Hindi mapigilan ng tagapaglingkod ni Vera na makaramdam ng kaunti pang paghanga para sa kanya nang makita niya na sobrang kalmado niya.Pagkatapos ay tinanog siya ni Vera, “Siya nga pala, gaano katagal ang biyahe papunta sa Vladivostok?”Sumagot ang tagapaglingkod niyam, “Miss, Arctic Ocean route ang daan natin, kaya aabutin tayo ng dalawampu’t limang araw ayojn sa bilis ng barko na ito.”“Masyado itong mabagal.” Sinabi nang magaan ni Vera, “Bababa ako sa Murmansk at sasakay sa eroplano papuntang Eastcliff.”Pagkasabi nito, tinanong niya ang tagapaglingkod niya, “Kaya ko bang makarating sa Murmans sa loob ng apat na oras?”Sinabi nang nagmamadali ng tagapaglingkod niya, “Oo, makakarating tayo doon, pero Miss, nagmamadali ka bang pumunta sa Oskia?”“Oo!” Tumango si Vera nang sigurado at sinabi nang seryoso, “Hindi na ako makapaghintay na mahanap si Charlie Wade sa lalong madaling panahon. Siguradong maraming masaya at nakakaaliw na sikreto ang taong ito.”Pagkatapos itong sabihin
“May napaka kaunting tao lang na may Reiki. Kung ibubunyag ni Charlie ang lakas niya balang araw, agad siyang pagtutuunan ng pansin ng kabila, at gagawa ito ng maraming problema para sa kanya.”Hindi mapigilan ng tagapaglingkod niya na bumuntong hininga. “Sobrang lakas niya, kaya bakit hindi niya ito naisip?”Ngumiti si Vera at sinabi, “Ang lakas ay lakas, pero marahil ay wala siyang sapat na karanasan sa totoong pakikipaglaban. Kung hindi, hindi rin ako makakatakas sa mga daliri niya.”***Samantala, sa Gothenburg, Sweden.Dahil nakuha na nila ang video data ng eksena sa Bergen at nakita ang pangungusap na isinulat mismo ni Vera, agad na napagtanto ng misteryosong organisasyon na ang misyon na ito ay ganap na nabigo at malamang ay matagal nang nakatakas si Vera.Kahit na galit ang British Lord, binigay niya na lang ang utos na tapusin nang maaga ang misyon na ito na nabigo nang ganap.Kaya, nakatanggap ang head ng convoyt na naghihintay para sa Armed Calvary Guards sa labas ng
“Gusto mo pa rin ang Himalaya?”Suminghal nang malamig ang driver at sinabi nang mapanghamak, “Pwede kang lumabas sa kotse at umuwi muna para mangarap nang gising kung gusto mong mangarap nang gising.”Sinabi nang galit ni Lolita, “Malinaw na ikaw ang nangako sa akin, kaya bakit umaatras ka sa sinabi mo?!”Galit na sinabi ng driver, “Kondisyonal na pangako iyon. Matatanggap mo lang iyon pagkatapos mong makumpleto ang gawain, pero hindi mo na kailangan kumpletuhin ang gawain. Naiintindihan mo ba?”Kumulot ang mga labi ni Lolita at sinabi nang malamig, “Wala akong pakialam. Kahit ano pa, nangako ka sa akin, kaya kailangan mong tuparin ang pangako mo! Kung hindi, hindi talaga ako matatapos sayo!”Nang magsasalita na ang driver, sinimulan na ng truck sa harap ang makina nito at mabagal na umalis sa parking lot habang naghanda itong pumasok sa airport cargo area.Alam ng driver na ito ay para mabilis na mapadala sa Boeing 777 ang mga materyales na dala-dala ng tatlong truck na ito upa
Kaya, nilabas niya agad ang kanyang cellphone at tinawagan ang kanyang ama.Sa sandaling kumonekta ang tawag, umiyak siya at sinabi, “Pa, gusto ko na umalis sa kanila! Ayoko nang magkaroon ng ugnayan sa kanila kahit kailan!”Nasorpresa nang sobra ang kanyang ama at tinanong, “Sinong tinutukoy mo? Anong nangyari?”Galit na sinabi ni Lolita, “Ang humanitarian organization na tinutulungan mo! Wala silang respeto para sa akin. Sinabihan nila na mag-standby ako para sa kanila ngayong araw at nangako na bigyan ako ng isang Hermes Himalaya handbag, pero bigla silang umatras sa pangako nila at pinaalis ako sa truck!”Pagkasabi nito, idinagdag niya nang naagrabyado, “Pa, gusto kong gumawa ng malinaw na linya mula sa mga taong ito simula ngayong araw. Magiging mag-isa na ako simula ngayon, at ayoko nang magkaroon ng ugnayan sa kanila!”Akala ni Lolita na maaawa ang kanyang ama sa mga sinabi niya at susuportahan niya ang desisyon na ginawa niya, pero hinding-hindi niya inaakala na ang kanyan
Habang umalis si Lolita nang malungkot sa airport, dumaan na ang shipment sa customs.Dahil walang kakaiba sa mga produkto na ito at mga supply ito sa charity, sobrang bilis din natapos ng customs.Kaya, sa huli ay bumalik sa Nigeria ang Boeing 777 sa nakatakdang oras, puno ng mga produkto ang eroplano.***Samantala, isang parang katedral na batong building ang nakatayo nang marilag sa itaas ng mga bato sa isang isla sa mundong ito.Ang hindi alam ng publiko ay ang kahanga-hanga na kastilyo na ito ay isang maliit na bahagi lang ng malaking sikreto.Ang buong isla ay walang laman sa ilalim ng kastilyo, at ang laki ng panloob na building ay mahigit isang daang beses na mas malaki sa lupa.Sa oras na ito, isang lalaki na may marangyang kasuotan na nasa apatnapung taong gulang ang nakaluhod gamit ang isang tuhod sa central hall ng kastilyo. Tumingin siya sa walang laman na trono sa harap niya at sinabi nang magalang, “British Lord! Bumalik na sa Nigeria ang eroplano. Wala pa ring m
Sa sandaling ito, tinanong nang magalang ng lalaki, “British Lord, sa tingin mo, gaano mapagkakatiwalaan ang mga iniwan na salita ni Vera?”Nanahimik saglit ang British Lord at sinabi nang malamig, “Ang pagkatao niya ay katulad sa kanyang ama. Kahit na mapamaraan siya at masasabi pa na matalino, bihira siyang masangkot sa kahit anong sabwatan, kaya naniniwala ako sa iniwan niyang mga salita.”Pagkasabi nito, idinagdag ng British Lord, “Siguradong alam din ni Vera na walang saysay na magsinungaling siya. Kahit na makita ko ito at kahit na maniwala ako na hindi siya nagsisinungaling, hindi ako titigil na habulin siya bago ko mahanap ang singsing. Kahit na wala sa kanya ang singsing, siguradong alam niya kung nasaan ang singsing, kaya ang dahilan kung bakit niya isinulat ito ay hindi para lituhin ako. Sa halip, para galitin ako!”Hindi mapigilan na sabihin ng lalaki, “British Lord, kung hindi nagsisinungaling si Vera, maaari ba na ang ibig sabihin nito ay inabandona niya ang singsing s
Pagkatapos ay tumingala siya at tinanong nang magalang, “British Lord, ikaw ang nakakakilala nang sobra kay Vera, kaya maaari ko bang hilingin ang kahit anong clue o payo na mabibigay mo sa akin kung nasaan siya?”Sinabi nang walang bahala ng British Lord, “Kilala ko siya nang sobra at ang kanyang ama, pero pareho nilang ginawa ang mga bagay na hindi ko inaasahan na gagawin nila. Marahil ay masyadong solido ang pagkakaintindi ko sa kanila sa punto na tuloy-tuloy akong nagkamali. Kaya, mas mabuti na hindi ka humingi ng payo sa akin, Mr. Chardon. Gawin mo ang mga bagay-bagay ayon sa sarili mong pakiramdam. Marahil ay gumana ito.”“Okay!” Tumango nang mabigat si Mr. Chardon at sinabi, “Naiintindihan ko, British Lord!”Tinanong nang mausisa ng British Lord, “Mr. Chardon, may plano ka ba na iniisip?”Pinagdaup ni Mr. Chardon ang mga kamay niya at sinabi, “British Lord, balak kong pumunta sa Oskia para tumingin!”Medyo nasorpresa ang British Lord at tinanong, “Sa tingin mo ba ay babalik
Kaya, kung gusto niya talagang makita, makipag-usap, at makasama nang normal si Charlie, ang pagkakataon niya lang na gawin ito ay kapag pumunta si Charlie sa Northern Europe para hanapin siya.Pero, ayon sa istilo ng kilos ni Charlie, siguradong hindi siya pupunta sa Northern Europe para makipagkita sa kanya maliban kung kailangan.Nang maisip ito ni Helena, nalungkot siya at nag-atubili. Kaya, tumingin siya kay Charlie, humikbi nang malambot, at sinabi, “Mr. Wade, pumunta ka ulit dapat sa Northern Europe kung may oras ka. Kahit na hindi mo kayang pumunta, huwag mo akong kalimutan…”Nang makita ni Charlie ang mga hindi makontrol na luha niya na tumutulo, hindi niya mapigilan na mabalisa nang kaunti nang maalala niya ang nadiskubre niya sa kwarto niya kaninang umaga.Pero, kahit na walang mga tagalabas dito, marami pa rin ang mga tao. Hindi lang na nandoon sina Albert at Isaac, ngunit nandoon din ang crew at ang mga royal guard.Kaya, pinagaan na lang ni Charlie ang kalooban niya,
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni