Si Brody at ang Right Military Governor, si Arlo, ay mabilis na naging pamilyar sa isa’t isa pagkatapos kumain.May sari-sarili silang iniisip. Pakiramdam ni Brody na si Arlo ay isa talagang makapangyarihang tauhan ng British Lord, kaya natural na naramdaman niya na karapat-dapat si Arlo na maging kaibigan niya. Sa kabilang dako, pakiramdam ni Arlo na hindi niya maiiwasang makasama ang four great earl sa hinaharap dahil mukhang hahayaan na ng British Lord ang four great earl na makipag-ugnayan sa limang Military Governor Office. Bukod dito, mas malakas ang four great earl kaysa sa kanya, kaya pakiramdam niya na magandang bagay para sa kanya na magkaroon ng malapit na pagkakaibigan sa kanila.Kaya, parang may saloobin ang dalawa kung saan tila ba matagal na nilang kilala ang isa’t isa. Kung hindi pupunta si Brody sa Cyprus ngayong gabi, marahil ay naging magkapatid pa sila sa sumpaan.Pagkatapos kumain, tinanggap ni Brody ang mabait na imbitasyon ni Arlo na maglibot sa Naples kasama
Isang business jet ang lumipad mula sa Naples Airport at pumunta sa Cyprus Airport. Sobrang relax ni rody sa eroplano. Sa opinyon niya, hindi ito naiiba sa isang tao na pupunta sa isang manukan, kaya hindi niya kailangan na mag-alala sa kahit anong panganib.Sa kalagitnaan ng flight, bigla niyang nilabas ang cellphone niya at ginamit ang internal communication software ng Qing Eliminating Society para imbitahin sa isang video call si Ruby, na nasa Far East.Hindi sinagot ni Ruby ang video call at nagpadala lang ng isang voice message pagkatapos tanggihan ang imbitasyon niya, “May kahit anong kailangan ka ba sa akin, Mr. Jothurn?”Sinabi ni Brody nang nakangiti, “Ruby, masyadong boring ang Far East, tama? Pumunta ako sa Naples ngayong araw at nakita ko na sobrang ganda ng klima at mga tradisyon sa Southern Europe. Pumunta tayo doon at maglakbay nang magkasama kung may pagkakataon.”Sumagot nang mahina si Ruby, “Kalimutan mo na. Mas gusto ko na mag-isa.”Sumagot si Brody, “Ruby, bak
Pagkatapos samantalahin ni Brody ang sitwasyon para ibahin ang paksa, hindi na nagsalita si Ruby at sumagot na lang ng okay.Biglang sumama ang kalooban ni Brody nang makita niya ang isang salita na sagot na ito.Kahit na alam niya na tatanggihan siya ni Ruby, hindi niya talaga matanggap ang pagtanggi na ito.Hindi siya isang mapagpakumbabang maginoo na ipinapakita niya sa harap ni Ruby. Sa kabaliktaran, mababaw siya at nagtatanim siya ng galit sa kahit sinong humarang sa kanya. Sa opinyon niya, bastos si Ruby at nabigo siyang pahalagahan siya kahit na tinanggihan na niya siya.Kya, hindi niya mapigilang manumpa at ibulong sa sarili niya, “Ruby, bakit sobrang yabang mo? Kinamumuhian mo ako, tama? Maghintay ka lang, hahanapan kita ng pagkakataon na magsaya sa ari ko balang araw!”Pinigilan ni Brody ang galit niya na wala siyang mapaglabasan sa buong flight.Bumaba ang eroplano sa Cyprus Airport ng 11.30 p.m., at si Brody, na nagsikap na ayusin ang emosyon niya, ay lumabas ng airpo
Dahil na-master na ni Brody ang Reiki, tumaas din nang sobra ang mga pandama niya. Kaya niyang makita ang ilang nakatagong bantay sa loob ng copper mine kahit sa layong ilang daang metro.Hindi nasorpresa si Brody na maraming nakatagong bantay sa copper mine. Dahil, ang ganitong uri ng base ng dead soldier ay napakahalaga sa Qing Eliminating Society. Ang bawat base ay itinayo gamit ang malaking halaga na may puhunan na napakaraming tao at materyales. Kaya, ang seguridad ang pinakamahalaga dito.Buti na lang, hindi masyadong malakas ang mga Armed Calvary Guards na ito, at ang kabuuang epekto nila sa pakikipaglaban ay nasa antas lang ng isang five-star o eight-star martial artist. May malaking puwang pa rin sa pagitan nila ni Brody. Kaya, kampante rin si Brody na madali siyang makakapasok nang hindi nadidiskubre.Hindi tulad ni Charlie, na nagkataong nakuha ang Apocalyptic Book at direktang na-master ang Reiki, nag-cultivate si Brody mula sa pagiging isang martial artist para maabot a
Hindi niya mapigilang isipin, ‘Anong nangyayari? Bakit hindi ako mapakali nang sobra?!’Pero sa sumunod na sandali, naramdaman niya na marahil ay napapraning lang siya. Dahil, naabot na niya ang Master Realm at hindi na siya katulad ng mga ordinaryong martial artist. Gaano karaming kalaban na kasing lakas niya ang mayroon sa mundong ito? Paano magkakaroon ng isang eksperto na kaya siyang puntiryahin sa ganitong uri ng lugar?Hindi niya alam na nilagay na ni Porter ang daliri niya sa itaas ng enter key sa computer. Basta’t pipindutin ni Porter ang enter key, mabilis at puspusang magpapaputok ang tatlong close-defense missile sa lokasyon ni Brody at sa paligid niya.Nagpapawis na nang kinakabahan si Porter, at ang master niya, si Pilos, na nakatayo sa likod niya, ay kinakabahan din habang sinabi, “Porter, ipaputok mo na! Sobrang bilis ng taong ito, kaya siguradong isa siya sa four great earl!”Umiling si Porter at sinabi, “Master, nag-aalala ako na may mga kasamahan pa siya. Basta’t
Nang tumama ang dulo ng daliri ni Porter sa keyboard, ang mga kulay itim na nguso ng tatlong close-defense missile na matagal nang nakatutok kay Brody ay umikot agad.Agad itong sinundan ng mga tatlumpung milimetrong artillery shell na biglang sumabog mula sa labing-walong nguso ng tatlong close-defense missile!Maraming bala ang tumagos sa nakatagong glass house, sinusundan ang daan na tinatawag na Halik ng Kamatayan na parang galit na galit na nagbuga ng apoy kay Brody!Ang bilis ng mga bala at artillery shell ay mas mabilis pa sa bilis ng tunog, pero hindi halata ang bilis na ito sa malapitan. Sa normal na sitwasyon, kung babarilin ang isang tao mula sa daang-daang metro na layo, siguradong tatamaan muna siya bago niya marinig ang tunog.Pero, maingat na binabantayan ni Brody ang paligid niya. Dahil mas mabilis ang bilis ng ilaw kaysa sa bilis ng tunog at ang unang bilis ng mga artillery shell, nadiskubre ni Brody na nabasag sa parehong oras ang tatlong commanding point at apoy
Ang huling kamalayan ng isip ni Brody ay puno ng galit at hindi pagpayag.Hinding-hindi niya inaakala na mamamatay siya nang walang katawan. Kumpara sa taxi driver na pinatay niya sa galit kanina lang, nawalan lang ng ulo ang taxi driver, pero marahil ay hindi man lang maligtas ni Brody ang utak niya!Bago pa mahulog sa lupa ang umiikot na ulo niya, marahas na dumaan ang mga artillery shell sa kanya, isa-isang pinasabog ang kabilang bahagi ng pader.Buti na lang, sa gitna ng mga kasamaang-palad, kahit na nadurog at naging malabnaw na ang katawan ni Brody, naiwasan ng ulo niya ang napakaraming bala dahil mas maliit ang target at nasa proseso pa ito ng pag-ikot.Kahit na sobrang lakas ng ginawang ballistic trajectory ng mga eksperto sa armas ng Ten Thousand Armies, inuuna pa rin nito ang mas malaking sakop, kaya hindi sapat ang kapal ng dadaanan ng bala para paliitin ito sa laki ng isang ulo.Pansamantalang naligtas ang ulo ni Brody dahil dito. Pero, nang dinurog ng mga artillery sh
Nang binigay ni Porter ang utos, biglang nagpakawala ng sunod-sunod na pagsabog ang mga pundasyon ng tatlong close-defense missile. Ang mga close-defense missile na orihinal na matatag na nakakabit sa konkretong pundasyon ay agad kumawala.Pagkatapos, agad pinasabog ang mga pundasyon ng glasshouse. Direktang sumugod ang engineering team at binuksan ang mga salamin na bubong hanggang sa ibaba at kinonekta ang mga lifting strap habang hinintay nila ang mga helicopter para buhatin ang tatlong close-defense missile.Samantala, ang mga Armed Calvary Guard at ang pamilya nila na naghanda nang lumikas ay nagsimulang lumabas sa mga kwarto nila na parang mga bumbero sila na nasa trabaho. Kaunti lang ang mga gamit nila dahil wala silang masyadong personal na gamit dito.Ang mga dead soldier at ang pamilya nila ay nilikas na ng barko, ilang araw na ang nakalipas, kaya basta’t nalikas ang mga tao na nasa ilalim habang umaatras, agad mapapasabog ang lugar na ito.Halos isang libong tao ang mabi
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni