Pagkarinig ni Fleur sa mga salitang iyon, parang may malamig na hangin na dumaan mula sa talampakan niya paakyat sa ulo. Ngayon lang siya muling nakaramdam ng ganitong klase ng takot at kawalan ng magawa mula nang iligtas siya ni Marcius sa Mount Tason mahigit tatlong daang taon na ang nakalipas.Ang huling pagkakataong na nataranta siya nang ganito ay noong nakita niya ang larawan ni Marcius online. Pero ngayon, bigla niyang napagtanto na ang master niya, na matagal na dapat patay, ay posibleng buhay pa pala hanggang ngayon.Parang nabagsakan siya ng maraming bato nang mapagtantop ito.Hindi na niya kinaya ang takot, at nanginginig ang boses niya habang sinabi, “Master, a-aminado akong nagkamali ako…”Biglang may sumigaw ngan malakas sa tainga ni Fleur. Sobrang lamig ng boses ni Marcius habang pinagalitan siya, “Umalis ka na ngayon din!”Parang kidlat na tumama sa puso ni Fleur ang sigaw na iyon. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Mabilis siyang tumayo, nanginginig, sabay yuko sa
Umiling si Vera. “Hindi ko rin alam.”Biglang lumitaw sa screen kung paano pinara ni Fleur ang isang van na dumaan at sandali silang nag-usap ng driver, pero tila tinanggihan siya nito. Nagmukhang balisa si Fleur, mabilis na naglabas ng bungkos ng pulang pera, at iniabot ito sa driver. Tinanggap naman ng driver ang pera, kaya agad na sumakay si Fleur sa likuran ng van.Lalong naguluhan si Charlie. “Saan kaya pupunta si Fleur?”Sagot ni Vera, “Hindi ko rin maintindihan, Young Master.”Sinabi ni Charlie, “Sundan na lang natin siya. Tingnan natin kung saan papunta ang van.”“Okay.”Sa hindi maunlad na bayan sa bundok, ang karamihan ng surveillance ay nasa mga kalsada lang. Kaya’t sinimulan ni Vera ang pagsubaybay sa galaw ng van sa pamamagitan ng paglipat-lipat sa iba’t ibang camera feeds ng daan. Ilang saglit lang, nakita nilang palabas na ng town ang van, papunta sa highway entrance.Sa loob naman ng malamig at mahangin na van, sabik na si Fleur na makaalis ng Oskia. Kaya agad si
Base sa kilos ni Fleur sa pagbalik niya, mahirap talagang matukoy nina Charlie at Vera kung ano ba talaga ang intensyon niya. Nag-aalala si Vera na baka hindi talaga aalis si Fleur sa Mount Tason, at baka nagpapalit lang ng destinasyon.Kaya sinabi niya kay Charlie, “Young Master, minsan nabanggit ni Papa na noong umalis si Master Marcius sakay ng kanyang crane, bigla na lang nawala ang kanyang stone chamber, nang walang bakas. Iniisip niya na baka ginamit ni Master Marcius ang napakalakas na kapangyarihan niya para itago o ilipat ito kung saan. Baka ang pakay talaga ni Fleur sa Mount Tason ay hanapin kung nasaan ang chamber na iyon.”Tumango si Charlie at sumagot, “Ako rin, hindi ako naniniwalang basta na lang aalis si Fleur nang gano’n kabilis. Baka may nahanap na siyang panibagong bakas.”May halong kaba sa mukha ni Vera habang sinasabi, “Kung sakaling makahanap si Fleur ng paraan para lumakas gamit ang mga iniwang relics ni Master Marcius, o kaya makakuha siya ng mga elixir o ar
Ang dahilan kung bakit hindi na nagtago si Charlie ay dahil pakiramdam niya, wala nang kailangang ikabahala kung sakaling malaman ni Fleur ang ginagawa niya. Sa mga oras na iyon, nakalampas na si Fleur sa security at customs gamit ang isang Oskian passport na matagal na niyang inihanda. Nakaupo siya ngayon sa VIP lounge, kabado at balisa habang hinihintay ang flight niya.Dahil sa sobrang kaba at takot, nanginginig pa rin ang mga kalamnan sa binti niya. Paulit-ulit na bumabalik sa isip niya ang malakas at nakakatakot na boses ni Marcius na sumigaw, ‘Umalis ka na ngayon din!’ parang bumalot ito sa kaluluwa niya, nagdulot ng matinding takot.Hindi niya napigilang ulit-ulitin sa isipan niya ang buong pangyayari, sinusubukang pag-isipang mabuti kung posible nga ba na buhay pa si Marcius. Naalala niya ang bawat detalye ng pagsasanay nila ni Elijah sa ilalim ni Marcius. Tahimik niyang inisip, “Sa totoo lang, kung iisipin, parang hindi naman talaga kami pinahalagahan ni Master. Kung hindi l
Napaiyak si Fleur at sinabi, “Elijah, walang puso ang Qing army, at pinatay na nila ang napakaraming tao sa Oskia. Kapag nahuli nila tayo, mas masahol pa sa kamatayan ang kahihinatnan natin! Mas mabuti pang ikaw na ang tumapos sa buhay ko kaysa hayaang abusuhin at pahirapan nila ako!”Kinagat ni Elijah ang kanyang labi at mariing sinabi, “Fleur, huwag kang matakot. Kung talagang wala na tayong takas, ako na mismo ang tatapos sa’yo nang mabilis, at lalabanan ko ang mga demonyong iyon hanggang kamatayan. Hinding-hindi ko hahayaang mahulog ka sa kamay nila!”Sa mga sandaling ‘yon, palapit nang palapit si Gyaljatru at ang mga tauhan niya. Napansin niya ang mga bakas ng dugo ni Fleur na nangingitim na, kaya ngumisi siya at sinabi, “Dahl ayaw niyong sumundo, huwag kayong magsisisi kung magiging marahas kami! Kapag nahuli kayo ng mga kasama ko, pasasayahin muna namin ang magandang dilag na iyan!”Nagulat at nagalit si Fleur. Sumigaw siya nang paos, “Kahit maging multo pa ako, hindi ko kayo
Naintindihan ni Elijah na ang matanda sa harap nila ay may pambihirang kapangyarihan at isa ring Oskian, kaya halos hindi na siya nag-isip at agad na lumuhod habang humahagulgol. “Sir, halos buong lupain ng Oskia ay sinakop na ng mga barbaro, at ang buhay ng mga Oskian ay nasa matinding paghihirap. Matagal na naming nilalabanan ang Qing army, pero kulang na kulang ang aming lakas. Wala na kaming magawa kundi panoorin na lang habang unti-unting nawawala ang ating bansa. Dahil ikaw rin ay isang Oskian, sana ay matulungan mo kaming paalisin ang mga demonyong Qing at ibalik ang Oskia!”Mabilis na natauhan si Fleur at agad ding lumuhod, yumuko siya nang magalang habang sinabi. “Sir, pakitulungan niyo po kami!”Bahagyang nagulat si Marcius sa kanilang kilos, pero napangisi siya at nagsalita, “Matagal na akong naninirahan dito sa tagong lugar. Kung sino man ang may hawak ng kapangyarihan sa labas ay wala nang kinalaman sa akin. Hari man yan ng Oskia, ng Mongolia, o ng Qing army, wala akong
Daang-daang taon na siyang nag-eensayo dito, at sa mga nagdaang siglo, bihira lang ang unmistorbo sa kanyang kuweba. Pero ngayon, sumugod ang mga mapanghamak na sundalo ng Qing na ito, sumisigaw at ginulo ang kapayapaan niya.Akala niya na isang beses lang ito mangyayari, pero nang marinig ang mga sinabi ni Fleur, biglang hindi siya napakali.Sa sandaling ito, nanatiling tahimik nang matagal si Marcius.Biglaan, maraming apoy ang umusbong sa ibaba ng bundok. Para ganap na ubusin ang Oskian army at ang Qing Eliminating Society, nagsimula ng apoy ang Qing army sa bundok.Nang makita ni Marcius ang apoy, biglang nagbago ang isipan niya at sinabi niya, “Tama na. Dahil gusto niyong suportahan ang Oskia, kaya ko kayong bigyan ng pagkakataon para makita kung handa ba kayo.”Tuwang-tuwa si Elijah at sinabi nang mabilis, “Sir, mangyaring sabihin mo!”Sinabi nang magaan n Marcius, “Ngayong araw, magiging disipulo ko kayong dalawa. Tuturuan ko kayo ng ilang kakayahan sa pakikipaglaban. Pagk
Pagkatapos bumaba ng private jet ni Fleur sa Entrell Airport, hindi ito dumaan sa maraming paghahanda bago ito naghandang dumiretso sa Australia.Ayon sa plano ng flight, tulad ng dating pag-alis nila, magpapa-gas sila sa Australia at didiretso sa Buenos Aires.Habang umaandar ang eroplano ni Fleur para lumipad sa kanang runway ng Entrell Airport, isang private jet na dala-dala sina Charlie at Vera ang bumaba mula sa kabilang runway.Isang Mercedes SUV ang nakaparada na sa parking lot ng airport. Pagkatapos umalis sa airport, dumiretso sina Charlie at Vera sa parking lot. Pagkatapos mahanap ang SUV, kinuha ni Charlie ang isang set ng mga kotse mula sa loob ng kaliwang gulong sa harap.Pagkatapos ay ginamit niya ang mga susi para buksan ang pinto at pumasok sa kotse kasama si Vera bago dumiretso sa direksyon ng Mount Tason.Si Vera, na nakaupo sa harap, ay medyo hindi mapakali. Pakiramdam niya na ang biglaan pag-alis ni Fleur mula sa Mount Tason ay nagpapahiwatig na may mga pangani
Sa sandaling iyon, magalang na tinanong ng abbess ang babaeng nasa katanghaliang-gulang, “Madam, ano na po ang susunod nating gagawin?”Tulalang nakatingin ang babae sa labas ng bintana. Nang marinig ang tanong, sumagot siya, “Pupunta tayo sa Aurous Hill. Mananatili muna ako pansamantala sa Qi Temple, tulad ng dati, at sasama kayong dalawa sa akin. Huwag kayong magpapakita sa kahit kanino pagdating natin sa Aurous Hill.”Bahagyang tumango ang madre at sinabi, “Sige po. Ipapaalam ko ito sa abbess ng Qi Temple.”Pagkatapos ay nagtanong siya, “Madam, mayroon po ba kayong partikular na babae na gusto mong makilala sa susunod? Susubukan kong ayusin iyon.”Bahagyang tumaas ang kilay ng babae at ngumiti habang sinabi, “Sino ang gusto kong makilala? Gusto kong makilala si Ito Nanako. Sa lahat ng mga babae, siya ang may pinakamataas na pagkakataon na mapasama sa atin.”Bahagyang ngumiti ang abbess at sinabi, “Susubukan kong ayusin iyon.”Tumango ang babae at bahagyang humagikgik, “Parang
Habang bumababa sina Charlie mula sa Quiant Monastery, hawak-hawak pa rin niya ang agarwood bracelet. Gusto talaga niyang malaman kung ano ang ibig sabihin ng taong nag-iwan nito para sa kanya, pero kahit anong isip niya, hindi niya ito maunawaan.Sa ngayon, napagpasyahan niyang sumang-ayon na lang sa sinabi ni Vera. Ang dalawampu’t walong beads ng bracelet ay kumakatawan sa kasalukuyang edad niya. Alam ng taong iyon na mapapansin ni Vera ang kakaiba at babalik sila sa Quiant Monastery para mag-imbestiga. Gayunpaman, sinadya talaga nilang iwanan ang bracelet na ito para sa kanya. Anong mensahe kaya ang gusto nilang iparating?Habang litong-lito pa rin, bumaba na sila ng bundok at nagsimulang umakyat pabalik sa kanilang dinaanang daan.Habang paakyat ulit sila, nagkataon namang nakasalubong nila ang ilang matandang babae mula sa lokal na lugar. Naglalakad sila nang sabay-sabay, dahan-dahang bumababa ng bundok habang may bitbit na mga basket na gawa sa baging. May lamang mga insenso,
Hindi napigilang itanong ni Charlie, “Sa tingin mo ba, sumisimbolo ito sa edad ko?”Tumango si Vera, “Malamang nga.”Muli siyang nagtanong, “Baka naman nagkataon lang ito?”Umiling si Vera, “Posible iyon sa labas, pero hindi dito.”Nagpatuloy si Charlie, “Bakit mo nasabi 'yan?”Seryosong sagot ni Vera, “Young Master, dapat mong maintindihan na ang lahat ng ito ay inihanda para sa iyo. Ang dahilan kung bakit nila ako pinapasok ay dahil lang sinamahan kita. Kung hindi ako sumama, malamang hinarap ka na nila nang direkta.”Biglang nakaramdam si Charlie ng kaunting kaba.Pakiramdam niya ay makatwiran ang mga sinabi ni Vera, pero hindi pa rin niya maintindihan kung sino talaga ang mga taong iyon at bakit nila siya binibigyan ng maraming atensyon.Simula nang kusang makipag-usap ang batang madre sa kanila sa paanan ng bundok, gustong-gusto na ni Charlie malaman kung sino talaga ang mga taong iyon. Ngayon, mas lalo pa siyang naging mausisa sa sagot sa tanong na iyon.Sa sandaling iyo
Tumingin si Vera na parang natalo habang tinitingnan ang tatlong piraso ng insensong sandalwood na malapit nang maubos. Parang nalilito siya nang sabihin kay Charlie, “Kaya nilang mahulaan ang mga huling minutong plano natin. Sino sila?!”Umiling si Charlie. “Hindi ko rin alam. Parang may nakakaalam ng lahat ng mangyayari, parang may Diyos na pananaw.”Pagkatapos nito, naglakad siya papunta sa main hall, na may layuning maglibot sa likod ng courtyard, ngunit napansin niya ang isang kahoy na pinto sa likod na kanto ng main hall.Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto at natagpuan ang isang maliit na silid na mga limang o anim na metro kwadrado. Tumingin siya sa paligid pero wala siyang nakita maliban sa isang simpleng kahoy na upuan at isang maliit na kahoy na mesa na hindi hihigit sa kalahating metro ang lapad. Ngunit may kakaibang amoy sa silid, isang amoy na nakakapagpasigla at nagpapalakas ng katawan.Habang tinitingnan niya ng mabuti, napansin ni Charlie ang isang kwintas na may
Tumango si Charlie at sinabi, “Sige. Akyatin muna natin at tingnan natin.”-Nang dumating ang dalawa sa pintuan ng Quiant Monastery, mahigpit na nakasarado ang pangunahing gate. Ngunit nang dahan-dahang itulak ito ni Charlie, bumukas ito ng may mahinang tunog.Pumasok si Charlie, tumingin sa matibay na kahoy sa likod ng gate, at napakunot-noo habang sinabi, “Mukhang alam nila na darating tayo, kaya’t sadyang iniwan nilang bukas ang gate para sa atin.”Halatang gulat si Vera nang marinig ito at bumulong, “Bawat hakbang na gagawin natin, pinagplanuhan nila…”Tumawa nang mahina si Charlie, at sinabi nang may pagpapakumbaba, “Tama ka. Akala ko na magaling tayo magtago, pero mukhang alam nila ang lahat. Ang pinakaimportante, kaya nilang hulaan ang lahat ng mangyayari. Hindi ko talaga ito maisip.”Bumuntong-hininga si Vera, at medyo nawalan ng pag-asa habang sinabi, “Mahigit tatlong daang taon kong ipinagmamalaki ang talino ko, pero ngayon, parang wala akong laban sa kanila.”Ngumiti
Medyo naging maingat si Charlie dahil sa sinabi ni Vera. Hindi niya napigilang tanungin siya, “Sa tingin mo ba may kakaiba sa pagkatao niya?”Bahagyang tumango si Vera at kinumpirma, “Nakilala ko na noon ang ilang mongheng tunay na bihasa sa Buddhism. Mahigpit silang sumusunod sa mga turo ng Buddha, palaging may binabanggit na scriptures at ginagamit ang karunungan ng Buddhism sa araw-araw na buhay at mga pag-uusap. Sa madaling salita, kahit sa simpleng bagay, laging nakakabit sa Buddhism ang pananaw nila. Pero para sa abbess na ikyon, bukod sa pagbanggit ng ‘Amitabha’, bihira siyang magsalita tungkol sa Buddhism. Kaya bigla kong naisip, baka hindi talaga siya tunay na abbess.”Naging alerto si Charlie at sinabi, “Kung hindi siya tunay na abbess, ibig sabihin, nagpapanggap lang siya para lang hintayin tayo dito. Kaaway man siya o kakampi, mukhang may isa pang puwersang gumagalaw sa likod niya bukod sa Qing Eliminating Society.”Tumango si Vera at seryosong sinabi, “Pero huwag kang m
Kahit halatang malungkot pa rin si Charlie, nagpasya si Vera na aliwin siya. Kaya marahan niyang hinawakan ang braso ni Charlie at saka siya inakay pabalik sa daan na kanilang dinaanan. Habang naglalakad sila, nakayuko lang si Charlie, at si Vera nama’y nag-iisip kung paano niya mapapagaan ang kalooban niya. Pagkatapos ay tinanong niya siya nang medyo sabik, “Young Master, sa tingin mo ba, nagkaroon na ng mga bagong usbong na dahon ang Mother of Pu’er Tea nitong mga nakaraang araw?”Kaswal na sumagot si Charlie, “Siguro ay lumago na siya nang kaunti, at kung tungkol naman sa mga dahon, mukhang okay lang naman kung may tumubong ilang malalambot na usbong.”Ngumiti si Vera at sinabi, “Kung gano’n, pagbalik natin, pipitas ako ng ilang bagong usbong na dahon, patutuyuin ko, at magtitimpla ako ng tsaa para matikman mo.”Tinanong ni Charlie nang mausisa, “Hindi ba komplikado ang paggawa ng Pu’er tea? Di ba dapat iniimbak at pinapa-ferment muna iyon?”Napatawa si Vera at ipinaliwanag niya
Samantala, sa paanan ng bundok kung saan matatagpuan ang Quiant Monastery, hindi pa rin makapagdesisyon si Charlie na itigil ang paglalakbay. Kung aalis siya nang ganito, siguradong mabibitin siya.Pero may punto rin ang paliwanag ni Vera. Kung may isang tao na nag-abala para bigyan sila ng babala, masyado namang mayabang kung ipipilit pa rin nila ang paglalakbay. Bigla niyang napagtanto na baka nga nagiging mayabang na siya, at naalala niyang kulang pa ang lakas niya para harapin ang hindi pa niya alam.Matapos mag-isip sandali, napabuntong-hininga siya at inamin, “Tama siguro ang abbess. Mas mahina pa ako kay Fleur. Hindi dapat ako masyadong kampante. At saka, alam niya ang impormasyon natin at mga kilos, kaya hindi siya isang ordinaryong tao.”Habang nagsasalita, seryosong tumingin si Charlie kay Vera at sinabi, “Miss Lavor, mas matalino ka kaysa sa akin, mas malalim kang mag-isip at mas malinaw mong nakikita ang mga bagay. Dahil ikaw mismo ang nagsasabing itigil muna natin ito,
Sinabi ni Charlie, “Pareho pa tayong hindi sigurado kung sino talaga ang kabila. Hindi ko pwedeng isuko ang lahat ng pinlano natin dahil lang sa sinabi niya.”Nag-aalalang sinabi ni Vera, “Young Master, may nakakaalam na paparating tayo rito at kinalkula pa ang ruta natin para abangan tayo. Ibig sabihin, kilalang-kilala tayo ng taong iyon. Kahit wala siyang masamang balak, kailangan pa rin nating amining nalantad na ang mga pagkakakilanlan natin. Kung magpapatuloy tayo sa ganitong sitwasyon, kaaway man siya o kakampi, malaki ang posibilidad na mapahamak tayo.”Sandaling natulala si Charlie sa mga sinabi ni Vera. Napaisip siyang muli sa buong sitwasyon. Gaya ng sabi ni Vera, kaibigan man o kaaway ang abbess, totoo nang nalantad na sila. Kung alam na sila ng abbess, baka may iba pang nakakaalam. Kung ipipilit niyang magpatuloy, bukod sa posibleng panganib, paano kung may ibang tao pang makaalam ng tunay niyang pagkatao? Paano kung makarating pa ito sa Qing Eliminating Society? Ano na l