Nang maramdaman niya ang init ng mga kamay ni Lillian, nakaramdam ng isang maganda at mainit na pakiramdam si Fabian na dumaloy papunta sa kanyang puso. Tiningnan niya ang iginuhit na larawan ni Lily. Ang matangkad at payat na lalake sa larawan ay siya. Sa larawan, hawak niya ang kamay ni Lily at nakatayo sila sa harapan ng isang gusali na mukhang isang kindergarten. Kaagad naunawaan ni Fabian kung ano ang ibig sabihin ni Lillian. Gusto niyang pumasok ng eskwelahan. Totoo na mababagot lang siya kapag araw-araw siyang nakakulong dito sa bahay o sa ospital. Ang mga bata na nasa ganitong edad ay kailangan na maglaro kasama ng kapwa nila bata. Nagdesisyon si Fabian na ipadala si Lily sa kindergarten, ngunit nag-aalala pa din siya. Hindi pa tuluyang magaling ang katawan ni Lily. isa pa, hindi siya makapagsalita, kaya natatakot siya na baka itaboy siya at apihin sa kindergarten. Ganunpaman, nakikita din niya na gusto na talagang umasok sa eskwelahan ni Lily. Pagkatapos n
Simple at desidido itong itinanggi ni Fabian na may hindi nasisiyahan na ekspresyon sa kanyang makisig na mukha. Natigilan sandali ang guro, pero mabilis din naman siya kaagad na nakabawi at nagpatuloy na nagpakita ng isang matamis at palakaibigan na ngiti. “Paumanhin, akala ko kayo ang—-”“Ako ang tagapangalaga ni Lillian. Kapag may nangyari kay Lillian sa eskwelahan, ipaalam niyo sa akin kaagad.” Sabi ni Fabian at inabot ang kanyang business card. Kinuha ng guro ang business card at tiningnan ito ng maigi. Lumingon si Fabian at hinimas ang maliit na ulo ni Lillian. “Lily, pumasok ka na kasama ng iyong guro. Susunduin kita pagkatapos ng klase.” Tiningala ni Lillian ang kanyang malasanggol na mukha at kumurap kay Fabian. Malumanay na ngumiti si Fabian. Pagkatapos nito, naglagay siya ng isang pirasong kendi sa kamya ni Lillian. Pagkatapos, seryoso niyang tinignan ang guro. “Miss Charles, kayo na muna ang bahala kay Lillian.” Mabilis na tinabi ng guro ang business card a
Medyo nahiya si Miss Charles, ngunit kinuha pa din niya ang keyk at nagpaalam kay Lillian. Ngumiti si Lillian at nagpaalam sa kanyang guro. Pagkatapos nilang sumakay sa kotses, sinilip ni Fabian ang rearview mirror paminsan-minsan. “Lily, masaya ka ba dahil nakapasok ka na uli ng eskwelahan?” Tumango si Lillian. Nagtanong uli si Fabian, “Inapi ka ba ng mga kaklase mo?”Umiling si Lillian, at may masiglang ngiti sa kanyang maliit na mukha. Nakahinga ng maluwag si Fabian. Sa sumunod na mga araw, hatid-sundo ni Fabian si Lillian sa tamang oras araw-araw. Sa natitirang mga oras, kung hindi man siya nasa kumpanya ay hinahatid niya si Lillian sa ospital para sa regular nitong check-up. Ito lang ang mga lokasyon na pinupuntahan niya. Bihira siyang pumunta sa mga salo-salo o kaya naman ay maglibang. Pinagtatawanan na siya ng matalik niyang kaibigan, at sinasabi na wala naman siyang girlfriend pero parang meron na siya. Iyon naman ang totoo, ngunit masaya si Fabian dito.
Pagkatapos pakinggan ang sinabi ng kaibigan niya, masayang ngumiti si Julie. "Hindi anak ni Mr. Johnson ang batang babaeng iyon." "Hindi niya anak?" Nagulat ang kaibigan niya. "Pero para bang pinapahalagahan ng gwapong lalaking yun ang bata." "Siya ang guardian niya kaya syempre pinapahalagahan niya ang bata," paliwanag ni Julie, at may katwiran ang mga salita niya. Tinignan niya ang likod ni Fabian habang pumasok siya sa burger shop, at isang ngiti ang lumitaw sa kanyang mga labi. "Napakamapagmahal at matiyaga ni Mr. Johnson sa mga bata. Sigurado ako na mamahalin niya ang sarili niyang mga anak kapag nagka-anak siya sa hinaharap." Walang pasok sa opisina kaya buong araw na kasama ni Fabian si Lillian. Nang dumilim na ang langit ay doon lamang inantok si Lillian. Maingat niyang kinarga si Lillian na nagsimulang makatulog at sumakay sa kotse. Nang makauwi sila, dinala ni Fabian si Lillian sa kwarto para matulog. Habang nakatingin sa kanyang natutulog na inosenteng mukha, kun
Pagkatapos ng klase, kaagad na sinundo ni Fabian si Lillian. Siguro dahil sa pisikal na kondisyon ni Lillian kaya mas inaalagaan siya ng paaralan. Pagsapit ng gabi. Hawak ni Fabian ang hindi pa tapos na DIY work at seryoso itong tinapos. Pagkatapos itong makumpleto, sandaling umupo si Fabian sa tabi ng kama ni Lillian. Hindi niya alam kung kailan siya nakatulog, pero nang magising siya kinabukasan, nalaman niya na nakatulog siya sa tabi ng kamay ni Lillian. Nang makita niya ang caretaker na nag-aalaga kay Lillian na pumasok sa kwarto, tumayo si Fabian nang medyo nahihiya. Hindi nagtaka ang caretaker sa eksenang ito. Alam ng mga tao sa kwartong ito na si Fabian, ang kuya, ay matagal nang malapit sa kanyang nakababatang kapatid na si Lillian. Ang totoo, medyo nag-aalala si Fabian dahil hindi niya al kung naapektuhan niya si Lillian sa paraan ng pagtulog niya. Gayunpaman, mukhang maayos naman ang tulog ng batang babae. Hinatid pa rin ni Fabian si Lillian kagaya ng madala
Bahagyang kinilabutan ang tatay ng batang lalaki sa matatalim na mata at determinadong tono ni Fabian, pero nang maalala niya na ang anak niya ang nasaktan, bumuhos na naman ang kumpiyansa niya. "Kakaiba ka talaga, bata. Kung hindi ikaw ang ama ng batang to, anong ginagawa mo rito? Bakit napakamakatuwiran mo ngayong sinaktan ng batang ang anak ko?" Tinaas ng lalaki ang manggas niya, mukha siyang arogante at dominante. "Ms. Charles, ang dami kong ginastos na pera para pag-aralin ang anak ko rito, at ganito niyo siya alagaan? Ngayon na sinaktan ng bubwit na to ang anak ko, kailangan niyo siyang i-expel kaagad. Kung hindi, irereport kita!" "Anong sabi mo? Sino ang tinatawag mong bubwit? Ulitin mo ang sinabi mo kung matapang ka." Galit na ang puso ni Fabian dahil sa lalaking ito, pero sa sandaling ito, kasing lamig ng isang malamig na palaso ang titig niya. Kaagad na nataranta ang lalaki. "Ms. Charles, wag kang mag-alala. Hindi ko hahayaang mawalan ka ng trabaho dahil dito. Malam
Samantala, pumunta si Fabian sa tabi ni Lillian, iniunat ang kanyang kamay, at hinaplos ang kanyang ulo para pakalmahin siya. "Wag kang matakot, Lily. Nandito ako. Hindi ko hahayaang kantiin ka ng kahit na sino." Habang nasa tabi niya si Fabian, hindi matatakot si Lillian. Kahit na batang-bata pa siya, hindi siya natatakot sa mga ganitong masasamang tao kahit na kantiin nila siya. Kahit nang maharap siya sa demonyong si Lana at ibinato siya sa pool, hindi siya kailanman nagmakaawa kay Lana. Masasabi na talagang nagmana siya kay Madeline. Kahit sa harapan ng kritisismo at pangbibintang, tahimik siya dahil hindi siya makapagsalita. Kahit na ganoon, maliwanag at kampante ang mga mata niya. Nang makita ito, kaagad na namagitan si Julie. "Mr. Johnson, paano mo nagawang—" "Oo, nanakit ako ng iba, pero dahil nararapat lang yun sa kanya." Hindi nagbago ang ekspresyon ni Fabian. Lumapag ang matatalim niyang tingin sa mukha ni Julie habang nagtanong siya, "Nakuha mo na ba ang f
‘Um…’Habang nakatingin sa madilim na mga mata ni Fabian, kaagad na umamin ng pagkatalo ang lalaki. "Ikaw bata ka, kasalanan mo tong lahat! Dalian mo at humingi ka ng tawad sa kanya!" pinagalitan ng lalaki ang anak niya na nakatayo sa tabi niya at tinulak ito sa harapan ni Lillian. "Dalian mo at humingi ka ng tawad!" Takot na takot ang lalaki, lalo na ang anak niya. "P-Patawad, Lillian." Nanginginig na humingi ng tawad ang anak ng lalaki, wala siyang tapang na tumingin nang direkta kay Lillian. Nang makita ito, kaagad na ngumiti ang lalaki. "Tignan mo, humingi na ng tawad ang anak ko. Kuntento ka na ba?" Malamig na tinaas ni Fabian ang mga mata niya. "Sa tingin mo sapat na to? Iniisip mo ba wala kang kasalanan rito?" “Um…”"Ang mga magulang ang pinakamagaling na guro para sa mga bata. Ikaw, bilang ama niya, ay mayroong hindi matatakasang responsibilidad sa kung paano lumaki ang anak mo." "...Oo, oo," paulit-ulit na sumagot ang lalaki. Hindi siya nagtangkang sumagot nang
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si