Kabanata 2

Laging hindi pinapansin ng aking mga magulang kung gaano ako kahusay sa aking pag-aaral.

Hindi nagtagal, pinatrabaho ako ng nanay ko sa isang pabrika. "Magsumikap ka at siguraduhing maipadala ang pera sa oras," sabi niya sa akin. "Hindi mura ang tuition fee ni Suzy."

Bawat salitang lumalabas sa bibig niya ay tungkol kay Suzy. Hindi niya pinansin kung paano ako namumutla sa sakit ng unang regla ko at sa mga pulang mantsa sa pantalon ko.

Ang pagtatrabaho sa pabrika ay nakakapagod, ngunit ang silid-aklatan doon ay naglalaman ng mga sirang textbook pati mga luma at itinapon na mga aklat.

Tatakbo ako sa library tuwing break para magbasa at mag-aral.

Ang ilang manggagawa sa pabrika ay medyo may pinag-aralan, at nang makitang bata pa ako at sabik na matuto, natutuwa silang turuan ako. Sinubukan pa nga ng iba na i-enroll ako sa malapit na high school.

Pinadala ko pauwi ang karamihan sa aking mga sahod, inipon ang natitira, umaasang makakabalik ako sa paaralan balang araw.

Gayunpaman, isang araw, nagkasakit ako at na-late ako sa pagpapadala ng pera. Ang aking mga magulang ay sumugod sa pabrika, sinisigawan at binubugbog ako.

Sinubukan silang pigilan ng mga katrabaho ko. Sa kaguluhan, nahulog ang aking mga libro sa lupa, at ang pera na itinago ko sa pagitan ng mga pahina ay nahulog.

Sinipa ako ng tatay ko sa tiyan. "Walang hiya ka para magtago ng pera mula sa amin? Papatayin kita!"

Pinunit ng nanay ko ang mga libro. "Nag-aaral ka? Basura ka lang, pero pinapangarap mo pa rin ang paaralan!"

Lumuhod ako sa lupa, nagmamakaawa sa aking ina na tumigil na. "Pakiusap, Nanay, huwag niyong gawin ito. Ni hindi ko ito mga libro. Kailangan kong hiramin ang mga ito..."

Sinampal ako ng tatay ko. "Walang hiya ka para sumagot? Pwedeng ng nanay mo ang lahat ng gusto niya. Nagsasayang ka ng pera sa kalokohan imbes na gamitin ito kung saan mahalaga!"

Pinunit nila ang aking mga libro, itinapon sa tubig, at tinapakan.

Hinalughog nila ang aking dormitoryo, kinuha ang lahat ng aking pera. Wala silang iniwan para sa akin.

Bago umalis, galit na sabi ng nanay ko, "Kung marami kang libreng oras, maghanap ka ng ibang trabaho. Kailangan ni Suzy ng pera para sa kanyang mga extracurricular classes."

Wala akong natira.

Ang aking mga magulang, na lubos na nakatuon kay Suzy, ay hindi tumigil sa pag-iisip tungkol sa kung paano ako kakain o magbibihis ng aking sarili nang walang anumang pera.

…

Ang mga libro ay lubos na nawasak. Hindi ko sila maibalik, kaya kailangan kong kumuha ng mga part-time na trabaho para kumita ng pera at mabayaran ang kanilang halaga.

Ang isa sa mga trabaho ay sa isang construction site, gumagawa ng mga kakaibang gawain at manu-manong trabaho. Ito ay mas nakakapagod kaysa sa pabrika.

Isang beses, nalaglag ko ang isang buong balde ng semento dahil sa sobrang bigat, at nanghina ako sa sakit ng regla.

Umiling ang foreman nang makita niya ito at sinabi sa akin na hindi na ako dapat magtrabaho doon.

Napaluhod ako at umiiyak na nagmamakaawa, "Kaya ko maging mas mabuti. Pakiusap, bigyan niyo ako ng isa pang pagkakataon."

Bumuntong-hininga ang foreman at sinubukan akong tulungang makatayo, ngunit mabilis na natuyo ang semento, naipit ang paa ko.

Sa huli, kinailangan ng mga manggagawa na gumamit ng martilyo upang basagin ang semento, at nasugatan ang aking paa sa proseso.

Pinaalis pa rin ako sa trabaho, ngunit binigyan ako ng foreman ng isa pang 300 dolyar dahil sa awa. Sinabi niya sa akin na magpatingin sa doktor para sa aking mga sugat at kumuha ng ilang disenteng pagkain upang mapangalagaan ang aking mahinang katawan.

Napaatras ako. Ang pera ay pinaghirapan, at kaarawan ko noon, kaya gusto kong i-treat ang aking sarili.

Pumunta ako sa isang lokal na tindahan ng pasta at nag-order ng pasta.

Sa sandaling yun, pumasok ang mga magulang ko kasama si Suzy.

Inihatid nila siya sa labas para kumain gaya ng dati, ngunit hindi nila inaasahan na makikita ako doon.

Galit na galit ang aking ama. "Nagtago ka na naman ng pera sa amin, no, bwisit na walang utang na loob!"

Sinugod ako ng nanay ko, ginulo ang buhok ko habang umiiyak, "Malaki ka na ngayon, kumakain sa labas habang binabalewala ang paghihirap ng mga magulang mo!"

Nakasuot sila ng maayos. Si Suzy ay nakasuot pa ng mabulaklak na palda na may bow, parang isang prinsesa.

Nakahandusay ako sa sahig, gulo-gulo ang buhok ko, at nakasuot ng hindi angkop na damit na naging mas magandang araw. Ang aking sapatos ay nasira at basang-basa ng dugo mula sa sugat sa aking paa.

Gayunpaman, mahigpit kong hinawakan ang aking plato, kumain nang mabilis hangga't kaya ko.

Iyon ang pinakamasarap na pagkain na nakain ko. Para sa isang maikling sandali, nakalimutan ko ang lahat ng sakit.

Nakita kong tinakpan ni Suzy ang ilong niya, naiinis na nilingon palayo ang ulo.

Nang makita ito, mas nagalit ang aking mga magulang. Hinawakan ng nanay ko ang kamay ko habang kinukuha ng tatay ko ang plato at itinaas ito sa ulo ko.

"Sige! Kumain ka hanggang sa mabusog!"

Umalis sila kasama si Suzy. Bago umalis, hinalungkat ng nanay ko ang mga bulsa ko at kinuha lahat ng pera ko.

Umupo ako roon, tumutulo ang sauce mula sa buhok ko, nakatitig ng blanko sa kanilang umaatras na likod.

Para silang isang pamilya.

Tumanggi ang manager na kunin ang pera ko. Sinubukan pa nga nilang mag-alok sa akin ng isa pang plato, ngunit umiling ako at hirap na lumabas ng restaurant.

Nagsimula nang umulan sa labas.

Sa screen, dahan-dahang nawala ang silhouette ko sa ulan.

Tahimik ang online trial. Ang aking mga magulang ay banayad na lumipat, iniiwas ang tingin ng judge. Nanatiling nakayuko si Suzy, tumanggi na tumingin sa sinuman.