Tulala pa rin siya nang buhusan ni Mark si Helen ng isa pang baso ng alak at sinabing, “Merry Christmas, mom.”Natahimik ang lahat sa paligid ng hapag kainan.Tahimik na lumingon sina Henry at Mary kay Arianne.Mabilis na itinaas ni Arianne ang kanyang baso para iwaksi ang awkward na kapaligiran at sinabing, “Merry Christmas, everyone. Uminom tayo."Alam ng lahat na she was trying her best para hindi maging awkward kaya sumama sila sa kanya.Hindi pa nanay ni Arianne, alam na alam ni Mark na hindi niya nalampasan ang balakid sa kanyang puso.Si Helen, bilang pinakamatanda sa lahat ng naroroon, ay mabilis na binago ang paksa. Tinanong niya si Mark, "Kumusta ang kumpanya ngayong taon, Mark?"Sagot ni Mark, “Okay namn. Nakarating na kami."Nagpatuloy ang dalawa sa pag-uusap tungkol sa negosyo. Dahil hindi masyadong alam ni Arianne ang tungkol dito, umupo siya at inalagaan si Smore.Pagkatapos ng hapunan, pumunta ang pamilya sa balkonahe sa ikalawang palapag upang tingnan ang mga
Natanggap ni Alejandro ang reply ni Tiffany at tumingin sa mga paputok sa malayo habang nakaupo siya sa kanyang wheelchair. Siguradong iisang tanawin ang tinitingnan nila ni Tiffany dahil nasa iisang lungsod sila, sa iisang mundo...Biglang binuksan ni Melanie ang pinto at pumasok sa kwarto.Kusang inilagay ni Alejandro ang kanyang telepono nang nakasubsob ang mukha sa maliit na mesa.Napansin ni Melanie ang kanyang mga kilos ngunit nagkunwaring walang pakialam. “Binigyan ako ni Lolo ng pera bilang regalo, at nasa akin ang iyong bahagi. Naghanda pa si Lolo ng isa para sa sanggol."Hindi nabigla si Alejandro. “Maaari mong itago ito para sa suwerte. Pagod na ako kaya matutulog muna ako."Umakyat si Melanie at tinulungan siyang humiga sa kama at tinanggal ang sapatos niya. “Sige, kung ganoon. Sige na matulog ka na. Babalik ako at kakausapin si lolo ng kaunti pa." Bago siya umalis, hindi niya maiwasang mapasulyap sa phone niya sa mesa. Tinext niya ba si Tiffany bago siya pumasok? Hind
Nilakasan niya ang loob niya at naglakad papunta sa pinto ng kwarto niya bago ito marahang kumatok. "Jett, tulog ka na ba?"Walang sagot. Gayunpaman, hindi nagtagal, bumukas ang pinto, bumungad sa akin ang anyo ni Jett. Tumingin siya sa kanya at nagtanong, "Ano na?"Napailing siya, nahihiya. Nahirapan siyang ilagay sa mga salita ang kanyang iniisip. Pagkaraan ng ilang sandali, nag-ipon siya ng lakas ng loob at sinabing, “Pakiramdam ko… masubukan natin ito. Kung sa tingin mo hindi tayo bagay, pwede tayong maghiwalay, and I swear hindi na kita guguluhin. Feeling ko lang since magkakaanak na kami, being together might not a bad idea. Paano kung magtagumpay ang lahat? Sa oras na iyon, ang aming anak ay magkakaroon ng perpektong pamilya."Nanatiling tahimik si Jett.Sa bawat segundong nanahimik siya, mas nararamdaman ni Tanya ang pagdurog ng kanyang puso. Sa huli, hindi man lang siya naglakas-loob na salubungin ang mga mata nito. Nagsisimula na siyang bahagyang magsisi sa sobrang pagmam
Hindi nasiyahan si Arianne na kailangang mag-business trip si Mark ngayong holiday season. Gayunpaman, alam niyang wala siyang pagpipilian batay sa kanyang reaksyon. Mukhang medyo seryoso ang problema.Pagkaalis ni Mark ay nainis si Arianne sa bahay. Dahil wala nang magandang gawin, nagpasya siyang bisitahin ang White Water Bay Villa kasama si Smore.Si Tiffany ay naging isang sopa patatas sa puntong iyon. Siya ay nanirahan sa bahay nang maginhawa, naghihintay na ihain ang kanyang pagkain at inumin nang walang pakialam sa mundo.Inayos na ni Jackson ang lahat. Si Summer ang mag-aalaga kay Tiffany sa ngalan niya kapag kailangan niyang bumalik sa trabaho. Ipagpapatuloy niya ang pag-aalaga sa kanya pagbalik niya mula sa trabaho. Noong una, gusto niyang kumuha ng dalawang yaya ngunit tinanggihan ni Summer ang kanyang ideya. Sinabi ni Summer na hindi niya hilig na alagaan ng mga tagalabas si Tiffany at sa halip ay nag-alok siya ng tulong dahil may oras siya.Parang heaven kay Smore ang
Bagama't panahon ng kapistahan, hindi nagambala ang mga serbisyo ng paghahatid. Kaya naman, bumili si Arianne ng mga mani at ipinahatid sa kanya bilang kapalit ng kanyang regalo. Gumamit siya ng alyas sa column ng nagpadala kaya hindi nalaman ni Zoey at ng kanyang asawa na siya ang nagpadala nito.Natapos na ang holiday week nang bumalik si Mark. Mukha siyang pagod, halatang sobrang abala siya.Imbes na magreklamo, tinanong lang ni Arianne kung kumusta ang lahat sa kumpanya. Hindi na nagdetalye si Mark, “Ayos lang, kaya ko naman kaya wag kang mag-alala. Nagsimula ka na bang magtrabaho?"Umiling si Arianne at sinabing, “Maganda ang pakikitungo sa amin ng aming kumpanya. Bukas na lang ulit tayo magtratrabaho."Pagkatapos ng mahigit sampung araw na hindi nakita ni Mark si Smore, hindi na nagpapahinga si Mark at binuhat si Smore para makipaglaro sa kanya. Gayunpaman, tila hindi na gusto ni Smore na dalhin siya sa paligid. Mas pinili niyang gumapang ngayon. Kaya naman, nang buhatin si
Lalong humigpit ang hawak ni Mark sa kanya. “Halika na.”"Hindi ko alam kung paano," sagot niya, na parang tulala.Hinipan niya ng mahina ang tenga niya. “Sabihin, 'Magandang gabi, honey'. Halika.”Naririnig ni Arianne ang malakas na pagtibok ng kanyang puso. Ibinuka niya ang kanyang mga labi at pansamantalang sinabi, "Good night... honey?"Hindi naman coaxing, cute, or girly ang boses niya kaya hindi nasiyahan si Mark. “Mas matamis siguro ang boses mo kapag nagpapa-cute ka, understand? Marahil... dapat ko bang turuan ka?" Nang matapos siyang magsalita ay nagsimulang gumala ang kamay nito ng malikot sa katawan niya.Naramdaman niya ang paghinga niya sa lalamunan niya. "Bigyan mo ako ng isang gabi para pag-isipan ito. Mag usap tayo bukas."Hindi na nagpatuloy si Mark. Marahil, pagod na pagod siya. Ang kanyang hininga ay unti-unting humina, at siya ay tumigil sa paggalaw....Kinaumagahan, natulala si Arianne. Pagmulat pa lang ng mata niya ay sinalubong niya ang matinding titig n
Pagkadating sa opisina, nakaupo lang si Arianne nang batiin siya ni Robin. “Kamusta ang Pasko mo, Arianne? Natutuwa akong makita ka sa unang araw ng pagbabalik sa trabaho.Naghanda si Arianne ng maliit na regalo para sa kanya. “Eto, para sayo ito. Isaalang-alang ito bilang isang huli na regalo sa Pasko.Tinanggap ni Robin ang regalo. Bakas sa mukha niya ang tuwa at hiya. "Salamat. Hindi pa kita nabibigyan ng regalo... Siyanga pala, nabalitaan ko na ang isang talagang mahuhusay na fashion designer ay sasali sa kumpanya. Sobrang gwapo niya. Gayunpaman, hindi pa siya dumarating. Mukhang huli na siya sa unang araw niya. Sa totoo lang, walang dapat ikatakot ang mga pinapaboran na empleyado."Base sa paglalarawan ni Robin, tila mas karanasan ang designer na ito kaysa sa kanya. Dahil doon, na-curious si Arianne. “Gaano siya ka talented? Mas talented ba siya sa akin?"“Naku, sinasabi ko lang,” nakangiting sagot ni Robin. “Ikaw ang pinaka-talented na designer sa akin. Walang sinuman ang mab
Natural, hindi tumutol si Mr. Yaleman na isama si Robin dahil kay Arianne. Siya ay likas na kuripot at bihirang isama ang kanyang mga empleyado o kliyente para kumain. Gayunpaman, ngayon, dinala niya sila sa isang mamahaling restaurant. Tila wala siyang pakialam sa pera na dapat niyang gastusin habang siya ay masayang tumatawa. Hindi ito nakakagulat. Pagkatapos ng lahat, kasama ang isang taga-disenyo na tulad ni Sylvain na nakasakay, ang mga mayayamang kliyente ay dadagsa sa kumpanya at kikita siya ng pera. Ang mga mayayamang kliyenteng iyon ay kikita siya ng mas maraming pera kaysa magtrabaho sa ilang kumpanya. Nagiging bukas-palad siya dahil alam niyang makakatanggap siya ng malaking pagbabalik.Pagdating nila sa restaurant, mataktikang nagbuhos ng tubig si Robin para sa lahat. Alam niya na siya ay higit pa sa isang prop dito. Ang pinakamaliit na magagawa niya ay maging kapaki-pakinabang.Napatingin si Mr. Yaleman kina Sylvain at Arianne. Habang tinitignan niya ang mga ito ay mas l
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy