Nang matapos kumain si Melanie, umalis si Alejandro sa kanyang bahay at nakahinga nang maluwag nang makasakay siya sa kanyang sasakyan.Napansin ito ni Melanie at tinanong siya, “Nagaan ang pakiramdam mo ngayon? Hiniling kong huwag kang sumama, pero pinili mong hindi ako pansinin. Hindi ko gusto ang pakikitungo sa aking mga magulang pati na rin.Nanatiling tahimik si Alejandro. Maaga siyang nagising at inaantok pa rin kaya pumikit siya at nagpahinga.Hindi sigurado si Melanie sa sarili. Nalaman kaya ni Alejandro na palihim niyang kausap si Tiffany? Malamang... hindi niya alam ang tungkol dito, di ba? Kung hindi, siya ay sasabog sa galit sa halip na maging kalmado. Naisip niya na maaari rin siyang maging malinis bago niya malaman ang kanyang sarili.Pagkaraan ng ilang sandali, sinabi niya, "Kinakontak ko si Tiffany."Nanlamig ang katawan ni Alejandro nang walang malay. “At?”Kaya, tama siya—magre-react lang si Alejandro kapag may kaugnayan ito kay Tiffany; hindi niya papansinin an
Siyempre, hindi nangahas si Arianne na buhatin muli si Plato dahil natatakot siyang magselos ang kanyang anak.Nang tanungin ni Arianne kung nakaisip si Tiffany ng isang palayaw para kay Plato, umiling siya. “Hindi, kailangan bang gumawa ng palayaw para sa mga lalaki? Kapag si Smore ay lumaki na bilang isang guwapong binata, hindi ba't katawa-tawa na tawagin pa rin siyang Smore? Ang mga batang babae na magarbong sa kanya ay pagpunta sa tawanan ang kanilang mga asno off. Ang mga palayaw ay cute lamang kapag sila ay maliit.”Napaawang ang labi ni Arianne. “Tingin ko tamad ka lang gumawa ng nickname para sa kanya, di ba? Ikaw ay darating sa lahat ng mga kadahilanang ito. Ang mga palayaw ay sinadya na tawagin habang sila ay bata pa; hindi na sila kailangan paglaki nila.”Habang nag-uusap sila, biglang tumawag si Jackson at sinabing, “Nakadrive ka ba talaga papunta kay Arianne kasama si Plato? Hindi mo ba alam ang iyong sariling mga kasanayan sa pagmamaneho? Ano ang iniisip mo? Paano kun
Umiling si Janice. “Kalimutan mo na yan. Hahanap ako ng ibang pagkakataon. Kailangan ko itong ibigay sa kanya ng personal. Salamat."Hindi na itinuloy ni Sylvain ang usapan at umalis na para kumuha ng kape.Bumalik siya mula sa pagbili ng kape at nadatnan niyang nandoon pa rin si Janice. Mainit ang araw noon at nakaupo siya sa harap ng isang flower terrace sa gilid ng kalsada. Ang ilang hibla ng buhok sa kanyang noo ay basang-basa sa pawis, dahilan para magkadikit. Magalang siyang ngumiti sa kanya nang magtama ang kanilang mga mata. “Sylvain!”“Mm?” sagot niya, iniisip na nagbago na ang isip niya.Humakbang paharap si Janice at nagmamakaawa sa kanya. “Maari mo ba akong tulungan? Hilingin kay Mr. Tremont na makita ako, minsan lang? Sabihin mo lang sa kanya na nandito ako para bayaran siya. Kailangan ko siyang makita; Pwede akong pumasok sa loob, o pwede naman siyang lumabas. Bigyan mo lang ako ng limang minuto!"Tumango si Sylvain. “Sure, ipapadala ko ang mensahe. Maghintay ng samp
Kumunot ang noo ni Mark. “Malaki ang mundo. Dapat mong tuklasin ito. Ang kumpanyang ito ay hindi angkop para sa iyo. Hindi matutuwa ang asawa ko.”So, ito lang ang para pasayahin si Arianne?Galit na nagngangalit ang ngipin ni Janice, ngunit hindi ito napigilan.Nang makita ito, nagsalita si Davy. “Tara na. May trabaho si Mr. Tremont.”Huminga ng malalim si Janice, tumango kay Mark, saka umalis. Arianne... Isang araw, babayaran niya siya!…Bumalik si Mark sa Tremont Estate noong 5PM. Pinaliguan ni Arianne si Aristotle. Umalis si Tiffany kasama si Plato. Masyado silang rambunctious sa oras ng paglalaro sa courtyard kaninang hapon, kaya natabunan ng putik si Aristotle.“Maliligo lang ako. Ako na ang maghuhugas sa kanya,” alok ni Mark nang makitang basang-basa siya sa pawis. "Pumunta ka at magpahinga."Tinanggap ni Arianne ang alok. Buong araw niyang inaalagaan si Aristotle. Napagod siya.Pagdating pa lang niya sa baba para magpahinga, biglang nag-text si Tiffany sa kanya: 'Ari,
Tinawag siya ni Tiffany bandang tanghali. "Ari, kailangan pa ni Will ng kaunting pera sa kanyang pagtatapos. Ibebenta mo ba ang bahay? Ayos lang kung hindi mo kaya. Sa tingin ko dapat tayong mag-ingat dito. Paano kung malaman ni Mark? Hindi lang ikaw ang natatakot. Ako din."Napabuntong-hininga si Arianne. "Gagawin ko. Kaya kong ibenta, basta't malampasan niya ang balakid na ito. Malaking pera ang binayaran ni Mark para ipa-renovate ko ang Wynn Mansion. Ngayon, ginamit ko na ang perang ibinigay sa akin ni Helen para tulungan si Will. Hindi ko hahayaang malaman ni Mark ang tungkol dito. Titingnan ko ang bahay ngayong hapon at kukuha ako ng ahente na magbebenta nito, pagkatapos ay ibenta ito sa lalong madaling panahon. May sinabi ka ba kay Will?""Hindi," sagot ni Tiffany. “Pero naghihinala na siya. Tinanong niya ako kung saan ako nakakuha ng pera, kaya nagsinungaling ako at sinabi na tinanong ko si Jackson. Hiniling niyang pasalamatan si Jackson, at natakot ako. Kahit papaano nagawa k
Hindi nangahas si Jackson na magkomento sa paksa. “Well… Dapat mo sigurong tanungin si Arianne. Walang silbi ang pagtatanong sa akin. Hindi ako sasali sa mga gawain mo. Pangasiwaan ang kinalabasan sa iyong sarili. Si Arianne ay maaaring magpigil ng sama ng loob. Kung sisimulan ko ang isang bagay, dahil lang sa sinabi ko, maaalala niya ito habang buhay.”Huminga ng malalim si Mark, bumangon, at bumalik sa kwarto. Matutulog na sana si Aristotle ngunit nagising siya nang marinig niyang binuksan ni Mark ang pinto. Walang magawa si Arianne. “Bakit kailangan mong pumasok ngayon? Siya ay natutulog, at ngayon ay gising na muli... Ang sakit ng aking mga braso.”Sinulyapan niya ang kanyang telepono sa kama, naglakad pasulong, at sinabing, “Hahawakan ko siya. Hayaan mong patulugin ko siya."Napakasakit ng mga braso ni Arianne, kaya ibinigay niya si Aristotle sa kanya at umupo sa kama para magpahinga.Pagkaraan ng ilang sandali, tumigil si Aristotle sa paggalaw. Ibig sabihin ay mahimbing ang t
Hindi sumagot si Mark. Nanatili siyang nakatayo sa kanyang pwesto saglit, saka tumalikod at umalis.Di nagtagal, umalis ang kanyang sasakyan mula sa Tremont Estate. Wala na siya at malamang hindi na siya babalik mamayang gabi.Hindi makatulog si Arianne. Tumayo siya at tinawagan si Tiffany. “Paano nalaman ni Mark ang tungkol sa utang ko kay Will?”Nagulat si Tiffany. "Alam niya? wala akong sinabi! Magiging aso ako pag nagsisinungaling ako! Well... Alam ito ni Jackson, ngunit alam niya lang na pinahiram ko si Will ng pera. Alam din niyang may problema sa pananalapi ang kumpanya ni Will. Wala akong sinabi, dapat maniwala ka sa akin. Hindi ko alam kung paano nalaman ni Mark ang tungkol dito!”Ipinaliwanag iyon. Kung alam ni Jackson, madaling pagsama-samahin ni Mark ang lahat."Forget it," mahinang sagot niya. "Alam niya. I'll just have to face facts... Kalalabas lang niya. Sigurado akong hindi siya uuwi ngayong gabi. Malamang yayain niya si Jackson na sumabay sa inuman. Sabihin kay J
Naalala ni Jackson ang mga bilin ni Tiffany bago siya umalis ng bahay. "Tama na yan. Itigil ang pag-inom. Ganito rin ang ginawa ni Eric sa kanyang kalusugan, uminom siya ng sobra mula sa murang edad. Sa bilis na pupuntahan mo, ipapadala ka sa ospital para sa pagdurugo ng bituka bago ang umaga."Hindi siya pinansin ni Mark at nagpatuloy sa pag-inom, na para bang alak lang ang tanging paraan para manhid ng kanyang pag-iisip. Sa ganoong paraan, hindi siya magiging masama.Nagpanic si Jackson, napakamot ng ulo. Pagkaraan ng ilang sandali, palihim niyang pinadalhan si Arianne ng mensahe nang malasing na si Mark sa kanyang sarili sa pagkahilo: ‘Babagsak siya sa lahat ng pag-inom na ito kung hindi ka dumating ngayon. Hindi ka rin ganap na inosente dito. Ganun ba kahirap humingi ng tawad? Si Mark ay hindi ganap na hindi makatwiran, alam mo. Magkasama kayo, kailangan mong ayusin ang mga bagay-bagay maaga o huli.'Gising pa si Arianne. Tumayo siya at nagpalit ng damit nang makita ang mensahe,
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy