Nang mapagtanto niya, biglang naguluhan si Hannah.“Eveline, pinaglalaruan mo lang ako sa buong oras na ito.” “Hindi ko ginawa iyon. Sinabi mo sa akin na hindi mo ito palalampasin,” mahinahon na tugon ni Madeline. “Ikaw…” Namula ang mga mata ni Hannah sa galit. Pagkatapos ay naglabas siya ng isang matalim na kutsilyo mula sa kanyang bulsa at tinutok ito kay Madeline. “Matagal mo na akong pinaglalaruan na parang isang unggoy!” Sigaw ni Hannah, habang mukhang agresibo. “Hindi na kita hahayaan pang mabuhay ngayon! Sisiguraduhin kong hindi ka na makakaalis! Ah!” Bigla, nawalan ng kontrol si Hannah sa kanyang emosyon at sinugod is Madeline. Sa mga sandaling ito, ang pintuan ng rooftop ay sinipa pabukas at isang pigura ang sumugod sa tabi ni Hannah na parang isang matalas na espada na binubunot palang palabas sa kaluban nito. Naitulak si Hannah ng malakas na pwersa. Nang tumingin siya sa itaas at nakita ng malinaw, dumating si Jeremy sa tabi ni Madeline, mahigpit na itong prin
“Guni-guni? Guni-guni ko lang ba ang lahat ng yun?” Tanong ni Hannah, pero biglang naging mabangis ang kanyang mga mata. “Eveline, sa tingin mo ba na hindi ko alam? Ginawa mo lang ang kasinungalingan na ito para pagmukhain akong sinungaling dahil sa ayaw mong humingi ako ng hustisya para sa sarili ko. Hindi ako isang tatlong-taong-gulang na bata. Alam ko kung ano ang tama at mali” “Hindi mo kaya. Nang mawalan ka ng malay, hindi mo nga alam na nananaginip ka lang.” Matiyaga pa rin na nagpaliwanag si Madeline, “Hannah, kung ayaw mong maniwala, pwede kang pumunta sa ospital para magpasuri. Sasabihin sa iyo ng doktor ang tungkol sa kasalukuyan na kondisyon ng iyong katawan, at kaagad mong malalaman na buo pa ang iyong katawan dahil lahat ng naisip mo na nangyari ay isa lamang panaginip sa iyong isipan.” “Isang panaginip? Heh.” Mapait na ngumiti si Hannah. Ang pamumula ng kanyang mga mata ay unti-unting nawala, at walang katapusan na luha ang umagos mula sa kanyang mga mata. “Kun
Hindi nagbibiro si Jeremy. Ang kanyang matalim na mga mata ay sinabi kay Hannah na wla siyang pasensya para maging mabait sa kanya. Ang kanyang pagtitimpi par sa kanya ay matagal nang umabot sa sukdulan. Pagkatapos itong sabihin ni Jeremy, sandaling natahiumik si Hannah.Napatulala siya kay Jeremy, iniisip ang tungkol sa pantasya niya na gusto niyang makatuluyan ang lalakeng ito na walang ginawa kung hindi ang hindi siya pansinin hanggang sa huli. Lalo lang niyang naramdaman ang kahihiyan at kawalang respeto sa kanyang sarili. Nang marinig niyang pinagsalitaan siya ng ganito ni Jeremy, kahit na ang puso ni Hannah ay puno ng takot, pakiramdam niya ay tinatakot lang siya ni Jeremy at hindi naman talaga siya bibitawan nito. Higit pa doon, hindi hahayaan ni Madeline na bumitaw ito kahit na gustuhin pa nito. Pagkatapos niyang pag-isipan ito, tinatagan ni Hannah ang kanyang sarili, pinagngalit ang kanyang mga ngipin, at sinabi, “Bitawan mo na lang ako! Hindi ko naman hiningi ang tulon
Tinignan ni Hannah si Madeline na lumapit sa kanya, at pagkatapos nitong huminto sandali, lumakas pa lalo ang kanyang iyak. Dahan-dahan na lumuhod si Madeline. “Huwag ka nang umiyak.” Sa luhaan g mga mata ni Hannah, nakita niya ang malinis na panyo na lumitaw sa kanyang harapan. “Punasan mo ang iyong mga luha. Tumigil ka na sa pag-iyak.” Pinagaan ni Madeline ang kanyang loob, “Kapag may taong mahalaga sa iyo na nalaman na umiiyak ka ng husto ngayon, talagang mag-aalala sila.” Nang marinig niya ang mga salita ni Madeline, tinawanan ni Hannah ang kanyang sarili at dahan-dahan na nagsalita. “Simula noong bata pa ako ay binuhos na ng pamilya ko ang kanilang pansin at pag-aaruga sa akin, at tinuring akong kayamanan ng aking mga magulang. Hindi nagtagal, naging kampante at malaki ang ulo ko. Pumunta ako sa Gray Manor para maging isang kasambahay hindi dahil sa gusto ko, kundi para patunayan ang sarili ko.” Habang sinasabi ito ni Hannah, umiyak pa siya lalo ng malakas. Lumupasay
Tumayo si Madeline at inabot si Hannah. "Tumayo ka." Pagkatapos marinig ang sinabi ni Madeline, tumingala si Hannah at nakatulala niyang tinignan ang palad ni Madeline na nakaunat para sa kanya. Paanong mangyayari ito? Hindi ba ito isang halusinasyon? "Kahit na hindi tayo pwedeng maging magkaibigan, hindi naman natin kailangang maging magkaaway, di ba?" Tanong ni Madeline nang may mabait na ngiti at lumapit ang kanyang palad kay Hannah. Mas lalong nahiya si Hannah sa puso niya nang makita niya ang mainit na ngiti ni Madeline. "Patawad." Sa wakas, lumabas ang salitang iyon mula sa bibig ni Hannah. Wala siyang kahit na anong pagpapanggap. Sinsero ang paghingi niya ng tawad. Ngunit si Madeline. "Tinatanggap ko ang paghingi mo ng tawad." Pagkasabi niya nito ay inalog niya nang bahagya ang kanyang kamay. Naintindihan kaagad ni Hannah ang ibig sabihin ni Madeline at sa wakas ay iniabot na niya ang kanyang kamay para hawakan nang malumanay ang kamay ni Madeline. Sa
Isa itong magandang wakas. Ngumiti si Jeremy at yumuko para yakapin ang kanyang anak. "Jack, wag kang mag-alala. Matalino ang mommy mo, paano niya hahayaan ang masamang babae na yun na saktan siya?" "Talaga?" Medyo nag-aalangan pa rin si Jackson. "Mommy, hindi ka ba talaga sinaktan ng masamang babae na yun?" Nang makita niya na sobrang nag-aalala sa kanya ang anak niya, tumango nang maigi si Madeline. "Oo, ayos lang ako." "Buti naman. Mabuti naman at ayos ka lang, Mommy." Nakahinga nang maluwag si Jackson. "Syempre walang mangyayaring masama sa kanya dahil matagal na niyang inaasahan na mangyayari ito." Kinarga ni Jeremy ang kanyang anak habang nagpapaliwanag at naglalakad papunta sa kotse na nakaparada sa may pintuan. Nagtatakang kumurap si Jackson. "Anong ibig sabihin nito?" "Ibig sabihin nito ay matagal nang alam ng mommy mo na hahanapin siya ng masamang babae na yun kaya matagal na siyang nakapaghanda, at palagi akong nasa likod ni Mommy. Kaya kapag masasaktan si Mo
"Mrs. Whitman, tulungan mo ko!" Humingi ng tulong kay Madeline ang taong iyon. Mukha siyang natatakot at natataranta, at mukha rin siyang pagod na pagod. "Anong nangyari? Akala ko nakabalik ka na sa St. Piaf. Bakit nasa Glendale ka pa rin?" Pasensyosong tanong ni Madeline. Nang sasagot na sana si Hannah, may narinig silang tunog ng maraming yabag sa labas ng parking lot kasabay ng mga boses ng ilang kababaihan na nagsasalita. "Nakita ko siyang tumakbo papunta rito ngayon lang." "Pumasok tayo at tignan natin!" "Tuturuan ko siya ng leksyon mamaya!" "Mrs. Whitman, tulungan mo ko!" Mabilis na nanghingi ulit ng tulong si Hannah. Tinignan ni Madeline ang pinagmulan ng tunog, pagkatapos ay binuksan niya ang kotse. "Pumasok ka muna sa kotse." "Salamat!" Nagpasalamat si Hannah at nagmamadaling pumasok sa likuran ng kotse. Pagkatapos nito, sumakay si Madeline at inapakan ang accelerator. Nang niloko niya ang manibela, nasulyapan niya ang ilang mga bata pa at pasyonableng
Aligaga ang mga staff ng restaurant sa kanilang trabaho at ang mga customer na kumakain at walang pakialam sa kung sinoman ang pumasok ng restaurant. Gayunpaman, si Hannah, na para bang sobrang kinakabahan at natataranta, ay nanatili sa tabi ni Madeline. Kahit na habang kumakain siya, nanatili siyang nakayuko at hindi nagsabi ng kahit isang salita. Nakatuon lang siya sa pagkain. Pagkatapos kumain, sinabihan ni Madeline si Hannah na sundan siya papunta sa Whitman Corporation. Inutusan ni Madeline ang head ng clothing department na magdala ng dalawang set ng samples para magpalit ng damit si Hannah. Pagkatapos magpalit ng damit, namaluktot si Hannah sa sulok ng sofa nang may kinakabahan at natatakot na itsura. Nang makita ni Madeline ang kinikilos ni Hannah ay naramdaman niyang mayroong kakaiba. Sa katotohanan, bago ang paglilinaw, inasahan ni Madeline na pagagalitan ng mga netizen si Hannah, pero hindi niya inasahan na sobrang magagalit ang mga netizen. Hindi gustong makita
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si