Hindi nakasagot si Arianne kay Davy. Sa halip, bigla niyang iwinagayway ang kanyang mga kamay bilang pagpapaalis.Nang mapansin ni Mark kung gaano kabagbag ang kanyang mga hakbang at kung paano siya nakahawak sa frame ng pinto, binitawan niya ang mga papel sa kanyang kamay at sumugod, nahuli siya.“Sino ang nagpainom sayo, Ari? Hindi mo ba alam ang limitasyon mo?" saway niya.Napasubsob si Arianne sa kanyang dibdib at namilipit dito. “M-May company hangout, at um, hindi ako pwede mag-absent, t-tapos, i-i-iba pakiramdam ko nga-ngayon. Parang hin-hindi ako lasing. Ito ay... eh, kakaiba..."Kumunot ang noo ni Mark at naramdaman ang bahagyang nilalagnat niyang noo. Isang hapdi ang dumating sa kanya, at siya ay nagtanong, "Ikaw ba ay nagpunta dito nang mag-isa?""Pumara ako ng taksi, ngunit hindi ko ito matiis hangga't hindi ako nakarating sa bahay, hindi ko kaya," napabuntong-hininga siya. “Kaya pumunta ako sa iyong opisina, at Diyos, bakit ang init dito? Masyadong mataas ang AC mo…”
Awkward na ngumiti si Arianne. “Sorry… Baka naparami ako kagabi.”May naisip si Mark at naging madilim ang ekspresyon nito. "Hindi ka masyadong uminom, pero may naglagay ng isang bagay sa iyong inumin. Ngayong matino ka na, pag-isipan mong mabuti. Sinong gumawa nito? Tiyak na hindi kita papayagang pumunta sa opisina nang walang pag-aalala kung mayroon kang taong dalawang mukha sa iyong tabi."Naalala ni Arianne ang higit pang mga detalye mula kagabi, salamat sa kanyang paalala. Tama, hindi siya nakaramdam ng sobrang init dahil lang sa alak, at dinaig din siya ng kakaibang pakiramdam. Ang pakiramdam na iyon ang nagtulak sa kanya na pumunta sa opisina ni Mark upang makita siya pagkatapos ay humingi ng sex mula sa kanya, paulit-ulit ...Naisip niya ang champagne na galing kay Sylvain kagabi. Sinadya niyang idiin na para sa kanya ang champagne na iyon at pinigilan niya itong ibahagi sa iba. Ang iba ay nakainom ng iba pang alak, kaya imposibleng mangyari ito sa lahat. Kung ito ay ang cha
Naka-tiptoe si Arianne saka matapang na inabot at ipinulupot ang mga braso sa leeg nito. Kasunod nito ay hinalikan niya ang kanyang cheek at nagmamadaling umalis. "Wag mong kalimutang sunduin ako pagkatapos ng trabaho! Mananatili ako sa iyo kung kailangan mong mag-overtime!"Itinaas ni Mark ang kamay niya at hinaplos ang pisngi niya habang pinagmamasdan siyang umalis. Ang mga sulok ng kanyang mga labi ay dahan-dahang nagkurba paitaas. Ang araw ay tiyak na sumisikat mula sa kanluran ngayon...Bumalik siya sa kotse at naalala kung paano siya na-spike kagabi. Hindi niya mapigilang mag-alala, kaya nagpadala siya ng mensahe: ‘Mag-ingat ka, tawagan mo ako kung may kailangan ka. Huwag magpakitang gilas at subukang lutasin ang lahat sa sarili MO. Kailangan kong maglinis pagkatapos mo kung guluhin mo ito. Mas magiging mahirap iyon para sa akin.’Nakangiting sagot ni Arianne sa kanyang mensahe. Alam niya kung ano ang gagawin.Karaniwang mas maagang dumating si Robin kaysa sa kanya. Ngayon, s
Halos lunch break na. Masikip pa rin ang opisina. Hindi nakausap ni Arianne si Sylvain sa opisina bagkus ay inimbitahan siya para mananghalian. Pumayag kaagad si Sylvain at nagmungkahi ng magandang French restaurant.Nang makahanap na sila ng upuan at umupo, dumiretso na sa punto si Arianne. “May nagdroga sa amin ni Robin kagabi. Pinaghihinalaan ko na mayroong isang bagay sa champagne. Ano sa tingin mo?"Tinitigan siya ni Sylvain na may kalahating ngiti. "At sa tingin mo nagawa ko? Ano kaya ang motibo ko? Totoo na binigyan kita ng champagne, at ikaw lang ni Robin ang uminom nito at nahuli sa malalim na tae. Totoo ang lahat ng iyon, ngunit hindi ko ginalaw ang champagne. Maaaring magmukha akong kahina-hinala, ngunit wala kang anumang katibayan upang patunayan na ginawa ko ito. ikaw ba?”Hindi nakaimik si Arianne. Mukhang hindi niya mabasa si Sylvain. Mukhang hindi siya nagulat o kinakabahan.After some thought, she asked, “Ano ang plano mo kay Robin? Siya ay mula sa isang pamilya ng
Sumang-ayon si Robin sa kanya. "Alam ko. Hindi ko siya deserve. Palagi siyang napapaligiran ng mga babae, at hindi ako gaanong kaakit-akit. Hindi ako umaasa sa kahit ano."Walang masabi si Arianne. “Hindi iyon ang ibig kong sabihin. Hindi importante kung kaakit-akit ka, isa lang sa inyo ang nasa mundong ito at hindi na magkakaroon ng iba pa. Ang bawat isa ay espesyal sa kanilang sariling paraan. May dahilan tayo. Bakit mo iisipin na hindi mo siya deserve? Kung sasabihin ko sayo ang totoo, mayroon kang malinis na background ng pamilya, at ikaw ay isang dalisay na babae. Mayroon kang mas mahusay na mga pagpipilian. Maaaring magaling si Sylvain sa lahat ng aspeto, ngunit hindi dapat ipagmalaki ang kanyang personal na buhay. Masyado siyang promiscuous. Kung sinuman ang hindi karapat-dapat, siya iyon. Hindi ka niya deserve. Babalik na ako sa trabaho. Malamang kakausapin ka niya agad."Lalong kuminang ang mga mata ni Robin nang tumingin siya kay Arianne ngayon. Ang pagtanggap ng pagkilala
Nakipaglaro saglit si Arianne kay Aristotle ngunit hindi niya maiwasang mag-alala kay Robin. Kaya naman, nagpadala siya ng mensahe para tingnan siya. Mabilis na sumagot si Robin: ‘Nilinaw niya sa akin ang mga bagay-bagay. Ito ay isang sakuna, at hiniling niya sa akin na huwag isipin iyon at magpanggap na walang nangyari. Mag-uusap kami sa isa't isa gaya ng nakagawian mula ngayon. Humingi na siya ng tawad sa akin at pinainom niya ako ng pagkain. Ang sabi niya, magme-mentor siya sa akin simula ngayon kasama ka. I think this is a good idea para hindi tayo masyadong ma-pressure. Kakakilala lang namin, kaya parang hindi bagay ang pagsasama-sama. Nakipag-away lang ako sa parents ko sa bahay dahil hindi ako umuwi kagabi. Napagalitan ako ng husto. Alam kong sinabi ko na away iyon, pero ako lang ang sinisigawan. Huwag kang mag-alala, Arianne. Ayos lang ako.'Napabuntong-hininga si Arianne. Ang kinalabasan na ito ay hindi perpekto, ngunit ito ang pinakamahusay na posibleng resulta.Pagdating n
Matapos kunin ang mga dokumento mula sa opisina at magpara ng taxi, nagmamadaling pumunta si Robin sa tirahan ni Sylvain. Nakapunta na siya sa tirahan ni Sylvain noon; bagaman hindi siya pamilyar sa lugar, hindi rin siya ganap na estranghero dito. Pagdating niya sa pintuan ni Sylvian, mabilis na tumibok ang kanyang puso. Huminga siya ng ilang malalim bago nag-ipon ng lakas ng loob na pinindot ang doorbell.Sa kanyang pagkakaalam, si Sylvain ay namumuhay mag-isa sa isang bungalow na walang mga butler o yaya. Matagal nang pinindot ni Robin ang doorbell ngunit walang epekto. Naisip niya na baka tulog pa si Sylvain, na normal naman dahil bandang alas-diyes pa lang ng umaga at kilala si Sylvain na isang taong nag-eenjoy sa nightlife. Walang choice si Robin kundi tawagan si Sylvain sa kanyang cell phone, at sa kabutihang palad, sinagot niya ito. Nang malaman niyang hinihintay siya ni Robin sa pintuan, binigay talaga nito ang password sa pagpasok sa bahay niya sa garalgal na boses bago ibina
Nataranta at nabalisa si Robin kaya nanginig ang kanyang katawan. Nakagat niya ang kanyang labi nang walang sinasabi. Sa totoo lang hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Nawalan siya ng kakayahang mag-isip, dahil nababalot siya ng hininga ni Sylvain. Gayunpaman, isang bagay ang napakalinaw sa kanya: paano niya malalabanan ang pang-aakit ni Sylvain kung wala siyang karanasan sa pag-ibig at pakikipagrelasyon?Wala siyang pinagkaiba sa anumang karaniwang babae. Hinangaan niya si Sylvain, hanggang sa puntong minahal niya ito. Gayunpaman, ang lahat ng ito ay mga iniisip lamang sa kanyang ulo. Hindi niya naisip na gawing aksyon ang mga damdaming iyon, ngunit nasa ganitong sitwasyon siya ngayon...Nang makitang hindi na nagpumiglas si Robin at nananahimik, matapang na kumilos si Sylvain.Hanggang sa gumalaw pababa ang katawan ni Sylvain ay natauhan si Robin. “Baliw ka…!”Ang madamdaming galaw ni Sylvain ay nagpatigil sa mga pag-ungol ni Robin habang nakatutok siya sa sandaling iyon. Si
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy