Walong taon. Ibig sabihin ng numero nito ay mahabang pagdurusa para sa kanya. Sa kabila ng walong taon, hindi niya alam kung bakit nasasaktan siya sa sandaling ito. Nagpakita ng maliliit na pagbabago ang kalmadong mukha ni Carter. Kinuha niya ang kanyang phone para tumawag… Lumakas ang hangin at niyebe, at mas lalong nagdilim ang gabi. Sa kabila nito, nanatiling nakatayo si Shirley sa iisang pwesto, ang kanyang mga mata ay nakatingin sa study na nananatiling nakapatay ang ilaw. Bigla na lang, nakarinig siya ng lumalangitngit na tunog ng yabag na papalapit sa kanya. Iyon ay ang magandang butler. May hawak siyang payong habang humakbang siya sa manipis na niyebe para makarating sa kanyang tabi. Pagkatapos ay pinayungan niya siya."Ms. Jenny, lumalakas na ang niyebe. Bakit di ka na lang bumalik?" payo ng matandang butler, ang kanyang mga mata ay napupuno ng awa. Umiling si Shirley, lumipad ang niyebe sa kanyang buhok at tahimik na bumagsak. "Ayos lang ako. Gusto ko lang m
"..." Sandaling walang masabi ang bodyguard, pero hindi niya rin alam kung saan ilalapag si Shirley. Kaagad na sumenyas ang matandang butler. "Sumama ka sa'kin sa taas, sa kwarto ni Ms. Jenny." "Tumango ang bodyguard, dinala niya si Shirley paakyat ayon sa utos ng matandang butler. "Tigil." Pinahinto sila ni Carter nang may malamig na boses. "Naguguluhan ba kayo kung sino ang master ninyo? Kung naguguluhan kayo, pwede na kayong umalis kaagad." “...”“...”Parehong nabigla ang bodyguard at ang matandang butler. Naisip ng bodyguard na baka mawalan siya ng trabaho kapag hindi niya nilapag si Shirley ngayon din, kaya naglakad siya papunta sa sofa para iitsa si Shirley roon. Nang gagawin niya pa lang ito, nakita niya si Carter na papalapit sa kanya. "Mr. Carter, ibababa ko na ang babaeng to ngayon," paliwanag ng bodyguard. Isa siyang malaking tao na halos 1.9m ang taas, pero mukhang nanginginig siya sa takot sa harapan ni Carter. Walang sinabi si Carter, tinitigan niya lan
Noon. Noon na naman. Tumama ang salitang iyon sa puso ni Shirley. "Shirley, alam mo ba kung gaano kita kinamumuhian ngayon?" Sinambit ni Carter ang mga salitang iyon sa pagitan ng kanyang nagngingitngit na ngipin habang humigpit ang kanyang hawak. Napangiwi si Shirley sa sakit at nagsalubong ang kanyang mga kilay. Kasabay ng lagnat, para ba siyang sasabog sa matinding sakit sa buo niyang katawan. Kahit na ganoon, hindi ganoon kalala ang sakit na ito. Marami na siyang pinagdaanang sakit sa mga nagdaang taon. Ang pinakamasakit na bagay para sa kanya ay ang abandonahin ng kanyang mga magulang at kamuhian ng lalaking minamahal niya. "Sasabihin ko to sa'yo, Shirley. Dapat lumayo ka na lang pagkatapos mong umalis noon. Dahil may tapang ka na bumalik dito, dapat handa kang pahirapan kita!" Ang mukha ni Carter na bihirang magpakita ng emosyon ay mayroong galit na galit na ekspresyon. Initsa niya si Shirley, na walang lakas para manlaban, papunta sa kama. Sa hindi inaasahan ni
Sa kabilang linya, umalis si Shirley mula sa mahigpit na yakap ni Carter, taliwas sa kagustuhan ng kanyang mahinang katawan. Umugong ang kanyang phone sa sandaling makabangon siya. Habang nakaupo sa kama, huminga siya nang malalim bago kinuha ang kanyang coat. Umuugong pa rin ang phone. Nang makita niya ang nakasulat sa screen ay kumunot ang noo niya. Habang pinag-isipan niya kung sasagutin niya ang tawag ni Jeremy, isang malamig na palad ang biglang humawak sa kanyang braso, kasunog ng isang napakalamig na boses na umatake sa kanya mula sa likuran. "Talagang nahulog ka na para kay Jeremy. Gusto mo pang sagutin ang tawag niya sa oras na ito." Tumusok sa tainga ni Shirley ang malamig na boses ni Carter na nahahaluan ng inis. Bago siya makapagpaliwanag, inagaw ni Carter ang phone at malakas itong binato sa pader Kaagad na huminto sa pag-ugong ang phone; nabasag ang screen nito. Nanlulumong tinignan ni Shirley ang nabasag na phone habang nakaupo sa iisang pwesto nang nak
Nagkatinginan sina Jeremy at madaling bago tumayo si Jeremy at naglakad papunta sa pinto. Maingat siyang sumilip sa peephole, pero wala siyang nakitang nakatayo roon. Pagkatapos, tumunog muli ang doorbell. Biglang binuksan ni Jeremy ang pinto, natakot ang tao sa labas na papatunugin sana muli ang doorbell at inatras ang kanyang kamay. "Ikaw na naman." Nang nakita ni Jeremy ang babaeng nakatayo malapit sa pader sa tabi ng pinto, napuno ng pagkamuhi ang kanyang mga mata. "Mas mabuti kung lumayo ka na. Hindi ka namin gustong makita ng asawa ko." Syempre, alam ni Ada na kinaaayawan siya ni Jeremy, pero sa pagkakataong ito, handa na siyang ibuhos ang lahat. Ayaw na rin naman sa kanya ni Camille, kaya kung gusto niyang lumaban para sa tyansang makapasok sa Gray family, kailangan niya na lang magplano papasok roon. Nang makita niya na isasara ni Jeremy ang pinto, mabilis niyang iniunat ang kanyang braso para pigilan siya. Sinong makakaalam na napakabrutal ni Jeremy? Nang walang
Pinaghintay ni Ada sina Jeremy at Madeline at ngumiti siya. "Bago ninyo malaman kung paano kami nagkakilala ni Shirley, may dapat muna kayong malaman." Napuno ng pandidiri ang mga mata ni Jeremy nang makita niya si Ada na gumagawa ng palabas sa lahat ng ito. "Wala akong oras para makinig sa kalokohan mo. Sabihin mo na lang sa'min kung gusto mo. Kung gusto mo pang magsayang ng oras, umalis ka na lang dito kaagad." “...”Pagkatapos niyang matalo nang dalawang magkasunod na beses, hindi na nagpamisteryoso si Ada. Ngunit, nagdalawang isip siya sandali bago nagsalita na para bang may iniisip na kung anong bagay. "Si Carter ang nagbigay ng pangalan kay Shirley." 'Magkakilala sina Carter at Shirley?' Nagulat sina Madeline at Jeremy sa rebelasyon tungkol sa relasyon na iyon. Sa wakas ay naintindihan na ni Jeremy. Ang taong nagmamanipula kay Shirley ay si Carter. "Noong sampung taong gulang si Carter, dinala niya si Shirley pabalik sa Gray Manor. Simula noon, magkasama sil
Hindi mapigilan ni Jeremy na mapahinto sandali. Pagkatapos, naglakad siya papunta kay Madeline. "Linnie, bakit mo ko tinitignan ng ganyan?" Parang tinatanong siya ng kanyang tingin. Maingat na tinignan ni Madeline si Jeremy nang hindi nagpapakita ng emosyon, at biglang ngumiti. "Hindi ko inaasahan na gagawa ng ganito ang asawa ko." Inisip ni Jeremy ay tinatanong ng siya ni Madeline sa mga nagawa niya kanina. Nang marinig niya ito ay ngumiti siya. "Hindi kasama sa usapan ang tiwala sa pakikisalamuha sa isang taong kagaya niya, pero magagamit nga natin ang impormasyong binigay niya." Ngumiti si Madeline at tumango sa pagsang-ayon, pagkatapos ay mabilis na bumalik sa seryosong ekspresyon. "Magkakilala sina Shirley at Carter at mayroon silang malapit na relasyon. Ibig sabihin nito ay sumusunod lang si Shirley sa mga utos ni Carter noong kumilos siya laban sa akin. Ginamit ni Shirley ang ganito para kontrolin ako, pero sa huli, lahat ng yon ay para makuha ka, Jeremy. Hindi ko ta
Lumingon si Madeline kay Karen at pinahayag ang kanyang pasasalamat. "Salamat sa tulong mo sa pag-aalaga sa nanay ko." Nararamdaman ni Karen ang sinseridad ni Madeline. Tinaas niya ang kanyang kamay at tinapik ang balikat ni Madeline. Ang kanyang mga mata ay napuno ng pagmamahal at kabaitan na wala siya noon. "Pamilya tayo. Hindi mo ko kailangang pasalamatan. Magaan na ang pakiramdam ko na nakabalik kayo nang ligtas. Magpahinga muna kayo ni Jeremy sa kwarto ninyo. Sa susunod na lang ang ibang bagay. At saka hindi mo kailangang mag-alala para sa nanay mo. Ako na ang mag-aalaga sa kanya." Nang marinig ang mga salita ni Karen ay naantig ang damdamin ni Madeline. Minsan, napakaganda talaga ng buhay. Kahit na papaano, hindi niya naisip na balang araw, magiging ganito ang relasyon niya kay Karen. Bumalik si Madeline at Jeremy sa kanilang kwarto. Kahit na ang tagal nilang hindi nakabalik, malinis na malinis ang kwarto at tinanggal ang lahat ng bakas ni Naomi. Pagkatapos humiga sa