Tumango si Hannah at pinitik ang mga daliri niya sa makabagong paraan. “Mauuna na ako, bye.”Pagkatapos itong sabihin, tinapakan niya ang accelerator at nagmaneho palayo.Naglakad pauwi si Elaine sa bahay sa suporta ni Jacob habang nagmura siya, “Letseng Hannah, nagawa niyang magpakitang gilas sa harap ko ngayong araw. Sa tingin ko ay hindi na niya naaalala kung sino siya! Letse! Bulag siguro talaga ang Diyos para hayaan na kumita ng pera ang ganitong uri ng babae!”Sinabi nang kaswal ni Jacob, “Dahil hindi mo ito matanggap, lumayo ka na lang sa kanya sa hinaharap at huwag mo na siyang bigyan ng atensyon. Huwag mo siyang bigyan ng pagkakataon na magpasikat sa harap mo.”“Ano bang alam mo?!” Sinabi nang sobrang seryoso ni Elaine, “Noong mayaman ako, kinamumuhian din ako nang sobra ni Hannah, pero palagi niya akong sinusundan at pinupuri. Alam mo ba kung bakit?”Tumango si Jacob. “Oo. Dahil sayang para sa kanya na hindi ka pagsamantalahan. Kahit na hindi kayo pinanganak sa parehong
Habang kumakain sila Charlie, Claire, at Jacob sa sala, nagtago si Elaine sa kwarto niya at tahimik na binuksan ang short video platform.Sa panahon ngayon kung saan kayang maging anchor ng kahit sino, kahit ang isang aso ay kayang magsimula ng isang live broadcast online. Ang pagkakaiba lang ay kung may manonood ba o hindi.Kinalikot ni Elaine ang sarili niyang live broadcast room at pinasok ang mga salitang ‘Elkaine’s live broadcast’ sa column para sa pangalan ng live broadcast room.Pagkatapos nito, kinumpleto niya ang paggawa ng live broadcast room niya at sinimulan ang unang online live broadcast ng buhay niya.Sa sandaling nagsimula ang live broadcast, naghanap si Elaine ng mga paraan para magdagdag ng shopping cart dahil pinanood niya ang live broadcast ni Hannah at alam niya na ang pinakamahalagang bagay sa isang live broadcast ay magbenta ng mga produkto. Kaya, dapat may shopping cart para makabenta ng mga produkto. Makakaorder lang ang mga consumer pagkatapos ma-post ng l
Pagkatapos magawa ng order, bumalik agad si Elaine sa live broadcast room niya at hinintay ang mga user.Basta’t nagastos ang pera, nandoon agad ang epekto.Di-nagtagal, ang bilang ng mga viewer sa live broadcast room niya ay nagbago mula sa zero at naging one.Sa sandaling ito, nanabik nang sobra si Elaine at sinabi nang nagmamadali, “Oh, maligayang pagdating sa live broadcast room ko!”Naglagay ng comment ang kabila. “Pfft.”Pagkatapos nito, umalis agad siya sa live broadcast room.Nang makita ni Elaine na umalis ang unang viewer niya pagkatapos mag-iwan ng isang salita, sinabi niya nang galit, “Anong ‘Pfft’? Wala ka talagang alam, hindi ba?!”Sa sandaling natapos siyang magsalita, isa pang viewer ang pumasok. Mabilis na itinabi ni Elaine ang galit na ekspresyon niya at sinabi nang nakangiti, “Maligayang pagdating, bagong…”Bumalik sa zero ang dami ng mga viewer sa live broadcast room pagkatapos niyang sabihin ang dalawang salita.Pagkatapos, sunod-sunod na tao ang pumasok.
Halos nagwala na si Elaine nang makita niya ang system prompt!Hinding-hindi niya inaasahan na ganito kababa magsisimula ang kanyang live broadcast!Nasaktan nang sobra ang kanyang pagpuri sa sarili dahil dito.Nagalit siya nang sobra sa punto na tinawagan niya nang direkta ang customer service ng short video platform, at pagkatapos ay sinabi ng customer service consultant, “Hello, anong maitutulong ko?”Sinabi agad nang galit ni Elaine, “Bakit mo pinagbawalan ang live broadcast room ko?! Sinong nagbigay sayo ng karapatan na gawin ito?! Naniniwala ka ba na tatawagan ko ang pulis ngayon din?!”Mabilis na pinagaan ng customer service consultant ang kalooban niya, “Hello, mangyaring kumalma ka muna. Maaari mo bang sabihin sa akin kung bakit ka na-ban?”Sinabi nang galit ni Elaine, “Biglang lumitaw ang isang prompt, sinasabi na ininsulto ko ang iba. Ano ang ibig sabihin nito?”Tinanong nang magalang ng customer service consultant, “Madam, mangyaring ibigay mo sa akin ang platform ID
Nagalit nang sobra si Elaine sa kabila sa punto na naramdaman niyang dumaloy nang mabilis ang dugo sa ulo niya sa isang iglap. Nakaramdam siya ng ugong sa ulo niya. Nanginig ang mga kamay niya dahil sa sobrang galit at hinaing, at nanginig din ang itaas at ibabang ngipin niya, gumawa ito ng nagngangalit na tunog.Sa hindi inaasahan, nagsalita ulit ang customer service consultant at sinabi, “Madam, paano kung ganito? Kahit na mali nga para sayo na magmura, naiintindihan ko ang nararamdaman mo kahit papaano. Para makabawi sa masamang karanasan mo,, kaya kitang bigyan ng isang coupon na five-dollar discount kapag gumastos ka ng mahigit two thousand dollars. Ipinadala na ang coupon na ito sa account mo. Pwede mo itong gamitin kung gagawa ka ng mga promotional order sa susunod basta’t hindi lalampas sa two thousand dollars ang laki ng isang transaksyon.”Hindi na nakapagpigil si Elaine sa sandaling ito, at nanginig nang galit ang buong katawan niya na parang isang pagsabog ng bulkan haban
Hindi inaasahan ni Claire na malinaw na pinapagaan niya ang kalooban ng kanyang ina pero hindi siya maiintindihan ng kanyang ina sa huli. Wala siyang nagawa at ipinaliwanag na lang kay Elaine, “Ma, hindi iyon ang ibig kong sabihin…”Kinaway nang malungkot ni Elaine ang kamay niya at sinabi, “Kalimutan mo na, hindi mo kailangan ipaliwanag ang kahit ano sa akin. Palusot lang ang paliwanag mo. Alam ko na iniisip mo na wala akong abilidad para mag-live broadcast!”Bumuntong hininga si Claire at sinabi, “Kung gano’n, ano sa tingin mo? Susuportahan kita kung sa tingin mo ay may pagkakataon ka pa rin at gusto mong ipagpatuloy ang live broadcast, pero may isang bagay na dapat maintindihan mo. Kailangan mong kontrolin nang mabuti ang emosyon mo kung mabibigo at magtatagumpay ang live broadcast mo. Hindi ka pwedeng magalit dahil lang nabigo kang magtagumpay sa isang bagay, kung hindi, kung maghihirap ang kalusugan mo dahil sa galit mo, hindi ba’t mas malaki ang pagkalugi mo kaysa sa nakuha mo?
Pagkatapos ay sinabi ni Claire, “Ma, sabihin mo lang kung may kailangan kang ipagawa sa akin. Hindi mo kailangan na maging sobrang galang sa akin.”Sinabi nang sobrang seryoso ni Elaine, “Gusto kong pumunta sa Qi Temple bukas ng umaga para magdasal. Gusto kong hilingin si Buddha Bodhisattava na biyayaan ako. Pinag-isipan ko na ito nang mabuti, at mukhang hindi naging madali ang mga bagay-bagay para sa akin simula noong pumunta ako sa United States! Kung malas ako, siguradong hindi magiging maganda ang kapalaran ko, kaya hindi rin ako magkakaroon ng swerte sa kayamanan! Paano ako kikita sa pamamagitan ng pagbebenta ng mga produkto sa live broadcast online, kung gano’n?! Kaya, gusto kong samantalahin ang oras habang banned pa rin ang live broadcast room ko para pumunta sa templo at magdasal.”Nag-atubili saglit si Claire. Pakiramdam niya na hindi angkop para sa kanyang ina na pumunta sa templo para magdasal kay Buddha para lang humingi ng biyaya sa live broadcast niya, lalo na, matagal
Kinabukasan ng umaga, habang nababalot pa rin ng manipis na patong ng hamog ang Scarlet Pinnacle Manor, si Vera, na walang suot na makeup, ay tinalo ang mahabang buhok niya sa isang ponytail at nagsuot ng hindi pansinin na summer dress habang pumunta siya sa Moung Qi nang mag-isa.Iminungkahi nina Logan at Emmett na magdala siya ng mga bodyguard para siguraduhin ang kaligtasan niya, pero tumanggi si Vera.Hindi dapat maapektuhan ng kapaligiran ang abilidad ng isang tao na hanapin ang panloob na kapayapaan niya. Para kay Vera, dahil nagpasya siya na mag-aral sa Aurous Hill, dapat magsimula na siyang tumira nang kumpiyansa at matapang sa siyudad na ito.Para sa isang babae na bibiyahe nang mag-isa, kahit na mas maganda siya kaysa sa karamihan, kukuha lang siya ng atensyon pero hindi pagdududa.Pero, sa sandaling sinamahan ang isang babae ng mga bodyguard o palihim siyang sinusundan ng mga bodyguard, sa sandaling nakita ito ng mga taong may masamang hangarin, hindi maiiwasan na magdud
Habang umaakyat siya sa Mount Turtle Back at nakita ang ilang tolda at isang dosenang kabataan sa malapit, kumunot nang kaunti ang mga kilay niya.Nakatingin ang mga taong ito sa direksyon kung saan sisikat ang araw, malinaw na gusto itong hangaan. Hindi nagduda si Fleur sa kanila, pero nainis at nadismaya siya nang kaunti dahil masyadong malapit ang mga taong ito sa libingan ng kanyang senior, si Elijah.Ang layunin ng pagbisita niya sa lugar na ito ay para alalahanin ang nakaraan sa libingan ni Elijah, at magsalita nang kaunti mula sa kailaliman ng puso niya sa kanyang senior.Pero, ang posisyon ng mga taong ito ay nasa dalawa o tatlong daang metro lang mula sa libingan ni Elijah, at siguradong makukuha niya ang atensyon nila kung didiretso siya doon. Mahihirapan siyang kausapin ang senior niya dahil dito.Sa sandaling ito, nasulyapan ni Charlie ang isang bata at mature na babae na kalilitaw lang sa malayo. Kayang makita ni Charlie ang hitsura niya gamit ang kanyang pambihirang p
Sa sandaling ito, nang sampung minuto na lang bago sumikat ang araw, nagdagdag ang lahat ng ilang sangay sa bonfire at nagsimulang hintayin ang sandali na sisikat ang araw mula sa likod ng bundok.Makalipas ang halos sampung minuto, ang dating maputlang langit ay nagsimulang lumiwanag ng ginintuang tingkad. Ito ang bakas na malapit nang sumikat ang araw sa abot-tanaw.Habang sabik ang lahat na makita ito, biglang naramdaman ni Charlie na may tao sa malayo na mabilis na papalapit sa lokasyon nila. Dahil nag-aalala siya na madidiskubre siya ni Fleur, sinanay ni Charlie ang mental cultivation method na tinuro sa kanya ni Ruby simula kagabi, mahigpit na kinulong ang sarili niyang Reiki sa loob ng katawan niya.Para sa mga cultivator, ang bawat tao ay parang isang submarine na naglalakbay sa malalim na karagatan, umaasa sa sonar detection para mahanap ang isa’t isa. Gamit ang analohiya na ito, ang isang tao na may mas mataas na cultivation ay parang isang mas advanced na submarine na may
Hindi katagalan, tuluyan nang lumubog ang araw, sinindihan na ng lahat ang bonfire at ang barbecue pit. Dahil naghanda ng sangkap ang lahat at nagdagdag pa si Charlie, medyo marami ang hapunan nila.Bukod dito, bumili rin si Charlie ng maraming wine, kaya mas sumigla ang paligid at atmospera. Sa madaling salita, nagpasya ang lahat na uminom at magsaya sa gabing iyon.Kaya, naglagay si Charlie ng ilang Reiki sa wine. Hindi kaya ng Reiki na palakasin ang katawan nila o gamutin ang mga sakit nila, pero sinisigurado nito na kahit gaano pa karami ang inumin nila sa gabing iyon, hindi man lang sila hihikab.Bukod dito, sa sandaling pumasok ang Reiki sa katawan nila, hindi ito mag-iiwan ng bakas. Kahit na pumunta si Fleur, wala siyang mapapansin.Ang Yorkshire Hill ay matatagpuan sa isang talampas, at medyo malaki ang pagkakaiba ng temperature sa umaga at gabi. Kasam na ang taas ng Mount Turtle Back, bumaba nang sobra ang temperature pagkatapos maggabi. Kaya, umupo ang lahat sa paligid ng
Habang nagsasalita siya, unti-unting naging seryoso ang ekspresyon niya. Sinabi niya, “Leni, mangako tayo sa isa’t isa. Subukan muna nating mabuhay ngayong taon. Kung sa susunod na taon, may mangyaring himala at walang namatay sa atin, pwede kang pumunta sa Oskia at makilala ang mga magulang ko para makuha ang basbas nila. Pagkatapos, pupunta ako sa United States kasama ka.”Si Leni, na kanina pa masaya, ay biglang naging mukhang pagod. Binulong niya, “May apat na buwan pa hanggang sa susunod na taon. Natatakot ako na kahit na hindi ako mamatay sa sandaling iyon, hindi ako makakapunta sa Oskia para makita ka.”Namula ang mga mata ni Shermaine, pero ngumiti siya at sinabi, “Ayos lang. Araw-araw na lang tayo mag-video call. Online na ang lahat ngayon. Kahit ang mga korte ay may hearing sa online. Kung kailangan, pwede na lang tayo kumuha ng isang pari, at pakakasalan kita sa online.”Pinigilan ni Leni ang mga luha niya, tumango nang marahan, at ngumiti habang sinabi, “Okay, deal. Kapa
Hindi inaasahan ni Charlie na habang nagca-camping siya sa mga bundok ng Yorkshire Hill, matatagpuan niya ang dalawang batang pasyente na may cancer. Ang nagpasorpresa sa kanya ay gustong sumali ng dalawang ito sa mga clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical sa Aurous Hill, pero tinanggihan silang dalawa.Ang mas nagpahanga pa sa kanya ay ang taong ito, si Leni, ay kilala pa si Jameson.Habang iniisip ang iba ang tungkol kay Jameson, na dating pinapangunahan ang buong FDA, na kusang umalis at nagsimula ng charity sa Aurous Hill, tinanong nang mausisa ni Charlie si Leni, “Helron, sobrang pamilyar ka ba kay Jameson Smith?”Sumagot nang kalmado si Leni, “Hindi naman. Dahil, bago siya umalis, isa siyang mataas na opisyal sa United States, at ang mga taong nakakausap niya sa FDA ay mga matataas na biopharmaceutical company at mga negosyante sa buong mundo. Ang isang tao tulad ni Jameson ay kahanga-hanga kahit sa mataas na lipunan. Paano magkakaroon ng pagkakataon ang isang ordinaryong
Sinabi ni Shermaine, na nasa gilid, “Hindi naman gano’n. Ang pamamahagi ng mga pwesto para sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical ay hindi base sa kung sino ang may pera at kapangyarihan, ngunit kung sino ang pinaka nangangailangan ng gamot. Ang lahat ng sumali para sa clinical trial ay mga pasyente na may cancer. Halos tatlumpung porsyento sa kanila ang idineklara ng mga doktor na may anim na buwan na lang para mabuhay. May daang-daang pasyente na may advanced pancreatic cancer, at marami sa kanila ay mga bata. Ang mga taong katulad namin na nasa 20s na ay mahihirapan na makakuha ng pwesto.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Shermaine, sumali ka rin ba sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical?”Tumango si Shermaine at sinabi, “Oo, pero hindi ako napili. Ang pamamaraan ng pagpili ng Apothecary Pharmaceutical ay parang pagkukumpara ng mga paghihirap. Una, ikukumpara nila kung sino ang may pinakamalalang sakit, pagkatapos ay kung sino ang pinakabata, kung sinong pamilya
Ang mga kabataan na mahilig sa mga panlabas na gawain ay karaniwang bukas at masigla, at karamihan sa kanila ay palakaibigan at madaling pakisamahan. Bukod dito, ang mga kabataan na ito ay puno ng sigla kina Charlie at Vera, kaya mabilis na nag-usap nang masaya ang lahat.Sobrang laki na impluwensya ni Helron sa grupong ito, at malinaw na ginagalang siya ng lahat. Napansin ni Charlie na parang hindi siya masyadong matanda, kaya tinanong niya siya nang mausisa, “Heron, estudyante ka ba o nagtatrabaho ka na?”Tumango si Helron at sinabi, “Estudyante pa ako. Nag-aaral ako sa United States dati. Isa akong Oskian American, at bakasyon ngayon, kaya gusto kong bumalik sa Oskia para mag-hike nang kaunti at maranasan ang ganda ng bansa natin.”Nagpatuloy siya, “Karamihan sa amin ay mga estudyante sa unibersidad. Kami nila Jung, Louie Mant, ay nag-aaral sa United States. Sina Shermaine at Bobbi ay galing sa Queenston University. Sina Perry Hinskey at Jenell Looten ay galing sa Blastun Univers
Kaharap ang imbitasyon ng binatang ito na nagngangalang Helron, taimtim na pumayag si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Kung gano’n, hindi na kami mahihiya sa inyo!”Tumawa si Helron at sinabi, “Hindi mo kailangan maging magalang nang sobra. Magkakaibigan tayo mula sa iba’t ibang lugar, ang pag-aalaga sa isa’t isa ay ang tradisyon ng mga hiker.”Pagkasabi nito, tinanong niya si Charlie, “Tol, anong pangalan mo?”Magsasalita na sana si Charlie nang ngumiti si Vera, na nasa tabi niya, at sinabi, “Charlesly Lavor ang pangalan ng boyfriend ko. Pwede mo siyang tawaging Charles!”Nagulat si Charlie. Naintindihan niya ang layunin ni Vera. Dahil, nandito sila para hintayin si Fleur. Kahit na totoong pangalan ito ni Charlie o ni Vera, siguradong pamilyar si Fleur sa kanila, kaya mas mabuti na iwasang gamitin ang totoong pangalan nila hangga’t maaari.Pero, hindi niya inaasahan na bibigyan siya ni Vera ng alias na ‘Charlesly Lavor’ at nag-isip pa ng palayaw na ‘Charles’ para sa kanya.Ini
“Sigurado ako!” Hinila ni Vera si Charlie sa tulay na bato-bato. Sa gitna ng tulay, tinuro niya ang isang basag na asul na bato at sinabi kay Charlie, “Nasira ito dahil sa isang natakot na kabayo. Ang may-ari nito ay isang mason ng bato na pumunta para magdala ng dalawang batong rebulto sa bagong mansyon ng pinuno ng Stoneridge. Nabalisa ang kabayo, nadulas, at halos bumagsak siya, at nahirapan itong umabante na tila ba baliw ito, binaliktad ang hinihila nitong kariton. Tumama ang isa sa mga rebulto sa batong ito, at nag-iwan ito ng basag dito.”Habang nagsasalita siya, nagpatuloy si Vera, “Nagkataon, sinamahan ko ang lolo ko mula sa Digerro town sa araw na iyon para batiin ang pinuno dito. Kaya, nagkataon na nakita ko ang buong pangyayari noong gumawa ng problema ang kabayo sa tulay.”Habang nakikinig si Charlie sa paglalarawan niya, hindi niya maiwasan na isipin ang eksena na sinabi niya.Sa sandaling iyon, isang babae na nasa seven o eight years old na may suot na tradisyonal na