Nasorpresa nang kaunti si Jasmine at hindi niya mapigilang magtaka, ‘Bakit ako tinatawagan ni Mr. Hashimoto sa ganitong oras ng gabi?! Hindi kaya… Hindi kaya nakapagdesisyon na sila tungkol sa collaboration at partnership?!’Nang maisip ito, hindi mapigilang kabahan nang kaunti ni Jasmine. Agad niyang sinagot ang tawag saka siya nagtanong, “Mr. Hashimoto, dis-oras na ng gabi. May dahilan ba kung bakit mo ako tinatawagan?”Ngumiti si Kazumi, “Miss Moore, nasabi ko na sa chairman namin ang final proposal mo para sa collaboration ngayong araw. Naantig siya sa katapatan mo at sinabihan niya akong ipaalam sa iyo na pipirmahan niyo na ang kontrata ngayong gabi. Kailangan nating maging epektibo at mabilis para maresolbahan ang kahit anong komplikadong problema na pwedeng lumitaw sa hinaharap!”Hindi inaakala ni Jasmine na maririnig niya ang isang magandang balita na kanina niya pa hinihintay. Gulat siyang nagtanong, “Mr. Hashimoto, totoo ba ang sinasabi mo?!”Tumawa si Kazumi saka siya su
Agad na bumiyahe paalis ng Tokyo ang kotseng sinasakyan ni Jasmine. Nagpatuloy ito papunta sa bulubunduking bahagi sa kanluran ng Tokyo.Kahit maraming mga bulubundukin sa Japan, ang capital city nila ay matatagpuan sa Kanto Plain. Kaya, nasa kapatagan ang buong Tokyo at walang kahit anong mga bundok sa siyudad. Kapag dadayo lamang ng Nishitama District saka masisilayan ang mga bulubundukin ng Japan. Kailangang bumiyahe ng ilang kilometro sa kanluran ng Tokyo para masaksihan ang senaryong ito.Matarik ang daan patungo sa bulubundukin ng Tokyo, pero maganda naman ang mga kalye. Hindi nahirapan ang driver ni Jasmine na magmaneho sa matarik na daan sa kabila ng dami ng mga liko habang paakyat sila sa itaas.Dahil nasa bundok sila at gabi na, halos wala nang ibang sasakyan na dumadaan sa paliku-likong kalsada na dose-dosenang kilometro ang haba. Kung may titingin man mula sa langit, tanging ang kotseng sinasakyan nila Jasmine ang makikita na nakabukas ang mga ilaw habang bumibiyahe sa m
Sa lakas ng banggaan, nawasak ang buong engine compartment sa harap ng front seat ng sinasakyan nila Jasmine!Agad na namatay ang driver pati na rin ang isa pang assistant ni Jasmine na nakaupo sa passenger seat!Nakaupo si Jasmine sa gitna ng kotse. Mabuti na lang, nakasuot siya ng seat belt. Kaya, nang bumangga ang trak sa sinasakyan nila, nagawa niyang makahawak nang mabuti sa kanyang inuupuan sa tulong ng seat belt.Subalit, sa lakas ng tama nito sa kanila, apat sa ribs ni Jasmine ang nabali!Sa tabi ni Jasmine, hindi maganda ang kondisyon ni Zahra!Tinamad siya nang kaunti pagkapasok kanina, at pakiramdam niya hindi niya na kailangang magseatbelt dahil nasa likod naman siya ng kotse. Kaya, napalipad si Zahra sa lakas ng bangaan at direktang tumama ang kanyang katawan sa likod ng passenger seat!Sa pagkakataong ito, sugatan ang ulo ni Zahra at malala ang kanyang kalagayan. Agad na nawalan ng malay si Zahra at nacomatose siya.Samantala, matinding sakit naman ang nararamdaman
Habang gumugulong ang kotse pababa ng bangin, nakaramdam si Jasmine ng matinding kaba.Subalit, lalo pa siyang nagising at naging alerto sa kritikal na punto na magdidikta ng buhay at kamatayan niya.Mabilis ang takbo ng kanyang isip sa pagkakataong ito, at maraming bagay ang pumasok sa kanyang utak.Dahil napakabilis ng isip ni Jasmine ngayon, tila ba bumagal ang takbo ng paligid.Nang tumama ang kotse sa isang bato sa tabi ng bangin, naramdaman ni Jasmine na tuluyang nawasak ang kanyang katawan dahil sa lakas ng banggaan.Mabuti na lang, nakaupo siya sa isang mamahaling kotse. Ligtas at komportable ang kinauupuan niya. Ang pinakamahalaga sa lahat, nakakakapa ng kanyang katawan na napakalambot ng materyal na kinalalagyan niya.Sa tulong ng malalambot na bahagi ng kina-uupuan niya, nabawasan nito ang lakas ng tama sa kanyang katawan. Maihahalintulad ito sa paglalagay ng itlog sa isang kahon na puno ng bulak. Isang safety factor ang pagkakaroon ng kutson.Subalit, kahit iyan ang
Katulad ito ng isang siyudad na nababalot ng dilim pagkatapos mawalan ng kuryente. Nang muling maayos ang power supply, agad na nagliwanag ang buong siyudad!Kasabay ng mabilis na paggaling ng katawan ni Jasmine, bumagsak na ang kotse sa pinakababa ng bangin.Sa pagkakataong ito, malala ang kondisyon ng kotse at wasak na wasak na ito.Sira na ang harap ng sasakyan at front seats na agad ang makikita. Basag-basag ang lahat ng bintana at ilang mga bato ang siyang nag-iwan ng mga pangit na butas sa metal na katawan ng kotse.Wala na sa tunay nitong hugis ang kotse! Mukha na itong isang lata na napipi pagkatapos matapakan nang matindi!Subalit, sa pagkakataong ito, muli nang bumabalik ang kamalayan ni Jasmine. Ang kanyang mga baling buto, binti, braso, at iba pang mga sugat, pati na rin ang mga sira-sirang niyang lamang-loob ay muling nagkakaroon ng sigla. Nakakilos rin si Jasmine pagkatapos ng ilang sandali.Sinubukan niyang alisin ang suot niyang seat belt, pero dahil nasira na i
Habang masuwerteng nakaligtas si Jasmine sa aksidenteng nangyari sa kanila sa Nishitama District sa Tokyo, Japan, naghahanda si Charlie na magbabad sa hot springs sa isang villa ng Champs Elys Spa Resort. Nasa bundok ito at nasa labas ng bayan ng Aurous Hill.Sa tabi niya, naririyan rin si Claire, ang kanyang asawa. Nagbababad rin ang babae sa hot spring.Nakasuot si Charlie ng isang swimming trunks, samantalang nakasuot naman ng isang one-piece swimsuit si Claire. Katulad ito ng pagkakataong dumayo sila ng hot springs kasama si Loreen dati.Hindi mapigilan ni Claire na makaramdam ng kaunting hiya dahil para bang pinapakita niya kay Charlie ang seksi niyang katawan.Sa totoo lang, walang balak ang mag-asawa na sabay na magbabad sa hot springs.Iniisip ni Charlie na papaunahin niya muna si Claire sa hot springs. Subalit, nakita ni Elaine si Claire na naglalakad papunta rito habang nakasuot ng bathrobe. Masyadong mapilit ang matanda. Gusto niyang sabay na magbabad sa hot springs si
Sa pagkakataong ito, matutulog na sana si Lord Moore.Pagkatapos niyang inumin ang Rejuvenating Pill, lalo pang lumakas ang katawan niya. Sa parehong pagkakataon, mas lalo niyang iningatan ang kanyang kalusugan. Kaya, lagi niyang sinusunod ang konsepto ng pagtulog nang maaga, paggising nang maaga, at pag-eehersisyo bawat araw. Kahit maaga pa, handa na siya para humimbing sa kanyang kama.Ganoon din, biglaan siyang nakatanggap ng tawag galing kay Charlie. Agad na sinagot ni Lord Moore ang cellphone, “Oh! Master Wade, bakit ka napatawag ng ganitong oras? May ipapagawa ka ba sa akin?”Nagsalita si Charlie, “Lord Moore, gusto kitang tanungin kung ano ang sitwasyon ni Jasmine ngayon. Bakit hindi ko siya makontak?”“Si Jasmine?” Nasorpresa si Lord Moore, “Nag-usap kami ni Jasmine kanina lang. Nasa Tokyo siya, sa Japan. Kasalukuyan niyang inaasikaso ang collaboration at partnership contract namin kasama ang Nippon Steel.”Tumugon si Charlie, “Nagpadala si Jasmine sa akin ng voice message
Napanatag nang kaunti si Lord Moore dahil nag-alok si Reuben na personal na pumunta ng Japan.Napaisip siya sa kanyang sarili, ‘Hindi naman tunay na magkapatid si Reuben at Jasmine. Bibihira lang ang ganitong klase ng relasyon. Mukhang talagang nag-aalala si Reuben sa kalagayan ni Jasmine…’Habang iniisip ito, napabuntong hininga si Lord Moore, “Reuben, bilisan mo! Umalis ka na at gawin mo na ang lahat ng paghahandang kailangan. Sasamahan kita!”Agad na sumagot si Reuben, “Lolo, sa tingin ko mas mabuting huwag ka nang sumama sa akin. Matanda ka na at hindi ka rin pamilyar sa lugar na pupuntahan natin kung sakali. Mas lalala ang sitwasyon kapag may nangyari sa iyo. Bukod pa roon, nasa ibang bansa si papa, kailangan natin ng taong mananatili rito para bantayan ang pamilya Moore. Dito ka na lang sa bahay. Sisiguruhin kong makakahanap ako ng paraan para iuwi si Jasmine!”Nag-alangan si Lord Moore sa loob ng ilang sandali. Alam niyang wala naman siyang magagawa kahit pumunta pa siya ng
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang