Isang napakalakas na boses ang narinig sa gitna ng mga tao. Nabigla si Madeline sa boses na iyon, at nang lumingon siya, nagulat siya nang makita niya si Karen na may hawak na isang insulation soup pot. Sumisingit siya sa mga tao para pumasok sa ward at mukhang galit siya. Nakasalubong na ng mga magulang ni Ryan si Karen noon sa ilang business gatherings at nagkausap na rin sila noon. Sa kanilang alaala, naalala lang nila kung gaano kaagaw ni Karen kay Eveline bilang kanyang manugang. Bakit niya siya ipinagtatanggol ngayon?Habang malalim ang iniisip ng mga magulang ni Ryan ay ngumisi sila. "Karen, gumawa ng ganoong bagay ang manugang mo sa manugang ko, pero ipinagtatanggol mo pa rin siya?!" Tinignan ni Karen si Naomi nang may mapagpunang titig. "Bakit di ko pwedeng ipagtanggol ang manugang ko kung handa kayong ipagtanggol ang manugang ninyo na napakalandi at walang hiya? Isang mahinhing babae ang manugang ko at mas prestihiyoso siya kaysa sa babaeng to!" "Ikaw…" Naisip ni N
"Sasabihin ko na rin to sa'yo. Ang recording na to, bago pa ito mapunta sa'yo, kinausap ko na ang mga staff doon sa restaurant. Hindi ko sana ipapakita ang recording na to kung hindi niyo ko pinagbibintangan."Naomi, ikaw ang nagsimula nito. Inimbitahan mo ang sarili mo sa kaguluhang ito." "Eveline, ikaw…" Namumula sa galit si Naomi. Hindi na napigilan ni Naomi ang kanyang galit, tinaas niya ang kanyang kamay at sasampalin si Madeline. Ngunit, sa sandaling tinaas niya ang kanyang kamay, malakas siyang sinampal ng tatay ni Ryan si mukha. "Napakawalang-hiya mong babae ka. Gumawa ka ng ganitong krimen pero pinapamukha mo pa ring inosente ka. Niloko mo kami para akusahan ang isang inosenteng tao. Sinasabi ko sa'yo, kakanselahin ko ang kasal ninyo ni Ryan. Hindi tatanggapin ng mga Jones ang isang babae na kagaya mo bilang manugang namin!" Sobrang napuno ng galit ang mga magulang ni Ryan nang binanggit nila ang kanilang pahayag sa harap ng mga tao at umalis sa eksena habang naiinis.
Napansin ni Madeline ang isang madilim na anino sa gilid ng kanyang paningin. Napansin niya kaagad na ang anino ay isang lalaki kaya kaagad siyang nagtago. Ngunit, habang sinusubukan niyang magtago, napansin niya na ang lalaki ay si Jeremy. Sinara ni Jeremy ang pinto sa kanyang likuran at naglakad sa gilid ng kama kung saan pinapasuso ni Madeline ang bata. Ang kanyang eleganteng mukha ay kalmado habang ang kanyang malalalim na mga mata ay mukhang walang sigla nang tinitigan niya nang malamig si Madeline. Hindi sinubukan ni Madeline na iwasan siya at hinarap ang lalaki na naglalakad papunta sa kanya, ang kanyang tainga ay biglang uminit. "Bakit ka nagpunta rito, Mr. Zimmerman?" Kahit na ganoon ang pagbati niya, alam na alam ni Madeline na siya si Jeremy Whitman. Tinignan ni Jeremy ang mga labi ni Madeline. "Pinalungkot mo ang babae ko. Kaya papahirapan rin kita." Yakap ni Madeline ang kanyang anak habang marahang pinipisil ang maliit na daliri nito. Ngunit sa kasalukuyang
Hindi nabahala si Madeline sa pakikitungo sa kanya ni Jeremy pero nabahala siya na sa simula hanggang sa dulo, hindi niya tinignan ang bata kahit na isang beses. 'Anak niya siya pero hindi man lang niya siya sinulyapan. 'Sinasabi ng ibang tao na mararamdaman mo ang sarili mong anak, pero para sa kanya, mukhang wala siyang nararamdamang kahit na ano.' "Jeremy, siguro si Lana na lang ang nilalaman ng puso mo ngayon, tama ba?" Nalulungkot na ngumiti si Madeline at bumalik sa incubator. Habang tinitignan ang bata na natutulog nang mahimbing, nakaramdam siya ng pait pero may lambing sa kanyang puso. Sa sumunod na araw, hindi sinunod ni Madeline ang utos ni Jeremy na pumunta sa villa. Hindi siya naniniwala na mawawalan ng moralidad si Jeremy at sasaktan ang kanyang anak. Ngunit pagdating ng hapon, saglit siyang umalis ng ward at nang bumalik siya, isang nars ang kinakabahang lumapit sa kanya. "Kanina nang pumasok ako, nakita ko ang isang lalaki na lumabas mula rito. Nang pumasok
Lalakasan pa sana ni Jeremy ang kanyang pagsakal, pero pagkatapos niyang marinig ang komento ni Madeline ay lumuwag ang kanyang hawak. Tinitigan niya ang kanyang luhaang mga mata at naligaw siya sa kanyang isipan. Sa sandaling iyon, tumulo ang luha ni Madeline sa likod ng kanyang mga kamay. Sumiksik ang init ng kanyang mga luha sa kanyang balat at lumakad papunta sa kanyang puso. Nahimasmasan siya sa mainit na pakiramdam na iyon at nakabalik siya sa realidad. "Wag mo kong tratuhin bilang ang patay mong asawa," malamig na sabi ni Jeremy habang binitawan niya siya. "Ahem, ahem." Nasamid at naghabol ng hininga si Madeline pagkatapos siyang bitawan. Masakit nga talaga ang pagkakahawak niya sa kanyang leeg, pero wala lang ito kumpara sa dismaya na kanyang nararamdaman mula sa kanilang malamig at walang pusong mga mata. Kahit na sa gitna ng mga pangyayaring ito ay nanatiling walang takot si Madeline. "Si Lana ang taong pinakamahalaga para sa'yo ngayon, di ba? Kung may masamang ma
Hinawakan niya ang baba ni Madeline at hinalikan siya nang hindi nagbibigay ng pagkakataon na manlaban. Gamit ng kanyang kamay kamay, bayolente niyang pinunit ang kanyang damit bago kinagat ang kanyang balikat, nag-iwan ito ng isang hilera ng mga bakas ng ngipin. "Hiss." Kumunot ang noo ni Madeline sa sakit. Huminto si Jeremy at tinignan ang determinadong titig ni Madeline. "Ito ba ang kahinaan na sinasabi mo?" Mayroong sarkasmo sa kanyang boses. "Eveline, hindi ako ang asawa mo, kaya hindi kita pagsisilbihan at wala rin akong oras na pakiusapan ka nang mahinahon. Mas mabuti kung makikinig ka sa'kin. Kung hindi, ikaw lang ang magdurusa." Iniwanan niya siya ng isang mapagbantang pahayag bago siya binitawan. Pagkatapos marinig ni Madeline na sumara ang pinto, naalala niya na baka may nangyari na sa kanila ni Jeremy at Lana sa kamang ito noon. Kaagad siyang nandiri at tumalon paalis ng kama. Gusto niyang umalis pero hindi niya mabuksan ang pinto. Kinulong ba siya ni Jeremy p
Tumayo siya sa kanyang likuran habang hawak ang kanyang mga kamay, matagumpay niya siyang naikulong. Bahagyang nabigla si Madeline ng ilang sandali. Nang mahimasmasan siya para manlaban, napansin niya na pinipigilan ng lalaki ang kanyang kilos. Hindi niya kayang manalo laban sa kanyang lakas. Hindi niya maintindihan ang kinikilos ni Jeremy. Hindi ba kasama niya si Lana?Bakit ginagawa niya pa rin ang lahat ng ito sa kanya? Kung si Lana rin ang nasa likod ng kakaibang kinikilos ni Jeremy, maiintindihan na niya ang lahat ng nangyayari. Ngunit nang maisip ito ni Madeline ay mas lalo siyang nandiri. Kinagat niya ang labi ni Jeremy at mas lalong maging marahas ang lalaki. Bigla na lang, binuhat niya siya at initsa sa kama. "Wag kang magtangkang tumakas. Bago mo magawa ang gusto kong ipagawa sa'yo, mananatili ka lang rito. Naririnig mo ba ako?" Hinigpitan ni Madeline ang kanyang kamao, at sa huli, wala siyang magawa kundi buksan ito. "Kailangan kong tumawag. Gusto kong malam
Hindi nga talaga pinaniwalaan ni Jeremy si Madeline ngayon. Dahil dito, nagpunta siya sa Whitman Corporation kasama niya para panoorin siya. Nagulat ang mga empleyado sa kumpanya nang makita nila si Jeremy. "Hi-Hindi ba si Mr. Whitman yan?" "Paanong nangyari yun? Hindi ba namatay siya sa aksidenteng yon tatlong buwan na ang nakakaraan?" "Di ba hindi nagpapakita sa umaga ang mga multo?" Ilang mga empleyado ang tumakbo nang makita nila si Jeremy. Napansin ni Jeremy ang mga reaksyon ng mga empleyado pero nasanay na siya rito. Sinundan niya si Madeline sa kanyang laboratoryo at nakita niya ang lahat ng klase ng mga kagamitan at pabango na maayos na nakahilera roon pagkatapos ay napahanga siya sa mga ito. Sa kung anong dahilan, pakiramdam niya ay nakapunta na siya rito noon. Sinuot ni Madeline ang kanyang puting coat at maskara bago pinaghalo ang mga pabango. Ngunit, hindi niya ito matatapos sa loob lang ng ilang oras. Sa gitna ng proseso nito, narinig ni Madeline si Jerem
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si