Kinabukasan, pumunta si Arianne sa opisina gaya ng parati niyang ginagawa. May jet lag pa si Mark sa business trip niya kaya tulog pa siya nang umalis siya. Hindi siya humingi sa kanya ng masasakyan.Hinila siya ni Robin sa isang tabi pagdating niya sa opisina. "Ang isang kliyente na nagngangalang Jessica ay partikular na humiling sa iyo na maging kanyang personal designer. Sabi niya gusto niya ng gown. Siya ang unang dumating sa umaga. Kasama niya ngayon si Mr. Yaleman. Mukhang importante siya. Hindi ko pa nakitang ganito ka-ingat si Mr. Yaleman sa isang kliyente."Ungol na sagot ni Arianne at papunta na sana sa lounge nang muli siyang hinila ni Robin pabalik. “Arianne, mag-ingat ka. Na si Jessica ay hindi mukhang isang taong madaling pakitunguhan."Napangiti si Arianne. “Huwag kang mag-alala. Ito ay hindi tulad ng hindi ko pa nakikitungo sa mga taong ito bago. Maaari siyang palaging humingi ng iba kung hindi ito gagana."Sa lounge, mabilis na kinaladkad ni Mr. Yaleman si Arianne
Hindi siya nagtimpi sa kanyang mga salita na para bang ipinaparating niyang walang espesyal kay Arianne maliban sa kanyang magandang hitsura. Nagalit si Arianne sa kanyang isip ngunit may ngiti pa rin sa kanyang labi habang sinasabi sa kanya, “Nasa atin na kung hahanapan natin ang isa't isa na bagay o hindi. Ito ay hindi kasing babaw ng paghusga batay sa mga hitsura, ngunit sa halip, kung ang parehong partido ay gusto ang isa't isa, hindi ba tama? Kaya Jessica, kailan natin pag-uusapan ang damit?"Tiningnan siya ni Jessica nang tahimik bago sinabing, “Mrs. Tremont, aaminin ko na ang iyong mga disenyo ay nagawang mailathala sa mga fashion magazine at ikaw ay lubos na nakaranas sa larangan. Gayunpaman, hindi ito naaayon sa aking mga pamantayan. Ang bawat isa sa aking mga personal designers ay mas kilala kaysa sa iyo. Tatapusin natin ang talakayang ito dito ngayon. Hanggang sa muli."Gusto ni Arianne na murahin ang babae, ngunit pinigilan niya ang sarili habang iniisip ang walang humpay
Matapat na sinabi ni Mark. "Tama iyan. Iyon ang dahilan kung bakit hiniling kong makipagkita sayo ngayong gabi. Nais kong personal na ipahayag ang aking paghingi ng tawad. I'm sorry sa hindi pagkakaunawaan."Ang buhay pag-ibig ni Jessica ay palaging puno ng isang kama ng mga rosas. Napaharap sa gayong kahihiyan nang biglaan, hindi niya napigilan ang kanyang galit at nabaling ang kanyang mukha. “Ito ba ay isang bagay na maaaring malutas sa pamamagitan lamang ng paghingi ng tawad? Sa halip na matanto ang iyong pagkakamali sa simula, kailangan mong maghintay hanggang sa lumipas ang napakaraming araw upang sabihin sa akin na ang lahat ng ito ay isang hindi pagkakaunawaan. Kaya, hindi ko naiintindihan ang iyong mga intensyon sa lahat ng panahon? Sinadya kong inunahan ang aking iskedyul para makarating sa kabisera nang kalahating buwan nang maaga dahil hindi ako makapaghintay na makilala ka. Pero ngayon, para akong tulala!"Ang pasensya ni Mark ay unti-unting nababawasan habang ang sitwasy
Nakakatawa ito para kay Mark dahil nakita niya si Arianne na nag-pout sa sobrang galit. "Ang cute mo talaga pag nagagalit."Sinamaan siya ng tingin ni Arianne. "Sa tingin mo ba cute ako kapag nagagalit? Well, ituloy mo ang galit sa akin hangga't ito ay nalulugod sa iyo! At the end of the day, kasalanan mo ang pagbibigay sa kanya ng maling regalo at hindi niya maintindihan ang iyong mga intensyon! Siyempre, magkakaroon siya ng lakas ng loob na hamunin ako kapag iniisip niyang mas gusto mo siya kaysa sa akin!”Nagulat si Mark sa pagbulyaw niya. “Tama ka, kasalanan ko at inalagaan ko na. Babayaran ko ang regalo sa susunod."Ngumuso si Arianne. "Hindi! Hindi ko gusto ang iyong regalo. Ayokong murahin muli ng mga tagalabas na iyon. Hindi ko kakayanin ang ganoong klase ng provocation! Sa palagay ko ay medyo natalo ka, ngayong tinapos mo na ang partnership na iyon?"Tumango si Mark. “Tama ka, medyo lugi. Gayunpaman, wala ito kumpara sa kahihiyan na kailangan mong pagdaanan. Walang ibang m
Natigilan si Arianne ng saglit. Matagal na niya itong pinagbawalan na tawaging kapatid. Anong klaseng kabaliwan ang ginagawa niya? Pagod na pagod na siyang isipin ang sitwasyon, kaya ang tanging gusto niya ay huwag na siyang pahirapan. “Kuya.”Bigla siyang niyakap ni Mark na mas lalo pang humigpit dahilan para ma-suffocate siya. "Anong problema mo? Maaari ka bang maging mas malumanay? Niyakap mo ako ng sobrang higpit."Hindi niya ito sinagot, at hindi niya maintindihan ang tumatakbo sa isip niya. Gayunpaman, higit siyang nakatulog nang gabing iyon. Marahil ang kanyang pagkahapo ay naging sanhi ng kanyang kondisyon sa pagtulog na tumaas sa pinakamataas na antas ng kaginhawaan.Kinaumagahan, nang naghuhugas ng mukha si Arianne, pumunta si Mark sa tabi niya at nagtoothbrush. Lumitaw ang kalokohan sa loob niya habang iniisip kung paano niya hiniling na tawagin siyang kuya kagabi. Nagwisik siya ng tubig sa katawan nito at sinabing, "Good morning, bro."Nabulunan si Mark ng toothpaste at
Mukhang maganda ang mood ni Mark noong araw na iyon. Napansin din ito ni Davy nang dumating si Mark sa opisina.Naturally, hindi maintindihan ni Davy kung bakit maganda ang mood ni Mark sa halip na magalit sa pagkawala ng partnership ni Jessica, na magdudulot ng malaking pagkalugi.Si Davy ay hindi nangahas na ibaba ang kanyang bantay, dahil ang mga bagay ay tila napakabuti upang maging totoo. Mas maingat pa ang pagtapak niya kaysa dati at sinabing, “Mr. Tremont, gusto mo ba ng kape o tsaa? O gusto mo bang magkaroon ng iba?"Pumunta si Mark sa desk niya at umupo. Nagtaas siya ng mata para tingnan si Davy at ngumiti sa kanya. "Hayaan kitang magdesisyon para sa akin."Lumunok si Davy, naninigas ang mukha habang sinabing, "Kung gayon... tama ba sa iyo ang tsaa?" Mula sa kanyang nalalaman, mas gusto ni Mark ang tsaa sa halos lahat ng oras; dapat siyang maging ligtas sa pagpiling ito.Tumango lang si Mark bilang pagsang-ayon. Hindi man lang malamig ang mukha niya sa sagot niya. Sa katu
Namula si Jessica dahil sa kahihiyan. “Mark Tremont! Ikaw ang unang lalaking nagpapahina sa akin ng ganito! Gusto kong malaman kung bakit. Hindi ba ikaw ang may mali? Tinatanggap ko ang iyong paghingi ng tawad. Maaari pa ring magpatuloy ang partnership. Itatapon mo na lang ba, dahil lang sa nakita ko ang asawa mo?"Huminga ng malalim si Mark, huminto, at sinabing, “Tama. Ang aking asawa ay ang limitasyon. Walang sinuman ang pinapayagang hawakan siya. Nagkamali ako, at humingi ako ng tawad. Matatapos na ngayon, okay? Bagama't nagkaroon ako ng napakagandang karanasan sa aming partnership, magagawa ng Tremont Enterprises nang wala ang inyong partnership. Walang silbi kung ipagpapatuloy mo ang panliligalig na ito."Tumawa si Jessica sa kabila ng kanyang galit. "Ikaw ang pinakamahirap na lalaking nakilala ko. Pinuntahan ko ang asawa mo dahil mali ang pagkakaintindi ko at akala ko may nararamdaman ka para sa akin. Hindi ako pupunta kung alam ko na ito ay isang hindi pagkakaunawaan. Theoret
May bakas ng pang-aalipusta sa mga mata ni Jessica. Hindi siya umiinom ng milk tea mula sa isang stall sa tabi ng kalsada. "Pinahahalagahan ka ni Mr. Tremont. Ang dati kong pagbisita sa iyo ay isang hindi pagkakaunawaan. Siya yung nagkamali sa pagbigay ng hikaw mo at naging dahilan para hindi ko maintindihan ang nararamdaman niya para sa akin. Nandito ako para humingi ng tawad. Ito ay isang hindi pagkakaunawaan, at bagama't nalutas na ito, tinapos niya ang aming pakikipagsosyo dahil lamang sa binisita kita noon. Marahil ay hindi mo alam ang malaking kita na maidudulot ng partnership na ito sa aming dalawa, ngunit sapat na mahalaga para sa akin na gumawa ng personal na paglalakbay. Kaya, pupunta ako sa punto. Umaasa ako na maipagpapatuloy pa rin natin ang partnership na ito, at ikaw lang ang makakapagbago ng isip niya. Handa akong magbigay daan. Ano sa tingin mo?"Nilinis ni Arianne ang kanyang sarili sa isyung ito, dahil naniniwala siya sa mga desisyon ni Mark at hindi niya nagustuhan
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy