Nawala ng isang segundo ang tingin ng babae. “Hindi ko alam. Malamang na ilalabas ko dito ang anak ko at ang hightail, hanggang sa makakaya natin. Ang mga dalandan ay isang mahirap na bungkos. Kasalanan ko kung makukulong si Jeffery, at hindi ako papayagan ng matandang paniki na makawala dito. Natatakot din ako na maghiganti sa akin si Jeffery pagkatapos niyang palayain. Kaya, kailangan kong lumayo sa abot ng aking makakaya.”Sumang-ayon si Alejandro sa kanyang pag-iisip. "Tama iyan. Iyon mismo ang dapat mong gawin. Sa halip na maglingkod sa isang walang utang na loob na pamilya, bakit hindi mamuhay nang walang pakialam? Wala akong nakikitang tanda ng kaligayahan sa iyo. Ang buhay ay sapat na mahirap. Bakit magdagdag ng mga paghihirap? Pinakamabuting mamuhay nang kumportable, may pera ka man o wala.”Inimpake ng babae ang mga bagahe niya at ng kanyang anak sa kanyang libreng oras. Mukhang napagdesisyunan niyang umalis kaagad nang makulong si Jeffrey.Nakatali ang matandang babae sa
Naghinala si Alejandro. “Nakausap ka ni Seaton, personal? Ipinaalam niya sa iyo kung sino siya? Ganun ba siya ka-careless?"Tinapon ni Jeffrey ang beans. “Matagal na akong nakatira sa malaking lungsod. Syempre nakita ko na yung mga sikat na business people sa news kahit hindi ko sila makilala ng personal. Dinala ako ng mga tauhan ni Seaton sa isang mansyon. Hindi pa ako nakakita ng ganito kagandang bahay sa buong buhay ko. Kinausap ako ni Seaton na nakatalikod sa akin, pero masasabi kong dayuhan siya. Nakita ko pa ang picture niya sa dingding, isang malaking frame na nakasabit lang sa dingding. Si Seaton iyon. Napaka-generous niya. I'd never earn that much money in my life, kaya na-brainwash ako sa perang inaalok niya. Kaya naman pumayag ako. Payagan mo na ako, minsan lang."Naunawaan na ngayon ni Alejandro. Hiniling niya sa kanyang mga bodyguard na palayain si Jeffrey. "Kung gusto mong mabuhay, Jeffrey Orange, magpapatotoo ka bilang saksi namin tulad ng isang mabuting bata, sabihin
Ipinikit ni Mark ang kanyang mga mata upang magpahinga sa eroplano sa kanilang paglipad pabalik ng bansa. Walang tigil ang daldal ni Alejandro sa tabi niya. “Maaari mo bang bigyan ako ng ilan sa mga bahagi mula sa kumpanya ni Seaton? Nalampasan ng Tremont Enterprises ang isang kritikal na sandali, at ang pera na mayroon ka ay magiging higit pa sa sapat. I shared the burden with you, and it's not like it's our first partnership.”“30%. Magbayad ka,” mabilis na pagsang-ayon ni Mark.Masasabi ni Alejandro na maganda ang kanyang kalooban, kaya nagpasiya siyang samantalahin. "Dahil pinagkakatiwalaan mo ako ngayon, maaari ba nating gawing eksklusibong kontrata ang ating kasunduan sa transportasyon?"Sinamaan siya ng tingin ni Mark. "Bakit ka nag-aayos sa kasunduan sa transportasyon? Hindi naman kasi umaasa ka sa paglalagay ng pagkain sa mesa. Whacko.”Tumangging sumuko si Alejandro. “Walang tatanggi sa pera. Sabihin mo lang oo o hindi."“Pag-iisipan ko. Ipagpatuloy mo ang pag-iinis sa a
Sa oras na bumalik siya sa Tremont Estate, dumidilim na. Alam ni Arianne na uuwi si Mark ngayon, kaya pinauna niya si Mary na maghanda ng masaganang hapunan."Okay ka lang bang ibenta ang Wynn Mansion?" biglang tanong ni Mark habang kumakain.“Wala akong choice, kapos kami sa pera noon,” kaswal na sagot ni Arianne. “At saka, naglagay ka ng malaking pera sa mga renovation. Ayos lang. Walang sinuman ang maninirahan dito, at kailangan naming gumastos ng pera sa pagpapanatili nito."Alam ni Mark na sa kaibuturan niya, iba ang nararamdaman niya. Nais niyang panatilihin ang Wynn Mansion, ngunit hindi ito magiging madali upang maibalik ito, ngayong naibenta na ito."Hindi mo na kailangang bawiin ang Wynn Mansion," seryosong sabi nito, na para bang nakita niya ito. "Na hindi na kailangang. Tapos na. Naghiwalay na ang mga Wynns, may mga patay na. Bakit natin itatago ang lumang mansyon na iyon? Ito ay dapat na isang keepsake, ngunit ito ay dumating sa mabuting paggamit, kaya ito ay hindi m
"Siya nga pala, sir, kailangan kong magpahinga ng ilang araw..." mahinahong nagsalita si Brian mula sa driver's seat."Problema sa pamilya?" tanong ni Mark."Magpapakasal," nahihiyang tumawa si Brian. “Uuwi ako para opisyal na humingi ng pahintulot sa mga magulang ng aking kasintahan. Ito ay uri ng tradisyon ng aming pamilya. We have to be officially engaged bago ikasal."Napukaw ang interes ni Arianne. “Napakagandang balita iyan! Sa wakas ay ginagawa mo na itong opisyal. Kanina ka pa ba hindi nakatira sa girlfriend mo? Bakit kailangan mong dumaan sa proseso ng pakikipag-ugnayan? Bakit hindi na lang magpakasal?"Napabuntong-hininga si Brian. “Ito ay isang kahilingan mula sa pamilya ng aking kasintahan. Medyo luma na sila kaya no choice ako. Kailangan din nating magbayad ng mataas na halaga para sa dote—isang beses para sa engagement, at isa pa para sa kasal. Pakiramdam ko ay nasayang ang lahat ng pinaghirapan ko noon sa tuwing naiisip kong kailanganin kong ubusin ang ipon ko para s
Sa totoo lang, bumalik na si Brian. Hindi lang niya naituloy agad ang kanyang mga tungkulin. Dumating si Brian sa Tremont Estate sa loob ng kalahating oras.Pagpasok niya sa bahay ay puno ng pawis ang kanyang noo. Tinanong niya ang babae, "Anong ginagawa mo dito?"Ngumuso ang dalaga. “Alam kong mahahanap kita dito. Hindi mo ba ako iniiwasan sa pamamagitan ng pagtatago mo sa akin? Hindi ka maaaring pumunta dito kung mayroon kang mga bola! Tatanungin ulit kita, ikakasal pa ba tayo o hindi na?”Saglit na tiningnan ni Brian ang babae na may madilim na mukha at sinabing, “Hindi.”Dahil sa gulat ay agad na lumapit ang dalaga kay Brian at sinimulang hampasin. Saglit na tiniis ni Brian ang gawi niya bago hinawakan ang magkabilang kamay niya. “I'm sorry, hindi kita mapapangasawa. Magkabalikan sana tayo kung hindi ka pumunta dito at gumawa ng eksena. Ngayon, hindi na kailangan, at hindi ko na matutupad ang iyong mga kinakailangan. I'd gladly spend everything I have for you, but I would most
Tumango si Arianne at sinabing, “Hindi mahalaga sa akin kung maghihiwalay kayo o hindi, dahil hindi naman para sa iyo ang mga regalo ko. Hangga't kasali ka, wala akong ibibigay kahit isang sentimo. At saka, nagkakamali ka. Hindi namin aso si Brian. Ang bawat karera ay dapat pantay na igalang. Matagal na kaming nagtatrabaho ni Brian, literal na bahagi siya ng aming pamilya. Bakit hindi mo itigil ang pagtingin sa mga tao at iwanan siya? Hindi mo siya deserve. Nakakatawa ako ng mga taong hindi man lang naiintindihan ang kanilang halaga.”Ayaw na ni Brian na mag-aksaya pa ng oras sa dalaga. Kinawayan niya ang kamay para tawagin ang mga security guard na paalisin siya ng bahay.Nagpumiglas ang dalaga laban sa mga guwardiya at tumangging lumabas ng pinto. Walang kwenta ang pananakot ng mga guwardiya.Si Brian ay nasa bingit ng flipping out. “Hindi ko inaasahan na magiging ganito. Akala ko nagiging childish lang siya dahil sa mura niyang edad, pero ngayon, sa wakas nakita ko na kung ano ta
Sinabi sa kanya ni Arianne sa isang malupit na tono, “Hindi ako makikialam sa iyong mga bagay kung hindi mo dinala ang iyong argumento sa aking pintuan. Ngayong nagawa mo na, paanong hindi ako makikialam? Sino ang maglalakas-loob na i-bully ka kapag ang dami mong ugali? Obviously, ikaw ang nang-aapi sa amin. Kinuha mo na ang lahat ng kaluwalhatian para sa iyong sarili; ano pa ang posibleng gusto mo?"Sa puntong iyon, nagsimulang maramdaman ng dalaga na hindi siya guguluhin ni Brian, kaya't maaari na rin niyang pigilan ang sarili na lumala pa. Pinangalanan ng batang babae ang kanyang presyo. “$45,000—Aalis ako kapag natanggap ko ang halagang ito, o kung hindi man, walang kapayapaan para sa sinuman. Hindi ako makukulong kahit na subukan mo, dahil away lang ng magkasintahan.”Nakita ni Arianne na nakabukas ang mga ilaw sa kwarto niya sa second floor at natakot siya na baka magdulot ng mas malaking eksena si Mark. Malamig niyang sinabi, “Ayoko nang lumala pa, kaya umalis ka na! Hindi ka
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy