Sa sandaling ito, sa Tokyo, Japan.Nakatayo ang apatnapu’t walong taong si Suzuki Tomohisa sa harap ng bintana na mula sahig hanggang sa kisame kung saan kakakuha niya lang ng opisina. Wala siyang magawa at hindi niya alam ang gagawin niya.Siya ang bagong Superintendent General ng Tokyo Metropolitan Police Department.Bago ito, isa siyang middle-level na senior officer sa Homeland Security Bureau . Kilala siya, at may magandang reputasyon siya sa Homeland Security Bureau dahil napakagaling niya sa pag-iimbestiga, at hindi na kailangang banggitin, na sobrang solido at kamangha-mangha ang mga pamamaraan niya.Sa sandaling ito, nang madiskubre na napalitan si Rosalie ng ibang tao, nagulat ang buong Japan. Nagulantang din ang Japanese government dahil dito, at naging publiko ng kritisismo ang Tokyo Metropolitan Police Department.Dahil wala na talagang ibang paraan, pinagkatiwala na lang ng Japanese government kay Tomohisa ang napakahirap na misyon an ito sa kritikal na sandali.Pe
Galit na sinabi ni Tomohisa, “Sabihin mo sa kanila na sa ngayon ay walang progreso tungkol dito. Kung may malaking progreso, siguradong gagawa ako ng press conference para gawin ang anunsyo sa domestic media at kahit sa worldwide media.”Tumango ang deputy at sinabi, “Okay, Mr. Suzuki! Pupunta na ako at bibigyan sila ng sagot ngayon din!”Pinigilan siya ni Tomohisa at sinabi, “Ah, oo. Simula ngayon, walang media o reporter ang maaaring pumasok sa Tokyo Metropolitan Police Department nang walang imbitasyon o pahintulot!”“Okay! Naiintindihan ko!”Pagkatapos lumabas ng deputy, kinuskos ni Tomohisa ang kanyang sentido dahil nayayamoy siya, at binulong niya sa sarili niya, “Hay… hindi talaga maganda na mapagkatiwalaan sa ganito kritikal at kahirap na misyon! Malaki ang impluwensya ng kasong ito. Hindi lang ang mga tao sa bansa ang nagbibigay atensyon dito, ngunit interesado rin ang mga media sa ibang bansa sa kasong ito. Kung hindi ko ito maaayos, siguradong masisira ang reputasyon ko.
Binaliktad ang lahat ng hula at hinuha ni Tomohisa tungkol dito dahil sa mga sinabi ni Nanako.Hinding-hindi niya inaasahan na kasangkot ang Japanese Self-Defense Force dito, at isang malakas na alon ng galit ang biglang lumitaw sa puso niya!Pagkatapos, agad nagngalit si Tomohisa at sinabi, “Nanako, pinapasalamatan talaga kita at ang kaibigan mo sa impormasyon na ito. Siguradong aarestuhin ko ang mga mahahalagang tao, tatanungin sila, at ilalagay sa trial sa lalong madaling panahon!”Ngumiti si Nanako habang sinabi, “Suzuki, sana ay may matulong ang clue na ito sa iyo.”Sumagot nang matatag at sumasang-ayon si Tomohisa, “Nanako, kung totoo nga ang clue na ito, siguradong malaki ang naitulong mo sa akin!”Pagkatapos, sinabi nang nagmamadali ni Tomohisa, “Nanako, hindi na ako makikipag-usap sa iyo. Kailangan kong magmadali at ayusin ang lahat para sa pag-aresto!”“Okay, Suzuki!”Pagkatapos ibaba ni Tomohisa ang tawag, agad niyang tinawagan ang dati niyang leader sa Homeland Secu
Pero, nadiskubre niya na wala si Charlie pagkatapos niyang dumating.Pumunta pala si Charlie sa Japan dahil may emergency ilang araw lang ang nakalipas at hindi pa siya nakakabalik.Dahil dito, medyo nalito at natulala si Loreen. Dumilim ang orihinal na masaya at sabik na kalooban niya.Sa totoo lang, nag-alangan si Loreen nang inimbita siya ni Claire at ng pamilya niya na manatili at samahan silang mananghalian kanina. Naramdaman niya na dahil wala si Charlie, magsasayang lang siya ng pagkakataon na mapalapit kay Charlie kung mananatili siya sa bahay ni Claire para mananghalian ngayong araw.Iniisip niya na sabihin sa kanila na bibisita na lang siya sa ibang araw, pero hindi sila natanggihan ni Loreen dahil sobrang sigla ni Claire, at sa wakas ay sumang-ayon siya na manatili para mananghalian.Pero, hinding-hindi inaasahan ni Loreen na uuwi si Charlie bago pa sila kumain!Kaya, sa sandaling ito, nakatingin si Loreen kay Charlie habang may sabik na sabik na hitsura sa kanyang muk
Nang makita niya na mag-aaway na ulit sina Jacob at Elaine, nagmamadaling umabante si Claire para pakalmahin ang mga bagay-bagay. “Ah, Pa! Ma! Pwede bang mag-usap kayo nang hindi nagtatalo? Kauuwi lang ni Charlie, at nandito rin si Loreen. Huwag niyong ipahiya ang sarili niya sa kanila…”Tumingin si Jacob kay Elaine bago siya suminghal nang malamig, “Hindi na ako bababa sa antas mo at makikipagtalo sayo dahil binibigyang respeto ko ang anak ko!”Sumagot nang mapanghamak si Elaine, “Para bang pinagmumukha mong gusto kong bumaba sa antas mo para makipagtalo sayo.”Pagkatapos niyang magsalita, hindi na tumingin si Elaine kay Jacob bago siya lumingon sa gilid.Sa sandaling ito, medyo nahiya si Loreen habang sinabi niya kay Claire, “Siya nga pala, Clairee, may concert si Quinn Golding sa Aurous Hill sa susunod na buwan. Bakit hindi tayo pumunta at panoorin ito nang magkasama?”Ngumiti nang nagmamadali si Claire habang sinabi, “Sinabi ni Charlie na sasamahan niya ako sa concert. Kilala
Anong gagawin niya kung magpupumilit si Loreen na umupo sa tabi niya?Kaya, siguradong kailangan niyang tanggihan ang hiling niya kahit ano pa ito. Hahayaan niya na lang siya na humanap ng paraan para makakuha ng ticket. Ang pinakamagandang sitwasyon ay kung hindi siya makakuha ng front-row seat, basta’t hindi siya nakaupo sa tabi niya, wala siyang aalalahanin.Sa sandaling ito, sinabi ulit ni Loreen kay Claire, “Claire, gusto mo bang mag-shopping kasama ako mamayang hapon?”Tumingin si Claire kay Charlie bago siya bumulong sa tainga ni Loreen, “Loreen, sa tingin ko ay hindi ako makakasama sayo para mag-shopping. Kailangan kong bumalik sa trabaho paglipas ng dalawang araw. At saka, kauuwi lang ni Charlie pagkatapos umalis nang ilang araw. Gusto kong manatili sa bahay para samahan pa siya.”Nagulat si Loreen.Nakikita niya na galing sa puso ang mga sinabi ni Claire nang sinabi niya ito.Napagtanto ni Loreen na si marahil ay si Claire, na noon pa man ay hindi masyadong sensitibo sa
Samantala, sa mansyon ng pamilya Schulz sa Eastcliff.Kahit na nag-aalala at kinakabahan nang sobra sina Cadfan at Sheldon sa paglaho ni Rosalie, hindi masyadong naapektuhan ang kalooban nina Sophie at Jaime.Hindi nila alam ang tunay na pagkakakilanlan ni Rosalie, at tinuring lang nila siya bilang isa sa mga tauhan ng pamilya. Bukod dito, personal na bodyguard ni Sheldon si Rosalie, at bihira lang siyang makipag-usap sa magkapatid. Kaya, walang masyadong pakialam ang magkapatid sa kanya o sa kalusugan niya.Sa sandaling ito, nasa study room ni Sophie ang magkapatid, at nakatingin silang dalawa sa computer screen. Tinitingnan nila ang mga screenshot mula sa surveillance camera na pinagsama-sama ng mga tauhan nila para sa kanila.Ang mga screenshot ay puno ng mga litrato ng mukha ng mga batang lalaki na may maputing balat.Ang mga screenshot na ito ay kinuha mula sa ilang surveillance video mula sa mga major airport sa Japan ng mga taong nagtatrabaho para sa pamilya Schulz, ayon sa
Habang nagsasalita siya, medyo napagod din si Sophie habang sinabi, “Ang pangunahing punto ay tayong dalawa lang ang nakakakilala sa tagapagligtas natin. Kaya, tayong dalawa lang ang pwede sa ganitong trabaho.”Tumango nang walang magawa si Jaime at sinabi, “Tama ka. Bilisan na natin at subukan nating humanap ng ilang bakas sa tagapagligtas natin sa lalong madaling panahon!”Habang nagsasalit siya, biglang may naalala si Jaime at sinabi, “Siya nga pala, Sophie, pupunta ako sa Aurous Hill makalipas ang dalawang araw. Gusto mo bang sumama?”Tinanong nang mausisa ni Sophie, “Anong gagawin mo sa Aurous Hill?”Sumagot nang nahihiya si Jaime, “Hindi ba’t pumirma ako ng sponsorship at collaboration contract para sa concert ni Quinn? Gaganapin ang una niyang concert ng taon sa Aurous Hill sa pangalawang araw ng February. Hindi ba’t nangako ako sa kanya na magdo-donate ako ng sampung milyong dolyar sa Aurous Hill Charity? Kaya, gusto kong pumunta doon para hindi ko lang maayos ang sampung m
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni
Tinikom ni Charlie ang mga labi niya, may gusto siyang sabihin, pero nagpigil pa rin siya.Kahit na halos apat na raang taon na ang pinagsama-samang edad ng apat na nakakatandang tao na ito, palagi nilang itinuturing na gabay na prinsipyo ang mga salita ni Vera. Hindi pagmamalabis na sabihin na si Vera ang gabay nila sa buhay. Naniniwala sila at ginagawa nila ang kahit anong sabihin ni Vera at pinapagawa ni Vera sa kanila.Kaya, kung taliwas ang sinabi niya sa mga sinabi ni Vera, siguradong pipiliin nila na makinig kay Vera.Walang nagawa si Charlie at hinayaan na lang ang matandang babae na lumuhod at pasalamatan siya. Pagkatapos niyang tumayo, nagsalita si Charlie at sinabi, “Siya nga pala, bumaba na ba si Miss Lavor?”Sinabi ni Logan, “Mr. Wade, inutusan kami ni Miss na pangunahan ka muna sa courtyard niya pagdating mo.”Akala ni Charlie na nagmamadali sila at bababa si Vera at pagkatapos ay magkasama silang pupunta sa airport. Hindi niya inaasahan na gusto ni Vera na paakyatin
“Anong sinabi mo?!” Sumabog sa galit si Fleur sa sandaling iyon.Dahil apat na raang taon na siyang nabubuhay, hindi niya pinansin ang halos lahat sa nakaraang tatlong daang taon. Sa tatlong daang taon na ito, siya ang unang tao na nagsabi sa kanya na pupugutan niya siya ng ulo.Nang marinig ni Zekeiah, na nasa kabilang linya, ang galit na sigaw ni Fleur, agad siyang natakot nang sobra, at mabilis siyang yumuko sa kabilang dulo habang humingi ng tawad, sinasabi, “British Lord, patawarin mo ako. Inuulat ko lang ang mga sinabi niya at wala akong balak na maging bastos…”Kahit na alam ni Fleur na inuulit lang ni Zekeiah ang mga sinabi sa kanya, nakaramdam pa rin siya ng galit sa puso niya.Natatakot si Zekeiah na hindi mawawala ang galit ni Fleur, kaya idinagdag niya nang mabilis, “British Lord, handa akong ibahagi ang pag-aalala mo at pumunta sa Aurous Hill sa personal para sayo. Sa sandaling iyon, susubukan ko ang lahat ng makakaya ko para alamin kung sino ang misteryosong tao na iy
Kahit na sobrang bilis na ng paglalakbay sa bilis ng halos isang libong kilometro kada oras, nababalisa pa rin si Fleur dito.Simula noong lumabas ang portrait ng master niya sa Aurous Hill, nabasag ang mentalidad niya. Nawalan siya ng kalma na dapat mayroon sa isang 400 years old na babae.Tumingin siya sa flight navigation chart sa harap niya nang mag-isa, tinitigan ang altitude at speed data, at hindi mapigilan na sabihin nang galit, “Kapag mas mabilis umunlad ang modernong teknolohiya, mas nagiging sakim ang mga hayop na ito. Dati, kayang lumipad ng Concorde ng mahigit dalawang libong kilometro sa isang oras. Ngayon, hindi man lang kayang umabot ng isang libo ang mga eroplano, at ang mga hindi ito kayang gawin ay walang sapat na layo! Nakakainis ito!”Nang makita ng isang crew member ang inis niya, mabilis siyang lumapit at sinabi nang magalang, “British Lord, kumalma ka po. Masyadong malayo ang distansya. Kahit na may Concorde tayo, mahihirapan ito. Ang pinakamalayong abot nito
Medyo nalito si Ruby. Tumingin siya nang namamangha kay Charlie, at tinanong, “Young Master Wade, bakit gusto niyang kunin ni Miss Lavor ang panganib na lumapit kay Fleur? Hindi ba’t masyado itong mapanganib?”Kalmadong sumagot si Charlie, “Mukhang medyo mapanganib ito, pero ang totoo lang ay hindi namin balak ni Miss Lavor na lumapit nang totoo kay Fleur. Ang ideya ni Miss Lavor ay gumawa ng agwat sa oras. Ayon sa pagsusuri niya, kung saan pupunta si Fleur, marahil ay umatras na ang mga miyembro ng Qing Eliminating Society, lalo na ngayong pumasok sa tahimik na yugto ang buong Qing Eliminating Society. Kaya, basta’t maayos na magagamit ang agwat ng oras na ito, mas ligtas talaga para sa amin kung saan man siya pumunta.”Sa puntong ito, hindi mapigilan ni Charlie na bumuntong hininga at sabihin, “Siya ang pinakamalaking kalaban na nakaharap ko sa buhay ko, kaya kailangan kong malaman kung ano ang hitsura ng taong ito. At saka, ang layunin niya siguro sa pagpunta sa Oskia ngayon ay pa
Pagkatapos itong sabihin, humikab si Zekeiah at sinabi, “Ah, hindi ako makatulog ng dalawa o tatlong araw. Pagkatapos marinig na ayos ka lang, bigla akong inantok at hindi ko na mabuksan ang mga mata ko. Honey, matutulog muna ako sandali. Hindi ko na talaga ito kaya.”Tinikom ni Lulu ang mga labi niya. May pagod na ekspresyon niya, pero sobrang mapag-alaga ang boses niya habang sinabi, “Okay, Honey, magpahinga ka na ngayon. Tandaan mo na buksan mo ang ‘Do Not Disturb’ mode sa cellphone mo.”“Okay!” Sumang-ayon si Zekeiah, at sinabi kay Lulu, “Honey, ibababa ko na ngayon ang tawag.”“Okay, sige.”Nang natapos ang tawag, sinabi ni Keith nang may seryosong ekspresyon, “Hindi na ito kailangan pag-isipan. Siguradong may problema kay Zekeiah.”Sinabi nang hindi nag-iisip ni Lulu, “Pa, hindi ba’t ayos lang na mag-alala si Zekeiah sa atin at gusto niyang malaman kung anong nangyayari? Hindi problema siguro na magtanong pa, tama?”Sinabi nang malamig ni Keith, “Hindi problema na magtanong
Sa kabilang dulo ng tawag, ang asawa ni Lulu, si Zekeiah, ay halos agarang sinagot ang tawag. Mukhang balisa ang boses niya habang tinanong, “Lulu, ikaw ba ito?”Humuni si Lulu bilang sagot, “Oo, ako ito.”Sa sandaling narinig niya ang boses ni Lulu, tuwang-tuwa siya at sinabi, “Lulu, ang laking ginhawa na ayos ka lang! Sinusubukan kitang tawagan sa nakaraang dalawang araw, pero hindi ako makakonekta. Nag-aalala ako nang sobra!”Sobrang kumplikado ng mga pakiramdam ni Lulu sa sandaling ito. Hindi niya man lang alam kung ang asawa niya ay isang undercover agent na nilagay ng Qing Eliminating Society sa sarili nilang bahay.Natural na hindi siya umaasa na totoo ito, pero dahil kaugnay ang buhay at kamatayan ng buong pamilya Acker, hindi siya nangahas na hindi ito seryosohin. Kaya, nagpatuloy siya ayon sa mga utos ni Charlie at sinabi, “Honey, halos hindi mo na narinig ang boses ko…”Sinabi ni Zekeiah, “May nangyari ba?!”Sumagot si Lulu, “Ilang araw lang ang nakalipas, isang napaka