Hindi inasahan nina Jeremy at Fabian ang ginawa ng lalaki. Nang makita nila ang kotse na napalibutan ng apoy, sabay na tumakbo sina Jeremy at Fabian papunta kay Lilian. Parang nabitin nang napakataas ang puso ni Jeremy. Mamula ang kanyang mga mata nang tinignan niya ang bata na napahinto nang dahil sa kanyang kalamigan. Ilang hakbang lang ang layo nilang dalawa, pero parang pinaghiwalay sila ng libo-libong kabundukan at ilog. Nagmadali si Jeremy, pero bigla na lang ay sumabog nang malakas ang kotse. "Lilian!" Natatarantang sumigaw si Fabian. Lumipad ang maliit na katawan ni Lilian mula sa malakas na hangin ng pagsabog. Nagkalamat ang tingin ni Jeremy habang nagmadali siyang saluhin si Lilian na pabagsak sa lapag. "Lillian!"Niyakap niya ang bata. "Lillian! Lillian!"Nanghihinang kinurap ng batang babae ang kanyang bilugang mga mata. Habang nakatingin sa lalaki sa kanyang harapan, gumalaw ang kanyang maliit na bibig. “Daddy.”Kahit na walang boses na lumabas mula sa
Dahan-dahan niyang idinilat ang mga mata niya, at nang magising siya, nakita lang niya ang dilim habang ang tanging liwanag na nakapaligid sa kanya ay ang ilaw ng kotse. Bumukas ang pinto ng kotse. Nakatayo si Ryan sa labas ng pinto, at ang boses niya ay naririnig nang bahagya. "Nandito na tayo. Lumabas ka na ng kotse." Nagtingin sa paligid nang maingat si Madeline bago lumabas ng kotse. Itinuro ni Ryan ang daan nang sumunod sa kanya si Madeline. Nagtingin siya sa paligid. Bukod sa kadiliman, may mas malalim pang kadiliman. Para bang napapaligiran sila ng itim na tela. Bukod sa hakbang nila, walang ibang ingay. Pagkatapos maglakad ng ilang milya, unti-unting nagkaroon ng ilaw sa daan. Huminto si Ryan sa harap ng pinto. Pagkatapos niya itong buksan gamit ng mata niya, tinignan niya si Madeline nang may malalim na ngiti. "Dadalhin muna kita sa dati mong kaibigan." Nang marinig ang boses ni Ryan, isang tao ang naaninag ni Madeline. Sinundan niya ang anino na naaninag n
Tinignan ni Madeline ang lunas sa harapan niya at naisip si Jeremy. Alam niya na talagang di papayag si Jeremy na makita siyang sumusunod at tinatanggap ang mga karumal-dumal na hiling ni Ryan. Ngunit alam niya na ayaw niyang makakita ng araw na lubusan siyang masasaktan. Tinikom nang mahigpit ni Madeline ang kanyang kamao at tinignan ang lalaki sa harapan niya na hawak ang natatanging tyansa ni Jeremy. Nakatitig itong maigi. "Ryan, pwede kang humiling pero pag sumobra ka, di ako susunod." Nilapitan ni Ryan si Madeline at dinampot ang lunas sa kamay nito. Ngumiti ito nang malalim. "Ikinalulungkot ko na wala kang dahilan para tumanggo. Ayaw kong magdusa siya. Wala kang magagawa kundi pumayag." … Sa ospital. Pabalik-balik na naglalakad si Jeremy sa pasilyo nang nababahala. Ang pagiging kalmado na mayroon sila ay naglaho sa sandaling ito. May dugo pa rin sa kanyang palad na di niya nahugasan. Ang lahat ng ito ay nanggaling kay Lilian. Pumikit si Jeremy at huminga nang
Magulo ang emosyon niya. Di pa sigurado ang kaligtasan ni Lilian. Bilang isang ama, ito lang ang magagawa niya para ilabas ang inis niya at pagkabahala niya. Sa sandaling ito namatay ang mga ilaw sa operating room. Bumangon si Jeremy at lumapit sa doktor na palabas. "Doc, kumusta ang kalagayan ng anak ko? Dumudugo siya nang husto. Saan ba siya napuruhan? Delikado ba ang buhay ng anak ko?" Tinadtad niya ng tanong ang doktor habang kumikislap sa pagkabahala ang mata niya. "Nagasgasan ng bakal ang likod ng bata. Dumudugo siya nang husto at malubha ang kalagayan. Buti na lang maaga siyang naisugod sa ospital. Sa ngayon, wala na sa panganib ang buhay niya." Napabuntong-hininga ang doktor. "Pero ang ulo ng bata ay nabagok nang husto. Kailangan nating hintayin na gumising ang bata bago magsagawa ng pagsusuri." Sinuntok ni Jeremy nang malakas ang sarili niya nang marinig niya ito. Sinisisi niya ang kanyang sarili na huminto siya sa paglalakad kanina, kung hindi ay hindi sana na
Diretsong nagtanong si Madeline, at tumawa ang babae sa kabilang linya. "Eveline Montgomery, di mo kailangang maging pursigido na malaman kung sino ako. Di magtatagal magkikita din tayo." "Ayaw kong makipagkita sa isang taong nagtatago sa madilim na sulok at ngumingisi. Wag ka nang tumawag," Binalaan ito ni Madeline at nang ibababa na niya ang linya, nagsalita ulit ang babae. "Ayaw mong makipagkita sa akin, pero nasasabik ako sa pagtatagpo natin. Bilang regalo para sa pagkikita natin, isipin mo lang ang pipi mong anak na nakaratay sa ospital habang kritikal ang kalagayan niya." "Anong sinabi mo? Anong ibig-sabihin mo?!" Biglang may naisip si Madeline. "Ikaw ba ang nag-utos na dukutin ang anak ko?" "Tama ka, ako yun." Kaagad itong inamin ng babae. "Pero wag kang mag-alala Eveline. Di kita gagalawin. Sa halip gusto kong maging ligtas at maayos ka para masaksihan mong pinapahirapan ko ang mga nasa paligid mo at pagdudusahin kita!" Pagkatapos banggitin ng babae ang huling salita
"Siguro, dapat mamatay na lang ang mga taong gaya ko. Noong nakaraan, sinaktan kita at pinahirapan kita ng husto. Ngayon naman, sinaktan ko ang anak natin. Masahol pa ako sa hayop!" Galit si Jeremy sa kanyang sarili. Muli niyang inangat ang kanyang kamao at sinuntok ang pader, hindi niya alintana ang sakit na naramdaman niya kasunod nito. "Huwag mo na akong intindihin, Linnie. Please, tigilan mo na ang pagmamahal sa isang gaya ko, na isang masamang tao na hindi pinahalagahan ang asawa niya. Hindi mo ako dapat pag-aksayahan ng oras mo. Dapat humanap na lang kayo ng isang lalaking maaasahan niyo at kalimutan niyo na lang ako ng mga bata."Tumingin sa kanya si Madeline pagkatapos niyang magsalita. Namula ang mga mata ni Madeline. Sinampal niya sa mukha si Jeremy. "Alam mo ba kung anong pinagsasasabi mo? Jeremy Whitman, sinusubukan mo pa rin ba akong saktan hanggang ngayon? Buong buhay ko, maliban sayo, sino pa ba ang mamahalin ko?! Sabihin mo sakin, anong dapat kong gawin para tulu
Nakilala ni Madeline ang boses ng babae. Ito ang mismong tao na nanggugulo sa kanya sa phone nitong mga nakaraang araw, ang babaeng nagsabi na si Lillian ang pipeng anak ni Madeline!Matapos siyang makilala ni Madeline, tila nakahanda ang babae sa pagkikita nila. Ngumisi siya. "Eveline, sinabi ko sayo na malapit na tayong magkita. Nagulat ka ba?" Hindi alam ni Madeline kung saan niya narinig ang boses na ito, ngunit naalala niya ang mukha ng isang taong kilala niya sa masamang ngiti ng babaeng ito. "Nandyan ka pa ba, Ms. Montgomery?" Narinig sa phone ang nagtatakang boses ng researcher. Naisip ni Madeline na tanggalin ang sunglasses ng babae ngunit hindi niya ito tinuloy. "Pasensya na. Nakikinig ako." Agad na sumagot si Madeline. Subalit, noong muli niyang iangat ang kanyang ulo, napansin niya na wala na ang babae. Tanging isang mabangong amoy lamang ang naiwan. Alam ni Madeline na sinasadya ng babae na manggulo at hindi na siya nag-aksaya pa ng oras sa may parking lot. Bi
Subalit, umiling lamang si Lillian at lalo lang siyang umiyak. Nadurog ang puso ni Jeremy noong makita niya ang mga luha ng bata. 'Masama siguro ang loob niya sa isang tatay na gaya ko.' Napangiti siya, iniisip niya na ito ang kabayaran sa lahat ng ginawa niyang hindi maganda. Umiyak ng matagal si Lillian habang yakap siya ni Madeline. Sa huli, nakatulog siya. Marahil dahil ito sa sobrang pagod. Muling bumalik ang doktor upang tingnan ang kundisyon ni Lillian at wala naman siyang napansin na kakaiba sa kanya. Pagkaalis ng doktor, kinausap ni Madeline si Jeremy na nakaupo lang sa isang tabi. "Jeremy, huwag kang masyadong malungkot. Bata pa si Lillian." "Kaya nga siguradong totoo ang lahat ng emosyon na pinapakita niya kasi bata pa siya." Ang sabi ni Jeremy. Malungkot niyang pinagmasdan ang batang babae na mahimbing na natutulog sa kama. “Jeremy.”"Linnie, hindi na ako magpapatalo ulit." Hinawakan ni Jeremy ang mga kamay ni Madeline. "Aalagaan kong mabuti si Lillian. Ipa
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si