang gulo, maghapunan muna tayo, pagkatapos ay umuwi na tayo.”Napatingin si Sylvain sa kanya. “Pero kung uuwi ka, aawayin ka na naman ng mama mo. Ayokong madala ka sa paghihirap dahil sa akin. Alam mo naman yun diba? Alam kong hindi ka makakalabas ngayong gabi. Hindi ko talaga inaasahan na makikipagkita ka s
Parang napakalma ni Sylvain. Alam na alam niya ang hindi pagsang-ayon ni Mrs. Cox sa kanya. Minsan pa nga niya itong pinagalitan sa telepono. Hindi niya inaasahan na makakasama niya ito.Nag-order siya ng ilang dagdag na nachos mula sa nagbebenta ng food truck. "Gusto mo bang uminom, Mrs. Cox?"Nadama ni Mrs. Cox na siya ay masyadong kalmado at hindi maiwasang tumingin sa kanya ng ilang dagdag na tingin. "Ang mineral na tubig ay gagawin. Hindi ako sanay sa ibang bagay.”Nang matapos ang order ay ngumiti si Sylvain. "Gng. Cox, pakiusap, magsalita ka.""Anong relasyon mo sa anak ko?" Tanong ni Mrs Cox na may diretsong tingin.Napaluha si Robin. “Mom, paano mo naitanong ang ganyan? Paano mo ako nahanap? Hindi ba pwedeng magkaroon ako ng personal na buhay? Dapat bang makisali ka sa lahat ng kausap ko? Umuwi na tayo, okay?”Hindi pinansin ni Mrs. Cox si Robin at tinitigan si Sylvain, naghihintay ng sagot nito.Napahinto si Sylvain nang may pag-iisip at sinabing, “Nagde-date kami noon
Mausisang tinitigan ni Sylvain si Robin. Hinigpitan ni Robin ang suot niyang damit at . Iyon ba ang naisip ni Sylvain sa kanya? Kagagaling lang niya sa pakikipagkita sa kanyang potensyal na asawa bago ito nakita. Malamang mukha siyang dalawang mukha ngayon."Ano? hindi mo alam? Naging maayos naman ang pakikitungo ni Robin sa kanyang magiging asawa. Mula sa mabuting pamilya ang lalaki at lubusan namin siyang kilala. Kung magiging maayos ang lahat, magiging manugang ko na siya,” sabi ni Mrs Cox matapos makita ang mga reaksyon nina Sylvain at Robin.Hindi na kinaya ni Robin. “Nanay! Itigil mo yan. Hindi ko pa nakakausap ang lalaki. Kayo na ang kinikilig. Ano sa tingin mo siya ang magiging manugang mo? Pumayag na ba ako?"Nakahinga ng maluwag si Sylvain. “So, ganyan yan... Mrs. Cox, baka gutom ka na sa mahabang paghahanap mo. Kumain ka habang nag-uusap tayo."Pinaningkitan ni Mrs. Cox si Robin. “At umiinom ka rin. How dare you? Nabigyan ka na ba ng alak sa bahay? Alam mo ba kung anong
Sa kauna-unahang pagkakataon, hindi umimik si Mrs. Cox. Sa halip, nagsalita siya sa maalab na tono. “Robin, bata ka pa. Huwag piliin ang maling landas. Subukang makipag-ugnayan sa potensyal na manliligaw na iyon. Hindi bababa sa, magkakaroon ka pa rin ng backup kung ikaw at si Sylvain ay masira ito. Alam kong hindi kita makukumbinsi, at hindi talaga ako mapakali na gawin ito. Magugulo ang bahay kung mag-aaway na naman kami. Napagod din ako. Hindi ako tututol na makipag-date ka kay Sylvain, pero may isang kondisyon ako, at iyon ay ang manatili kang malinis. Walang hanky panky business sa kanya, understand? Mula ngayon, huwag nang lumabas para kumain sa kalagitnaan ng gabi, at kailangan mong uwian ng 11PM.”Na-guilty si Robin pero at the same time, masaya. Ito ang unang pagkakataon na sinabihan siya ng kanyang ina ng maganda. "Sige! Ikaw ang pinakamahusay, nanay!"Kinabukasan, sa kumpanya, nagsimulang pag-usapan nina Sylvain at Arianne ang mga pangyayari kagabi. "Nakilala ko ang mama n
Hinawakan ni Mark si Arianne sa kanyang balingkinitang baywang at sinabing may tonong puno ng paninibugho, "Kung sakaling maglakas-loob kang makipag-usap muli sa ibang lalaki sa likod ko, ipapaalis kita sa iyong kasalukuyang mesa at maupo sa aking opisina."Pinulupot ni Arianne ang kanyang mga braso sa leeg nito at ngumiti ng mapanukso. “Ikaw ang nagtanong sa akin na matuto ako sa abot ng aking makakaya kay Sylvain, paano ako matututo kung hindi ko siya kakausapin? Tinginan sa mata? Pag nangyari yun akala mo nanliligaw ako sa kanya. Relax, si Robin ang mahal niya. Napilitan pa siyang makipagkita sa kanyang mga magulang kagabi. Bakit mo ako pinatawag sa opisina mo? Hindi kaya… na naghahanap ka ng magandang oras sa iyong opisina?”Ibinaba ni Mark ang ulo niya at hinalikan siya sa labi. “Ano ba kasing iniisip mo? Maaaring nasa isip mo ang iniisip, ngunit wala akong oras. May parsela na kakadating lang para sayo, sa nanay mo yata. Nabalitaan ko na binisita ka niya habang wala ako."Bumi
Huminga ng malalim si Arianne. "Bakit ka humihingi ng paumanhin? Siya ang iyong dating asawa, at ang kanyang mga aksyon ay hindi nauugnay sa iyo. Samakatuwid, hindi mo na kailangang humingi ng paumanhin o bumalik sa bansa upang lutasin ito. Dahil nadiskubre ko ang salarin, haharapin ko ito nang naaayon. Dapat manatiling nakatago ka. Hindi ka ba mapupunta sa bitag niya kung magpapakita ka?"Hindi sumang-ayon si Helen. “Arianne, hindi kasing simple ng iniisip mo. Itinulak siya hanggang sa isang kanto at walang mawawala. Para siyang asong masugid ngayon. Walang hindi niya gagawin. Hindi mo dapat maliitin ang isang tao na walang mawawala, hindi ka makakalabas dito ng hindi nasaktan. Regardless, ako ang nagsimula nito kaya ako dapat ang tatapos nito.”Paano papayagan ni Arianne si Helen na ilagay sa panganib ang sarili pagkatapos malaman ang tungkol doon? “Hindi ka na dapat bumalik. Hindi ito para sa talakayan. Ipapahanap ko sa mga tauhan ko. Tingnan natin kung ano ang pinakamasamang naga
Hindi nagbago ang tono ng pananalita ni Arianne, “Kanina pa hindi pumapasok sa trabaho si Brian. Ni hindi ko nga alam kung nasaan siya. Kahit na gawin ko, hindi kita tutulungang makipag-ugnay sa kanya. Dapat kalimutan mo na siya. Sinabi na niya na ayaw na niyang makita ka pa. Hindi pa ba siya malinaw? Walang kabuluhan para sa iyo na matigas ang ulo na magpumilit. Kung may sasabihin ka talaga sa kanya, pwede mong sabihin sa akin, at ipapasa ko ang mensahe.”Napaluha ang dalaga. “Pakiusap, hayaan mo lang akong makita siya. Hindi ako pumayag na makipaghiwalay. Hindi ba dapat pag-usapan ang bagay na ito nang harapan? Hindi pwedeng one-sided. Please, kailangan ko siyang makita sa huling pagkakataon. Kung hindi mo ako payagan, mamamatay ako dito!”Nagulat si Arianne. Ang isang taong dumaan sa isang breakup ay may kakayahang gumawa ng mga kalokohan. Maaaring maging mahirap ang mga bagay kung magpasya ang batang babae na magpakamatay o saktan ang sarili doon. Pinigilan niya ang kanyang galit
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy