“Anong mahiwagang tableta iyon?” Nasorpresang tinanong ni Charlie.Talagang nauusisa siya sa kung anong klaseng mahiwagang tableta ito dahil naakit din dito si Anthony.Mabilis na nilabas ni Anthony ang isang kahon na jade sa kanyang bulsa at binuksan niya ito nang maingat. Pagkatapos, sinabi niya, “Gumastos ako ng limang milyong dolyar sa mahiwagang tableta na ito pero talagang sulit! Pagkatapos kong gamitin ang kalahati, mas maganda na ang pakiramdam ko. Iyon ang dahilan kung bakit dala-dala ko ang kalahati ng tableta. Mr. Wade, pakitingnan mo ito.”Mabilis na nagtipon ang mga tao sa paligid nia dahil guso nilang makita ang mahiwagang tableta na sinasabi ni Anthony. Hindi talaga nila maisip kung anong klaseng mahiwagang tableta ang talagang aakit sa doktor na ito.Sa sandaling binuksan ni Anthony ang kahon na jade, isang malakas na amoy ng medisina ang bumalot agad sa hangin.Pagkatapos ilabas ang kalahati ng mahiwagang tableta, naglabas si Anthony ng isang maliit na kutsilyo na
Nagulat nang sobra si Anthony at wala siyang masabi.Nanginginig ang buong katawan niya sa sandaling ito...Hindi talaga siya makapaniwala na ang mahiwagang tableta na akala niyang binili niya sa isang maestro ay ginawa talaga ng isang binatang nasa harap niya...Bukod dito, sinabi pa ni Charlie na hindi pa ito tapos?Kung sobrang lakas na ng hindi tapos na produkto, hindi ba’t ang tapos na produkto ay mas epektibo pa?Nagulantang din ang hindi gaano katandang lalaki ng pamilya Moore sa sandaling ito at bigla siyang nasabik sa kanyang puso!Hindi niya maisip kung paano nakilala ni Jasmine ang isang diyos na tulad niya!Kung mapapanatiling kakampi ng pamilya Moore ang binatang ito, siguradong magiging malusog sila at maunlad.Ito ay dahil, kahit gaano pa kayaman o makapangyarihan ang isang tao, takot pa rin sila sa kamatayan!Kahit gaano karaming pera o kapangyarihan ang mayroon sila, ma-eenjoy lamang nila ito kung malusog sila!Kung magiging kakampi ng kahit sino ang young ma
Sa opinyon ni Anthony, hindi man lang siya maikukumpara kay Charlie kahit na mabuhay pa siya nang limampung taon.Ang kakayahan sa medisina ng lalaking ito ay hindi mawari. Ang mas hindi kapani-paniwala pa ay kaya niyang gumawa ng isang epektibo at mahiwagang tableta. Talagang mala-diyos siya!Sa sandaling ito, ang mukha ni Xyla ay namutla at hindi niya na alam ang sasabihin niya. Sa totoo lang, hindi siya nakumbinsi sa kakayahan ni Charlie sa una pero ngayon ay talagang nakumbinsi na siya!Pagkatapos, sinabi nang walang bahala ni Charlie kay Anthony, “Dr. Simmons, kahit na epektibo ang medisina na binili mo para sa iyong sugat, may kulang pa itong ilang sangkap. Kaya, ang epekto ng tableta ay dalawampung porsyento lang para sa iyong kondisyon. Mangyaring bigyan mo ako ng ilang panahon upang makagawa ako ng kumpletong tableta para sa iyo. Naniniwala ako na gagaling nang buo ang pinsala mo pagkatapos gamitin ang tableta.”“Mr. Wade, salamat! Maraming salamat!”Labis na nagpapasalam
Hindi talaga inaasahan ni Anthony na magsasalita nang mabuti si Charlie sa kanya at sa kanyang apo sa sandaling ito. Labis na nagpapasalamat siya at mapagpakumbaba habang sinabi, “Lord Moore, labis na mapagpakumbaba si Mr. Wade. Sa totoo lang, si Mr. Wade ang tumulong sa iyo na iwasan ang sakunang ito. Kung hindi dahil sa kanya, hindi ka namin magigising.”Tumango si Lord Moore bago sumagot nang magalang, “Matagal ko nang narinig ang reputasyon mo. Mangyaring huwag mong maliitin ang iyong sarili, masyado kang mapagpakumbaba. Nagpapasalamat talaga ako sa kabaitan mo at sa pagsisikap mong pumunta pa rito upang gamutin ako. Mangyaring huwag kang mag-atubiling hanapin ako kung kailangan mo ng tulong ng pamilya Moore sa hinaharap.”Pagkatapos, tumingin si Lord Moore kay Charlie bago sinabi, “Mr. Wade, salamat at niligtas mo ang buhay ko. Mangyaring huwag kang mag-atubiling kausapin ako kung may kailangan kang ipaga sa pamilya Moore sa hinaharap. Utang ko sa iyo ang aking buhay.”Ngumiti
Tumingin si Charlie sa kanyang relo at naramdaman niya na hindi pa naman gano’n ka-gabi. Bukod dito, matagal na rin siyang hindi nakainom ng alak. Kaya, tumango siya at sinabi, “Sige. Ikaw ang pumili ng lugar!”Sobrang masaya si Jasmine sa sandaling ito at nagmadaling sumagot, “May alam akong magandang bar!”Pagkatapos, tinapakan ni Jasmine ang accelerator habang nagmaneho papunta sa gitna ng siyudad....Nagmaneho si Jasmine sa gitna ng siyudad at dumating sa isang bar na may pangalang Sunny.Inihinto ni Jasmine ang kanyang kotse sa harap ng pasukan ng bar bago niya pinasa ang susi ng kotse sa isang batang lalaki na nagtatrabaho bilang kamarero. Pagkatapos, mabilis niyang pinangunahan si Charlie papasok ng bar.Sa sandaling nakita siya ng waiter, binati niya siya nang magalang, “Magandang gabi, Miss Moore! Gusto mo bang pumunta sa iyong karaniwang lugar ngayon?”Tumango si Jasmine at sumagot agad ang waiter, “Mangyaring sundan mo ako.”Mayroong sahig ng sayawan sa unang palapa
Ngumiti si Jasmine pagkatapos makinig sa espesyal na hiling ni Charlie. Pagkatapos, sinabi niya, “Sige, gawin natin iyon! Dahil ito ang unang baso ng wine, ako na ang mauuna!”Pagkatapos, nilinis ni Jasmine ang kanyang lalamunan bago siya ngumiti nang matamis at sinabi, “Ang unang baso ng wine ay para pasalamatan ka sa pagligtas sa aking lolo ngayong araw! Gusto rin kitang pasalamatan dahil binigyan mo ako ng malaking pabor ngayon!”Tumango si Charlie at ngumiti habang sinabi, “Sige, kung gano’n inumin na natin agad ang baso ng red wine na ito!”Pagkatapos niyang magsalita, itinaas ni Charlie ang baso ng wine bago niya ito marahan na idinikit sa baso ng wine na nasa kamay ni Jasmine. Pagkatapos, inubos niya ang buong baso ng red wine sa isang inom.Sa sandaling ito, natapos dini agad ni Jasmine ang kanyang buong baso ng red wine. Pagkatapos, ngumiti siya bago tinanong, “Mr. Wade, bakit hindi mo sabihin sa akin kung bakit natin iinumin ang pangalawang baso ng red wine?”“Sige,” ngu
Sa sandaling ito, mabilis na nagtanong si Charlie dahil sa pagkausisa, “Anong ibig mong sabihin?”Sumagot nang seryoso si Jasmine, “Mr. Wade, mukha kang isang sobrang simple at kaswal na tao pero napakagaling mo talaga at may kakayahan. Gayunpaman, kahit na magaling ka, hindi ka mayabang. Pagkatapos kitang makilala nang mas mabuti, napagtanto ko na hindi mo sinusubukang ipakitang-gilas ang kakayahan mo o abilidad pero pag may taong lumpampas sa limitasyon mo o hinamon ka, hindi ka mag-aalangan na ipakita sa kanila ang kaya mong gawin. Bukod dito, ang mga pamamaraan mo para gumanti o dumepensa ay kadalasang hindi mawari at kakaiba sa ugali ng isang ordinaryong tao.”Pagkatapos, nagpatuloy si Jasmine, “Ang pinakamahalaga, hindi ko talaga maintindihan kung bakit ka nagpasya na maging manugang ng pamilya Wilson at manatili sa bahay kahit na napakagaling mo at talentado. Ang pamilya Wilson ay isa lamang karaniwan o marahil third-rate na pamilya. Sa tingin ko ay mas marami kang magagawa da
Masayang tumawa si Charlie pagkatapos marinig ang sinabi ni Jasmine. “Mukhang ayaw mong matali sa panuntunan ng pamilya Moore.”Tumango si Jasmine at sinabi, “Hindi ko talaga gustong matali sa mga panuntunan ng pamilya Moore pero wala akong paraan para makaalis dito.”“Bakit?” tinanong ni Charlie nang seryoso. “Sa tingin ko ay magbabago ang isip ng lolo mo pagkatapos maranasan na malapit na siyang mamatay dahil sa malubha niyang sakit. Bukod dito, ikaw ang dahilan kung bakit naligtas ang buhay niya at bakit maaari siyang mabuhay nang ilang taon pa. Kung nagpapasalamat talaga siya sayo, pwede mong gamitin ang pagkakataon na ito na hilingin sa kanya ang kalayaan na magmahal at magpasya kung sinong lalaki ang gusto mong pakasalan. Naniniwala ako na siguradong bibigyan ka niya ng kalayaan na pumili ng gusto mong asawa.”Ngumiti nang mapait si Jasmine at umiling siya bago sinabi, “Imposible. Kahit na mahal talaga ako ni Lolo at naaawa sa akin, hindi siya mangangahas na pumayag doon.”“B
Parang naputol ang daloy ng kuryente sa utak ni Charlie sa sandaling iyon. Sa ngayon, mukhang malaki na ang posibilidad na sadyang ipinadala si Raymond sa Aurous Hill, at ang taong nagplano ng lahat ng ito ay marahil ang mismong ama niya na pumanaw na dalawampung taon na ang nakalipas.Dahil dito, nakaramdam si Charlie ng kakaibang tensyon at bigat sa dibdib. Ano ba talaga ang nangyari sa mga magulang niya noon? Hindi lang ito nauwi sa isang trahedya, kundi mukhang may matagal at malawak na plano na pala para sa kanya, kahit bago pa man nangyari ang lahat.Nang mangyari ang aksidente sa mga magulang niya, agad siyang inilagay ni Stephen sa ampunan. Isa na iyon sa mga plano ng ama niya noon pa man. At sa hindi inaasahan, pati ang pagpapapunta kay Mr. Cole sa Aurous Hill at ang pagsasaayos ng ‘bitag’ na ito para sa kanya halos dalawampung taon ang lumipas, ay bahagi rin pala ng plano ng kanyang ama.Habang iniisip ito ni Charlie, agad niyang kinuha muli ang cellphone at tinawagan si Ja
Pagkasabi nito, muling nagtanong si Charlie, “Siya nga pala, Jasmine, pwede mo ba akong tulungan na maghanap ng impormasyon tungkol sa taong ito?”Sagot ni Jasmine, “Kakausapin ko ang kasalukuyang namamahala sa Vintage Deluxe. Naka-save pa sa computer ang mga employee records nila. Hindi kasi orihinal na naka-rehistro sa Moore Group ang Vintage Deluxe kaya hindi naisama ang files sa main HR system ng Moore Group, at hindi rin ganoon kahigpit ang file management nila.”Sabi ni Charlie, “Kung ganoon, pakikuha sana ang impormasyon, at kapag nahanap mo na, pakipadala agad ito sa akin sa lalong madaling panahon.”“Okay, Master Wade!”Pagkatapos ng tawag, sinabi ni Charlie kay Vera, “Kapag nakuha na natin ang impormasyon mamaya, paki-forward kay Mr. Sandsor ito at pakisabi sa kanya na sana ay tulungan niya akong suriin ang lahat ng impormasyon kaugnay sa tanong ito.”Agad na sumagot si Vera, “Huwag kang mag-alala, Young Master, agad ko siyang sasabihan.”Tumango si Charlie at balisa sil
Noong una, akala niya ay sinuwerte lang talaga siya na nakuha niya ang Apocalyptic Book. Pero kamakailan, nabanggit ng uncle niya na nakuha raw ng mga magulang niya noon ang Preface to the Apocalyptic Book, kaya nagsimula siyang maghinala na baka may koneksyon ang dalawang aklat. Pero wala siyang matibay na ebidensya.Ngayon, bigla niyang nadiskubre na ang manager ng Vintage Deluxe na si Raymond ay matalik palang kaibigan ng tatay niya mula pa mahigit dalawampung taon na ang nakaraan. At si Raymond din mismo ang nag-abot ng jade vase sa biyenan niyang si Jacob.Noong nangyari iyon, nasa labas si Charlie ng VIP room habang sina Raymond at Jacob ay nasa loob. Hindi niya mismo nasaksihan ang eksaktong nangyari, pero ayon sa kwento ni Jacob pagkatapos, si Raymond daw ang naglabas ng jade vase mula sa magandang packaging at iniabot ito sa kanya. Pero nadulas ito sa kamay ni Jacob at nahulog sa sahig. Ngayon na alam niyang kasangkot si Raymond, hindi na ito maaaring isang simpleng pagkakata
Nang makita ni Vera ang pangungusap na ito, agad niyang sinabi, “Ang Queens na ito ay siguro ang Queens, New York City. Kaya't ang larawang ito ay talagang kuha sa Queens. Tungkol naman sa ‘Cole’, mukhang ang tao sa larawan kasama ang tatay mo ay may apelyidong Cole at siya ay may lahing Oskian. Ang hindi lang natin alam ay ang buong pangalan niya.”“Tama ka…” Tumango si Charlie nang marahan habang patuloy na nakakunot ang kanyang kilay.Bumulong siya, “May pakiramdam ako na pamilyar ang lalaking may apelyidong Cole, pero kahit anong gawin ko, hindi ko maalala kung saan ko siya nakita dati.”Nagmamadaling sinabi ni Vera, “Wag kang mag-alala, Young Master. Ang pakiramdam ng pagiging pamilyar ay tiyak na may pinagmulan sa iyong alaala. Baka lang hindi malalim ang alaala mo sa taong iyon, o baka saglit lang ang pagkikita niyo. Kaya, wag kang mag-alala. Kung mag-iisip ka nang mabuti, tiyak may maalala kang mga palatandaan.”Pagkatapos niyang sabihin iyon, tinanong ni Vera si Charlie, “B
Itinuro ni Vera ang isang karatula na may postcode sa tabi ng pinto ng tindahan at sinabi, “Young Master, ang tindahang ito ay nasa Queens, New York.”Nagtanong si Charlie nang mausisa, “Ganoon ba? Paano mo nalaman? Hindi ko halos mabasa ang mga salita dito dahil sa resolution na ito.”Ipinaliwanag ni Vera, “Dati akong nakatira sa Queens. Ang laki, kulay, at pwesto ng karatulang ito para sa postal code ay tipikal na istilo ng Queens noon. Hindi ko lang alam kung sinusunod pa nila ang parehong istilo ngayon.”“New York…” Tumango si Charlie, bigla niyang naalala ang sinabi ng tiyuhin niya ilang araw na ang nakalipas. Bumili ang mga magulang niya ng set ng mga sinaunang libro mula sa isang antique shop sa New York. Ang set ng mga librong ito ay walang iba kundi ang Preface to the Apocalyptic Book.Kasama ng antique shop sa larawan, biglang naalala ni Charlie ang isang bagay at sinabi kay Vera, “Maaaring ito nga ang antique shop kung saan nabili ng tatay ko ang Preface to the Apocalypti
Nang marinig ni Charlie ang mga sinabi ni Vera, tumingin siya agad sa itim na photo album na hawak niya. Sa unang tingin, halatang luma na ang album.Sa nakaraang dekada, dahil sa mabilis na pag-usbong ng mga smartphone, hindi namamalayan ng karamihan na nadidigitize na nila lahat ng mga larawan nila. Kunti na lang ang bumibili ng mga photo album na iba't ibang laki at kapal tulad ng ginagawa ng mga tao dalawampung taon na ang nakalipas para ayusin ang mga litrato nila.Hindi alam ni Charlie kung ano ang laman ng album, kaya kinuha niya ito mula kay Vera at maingat na binuksan ang unang pahina. Ang unang bagay na tumama sa mata niya sa unang pahina ay dalawang magkahiwalay na larawan ng dalawang kabataan na kuha sa harap ng Statue of Liberty sa America.Ang lalaki sa larawan ay kamukhang-kamukha ni Charlie, pero medyo luma ang pananamit dahil suot ng lalaki ang kilalang knit sweater at kupas na jeans na sikat noong mga panahong iyon. Siya ang ama ni Charlie, si Curtis.Ang babae sa
Pagkasabi nito, sumunod siya kay Charlie palabas ng dining room at pumunta sa courtyard kung saan dating nakatira ang mga magulang ni Charlie.Dahil malaki ang courtyard na iyon, may apat na magkadikit na kwarto ang mga magulang ni Charlie noon. Bukod sa main hall at bedroom, may study rin at sariling kwarto si Charlie.Sa madaling sabi, parang isang three-bedroom apartment na may living room ito. Ilang taon din siyang nanirahan doon kaya kabisado na niya ang buong ayos ng lugar. Bukod pa roon, halos walang nabagong anuman kaya madali para sa kanya na suriin ito.Pagpasok sa main hall, halos pareho pa rin ang mga kasangkapan at ayos ng lahat mula noong huling naroon sila ng mga magulang niya. Sa isang iglap, bumalik sa alaala ni Charlie ang mga sandaling magkasama sila ng kanyang mga magulang noong bata pa siya, at biglang sumiklab ang samu’t saring damdamin sa puso niya.Mabilis niyang nilibot ang mga kwarto kasama si Vera. Maliban sa mga kasangkapan, may mga bagong kumot at unan s
Madalas mag-alala si Ashley noon tungkol sa pagpapalaki kay Charlie pagdating sa ugali niya, pagkatao, at mga pinapahalagahan sa buhay. Bilang ina, natural lang na gusto niyang maibigay ang pinakamahusay na edukasyon, kapaligiran, at gabay para sa anak niya. Pero ang tanging magagawa lang niya ay panoorin si Charlie habang lumalaki sa ampunan kasama ng ibang bata, at panoorin siyang tumigil sa pag-aaral sa high school para magtrabaho sa isang construction site, nang hindi man lang niya kayang makialam o makagambala kahit kaunti.May mga pagkakataong nag-aalala siya na baka maapektuhan ang pananaw sa buhay ni Charlie, o kaya’y masyado siyang matutong makibagay sa mga kalakaran ng mundo sa ganoong kapaligiran. Pero sa kabutihang palad, nahanap ni Charlie ang tamang balanse sa pagitan ng pagiging anak-mayaman noong bata pa siya, at ng pagiging ulilang mahirap pagkatapos niyon. Dahil doon, napanatili niya ang maayos na pananaw sa buhay at matibay na pakiramdam ng katarungan.Hindi lang ni
Sarado na ngayon ang sikat na templong ito sa mga bisita.Mag-isa lang si Ashley na nakatayo sa loob ng courtyard, habang napapaligiran ng amoy ng insenso na nanatili sa hangin. Nakatingala siya sa maliwanag na buwan at damang-dama ang halo-halong emosyon. Matagal na niyang inaasam ang kanyang anak, si Charlie, na dalawampung taon na niyang hindi nakikita.Ang layo ng Harmony Temple sa lumang mansyon ng mga Wade ay isa o dalawang milya lang, sampung minuto lang ang biyahe sakay ng kotse. Pero kahit ganoon, paulit-ulit na ipinapaalala ni Ashley sa sarili niya na hindi pa ito ang tamang oras para magkita sila ng anak niya.Nang makita ng pekeng abbess na tila malungkot si Ashley habang nakatayo nang mag-isa sa courtyard, marespeto siyang lumapit at nagtanong, “Madam, ilang kanto na lang ang layo niyo kay Young Master. Siguro ay sabik na sabik ka nang makita siya, tama po ba?”Tumango si Ashley, “Dalawampung taon ko nang hindi nakikita ang anak ko. Paanong hindi ako mananabik?”Pagka