Natural, hindi tumutol si Mr. Yaleman na isama si Robin dahil kay Arianne. Siya ay likas na kuripot at bihirang isama ang kanyang mga empleyado o kliyente para kumain. Gayunpaman, ngayon, dinala niya sila sa isang mamahaling restaurant. Tila wala siyang pakialam sa pera na dapat niyang gastusin habang siya ay masayang tumatawa. Hindi ito nakakagulat. Pagkatapos ng lahat, kasama ang isang taga-disenyo na tulad ni Sylvain na nakasakay, ang mga mayayamang kliyente ay dadagsa sa kumpanya at kikita siya ng pera. Ang mga mayayamang kliyenteng iyon ay kikita siya ng mas maraming pera kaysa magtrabaho sa ilang kumpanya. Nagiging bukas-palad siya dahil alam niyang makakatanggap siya ng malaking pagbabalik.Pagdating nila sa restaurant, mataktikang nagbuhos ng tubig si Robin para sa lahat. Alam niya na siya ay higit pa sa isang prop dito. Ang pinakamaliit na magagawa niya ay maging kapaki-pakinabang.Napatingin si Mr. Yaleman kina Sylvain at Arianne. Habang tinitignan niya ang mga ito ay mas l
Tumaas ang kilay ni Sylvain at napangisi siya. “Akala ko... nahihiya ka lang. Dalawang uri pa lang ng babae ang nakilala ko; yung hindi maalis ang tingin sa akin at yung umiiwas ng tingin sa akin. Gayunpaman, lahat sila ay may pagkakaparehas—Bumibilis ang tibok ng puso nila kapag nakikita ako…”Nabigla si Arianne sa kanyang matapang na pagpapakita ng kumpiyansa. Mukhang siya ay medyo narcissistic. Inamin ni Arianne na napakagwapo niya. Meron siyang dating, hitsura, at mayaman. Kung siya ang type niya, ayos lang. Marahil ay hindi niya ito titigilan ng kaunti. Gayunpaman, hindi siya. Bakit ang dami niyang sinasabi? Kakakilala lang nila, at hindi sila close. Awkwardly siyang umubo bago tumahimik at sinabing, “Hindi tumitibok ang puso ko. Hindi lang ako sanay na may mga taong sobrang lapit sa akin at tinatamaan ako. Sa anumang kaso, hindi tututol si Mr. Yaleman. Maaari kang maglakad ngayon para maghanap ng inspirasyon kung gusto mo…”Natigilan si Sylvain. Hinila niya ang sarili sa upuan.
Sa pagtatapos ng araw, si Sylvain ay isang nangungunang fashion designer. Nagkaroon sila ng maliliit na pag-uusap sa paglalakbay na nagbigay inspirasyon kay Arianne. Sa huli, naramdaman niyang hindi masamang ideya ang pagpapauwi sa kanya ni Sylvain.Kinawayan siya ni Sylvain nang makarating sila sa labas ng entrance ng Tremont Estate. "Kita tayo bukas."Nagpasalamat siya at mabilis na lumabas ng sasakyan.Nakita ni Mary ang lahat ng ito at humakbang pasulong kasama si Aristotle sa kanyang mga bisig. “Ari, sinong nagpauwi sayo? Hindi iyon ang sasakyan ni Mr. Tremont.”“A colleague,” kaswal na sagot ni Arianne.Lalong natakot si Mary. “Isang kasamahan? Isang lalaki? Maaaring wala akong gaanong karanasan, ngunit pagkatapos magtrabaho para sa Tremonts sa loob ng maraming taon, masasabi ko kung gaano kamahal ang kotse na iyon. Sinong kasamahan mo ang posibleng magmaneho ng ganoon kamahal na kotse? Isang tingin sa kulay na iyon, at masasabi mo lang kung gaano siya hindi mapagkakatiwalaa
Inakala ni Mark na tulog na si Arianne dahil sa paglabas niya sa pinto, abala siya sa kanyang cellphone at hindi niya sinusubukang itago ang conversation. "Wala akong pakialam kung ano man ang balak mong gawin," sabi niya. “Sige at ilabas mo ang maraming problema hangga't gusto mo hanggang sa matapos ang mundo. wala akong pakialam. Paumanhin na pumutok ang iyong bula, ngunit hindi ako, sa anumang paraan, isang taong walang prinsipyo."Nang marinig ni Arianne ang bakal na galit sa kanyang boses, ibinaba ni Arianne ang kanyang panulat at tumingala sa kanya.Nagtama ang kanilang mga mata, at bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Mark bago niya ibinaba ang tawag. "Gising ka pa ba? Anong ginagawa mo sa sala?"Itinago ni Arianne ang kanyang hindi natapos na draft sa kanyang sarili. “Naghihintay sa iyo, ano pa ba? Sino yung kausap mo? Parang naasar ka."Bumalatay ang pagod sa kanyang mga mata. “Wala lang. Maliligo ako. Dapat magpahinga ka ng maaga."Medyo masama ang loob ni Arianne sa kany
Ang unang katwiran na pumasok sa isip ni Arianne ay si Sylvain ay nakatira sa isang kalapit na kapitbahayan, na magiging isang makatwirang paliwanag na hindi humingi ng karagdagang pansin. Dahil medyo nakakaabala si Arianne sa pasulong at pag-bid sa kanya ng magandang umaga, nagpasya siyang tumalikod at umalis sa lugar sa pamamagitan ng ibang ruta.Biglang ibinaba ni Sylvain ang bintana ng sasakyan at kumaway sa kanya. “Umaga, Sunshine! Nagtatrabaho tayo sa parehong lugar, hindi ba? Maaari kitang tulungan.”Hindi nakuha ni Arianne ang kanyang ekspresyon mula sa kanyang kinatatayuan sa kabilang kalye, ngunit nagawa pa rin niyang itapon siya. Bakit pakiramdam niya ay narito ang lalaking ito na gumagawa ng mga batayan sa hindi maarok na layunin?Natural, ang pagbati ni Sylvain ay naging imposible na magkunwaring hindi siya nakikita. Hindi mapakali, pumasok siya sa kotse niya at nagtanong, "Bakit ka nandito?"Pinapantayan siya ni Sylvain ng isang misteryoso, makahulugang ngiti. “Ano an
Hindi magaling si Robin sa pagsabi ng ‘hindi’, kaya para iligtas siya sa kahihiyan, tinanggap ni Arianne ang kanyang baso at sinabing, “Cheers.”Natuwa si Sylvain, na agad na umupo sa pagitan nina Robin at Arianne. "Ngayon, mas katulad iyon."Hindi pa nakikisalamuha si Robin sa mga lalaki noon, kaya mabilis siyang napigilan ng biglaang pag-aayos na lumabas sa kaliwang field, dahilan para ituwid ng kawawang babae ang kanyang likod bago nanlamig sa matigas na posisyon. Sa kasamaang palad, si Sylvain ay napaka-extrovert at walang malasakit na pinulupot niya ang kanyang braso sa balikat ni Robin nang mabilis.“Soooo! Balita ko ikaw ang tuta ni Arianne. Sa palagay ko hindi mo dapat gamitin ang labis na pag-imik ng iyong master. It doesn’t add to your charm if you keep things to yourself and don’t talk,” he pointed out.Mabilis na nagtaas ng boses si Arianne at nilinaw, “Excuse me, but she isn’t my ‘puppy.’ The correct term you were looking for is ‘protégé,’ okay? 'Tuta,' seryoso? Parang
Nang makalabas sila ay nag-reklamo si Robin, “Kailangan mo ba akong pigilan? Binastos ka nila sa likod mo, miss! Hindi ka ba naiinis? Palagi kong iniisip na ako ay isang mahinang doormat, ngunit ikaw ay cool, hindi ba? O isa ka bang nakakatakot na pusa gaya ko? Natatakot ka bang magkagulo?"Pinatatag ni Arianne ang sarili sa tulong ng isang puno sa sidewalk. “Hindi, naramdaman ko lang na parang walang kwenta ito. Narinig mo naman sila diba? Kilala nila ako bilang Mrs. Tremont. Kung nakipag-away ako sa kanila para sa maliit na bagay na ito o, hindi ko alam, ginawa itong pisikal, gaano ito kalala sa akin? Ipapahiya ko rin ang lalaki ko! Sa totoo lang, I'm just so-very-disinterested in talking to people like these, you know? Hangga't hindi masyadong nalalayo ang mabahong bibig nila, wala akong pakialam. Kung lumampas sila sa linya ko, gayunpaman, sasagutin ko."Isang pipi at lasing na ngiti si Robin. “Oh ho ho, touche! Hindi tayo kasing baba nila. Ang pakikipaglaban sa isang grupo ng mg
Hindi nakasagot si Arianne kay Davy. Sa halip, bigla niyang iwinagayway ang kanyang mga kamay bilang pagpapaalis.Nang mapansin ni Mark kung gaano kabagbag ang kanyang mga hakbang at kung paano siya nakahawak sa frame ng pinto, binitawan niya ang mga papel sa kanyang kamay at sumugod, nahuli siya.“Sino ang nagpainom sayo, Ari? Hindi mo ba alam ang limitasyon mo?" saway niya.Napasubsob si Arianne sa kanyang dibdib at namilipit dito. “M-May company hangout, at um, hindi ako pwede mag-absent, t-tapos, i-i-iba pakiramdam ko nga-ngayon. Parang hin-hindi ako lasing. Ito ay... eh, kakaiba..."Kumunot ang noo ni Mark at naramdaman ang bahagyang nilalagnat niyang noo. Isang hapdi ang dumating sa kanya, at siya ay nagtanong, "Ikaw ba ay nagpunta dito nang mag-isa?""Pumara ako ng taksi, ngunit hindi ko ito matiis hangga't hindi ako nakarating sa bahay, hindi ko kaya," napabuntong-hininga siya. “Kaya pumunta ako sa iyong opisina, at Diyos, bakit ang init dito? Masyadong mataas ang AC mo…”
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy