Tinitigan ni Ryan si Madeline saglit nang naiinis bago biglang sumigaw sa katulong, “Dalhin niyo si Dr. Brown dito, dali!” Sumunod ang katulong tapos natataranta nitong hinanap si Adam na kasalukuyang nasa underground lab. Pagpasok sa kwarto, nasalubong ni Adam si Madeline na dumudugo mula sa kamay at binti nito nang umupo siya sa sulok ng kama. May malaking mantsa ng dugo sa kama. Ang makita ito ay nakakakilabot. “Bendahan mo ang sugat niya.” Idiniin ni Ryan ang kanyang kamay sa kanyang noo at umalis ng kwarto nang mukhang napapagod. Kaagad na inabot ni Adam ang kanyang medical kit at kumunot ang kanyang noo nang titigan niya si Madeline na pagod ang isipan. “Sinabihan na kitang wag kang magpadalos-dalos diba?” Sadyang binabaan ni Adam ang kanyang boses at tinignan ang pinto mula sa sulok ng kanyang mata. “Bakit ba di niyo kayang tumigil ng asawa mo sa pagiging matigas ang ulo?” Lumipat ang tingin ni Madeline nang tignan niya ang walang bahalang mukha ni Adam. Di niya ala
Napuno ng pagkabahala ang puso ni Jeremy nang makita niya ang masamang ngiti ni Ryan sa kanyang phone screen. Natutukoy niya na kung anuman ang gustong sabihin sa kanya ni Ryan sa video call ay may kinalaman kay Madeline. “Anong ginawa mo kay Linnie, Ryan?” Nahulaan ito ni Jeremy at nanatiling kalmado. Mabagsik siyang nagtanong ngunit tumawa lang ang lalaki. Tapos inilipat ni Ryan ang camera sa sahig. “Magsalita ka Ryan!” Nainis si Jeremy. Pinanood ni Ryan ang reaksyon ni Jeremy nang natutuwa. Habang lalong naiinis si Jeremy, lalo siyang natutuwa. Di pinansin ni Ryan si Jeremy at lumapit sa kwartong tinuluyan ni Madeline. Tapos tinutok niya ang camera sa duguang kama. Pakiramdam ni Jeremy na parang pinupunit ang puso niya nang makita ang dugo. Ang kulay ng kanyang mata ay naging kakulay na din nito. “Nakikita mo ba yan Jeremy Whitman? Di ba mukhang napakaganda ng matingkad na pula sa kama?” Ininis ni Ryan si Jeremy. “Ang dugong ito ay nanggaling sa pinakamamahal mong ba
Bumalik si Jeremy sa lamesa at nagpatuloy na panoorin ang mga surveillance footage, ngunit napansin niyang hindi siya makapokus. Paulit-ulit na pumapasok sa isip niya ang imahe ni Madeline na naiipit sa isang sulok at pumapalag kay Ryan nang buong-lakas. Lagi siyang nasusugatan at duguan bago pa siya pakawalan ni Ryan. "Linnie." Lumapit si Jeremy sa bintana nang nababahala nang malamatan niya ang sahig sa inis niya. Lumabas siya ng bahay at huminto kung saan ipinakita ng surveillance footage ang huling pinuntahan ni Ryan. Susuriin na ni Jeremy ang lugar nang bigla siyang makatanggap ng isang mensahe mula sa hindi kilala: [Makakaasa ka na ayos pa ang kalagayan niya ngayon.] Walang duda na ang taong tinutukoy sa text ay si Madeline. Unti-unting kumalma ang nagwawalang tibok ng puso ni Jeremy. Gayunpaman, nagtataka siya kung sino ang nagpadala sa kanya ng text. Ito rin ba ang taong tumulong sa kanya at nagdala sa kanya sa ospital mula sa warehouse? … Nanatiling nakakul
Nang marinig ang boses na pinapangarap niya bawat sandali ng bawat araw, tinignan ni Madeline ang phone sa kamay ni Ryan. Nanlaki sa gulat ang mata niya nang subukan niyang hanapin ang pinagmulan ng boses ni Jeremy. Ngunit itinalikod ni Ryan ang phone at ang nakita lang ni Madeline ay ang likod ng phone. “Ikaw ba yan Jeremy? “Boses mo ba yan?’ Bumangon si Madeline at lumapit para tumingin, ngunit hinawakan siya ni Ryan sa braso bago pa siya makalapit. Hinila siya nito palapit sa kanya. Tumalikod si Madeline kaya ang likod niya ay nakadiin sa dibdib nito. Tapos hinawakan nito ang panga niya at pwinersa siyang tumitig sa phone screen. Nagpumiglas sa takot si Madeline sa pagkakahawak ni Ryan, ngunit biglang naaninag niya ang mukha ni Jeremy. “Jeremy…” “Linnie!” Narinig nang malakas ang boses ni Jeremy sa tainga ni Madeline. Tinitigan ni Madeline ang natatarantang lalaki. Pakiramdam niya umiinit ang sulok ng kanyang mga mata. Alam niya kung bakit mukhang mababaliw na si
Ibinuhos ni Madeline ang kanyang lakas para iwasan ito, ngunit di niya magawa dahil isang araw na siyang di kumakain. Higit pa rito, nakatanggap din siya ng sari-saring pagpapahirap mula kay Ryan. “Alis!” Sumigaw si Madeline ngunit hawak ni Ryan ang likod ng ulo niya para di siya makatakas. Nahalikan ni Ryan sa pisngi si Madeline sa huli. Parang natusok ng isang libong palaso ang puso ni Jeremy nang madurog ito. Natatakpan ng buhok ni Madeline ang kanyang mukha habang nagpupumiglas siya, ngunit di nito napigilan si Jeremy na makitang umiiyaka ng pinakamamahal niya. “Masakit diba Jeremy? Kung ayaw mong magdusa pa si Eveline, edi ilipat mo ang lahat ng stocks ng Whitman Corporation sa pangalan ko at ipaalam mo sa publiko na bankrupt na ang Whitman Corporation.”Puno ng bangis ang mata ni Ryan nang mag-utos siya. Ang luhaang mukha ni Madeline ay tumingala habang nakatitig dito. “Wag kang makinig sa kanya Jeremy! Di niya ako pakakawalan kahit tuparin mo pa ang lahat ng hiling
NIlamig ang katawan ni Jeremy sa sinabi ni Madeline. Pinanood niya ang gumegewang na camera nang idiin ni Madeline ang matalas na dulo ng clip sa kanyang pulso. Di malubhang sandata ang clip pero binubuhos ni Madeline ang buong lakas niya. Isang pulang linya ang kaagad na gumuhit sa kanyang braso nang magsimulang tumulo ang pula sa sugat nang nakakatakot. “Linnie!” Sumigaw si Jeremy nang nalulungkot nang kumalat sa kanyang katawan ang sakit na parang binabalatan siya nang buhay. Alam niya na malamang napahirapan na nang sobra si Madeline sa puntong wala na siyang pag-asa dahil kung hindi, hindi niya gagawin ang ganyang bagay. Nabigla si Ryan sa ikinilos ni Madeline. Tinitigan niya nang tuliro si Madeline nang tumigil ang babae. Sumakit ang puso niya, ngunit kasabay nito, nagkaroon ng galit sa kanyang mata. “Bakit? Bakit ba di ko mapantayan si Jeremy?” Tulad ng isang manika, nakakaawang tignan si Madeline na may magulong buhok at damit. Ngunit ang mata niya ay malinaw
Pinanood ni Jeremy si Adam na itinurok ang syringe kay Madeline. Ang kasunod na sandali ay parang isang siglo para sa kanya. Nanatiling walang malay si Madeline sa buong oras. Dahil wala siyang magawa kundi manood, nagsimulang mawalan ng malay si Jeremy. Pakiramdam niya na ang di malilimutang sakit ay kumakalat na naman sa katawan niya. “Nasa panganib ba ang buhay niya?” Nagtanong si Ryan. Hinihintay din ni Jeremy ang sagot na ito. Pinanood niya si Adam na nakaupo sa sahig. Sinimulan nitong itabi ang kanyang medical kit bago siya magsimulang magsalita, “Ayos lang ang kanyang major arteries. Kung hindi wala na akong magagawa.” Itinapat ni Ryan ang camera sa kanyang sarili. “Narinig mo siya diba Jeremy? Sundin mo ang mga sinasabi ko kanina o di mo na muling makikita si Eveline.” Tapos ibinaba ni Ryan ang tawag. Nang makitang nagbago ang screen, kaagad na lumabas sa isipan ni Ryan ang impormasyong nakita niya kanina lang. Tumalikod siya nang natataranta nang walang ali
Nagbago ang mukha ni Ryan at isang bugso ng damdamin ang lumitaw sa mata ni Madeline nang mabanggit ang pangalan ni Jeremy. “Paano nahanap ni Jeremy ang daan papunta dito?” Tanong nin Ryan at inututsan ang dalawang katulong, “Bantayan niyo ang Madam at manatili kayo sa loob.” Tumango sila nang magmadaling umalis si Ryan. naglakad siya patungo sa kama para bantayan si Madeline. Tinignan ni Adam nang nagtataka ang balisang mukha ni Madeline bago ito tumalikod para umalis. Bumalik si Ryan sa study at pinindot ang isang software sa computer na ipinakita sa kanya ang maraming mga kotse na bumabyahe papasok ng villa. Pinalaki niya ang footage at nakita niya nang malinaw ang mukha ni Jeremy. Masyadong gwapo ang mukha ni Jeremy para maging ibang tao. “Paano niya nalaman kung nasaan tayo?” Mukhang naguguluhan at naiinis si Adam. “Ano nang gagawin natin?” “Ang katotohanang natunton niya tayo ay nangangahulugang dumating siya nang handa. Ilayo mo si Eveline at ang magulang niya. A