‘Gusto niya ng limang milyon! Kung seryoso talaga siya dito, kailangan kong magtrabaho bilang bar girl sa loob ng 10 taon nang walang sahod! Mas gugustuhin ko pang mamatay!’Dahil hindi siya sinagot ni Xavia, sinabi ni Charlie sa malamig na boses, “Dahil hindi ka sumasang-ayon sa mga tuntunin ko, direkta kong tataasan ang presyo sa sampung milyon. Babantayan ka nina Jayden at Albert, at walang makakapaglabas sayo doon, kahit ang Diyos, kung hindi ka kikita ng sampung milyon! May tatlong segundo ka para pag-isipan ito!”Pagkatapos itong sinabi, sinimulan ni Charlie ang countdown.“Three… Two…”Nang sasabihin na ni Charlie ang one, umiyak si Xavia at sinabi, hindi na siya nakipagtawaran, “Okay, Mr. Wade, sumasang-ayon ako sa mga tuntunin mo…”Pagkatapos itong sabihin, umiyak siya sa kawalan ng pag-asa habang iniisip niya ang kapalaran niya na maging isa sa mga babae na pinuwersa niya sa mga nightclub.Sa sandaling ito, humarap si Charlie kay Hebron at sinabi habang nakangiti nang k
Dahil matagal na nakaluhod sa sahig si Hebron nang walang sinasabi, galit siyang sinipa ni Jayden at sinigaw, “F*ck you, walang utang na loob na g*go! Binibigyan ka ng daan palabas ni Master Wade, bilisan mo at pasalamatan mo siya sa awa niya! Kung iinisin mo siya at nagpasya siya na ipadala ka sa dog kennel ni Don Albert, mas malala ang mangyayari sayo!”Nang marinig ito ni Hebron, nanginig agad siya sa takot!Kilala ang dog kennel ni Don Albert sa underworld ng Aurous Hill. Sinasabi na may dose-dosena o daang-daang mabangis na purebred fighting dog doon, at madalas hinuhuli ni Don Albert ang mga kalaban niya bago niya sila tinatapon sa kennel para ipakain sa mga aso.Kung ipapadala siya sa dog kennel, patay na talaga siya…Nang maisip ito, nakaramdam ng hindi maipaliwanag na kawalan ng pag-asa si Hebron sa loob niya.Sa totoo lang, mas gusto niyang mamatay kaysa maging restroom attendant sa nightclub, pero wala rin siyang tapang para mamatay.Desperado siyang umiyak sa loob niy
Pagkatapos nito, idinagdag ni Charlie, “Mamaya, ipapadala ko ang lahat ng pera nila sa Mallow Stenhouse. Para naman sa alokasyon ng pera, pagkatapos mong kunin ang kumpanya, dapat mong hanapin ang lahat ng dalawa na pumirma sa hindi patas ng kontrata ng kumpanya at tanggalin mo ang mga tuntunin nila nang walang pag-aalangan. Pagkatapos, ipamahagi mo ang pera sa kanila bilang kabayaran sa kada dami ng taon na pinuwersa silang pirmahan ang kontrata. Dapat patas at makatuwiran ang tuntunin ng pamamahagi!”Sa sandaling narinig ni Wendy ang utos, tumango siya nang walang pag-aalangan at sinabi, “Okay, Charlie! Siguradong ipapamahagi ko sa kanila ang pera nang patas at makatuwiran!”“Magaling!” Tumango nang kuntento si Charlie at sinabi, “Pagkatapos mo silang bayaran, sabihin mo sa kanila na ikaw na ang mamamahala sa kumpanya at sabihin mo ang susunod na operasyon ng kumpanya, ang dividend distribution, salary package, at ang iba pa nang malinaw. Dapat bukas at makikita ang lahat. Kung int
Matagal nang kilala ni Charlie si Wendy, pero ito ang unang pagkakataon na nakita niya ang ekspresyon ng determinasyon at dedikasyon na gusto niyang gawin nang maayos ang trabaho sa kanyang mukha.Kailanman ay hindi pa ito nangyari dati. Dati ay bata pa siya, mapusok, mayabang, at mapagmataas.Pero ngayon, pagkatapos maranasan ang mga problema at paghihirap sa buhay, naging mas kalmado at maayos na ang ugali niya. Medyo natuwa si Charlie dahil dito.Siguradong kasuklam-suklam ang pamilya Wilson, pero pamilya pa rin sila ni Claire. Ito ang dahilan kung bakit hindi sila tuluyang sinira ni Charlie.Kung determinado siyang atakihin sila, hinding-hindi kakayanin ng pamilya Wilson ang pagsalakay niya gamit ang limitado nilang abilidad.Ngayong nagpakita si Wendy ng katatagan na magbago, karapat-dapat siyang bigyan ng pagkakataon.Pero, hindi ibig sabihin na hahayaan niya si Wendy na pamahalaan ang kumpanya nang mag-isa, kaya, sinabi niya kay Wendy, “Pagkatapos mong kunin ang Mallow Ste
Kung magaling ang gagawin niya bilang isang restroom attendant, may pagkakataon na mabilis niyang makuha ang kalayaan niya, kung hindi, kailangan niyang magtrabaho bilang restroom attendant sa nightclub sa buong buhay niya.Ayaw niya talagang maging isang tao na tagabigay ng mga tuwalya sa lalaking customer sa harap ng nightclub restroom ngayong matanda at puti na ang buhay niya! Sobrang kalunos-lunos nito!Sa sandaling ito, medyo naawa si Jayden habang nakatingin siya sa nababalisang ekspresyon ni Hebron.Nang maisip ito, nanaghoy siya sa sa loob niya, ‘Kahit na halos ilagay na ako sa malaking gulo ni Hebron ngayong araw, kaibigan ko pa rin siya, naging magalang sa akin, at inayos pa ang babaeng nagustuhan ko para sa akin. May utang na loob ako sa kanya para dito…’‘At ngayon, para lang protektahan ang sarili ko, binugbog ko siya agad at binalaan ko pa na lumpuhin siya. Ngayong naisip k ito, sobrang naaawa ako sa kanya. Kung malalaman ng publiko ang tungkol dito, iisipin ng publik
Alam ni Jayden na inutusan ni Charlie si Hebron na maging restroom attendant sa nightclub bilang parusa. Kung lantad niya siyang tutulungan, para bang kinalaban niya na si Charlie.Malinaw na wala siyang tapang para gawinito, kaya, ang nag-iisang solusyon na naisip niya ay tahimik at maayos na alagaan si Hebron, at kaunti lang.Halimbawa, kung makakasalubong niya si Hebron sa pasukan ng banyo at nagbibigay siya ng tuwalya, bibigyan niya siya ng barya tulad ng lima, sampu, o dalawampung dolyar, pero hindi lalagpas sa limampu, dahil marahil ay magduda si Charlie. Kung mararamdaman ni Charlie na sinasadya niyang gumawa ng kita para kay Hebron, gagawa lang siya ng problema para sa sarili niya.Pagkatapos pag-usapan ni Charlie ang standard operation ng etiquette company, humarap siya kay Jayden at sinabi, “Jayden, mamaya dalhin mo sina Wendy at Hebron para ayusin ang company management transfer, at saka, bantayan mo sina Hebron at Xavia at siguraduhin mo na ililipat nila ang pera nila sa
Tumingin si Wendy kay Charlie at may gusto siyang sabihin, pero tila ba nakaramdam siya ng bukol sa kanyang lalamunan na humarang sa mga salita niya.Nang makita ang kanyang nanigas at nagulantang na ekspresyon, direktang nilagay ni Charlie ang cellphone sa kamay ni Wendy nang hindi nagsasalita at humarap kay Jayden at sinabi, “Jayden, sa hinaharap, kung ang mga kaibigan mo, business partner, tropa, o kung sinuman ang kailangan ng hostess sa event nila, tandaan mo na hanapin si Wendy dito, naiintindihan mo ba?”Kumpiyansang sinabi ni Jayden, “Master Wade, makasisiguro ka na sa sandaling simulan ni Miss Wendy ang operasyon ng kanyang kumpanya, tutulungan ko siyang ipromote ang negosyo kung saan-saan! Ako, si Jayden Marquez, ay may medyo malawak na koneksyon sa Aurous Hill. Sigurado ako na kukunin ng mga kaibigan ko ang mga hostess ni Miss Wendy para sa akin, at uunlad nang mabilis ang kanyang negosyo!”Pagkatapos, nagmamadali niyang idinagdag, “Siya nga pala, Master Wade, bukas ay an
Pagkatapos umalis sa Pearl River Point, pumunta na si Charlie sa palengke.Masyadong marami ang oras na sinayang niya sa pag-aayos ng problema ni Wendy. Kung hindi siya magmamadaling bumili ng pagkain na iluluto, hindi makakakain si Charlie ng tanghalian kapag bumalik na si Wendy mula sa trabaho.Kahit na ang Aurous Hill ay isang lumang siyudad, mas nagiging moderno naman ito sa nakalipas na panahon. Karamihan sa mga gusali ay sira na, na-demolish, o inayos upang umayon sa pagiging moderno ng lugar. Ang mga iyon ay naging mga skyscraper at matataas na mga gusali ng kanilang modern metropolitan city.Marami sa mga traditional craft stores at markets ang unti-unting napapalitan ng iba’t ibang yayamaning shop lots at saka mga integrated supermarkets.Dati, marami ang mga barbero sa daan na mahusay sa paggupit at pag-shave ng buhok. Ang isang simpleng gupit o shave ay nagkakahalaga lamang ng dalawa o tatlong dolyar.Gayunpaman, ang mga makalumang mga barbero na ito ay naglaho na at ng
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang