CHAPTER TWO

CHAPTER TWO

BIGLA ang pagbalikwas ni Dhalia mula sa kinahihigaan niyang malambot na kama.

Nangilabot at bumilis ang pagtahip ng puso niya sa sobrang kaba na nararamdaman.

Halos wala siyang matandaan kagabi dahil sa sobrang kalasingan!

Mabilis niyang pinakiramdaman ang buong katawan, kahit paano'y wala siyang naramdamang kakaiba.

Katulad sa mga nagdaan na araw kung saan wala siyang habas na ginagamit ng mga walang pusong lalaki!

Agad niyang inilibot ang paningin, hanggang sa matagpuan niya si Carl na nakaupo lamang sa single sofa.

Nang pinakatitigan niyang mabuti ay nakapikit na ito at mukhang doon piniling matulog ng binata.

Hindi malaman ni Dhalia kung ano ang dapat maramdaman niya ng mga sandaling iyon.

May bahagi sa puso niya na natutuwa, dahil mukhang 'di pinakialaman ni Carl ang katawan niya.

Pero may bahagi rin niya na nalulungkot, dahil  unang beses iyon na may isang lalaki ang hindi man lang nagnasa sa katawan niya.

Nasa ganoon siyang pag-iisip ng madinig niya ang mahinang pag-ungol ni Carl at paggalaw mula sa kinapuwe-puwestuhan nito.

Kita ni Dhalia ang manaka-nakang pagmulat ng binata sa mga mata.

Hanggang sa tuluyang magtama ang paningin ni Carl at ni Dhalia. Bigla ang pagbangon ng kakaibang damdamin ng dalaga nangtuluyan ngitian siya ni binata.

"Goodmorning Dhal, n-nakatulog ka ba ng mahimbing?"Tanong ni Carl.

Tumango lamang siya.

"Hindi ba sumasakit ang ulo mo, wait at kukuhanan kita ng aspirin..."

Tatayo na sana si Carl ng bigla ay hawakan siya sa kamay ng dalaga.

Napatingin naman buhat doon si Carl.

"C-Carl bakit hindi mo ako p-pinakialaman kagabi?"

Isang katanungan na nagbigay din ng palaisipan sa binata.

Iyon nga rin ang tanong niya mismo sa sarili. He had all the time in the world, maari niyang makuha ang katawan nito ng walang kahirap-hirap kagabi, dahil nakatulog na ito sa sobrang kalasingan.

Pero mas pinili niyang magpigil.

"Bakit 'di k-ka m-makaimik, h-hindi ka b-ba nagnanasa sa katawan k-ko. Akala ko ba type mo a-ang kasexysihan ko."nauutal at tila maiiyak na sambit ni Dhalia.

Pakiramdam ng dalaga ay hindi siya kaakit-akit dito, kaya isang ideya ang pumasok sa utak niya.

Inalis niya ang blangket na nakapatong sa kaniya ng mga sandaling iyon, maski ang binata ay natilihan ng mapansin niya ang gagawin niyang pag-alis ng blouse.

Mabilis pa sa alas-kuwatro si Carl ng hinawakan nito sa kamay si Dhalia, para pigilin niya ito sa tangkang paghuhuhubad.

Mabilis itong niyakap ni Carl, tuluyan ng napaiyak si Dhalia.

"Ano ba ang pumasok sa utak mo, b-bakit kailangan mong gawin iyan. Calm down..."pang-aalo niya sa dalaga.

Hinayaan lang naman ni Carl na umiyak ito ng umiyak sa mga bisig niya. Pakiramdam ng binata siya ang nahihirapan sa klase ng pag-iyak nito.

Tila kay bigat ng pinagdadaanan nito.

"K-kasi pakiramdam ko napakapangit ko k-kasi..."ngunit hindi na pinatapos ni Carl ang mga sasabihin ni Dhalia.

Dahil isang maalab na halik ang iginawad niya kay Dhalia, bigla itong natigilan.

Hanggang sa unti-unti na rin natangay ang dalaga sa eksperto at sarap ng halik ni Carl.

Unang beses na naranasan niya iyon, pakiramdam na napakadalisay at walang halong pagnanasa ang mga labing umaangkin sa labi niya.

Mabilis ang ginawang pagsagap ng hangin ni Dhalia ng tuluyang maghiwalay ang labi nila.

Kitang-kita ni Carl ang pamamasa ng labi ni Dhalia dahil na rin sa ginawa niyang paghalik dito.

"Sorry for that, natangay lamang ako."hinging-paumanhin ni Carl sa dalaga.

"Wala iyon, actually I enjoy it. Kung gusto mo, ibibigay ko rin ang katawan ko..."tugon ng dalaga na ikinabigla ng binata.

Idinikit pa ni Dhalia ang naglalakihang dib-dib sa braso ni Carl na ikinapitlag nito.

Agad ang ginawa nitong pagtayo, para lumayo sa dalaga. Kung 'di niya gagawin iyon tiyak matatangay siya.

"No need to do that Dhal, i-iginagalang kita, mahal kita kaya hindi kita ino-obligadong ibigay ang katawan mo sa akin. Maliwanag ba iyon? Kaya kong maghintay sweetheart kasi ganoon kita kamahal. Kapag mahal mo na ako at andiyan na ako sa puso mo. I swear, kusa ko 'yan iki-claim mark my word sweety..."

Dahil sa mga katagang binitiwan ni Carl ay may bahagi ng puso niya ang nasaling.

Mabilis niyang inalis ang tingin sa kaharap.

"Magugustuhan mo pa ba ako Carl kung malalaman mo ang lahat-lahat?"

"A-Anong ibig mong sabihin Dhalia?"Maang na tanong nito.

Isang manipis lamang na ngiti ang pumunit sa labi ng dalaga, sinimulan niyang ikuwento ang lahat sa lalaking unang nagpahalaga sa kaniyang pagkababae…

Wala siyang lalagtawan, isasalaysay niya ang lahat. Kahit sobrang sakit na balikan, nais lamang niyang mailabas ang lahat ng hinanakit sa mundo.