Ngumisi si Madeline at bakas sa mga mata niya ang masama niyang balak. Noong paupo na si Karen, sumimangot si Madeline at nilagay ang kanyang kamay sa kanyang dibdib. Napatingin ang lahat kay Madeline habang hinawakan naman siya ni Jeremy. "Ayos ka lang ba, Vera?" "May naaamoy akong mabaho. Parang nasusuka ako," Mahinhing sumagot si Madeline, "Baka galing yun sa soup, Jeremy. Ang sama ng pakiramdam ko. Pakiramdam ko masusuka ako." “...” Agad na dumilim ang ekspresyon ni Karen. Ang soup na ito ang isa sa mga pinagmamalaki niyang lutuin. Mayaman ito sa mga antioxidant at bitamina. Ito rin ang paborito niyang soup. Pero anong sinabi ng babaeng 'to? Mabaho daw ang soup at nasusuka siya? "Itabi niyo ang soup," Ang utos ni Jeremy. Nagulat ang maid, pagkatapos tumango siya at sumunod. "Sandali!" Pinigilan siya ni Karen. "Anong gusto mong sabihin, Vera? Hindi mo kailangang kainin ang niluto ko kung nandidiri ka! Anong gusto mong palabasin sa pagrereklamo mo na nasusuka ka s
"Mother-in-law?" Natawa si Madeline habang nagsasalita, maliwanag ang panunuya sa kanyang kaakit-akit na mukha. "Paano mo nagawang tawagin ang sarili mo na isang mother-in-law?""..." Nanlaki sa gulat ang mga mata ni Karen. Binawi ni Madeline ang kanyang braso kasabay ng paghagip ng kanyang nagmamataas na mga mata sa nanggagalaiti at galit na galit na ekspresyon ni Karen. Biglang lumamig ang hangin sa paligid. "Ikaw ang dapat na mag-ingat sakin. Hindi ako si Madeline Crawford, at hindi hahayaan na tapak-tapakan mo ako at pagalitan o saktan ako kung kailan mo gusto.""Ikaw..." Sumiklab ang galit sa mga mata ni Karen kasabay ng pagtaas niya ng kanyang braso upanh turuan ng leksyon si Madeline."Tumigil ka!" Umalingawngaw sa hangin ang nagyeyelong boses ni Jeremy, dahilan para mapahinto si Karen.Tinaas ni Madeline ang kanyang kilay at nagsalita siya. “Hindi mo ba nakikita kung gaano ako kahalaga para kay Jeremy? Huwag mo akong gagalitin, naiintindihan mo ba?""..." Hindi makapagsa
"Naaksidente si Ava. Hindi maganda ang kalagayan niya. Gusto ka niyang makita sa huling pagkakataon bago siya mawala."Napahinto sa paglalakad si Madeline nang maramdaman niya na kumabog ng malakas ang kanyang dibdib. Huminga siya ng malalim, mayroon siyang pakiramdam na ito ay isang pagsubok mula kina Daniel at Ava.Paanong naaksidente sa sasakyan si Ava? Imposible, siguradong ayos lang siya!Tahimik na nag-isip si Madeline habang naiinis siyang nakatingin kay Daniel. "Hindi ko kilala ang taong sinasabi mo. Please tantanan mo na ako." Nagmadali siyang umalis, ngunit bumilis ang tibok ng puso niya. Puno ng kalungkutan ang mga mata ni Daniel habang nakatingin siya kay Madeline. "Ganyan ka na ba kawalang puso, Madeline? Best friend mo si Ava. Gusto mo bang lisanin niya ang mundong 'to ng hindi mo man lang nasasagot ang mga tanong niya?" Malinaw na narinig ni Madeline si Daniel sapagkat hindi pa siya nakakalayo nang magsalita siya. Ngunit, nanatiling matigas ang kanyang puso.
Nanlaki ang mga mata ni Madeline. Sigurado siya na hindi niya guni-guni ang boses na iyon.Nang tumingala siya, nakita niyang nakangisi si Ava at napangiti siya sa kanya habang kumukurap ang kanyang mga mata. Buhay si Ava. Naguluhan ang puso ni Madeline. Naghalo ang tuwa at galit sa kanyang puso. Masiglang tumayo si Ava habang tinitingnan niya ang tulalang si Madeline.Tinaasan niya ng kilay si Madeline."Inaamin mo na ba sa wakas na ako ang pinaka matalik mong kaibigan, Ms. Vera Quinn?""..." Hindi makapagsalita si Madeline. Sa gitna ng katahimikan, naramdaman ni Madeline na may lumapit sa kanya mula sa likuran.Inayos niya ang kanyang sarili at lumingon siya, nakita niyang pumasok sa silid si Daniel. May bakas ng tuwa at pananabik ang elegante at gwapo niyang mukha habang naluluha ang kanyang mga mata.Napagtanto ni Madeline na pagsubok lang talaga 'to. Sa kabila ng pag-aalinlangan niya, nagpasya siyang magtiwala sa kanila sa huli.Dahil sa takot niya na iwanan siya ng
'Buhay ka, Maddie.'Bukod dun, maganda na ang buhay mo ngayon. 'Salamat naman…' Ngayong inamin na niya na siya si Madeline, kinuwento niya sa dalawa ang mga naranasan niya niya nitong nagdaang tatlong taon at pati na rin kung ano ang balak niyang gawin. Namumula ang mga mata, suminghot si Ava at lumingon upang tumingin sa naiinis na si Daniel. “Hindi pwede, Maddie. Huwag mong sabihin sakin na talagang ikakasal ka ulit kay Jeremy! Muntik ka na niyang mapatay! Dahil sa balita ng pagpapakasal mo kay Jeremy kaya napilitan kami ni Dan na gawin 'to para aminin mong ikaw si Maddie."Nagmamalaking binangga ni Ava ang balikat niya kay Madeline.“Sabi ko na nga ba nag-aalala ka pa rin sakin, Maddie. Nakakuha ka ng buong marka para sa pagsubok na ito!”Ngumiti si Madeline bago tinipon ang kanyang emosyon, naging seryoso siya. "Kailangang maikasal kami ni Jeremy. Kailangan ko siyang pakasalan.""Bakit?" Hindi ito maintindihan ni Ava. "Nakalimutan mo na ba kung paano ka nila tratuhin ni
Nasa labas na ng pintuan si Madeline ng marinig niya ang pagsigaw ni Meredith ng mga salita. Isang kislap ng pag-asa ang kumislap sa kanyang nagyeyelong mga mata.Bumilis rin ang tibok ng kanyang puso, higit pa sa kaya ng kanyang katawan. Habang naghihinala pa rin, dahan-dahan siyang lumingon at itinaas ang malamig niyang tingin. "Alam mo na ang ganung katotohanan ay hindi ka biglang gagawing inosente."Ang mga namumulang mata ni Meredith ay nanlilisik sa kanya. "Hindi ako nagsisinungaling! Buhay pa ang anak mo. Sinabi ko lang sa iyo na patay na siya para masaktan ka. Itinago ko ang iyong anak upang magamit ko siya bilang isang bargaining chip balang araw! ”Pinatahimik ni Madeline ang kanyang puso at damdamin ng dahan-dahan siyang bumalik kay Meredith. "Nasaan ang ebidensya mo? Sabihin mo sa akin kung bakit ako maniniwala sa iyo.”"Mas gugustuhin mong maniwala na buhay pa ang anak mo o patay na?" Nakangising sumagot si Meredith, sapagkat alam niya na mahalaga ang bata para kay M
Umiling siya at tinitigan si Felipe na naguguluhan, na humantong sa kanya upang sabihin sa kanya ang isang nakakagulat na sipi ng nakaraan.Sa wakas ay naintindihan niya ang kabigatan ng sikretong hawak ni Felipe sa kanyang puso ...Bago pa niya matunaw ang kwento ni Felipe, nakatanggap ng tawag si Madeline mula kay Jeremy.Bumalik sa kanyang mga mata ang kahinahunan habang pinagmamasdan ang pag-alis ni Madeline."Hindi ako ginoo, kung tutuusin. Para sa sinong ginoo ang itulak ang babaeng mahal niya sa mga bisig ng isang nemesis? "Ngumiti siya ng mahina, isang mapanganib na kislap na kumikislap sa kanyang mga mata.Kasunod sa kahilingan ni Jeremy, dumating si Madeline sa lobby ng Whitman Corporations.Akmang lalakad na siya papasok, lumabas si Jeremy mula sa mga pintuan ng salamin.Ang lalaki ay sumubsob sa kataas-taasan sa bawat kaswal na hakbang na kanyang ginawa.Nakatingin kay Madeline, ang hamog na yelo sa kanyang titig kaagad na lumusaw sa banayad na init.“Parang wala
Ang biglaang halik ni Jeremy ay nagpatulala kay Madeline.Mahal niya daw siya.Mahal niya ang isang babae na kamukha ng dati niyang asawa na kinamumuhian niya.Nakakatawa. 'Hindi mo man lang ako sinulyapan noong pinahahalagahan kita at itinuturing bilang aking natatangi. 'Kaya't paano mo nasasabi na mahal mo ako ngayong sumuko na ang puso ko at wala nang iba pang natitira rito kundi poot? ‘Huli na ang lahat, Jeremy Whitman.'Kahit na mahal mo na ako ngayon, hindi nito kayang pagalingin at ayusin ang matinding mga sugat na binigay mo sa puso ko.'Habang nagdahilan siya na masama ang kanyang pakiramdam, tumalikod si Madeline mula sa halik ni Jeremy.Gayunpaman, tinanggap niya nang 'maligaya' ang marriage proposal ni Jeremy.Habang nakatingin sa bughaw na dagat, naikumpara ni Madeline ang galit sa kanyang puso sa mga alon sa kanyang harapan.‘Ito ang utang mo sa akin, Jeremy. Panahon na para pagbayaran mo ito. 'Humigpit ang puso ni Jeremy habang tahimik na nakatitig sa kaa