Habang pinapakiramdaman niya ang pader para buksan ang ilaw ay pinigilan siya ni Tiffany. "Hindi! Gusto kong patayin ang mga ilaw. Medyo nahihiya ako.”Alam niya ang nasa isip nito. Nag-aalala siyang baka ma-turn off siya sa mga stretch marks niya. Ngumiti ito at hinalikan siya sa noo. “Hindi ka ba tanga? Karaniwan kang walanghiya, hindi ko alam na kaya mong makaramdam ng kahihiyan. Hinding-hindi ako ma-turn off sa iyo. Nakuha mo ang mga markang ito dahil nagkaroon ka ng anak ko. Sila ang iyong medalya ng karangalan.”Nahulog si Tiffany sa sinabi niya. Talagang mayroon siyang makikinang na dila na tumulong sa kanya upang maihatid ang lahat ng matatamis na salita.Binuksan ni Jackson ang ilaw nang wala pa rin siyang iniisip.Mabilis na hinablot ni Tiffany ang mga saplot at itinago ang katawan sa sandaling bumukas ang ilaw. “Ay, teka! Ayaw kong bukas ang mga ilaw. Bigyan mo ako ng oras para mag-adjust!"Ngumiti siya ng pilyo. Hindi niya pinansin ang mga reklamo nito at hinawakan ang
Napansin ni Tiffany na may mali bago siya matapos magsalita. Inangat niya ang tingin niya at nakita niyang nanlamig ang ekspresyon ni Jackson. Nanlilisik ang mga mata niya sa gulat. Hindi niya maintindihan kung ano ang nangyayari sa kanya. “A-anong meron? Bakit ganyan ka makatingin sa akin?" Parang nagbago na siya sa ibang tao. Kasing lamig ng yelo ang tono niya. “With that marriage of convenience, do you really think that he'd actually develop some f*cking feelings for Melanie Lark? Nasa isip mo lahat. I've told you, bawal mo siyang makita. Ni hindi sinasadya at lalong hindi sinasadya. Sa susunod, iwasan mo na siya!”Ang biglaang pagbabago ng kilos niya ay natakot kay Tiffany. Nakanganga siya, hindi sigurado sa sasabihin.Mabilis na tinapos ni Jackson ang kanyang shower at padabog na lumabas, naiwan siyang mag-isa sa banyo. Nakaramdam agad ng laman ang puso niya. Maayos ang takbo ng lahat hanggang sa nabanggit niya si Alejandro, at bigla itong naging ganito...Lingid sa kanyang k
Talagang nakahinga ng maluwag si Alejandro nang pumasok siya sa kanyang silid, hindi sigurado sa dahilan kung bakit. "Maayos ba ang iyong pakiramdam?"Bahagyang nagulat si Melanie. “I told you, you can drop the act. Walang tao sa paligid, kaya dapat mong ipagpatuloy ang harapan? Hindi kita susumbat kay lolo, para makabalik ka bukas. Medyo maganda ang lagay ko rito.”Hindi pinansin ni Alejandro ang sinabi ni Melanie at ipinatawag si Jett, na siyang nagdala ng lahat ng binili ni Alejandro para sa kanya. Hindi nagtagal ay napuno ang dressing table niya ng mga gamit.Nagsimulang lumambot ang puso ni Melanie, ngunit pinilit niyang manatiling kalmado habang sinabi niyang, “Salamat sa iyong mabait na kilos, ngunit hindi ko tinatanggap ang mga ito, dahil alam kong hindi mo ito kusang-loob na ibinibigay sa akin.”Ayaw madamay ni Jett sa kanilang pagtatalo, kaya lumabas na siya ng kwarto matapos ilagay ang mga regalo.Walang ekspresyong sinabi ni Alejandro, “Kung ayaw mo, itapon mo na lang.
Alam na alam ni Alejandro na natural na lalaki iyon, wala nang iba. Bumigat ang mga talukap ni Melanie pagkaraan ng ilang sandali, marahil ay dahil sa nakamamatay na tahimik na kapaligiran na tila isang oyayi at, bukod pa rito, ang kanyang pagbubuntis, na naging dahilan para madali siyang mapagod. Akala niya ay hindi siya makakatulog dahil kay Alejandro...Habang inaayos niya ang kanyang posisyon sa pagtulog para maging komportable, biglang sinabi ni Alejandro, "Stop moving around."Matutulog na sana si Melanie pero nagising siya sa biglaang ingay niya. Nagsimula siyang makaramdam ng inis at ibinato ang galit sa kanya sa pagsasabing, “Nasa sarili kong bahay, natutulog sa sarili kong kama. Bakit hindi ako makagalaw? Hindi ka ba masyadong hindi makatwiran?” Hindi niya napansin na natamaan niya ang binti nito habang gumagalaw siya. Biglang pumatong si Alejandro sa kanya, nasa isang tabi ang bawat kamay. Nagulat si Melanie at napalingon. "Anong ginagawa mo? Lumayo ka sa akin!”Ang
Nang matapos kumain si Melanie, umalis si Alejandro sa kanyang bahay at nakahinga nang maluwag nang makasakay siya sa kanyang sasakyan.Napansin ito ni Melanie at tinanong siya, “Nagaan ang pakiramdam mo ngayon? Hiniling kong huwag kang sumama, pero pinili mong hindi ako pansinin. Hindi ko gusto ang pakikitungo sa aking mga magulang pati na rin.Nanatiling tahimik si Alejandro. Maaga siyang nagising at inaantok pa rin kaya pumikit siya at nagpahinga.Hindi sigurado si Melanie sa sarili. Nalaman kaya ni Alejandro na palihim niyang kausap si Tiffany? Malamang... hindi niya alam ang tungkol dito, di ba? Kung hindi, siya ay sasabog sa galit sa halip na maging kalmado. Naisip niya na maaari rin siyang maging malinis bago niya malaman ang kanyang sarili.Pagkaraan ng ilang sandali, sinabi niya, "Kinakontak ko si Tiffany."Nanlamig ang katawan ni Alejandro nang walang malay. “At?”Kaya, tama siya—magre-react lang si Alejandro kapag may kaugnayan ito kay Tiffany; hindi niya papansinin an
Siyempre, hindi nangahas si Arianne na buhatin muli si Plato dahil natatakot siyang magselos ang kanyang anak.Nang tanungin ni Arianne kung nakaisip si Tiffany ng isang palayaw para kay Plato, umiling siya. “Hindi, kailangan bang gumawa ng palayaw para sa mga lalaki? Kapag si Smore ay lumaki na bilang isang guwapong binata, hindi ba't katawa-tawa na tawagin pa rin siyang Smore? Ang mga batang babae na magarbong sa kanya ay pagpunta sa tawanan ang kanilang mga asno off. Ang mga palayaw ay cute lamang kapag sila ay maliit.”Napaawang ang labi ni Arianne. “Tingin ko tamad ka lang gumawa ng nickname para sa kanya, di ba? Ikaw ay darating sa lahat ng mga kadahilanang ito. Ang mga palayaw ay sinadya na tawagin habang sila ay bata pa; hindi na sila kailangan paglaki nila.”Habang nag-uusap sila, biglang tumawag si Jackson at sinabing, “Nakadrive ka ba talaga papunta kay Arianne kasama si Plato? Hindi mo ba alam ang iyong sariling mga kasanayan sa pagmamaneho? Ano ang iniisip mo? Paano kun
Umiling si Janice. “Kalimutan mo na yan. Hahanap ako ng ibang pagkakataon. Kailangan ko itong ibigay sa kanya ng personal. Salamat."Hindi na itinuloy ni Sylvain ang usapan at umalis na para kumuha ng kape.Bumalik siya mula sa pagbili ng kape at nadatnan niyang nandoon pa rin si Janice. Mainit ang araw noon at nakaupo siya sa harap ng isang flower terrace sa gilid ng kalsada. Ang ilang hibla ng buhok sa kanyang noo ay basang-basa sa pawis, dahilan para magkadikit. Magalang siyang ngumiti sa kanya nang magtama ang kanilang mga mata. “Sylvain!”“Mm?” sagot niya, iniisip na nagbago na ang isip niya.Humakbang paharap si Janice at nagmamakaawa sa kanya. “Maari mo ba akong tulungan? Hilingin kay Mr. Tremont na makita ako, minsan lang? Sabihin mo lang sa kanya na nandito ako para bayaran siya. Kailangan ko siyang makita; Pwede akong pumasok sa loob, o pwede naman siyang lumabas. Bigyan mo lang ako ng limang minuto!"Tumango si Sylvain. “Sure, ipapadala ko ang mensahe. Maghintay ng samp
Kumunot ang noo ni Mark. “Malaki ang mundo. Dapat mong tuklasin ito. Ang kumpanyang ito ay hindi angkop para sa iyo. Hindi matutuwa ang asawa ko.”So, ito lang ang para pasayahin si Arianne?Galit na nagngangalit ang ngipin ni Janice, ngunit hindi ito napigilan.Nang makita ito, nagsalita si Davy. “Tara na. May trabaho si Mr. Tremont.”Huminga ng malalim si Janice, tumango kay Mark, saka umalis. Arianne... Isang araw, babayaran niya siya!…Bumalik si Mark sa Tremont Estate noong 5PM. Pinaliguan ni Arianne si Aristotle. Umalis si Tiffany kasama si Plato. Masyado silang rambunctious sa oras ng paglalaro sa courtyard kaninang hapon, kaya natabunan ng putik si Aristotle.“Maliligo lang ako. Ako na ang maghuhugas sa kanya,” alok ni Mark nang makitang basang-basa siya sa pawis. "Pumunta ka at magpahinga."Tinanggap ni Arianne ang alok. Buong araw niyang inaalagaan si Aristotle. Napagod siya.Pagdating pa lang niya sa baba para magpahinga, biglang nag-text si Tiffany sa kanya: 'Ari,
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy